Zanzibar – Pole pole versus hardcore vissen
Het zal januari dit jaar geweest zijn dat ik ‘out of the blue’ via Facebook aangesproken wordt door Thomas Boer. Of ik als “vis BN’er” een koppel wist om op zijn lodge, genaamd Blue Reef Sport & Fishing Lodge, in Zanzibar te komen werken als visgids en lodge manager. Spontaan kwam de tropenkoorts bij mij opzetten en werd er gegoogled op sportfishing in Zanzibar. GT, Sailfish, Dogtooth tuna… JEUK!
Gedurende de weken die volgen hebben we regelmatig contact. Ik vraag wat rond naar mensen, maar kan zo gauw niet iemand vinden. En zelf? Tsja… Lastig… Carrière switch? Geen beslissing die je zo maar even neemt. Thomas en zijn broer Nathan vissen zelf ook erg graag en al snel gaan de visverhalen over en weer over Facebook. Een kleine maand later, wanneer Thomas, Nathan en Nicky in Nederland zijn, gaan we op bezoek en ligt er al snel een plan. Samen met Judith de bouwvak vakantie spenderen op Zanzibar en de visserij daar in kaart brengen. Ik althans, Judith zal naast het betere relaxen ook gaan meehelpen met de finishing touch van de nieuwe lodge waar hard aan gewerkt wordt. 50/50 Chillen/vissen op een tropisch eiland, dat kan niet fout gaan!
En dus wordt er voorbereid. Tickets boeken, spullen op orde brengen en veel lezen en speuren op het net. Al snel lees ik dat voor GT en Dogtooth Tuna de periode december-maart het beste is, de warmste periode dus. Augustus onder de evenaar is winter (vrees niet, winter houdt hier in 26-28 graden…) en daarmee het wind seizoen. Tevens het begin van het tonijn seizoen, waarbij Geelvin Tonijnen en Langvin Tonijnen dicht bij de kust komen. Dat klinkt goed! Daarnaast is augustus goed voor Wahoo en zwemmen er veel bultruggen. Niet dat ik een hengel heb om die laatste soort te temmen, maar ze maken je visdag wel af. Machtige verschijning!
En dan is het eind juli. Vanaf Schiphol vliegen we eerst naar Nairobi in Kenia. Op Nairobi pakken we in de vroege morgen een vlucht via Kilimanjaro naar Zanzibar. En een prachtige vlucht is het! Wij vliegen op drie kilometer, terwijl de top van de Kilimanjaro met bijna zes kilometer hoog boven het wolken dek uitsteekt. Wat een plaatje!
Kilimanjaro bij ochtendlicht
En dan landen we, een kleine twaalf uur na vertrek, op Zanzibar. We regelen vlot een toeristen visum (als je maar betaalt) en worden buiten opgewacht door een taxi die ons naar de lodge zal brengen. De taxi chauffeur neemt vanaf het vliegveld direct een “shortcut” door de smalle straatjes en steegjes van Stonetown, waardoor we wel in standje turbo moeten acclimatiseren. Je bent hier wel in Afrika en zo in de wijken van de grootste stad, één grote bende…
Gelukkig rijdt de chauffeur alsof je bij Max Verstappen op de achterbank zit en al toeterend en foeterend scheuren we in no time de hoofdweg op. En dat is wel een geval apart. Duidelijk is dat men ooit van plan is geweest hier een geasfalteerde tweebaansweg neer te leggen, maar ergens was het geld op en dus is het gebleven bij het storten van een puinbed. Terwijl de taxi uit elkaar rammelt hobbelen we kriskras over de puinbaan, alvorens we buiten de stad opeens een prima asfalt weg op rijden. Ik gok dat hier het geld op was, grap ik naar Judith.
De taxi rit duurt een klein uur en we stoppen strak met de gril tegen het strand. Rechts van ons bevindt zich de poort van de Blue Reef lodge. We zijn er! Terwijl onze koffers het terrein op gedragen worden treffen we Nicky aan bij de bar. Dat ziet er perfect uit hier! De bar grenst rechtstreeks aan het strand en een super relaxte sfeer valt over ons heen. We krijgen een kamer toegewezen, voor de eerste vier dagen, in de oude lodge, en horen dat we daarna verhuizen naar de nieuwe lodge. Die is nog niet helemaal klaar. Prima! We installeren ons, schieten in de korte kleren en besluiten nadat we de lodge bekeken hebben eerst een kort tukje te doen. Even bijtanken na een nacht van krijsende kinderen en de toch nooit echt comfortabele vliegtuig stoelen.
Pole pole
Voor wie zich af vraagt waarom er pole pole in de titel van dit verhaal staat, ik kan geen betere manier vinden om ons verblijf op Zanzibar te omschrijven. Pole pole is Swahili voor “take it easy”, rustig aan, relax, geen stress, geen probleem en alles wat nog meer met luieren te maken heeft. Meer woorden Swahili hoef je eigenlijk niet te kunnen eigenlijk, voeg hooguit Hakuna Matata – “Geen zorgen/ Alles komt goed” toe aan je vocabulaire voor als er wat fout mocht gaat, en je kunt je prima redden. : )
Blue Reef Sport & Fishing lodge
Een deel van de dagen spenderen we aan lekker luieren in en rond de lodge. Ontbijtje met uitzicht op zee, kopje heerlijke koffie er bij en een vers fruit sapje. Dan maar eens rustig installeren in de ochtend zon. Ga ik voor een strandbed, hangmat of een hangstoel vandaag? Muziekje op, boekje lezen, of ga ik voor actief een potje poolen. Keuzes keuzes, voor je het weet is het al weer tijd voor de lunch. Heerlijke burgers, of voor zij die verstandig willen doen een salade, mishkaki met verse Gamba’s misschien?
Met nieuwe energie wordt er verder geluierd, of bij laag water een kijkje genomen op “het wad”. Op een kleine drie kilometer vanaf het strand ligt het rif met daarachter de Indische oceaan. Het gebied tussen het strand en het rif valt voor 2/3 droog, tweemaal per dag. Een prachtig gezicht hoe alle lokale zeilboten telkens droog vallen, waarna de locals aan onderhoud beginnen. Tevens oogsten de vrouwen uit het dorp bij laag water zeewier, wat gebruikt wordt als grondstof voor zeep en cosmetische middelen. Het staat in schril contrast met de hyper moderne en meestal fel gekleurde kites waaronder toeristen over het ondiepe water scheren. Kortom, er is van alles te zien en het uitzicht verveelt daar mee nooit.
En als dan het duister valt is het tijd om, via een drankje aan de bar, aan te schuiven in het restaurant, wat zich boven de lodge bevindt. Elke dag een ander menu, bestaande uit vis, vlees en andere lekkernijen uit de zee. De staff in de keuken maakt er elke dag weer iets speciaals van. En dagverse kreeft voor krap veertien euro, dat is toch echt fantastisch?
Het uitzicht vanaf Blue Reef Bungalows
Ontbijt voor de deur
Het wad
Genieten!
Lokaal vervoer
Lokale zeilboot. Zeilt super en met de zijwieltjes erg stabiel
Vergezicht
Zeewier wordt dagelijks geoogst
Turen turen turen
Af en toe kregen de planten water…
Biertje? Of toch een cocktail?
Uitstapjes
Zanzibar staat vooral bekend als kruiden eiland. Je kunt zodoende op allerlei plekken kruiden tours doen waarbij je niet alleen de planten/kruiden leer herkennen, maar tevens ziet hoe ze door de lokale bevolking geoogst en verwerkt worden. Een andere bezienswaardigheid op Zanzibar zijn de drie soorten apen, waarvan de meest voorkomende alleen op Zanzibar voorkomt. De Kirk’s Red Colobus Monkey. Ze zijn totaal niet schuw en we kwamen ze al tegen toen we een rondje door het dorp bij lodge liepen. Een boom aan het uiteinde van het dorp werd vakkundig ontdaan van alle verse knoppen en jonge blaadjes.
Maar ook in nationaal park Jozani Forest zagen we er vele. Daarnaast ook de Blue Monkeys, met hun indringende fel oranje ogen. Tijdens een tour door het bos leerden we een en ander over de verschillende boom en struik soorten en hoe de lokale bevolking deze al jaren gebruikt van medicijn tot paraplu. Een dagje met gids door Stonetown was ook een hele belevenis. Vooral het slavernij museum, Zanzibar was voor Oost Afrika één van de grootste slaven export havens, maakte behoorlijk indruk.
Motor oververhit? Emmertje water er over en hij is weer als nieuw! Hakuna Matata : )
Jambiani, het dorp achter de lodge, het echte Afrika
Jozani forest
Goed verstopt,maar niet goed genoeg
Alle knoppen moeten er aan geloven
Prachtig!
Vissen – Not so pole pole
Maar natuurlijk zou er ook gevist worden. Ik had niet voor niets drie van onze vier bagage stukken voor mijn visspullen gereserveerd. Een dag of tien op zee, dan weet je nooit wat je allemaal tegen gaat komen. Zodoende ging er echt veel (reserve) materiaal mee. Vijf kilo poppers, zeven kilo jigs, doos pluggen en van alles voor de (dood)aas visserij.
De eerste sessie zullen Nathan en ik vanaf het rif vissen. Hengel en een beperkte hoeveelheid kunstaas mee dus. Het moet in een waterdichte rugtas passen. Met een Dhow (lokale zeilboot) zeilen we over de lagune naar het rif. Een leuke trip op zich! Volgens het welbekende “boem is ho-principe” zijn we gearriveerd als de boot echt niet meer verder wil. Ben gelijk blij met mijn waadschoentjes, want het ziet echt zwart van de zee egels hier op het rif.
We lopen naar de zeekant en het gooien kan beginnen. Ik begin met een stickbait maar dit is niet te doen met de toch wel hoge golfslag. Een langere hengel was ook beter op zijn plaats geweest op zich, om echt achter de branding te kunnen gooien. Nathan haakt vrij snel een mooie Queenfish, maar deze weet tijdens het landen alsnog te ontkomen. Na deze snelle actie krijgen we beide hier en daar een tik, maar geen goede beten meer. Wel zien we, natuurlijk buiten werpbereik, grote tonijnen jagen. Zeker een half uur lang blijven ze recht voor onze neus tekeer gaan. Wat een spektakel! Na een uur of twee gooien komt het water dermate hard op dat we terug moeten naar de Dhow. Gave visserij zo tot je middel in de branding, waarbij je zelfs kans maakt om GT te haken…
De lodge in het ochtendgloren
Terug na een sessie vanaf het rif
Voor de deur
De twee sessies die volgen, vis ik voor de deur. De deur is de enige plek waar je veilig het rif kunt passeren. Met laag water is het tevens de enige plek waar je überhaupt nog kunt varen. Met lokale kapitein Pandu vaar ik, nadat ik hem nog even moet uitleggen hoe je een buitenboord motor start (can you drive a boat? Yes, no problem! :p ), naar buiten en kan het vissen beginnen. Nu weet Pandu niet wat hij ziet als ik mijn poppers tevoorschijn haal en dus is het even wat onwennig in het begin, maar ik weet hem toch te overtuigen om de boot rustig langs mooie riffen te laten driften, zodat ik kan werpen.
Waterkennis, dat zit wel goed want hij weet feilloos een paar op het oog super goede popper stekken te vinden. Helaas levert het werpen helemaal niets op. Twee maal krijg ik een aanbeet, maar beide vissen hangen niet. Een Barracuda en Spanish Mackerel waren de daders. Ligt het aan het seizoen? Wie weet, de vissen hebben hier in ieder geval nog slechts zelden een popper voorbij zien komen.
Toch is het prima vertoeven in de zilte zeebries. Naast gewone dolfijnen spot ik plots een wel erg grote dolfijn, vlak bij het rif. Enig speurwerk leert dat het een Rizzo Dolphin, ook wel Gramper genaamd betrof. Tonijnen zien we, nu we met de boot zijn, natuurlijk niet meer in grote getalen. Af en toe een jaagpartij, maar niet één keer kunnen we dichtbij genoeg komen om ze goed aan te werpen. Spannend? Ja dat is het wel! Ook vang ik trollend nog een leuke Barracuda, waarna Pandu voor het eerst in zijn leven een camera mag vasthouden. En warempel, het gaat allemaal nog goed ook. Prima plaat!
Een leuke Barracuda betekend mijn eerste Zanzibar vangst
Terug door ” de deur”
Klotsbakken
De andere zes dagen vissen spendeer ik in het uiterste zuiden van Zanzibar. Vanuit het plaatsje Kizimkazi is het een dik half uur varen naar een aantal prachtige riffen. Dit moeten de “big fish spots” van Zanzibar zijn en laat het nu precies het gebied zijn wat ik met behulp van de Navionics Webapp zelf als meest interessant had gemarkeerd. Schouderklopje voor mezelf dus. Niet alleen zijn de uiteinden van een eiland altijd interessant omdat hier de zeestromingen worden geslepen of samen komen, er liggen ook nog eens een aantal prachtige diepe riffen ver uit de kant, met nog veel dieper water daar direct omheen.
En als de stroming er in komt wordt pas echt duidelijk dat deze stek een grote vissen magneet is. Wat een gigantische klotsbak! Twee golfpatronen komen samen en worden door de eveneens twee verschillende stromingen tegen elkaar in omhoog gedrukt. Het maakt staand vissen absoluut onmogelijk en daarom zijn we genoodzaakt te trollen. Niet mijn favoriete bezigheid, zeker als er elke dag een boot of 5 aan beroepsvissers heen en weer trollen, de hele dag door. Nu staat wat deze mannen vangen natuurlijk in geen verhouding tot netten of longline visserij, maar helpen doet het zeker niet.
Bij trollen moet je trouwens niet denken aan rondjes pruttelen langs het talud, nee er wordt hier gewoon met twintig tot vijfentwintig kilometer per uur gesleept. Nu zijn er niet zo heel veel pluggen die deze snelheid aankunnen, maar voor wie het graag wil weten, de Williamson Speed Pro, Halco Laser Pro en Rapala Magnums en Magnum Xrap zijn geschikt voor deze visserij. Waarbij wel gezegd moet worden dat de Magnum Xrap snel beginnen te roesten, binnenin de zwemschoep, waar het wire systeem aan elkaar gelast is. Mijn favoriet is dan ook de Laser Pro, deze plug is zo goed als onverwoestbaar en niet eens heel duur, wat wel zo prettig is wanneer je het voorzien hebt op “the Razor Gang”.
Met de Razor Gang doel ik op de zwemmende scharen, oftewel Wahoo en Spanish Mackerel. Beide zitten hier, beide worden ze erg groot en dan heeft Wahoo, zeker wanneer deze in groepen zwemt, nog wel eens de neiging om te happen naar alles wat beweegt. Zo ook dyneema lijnen, voorslagknopen, wartels en andere zaken waarmee de verbinding acuut verbroken wordt. Neem voldoende pluggen mee dus!
De visserij gedurende mijn trip is vrij eentonig. Vijf uur op een houten plank zitten in de hoop dat er een hengel af gaat. Ik leg me er snel bij neer met de gedachte dat er nogal wat soorten rondzwemmen hier die ik nog niet gevangen heb. En ik wordt beloond! Twee Wahoos, een schitterende Mahi Mahi en een “football size” Geelvin Tonijn, allemaal soorten die ik hoopte te vangen hier. Daarnaast vang ik nog een White Skipjack Tuna, welke ik ook al eens in Mexico ving.
Razendsnel, razor sharp!
Mijn eerste Wahoo!
Hangeuh!
Wahoo voor Justin
Als de vis niet in de kofferbak past…
Wat een kleuren!
Mijn eerste Mahi Mahi, erg blij mee!
Bijzondere jager
Een double uit een jaagpartij
Geelvin Tonijn, prachtig!
Traktaties
Voor mij zal de zee nimmer vervelen. Elke dag is anders en je weet nooit wat je tegen zult komen. Zo trakteert de zee ons naast dolfijnen vrijwel dagelijks op springende bultruggen, een fenomenaal schouwspel wanneer dertig ton zich volledig uit het water lanceert, om met een immense plons weer te landen. Zelfs een GT wordt jaloers als hij deze kolk ziet! Helaas ben je met de camera altijd te laat, die bultruggen springen namelijk nooit twee keer op dezelfde plek. ik besluit er maar gewoon dik van te genieten, door de lens zie je lang niet zo veel.
Jagende tonijnen, nog zo’n spektakel. Één dag gaat het helemaal los aan het einde van de middag als ik met twee andere Hollanders op pad ben. Duikende vogels en springende tonijnen. Het is de dag waarop we er drie weten te vangen. De zee is zo ruig dat golven regelmatig over de boot heen rollen, dus werpen zit er helaas niet in. Was zeker effectiever geweest, vooral met kleine pilkers, daar ben ik van overtuigd. Naast kleinere vissen zien we af en toe ook echt serieuze vissen over het water scheren, tot wel een kilo of veertig. Als die nou eens…
Bultruggen bij de boot
Maar misschien wel de meest indrukwekkende ontmoeting vind plaats gedurende onze laatste dag op zee. Een dag waarop ik met mede Dutchangler Michel, jep wij vismaten buurten regelmatig, ook onder de evenaar, vis en Thomas, Nathan en zus Pomeline samen een andere boot bezetten. Opeens roept de kapitein “Look, big shark” en inderdaad er steekt een indrukwekkende vin uit het water. Gekke is echter, dat in geval van een haai, een eindje achter die vin nog een staartvin zou moeten volgen. Als we dichterbij komen vallen onze monden open van verbazing. Het is een maanvis en wat voor één. Tegen de twee meter lang, en dus ook hoog en wat een bizarre beesten zijn het. Het lijkt wel een zwemmend gezicht. De kapitein grijpt gelijk zijn gaf er bij en vraagt aan mij wat het is en waar het naar smaakt, maar slaagt gelukkig niet in zijn actie. Was ook niet goed gekomen overigens, want op Wikipedia lees ik dat een maanvis van 180 ongeveer een ton weegt, dat had de spoiler van de taxi nooit gehouden…
Eenmaal terug op het strand horen we dat Thomas, Nathan en Pomeline ook een spektakel achter de rug hebben. Tijdens het trollen werd een diep duikende plug namelijk plots gegrepen door een Zwarte Marlijn! De vis, zo’n twee meter lang, miste alleen zijn speer en kon zodoende onmogelijk op normale wijze geland worden, met als gevolg dat de vis naast de boot wist te ontkomen.
’s Nachts, volle maan, laag water, mysterieus sfeertje!
En zo komt er na drie weken een einde aan weer een heerlijke vakantie. Zanzibar biedt een kruidige mix van rust, Afrikaanse sferen, (water)sport en vissen. Ben je nieuwsgierig geworden, kijk dan eens op de website van Blue Reef Sport & Fishing Lodge voor meer info. Rest mij Thomas, Nathan en Nicky heel hartelijk te danken voor ons geweldige verblijf. Waar een kort facebook bericht al niet tot kan leiden, we komen graag nog eens ‘buurten’!
Groet,
Volkmar Strikkers
Mooi verhaal weer Volkmar, prachtige belevenis!