Zilte lucht
De afgelopen tijd wil het niet erg op het zoete water. Vorige week zondag nog eventjes het water opgeweest, erg koud en geen aanbeten. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen Ruud me vroeg mee naar zee te gaan.
Afgelopen dinsdagmorgen vertrok de Volvo richting Beverwijk om bij Hengelsport Rik de bestelde pieren op te halen. Rik waarschuwde ons alvast voor de vrieskou, pieren zouden daar niet tegen kunnen. Ik grapte dat we ze dan maar in onze laarzen moesten bewaren.
Niet veel later werd de auto geparkeerd in Wijk aan Zee, vandaag vissen we vanaf de Noordpier. Uit de auto gestapt doken we in onze warmtepakken om bepakt en bezakt de ijzige pier op te stappen. Twee ‘kilometer’ later zagen we de in onze ogen perfecte visplek. Of dit nu werkelijk zo was, of dat het was omdat we inmiddels moe en bezweet waren, zal altijd onduidelijk blijven. Een dagje zeevissen staat namelijk garant voor heel veel kilo’s materiaal meeslepen.
Een scharetje
Zelf vis ik vandaag met 2 hengels. Een hengel van 420 cm voorzien van een dwarrellijn en een 30 centimeter kortere voorzien van paternoster, 100 gram lood moet alles op de plek houden. Alle haken worden voorzien van één of meerdere pieren.
Niet veel later suist het lood richting het zuiden en komt op strategische plekken neer. Vis zoeken en vinden is immers bepalend voor succes. Een paar grappige vogeltjes (steenlopertjes) hielden ons ondertussen gezelschap. We proberen de scharren te verleiden tot aanbeten, maar soepel gaat dat niet. Aan de zuidkant is het water duidelijk helderder dan aan de noordkant. Toch leek er geen azende vis te zwemmen. We hielden ondertussen de andere vissers op de pier in de gaten. Maar ook zij vingen niets tot bijna niets.
Steenlopertje
Ondertussen keek ik verwonderd naar een groep futen die in het zoute water aan het jagen waren. Ik vroeg me al af waar futen bleven in de winter, aan zee dus. Net als eenden en meerkoeten. Ik voel me zo nu en dan toch een natuurbarbaar.
Na nog enige tijd zonder aanbeten te hebben gevist, besloten we alle spullen weer op te pakken en verder de pier op te lopen. Aan de noordzijde van de pier was duidelijk te zien waar het schone en vuile water elkaar tegenkwamen. Helaas voor ons was het vuile water dichtbij en de grens naar schoon ca. 150 meter tegenwind verder, voor ons een onmogelijke opgave dus, pas bij het uiterste puntje van de pier kwam het schone water binnen werpbereik.
Wijtinkje
Niet veel later suisde het lood dan ook richting het noorden. En jawel, het duurde niet lang of de eerste vissen kwamen een kijkje nemen op het droge. Belangrijk was vooral om regelmatig de aasaanbieding te controleren, de krabben lijken verdraaid goed door te hebben hoe een haak snel te ontdoen van een pier.
Uiteindelijk wisten we drie soorten vis te vangen waaronder een paar kleine en dappere visjes waar ik de naam niet van ken. Bij het vallen van de schemer pakte we de boel weer in om aan de wandeling terug te beginnen. Vermoeid maar voldaan sloten we aan in de file op de A9. Het boeide ons niet, een dagje aan zee doet een mens goed. Vooral als er vis wordt gevangen. :)
Dapper visje
Arno Ruiter
