Wisselen(d) succes
Een lange dag vandaag. Al een tijd geleden had ik met Robert afgesproken eens een dag de rivier op te gaan. Datum geprikt, en dan maar hopen dat het weer een beetje mee zit. Het beloofde een mooie dag te worden. Tegen de avond buien, maar niet al te veel wind en overdag hier en daar nog wat zon. Ik teken er voor!
Zo rij ik om 5:15 met de boot achter de auto van de oprit. Een uur en drie kwartier karren, wat we al niet over hebben voor een dag vissen. Het is al licht buiten en het ziet er zonnig uit. Lekker! Op de rivier mag het van mij best een beetje zonnig zijn. Niet alleen goed voor de vangsten maar ook voor de vangers.
Halverwege een boel gele borden. Snelweg afgesloten, omleiding… Gelukkig zijn routeplanner.nl en de tomtom altijd behoorlijk royaal met de reistijden en zo kom ik, ondanks de 10-15 minuten durende omleiding, alsnog op tijd aan. Niet veel later komen Robert en zijn broertje Lars ook aanrijden. Lars, die op 11 jarige leeftijd al menig roofvis verschalkt heeft, gaat ook mee tijdens deze lange zit op de rivier. Ik ben benieuwd!
We starten kort bij de helling. Een paar diepe kribvakken waar we werpend en verticalend aan voorbij glijden. Ik kijk nauwlettend op de visvinder, maar kan slechts weinig vissige signalen waarnemen. Toch weet Robert al snel een aanbeet te verzilveren van een, zo het lijkt, knappe snoekbaars. Helaas schiet de vis onder de boot los, maar dit is goed voor het vertrouwen!
We pakken hetzelfde kribvak nog een keer mee en ook het daarop volgende. Geen actie, geen signalen, verkassen dus! Bij een strekdam gaan de shads weer overboord en na een paar keer ‘bijna vast’ volgt een mooie gortdroge knal op mijn oranje kopyto. Een leuke maatse snoekbaars plonst even later terug in de rivier en wij vervolgen onze weg. Op de hoek van de strekker vangt Robert nog een baars en de shad van Lars wordt in het oppervlak op een haar na gemist door een van zijn soortgenoten. Het is nog vroeg en we besluiten het tempo hoog te houden. Regelmatig verkassen totdat we grotere aantallen vis tegenkomen, om daar vervolgens langer op door te vissen. Vissen waar de vis zit, een veel gebruikte term die dit perfect omschrijft.
Een paar diepe kribvakken volgen. Mooie hoekjes worden werpend uitgevist, dieper water verticalend. Ik hoor verhalen aan over mooie 80-ers die knalhard de shad kwamen halen van ondiep water, maar uiteraard ook nog grotere vissen die losschoten. Vandaag lijkt het echter taai. Alleen Robert weet nog een aanbeet te verzilveren en tovert een merkwaardige snoekbaars in de boot. Twee gezwellen maar verder in goede conditie. Even een plaatje en weer terug.
Merkwaardige gezwellen…
Weer een paar kribvakken later gaat het gas er op. Op naar de volgende buitenbocht. Hier besluiten we wat dieper te vissen, om te kijken of de vis wellicht onderaan het talud ligt. Weer gebeurt er niet veel, dus steken we de rivier maar over. Een lange strekdam wordt bestookt met Shads en het is Lars die vanuit het niets zijn verticaalstok krom slaat. Stevig bonkend verschijnt er een fraaie snoekbaars in het oppervlak en de blik van Lars zegt genoeg: “Dit is de grootste, há há!”
Lars doet het even voor!
Aan het einde van de strekker keer ik de boot en gooi een plug overboord. Trollend terug naar het begin en dan nog eens verticalend afvissen. Amper onderweg gaat er iets aan de plug hangen. Een baars van rond de 25 ziet er wel iets in. Als we even later weer langs de strekdam verticalen mis ik kort achter elkaar nog twee beten en haakt Robert een brasem vals. Altijd leuk voor goede sport en zware teleurstelling…
Stukje opschuiven dus maar weer. Wij liggen naast een mooi hoekje en terwijl ik het slijtgat uitverticaal gooit Robert een paar keer naar de kant. BOEM! Mooie beuk en een fraaie dril. Even denken we aan een knappe snoekbaars, maar het blijkt een snoek van om en nabij de 80 te zijn. De 3e roofvissoort alweer vandaag.
“Schitterend”
Snelle worp, snellere snoek
We verticalen en werpen nog wat, maar echt veel levert het niet op. Alleen Lars laat zien hoe het moet, door kort achter elkaar verticalend een leuke snoekbaars, en werpend met de shad een leuke snoek te vangen. Terugdenkend besef ik mij dat ik op elf jarige leeftijd niet veel verder kwam dan een stuk bamboe en visjes die ik nu nog niet eens als aasvis zou gebruiken… Deze man vist vanuit de boot op de rivier en weet ze goed te vangen ook!
Dan stel ik voor eens wat langer te gaan trollen. De vis ligt hier, dat is duidelijk zichtbaar, maar ze worden gewoon niet voldoende getriggert door de shads. Pluggen overboord dus en rustig stroomafwaarts varen. Binnen 25 meter is het raak. Mooie snok, gevolgd door een typische snoekbaarsdril. Vis terug en verder… BOEM! Een baars van tegen de 40 komt bij de boot kijken. Zit wat lullig gehaakt en gaat zodoende snel terug. Nog in hetzelfde kribvak vang ik een betere snoekbaars en even later stroomopwaarts een snoekje. Robert zit er bij en kijkt erna. Plugje lenen? Vraag ik maar…
Trollend volgen de aanbeten elkaar snel op!
Met snoekbaars, snoek…
…en een aantal fraaie rivierbaarzen!
Als Robert ook eenzelfde plug over het talud laat stuiteren wordt deze al snel onderschept door een goede vis. Een mooi gevecht volgt, waarna we een fraaie snoekbaars kunnen scheppen. Met nét geen 70cm blijkt het later de grootste van de dag.
Plugje lenen, grootste snoekbaars scoren… Goed bezig!
We trollen weer verder en nu loopt het aardig gelijk op met de beten. Deze plug is het duidelijk helemaal op dit moment en de teller loopt op tot een kleine twintig vissen. Helaas weet ik nog een hele zware vis te lossen, die na de aanbeet met geen mogelijkheid van de bodem kwam en na een paar korte bonken de haken wist kwijt te raken. Kon maar zo een hele beste snoekbaars geweest zijn, maar ook snoek en natuurlijk een vastgehaakt brasem zijn niet uit te sluiten. We zullen het nooit weten, helaas…
Als Robert, bij het ronden van de laatste krib van dit traject, zijn plug opnieuw ingooit, hoor ik direct de slip krijsen. Wat een beuk, hoor ik Robert roepen! De vis mokt er stevig op los en blijft lang diep. Dan komt ze onder de boot omhoog en gaat er met een schot vandoor. We zien de vis niet, maar aan de klap hoor ik al wat het is. Roofblei, overduidelijk! We hadden het er eerder die dag nog over, Robert ving ze nooit op dit stuk rivier. Of ik ze aantrek durf ik niet te stellen, maar het zou niet bij die ene blijven vandaag…
Robert blij met zijn onverwachte zilveren pijl!
De vis meet een fraaie 72cm en mag na kort oponthoud weer verder. Ik sta echter direct op scherp en stel voor even gericht achter de roofbleien aan te gaan. Hier wordt volmondig mee ingestemd en zodoende speedtrollen we even langs dezelfde kribben serie. Als dat niets oplevert gaan we over op werpen. De eerste paar kribben zijn niets, dus verkassen we naar een groot obstakel in de rivier. Hier moet er binnen vijf worpen één op zitten, stel ik, en ik krijg gelijk ook. Reeds bij de tweede worp, terwijl mijn arukashad in de lijn geslagen zit en als een tol door het oppervlak terugkomt, volgt een enorme explosie en een gierende run. Het stroomt hier knetterhard en daar maakt de vis goed gebruik van, wat een heerlijke dril!
Twee worpen waren genoeg…
De roofblei meet 69 en mag snel weer verder. We gooien nog wat maar het blijft bij één kleiner exemplaar van rond de 40, die ook weer voor mijn arukashad gaat.
Terug naar de gestekelde rovers dus maar weer. We verticalen er weer op los maar verder dan twee kleine snoekbaarsjes voor Robert komen we niet. Door naar de volgende stek, wederom een haveningang met een pittige stroming om de kop. Hier ligt altijd vis, zegt Robert. Terwijl ik om het hoekje stuur hoor ik hem zeggen “en dan moet nu… SNOK!” Jup, gelijk heeft ie en even later til ik een fraai gebouwde snoekbaars aan boord. Plaatje dan maar?
Op de achtergrond een nog ééndelige verticaalstok…
Ik til de vis op, we schieten een paar foto’s en dan gaat het goed fout. Snoekbaars eigen, geeft deze vis geheel onverwachts een grote klap en springt zo uit mijn handen. Ik vang de vis half op, maar kan niet voorkomen dat de boven op mijn verticaalstok valt. Krak…
Finaal door, de hengeltop, net onder het tweede oog… Zuur zit ik naar de onteerde hengel te kijken. Vis onthaken en weer overboord er mee. Tsja, en nu? Robert heeft een reserve verticaalstok bij zich en ik besluit er niet te veel aandacht aan te besteden verder. Laat het vooral niet deze dag verpesten!
Het loopt inmiddels tegen zessen en we besluiten langzaam richting frietkraam te trollen. Een snoekbaars en een baars later, zien we de lucht achter ons steeds grijzer worden. De beloofde buien komen dus toch! Snel de frieten naar binnen en dan van t water af, zo besluiten we.
Heerlijke dag met fantastisch weer en een leuke visserij. Eens te meer blijkt dat blijven zoeken, maar vooral ook durven te schakelen naar andere technieken uiteindelijk de vis in de boot brengt. Van andere verticaalvissers hoorden we enkel hele slechte verhalen. Twee tot vier visjes over een hele dag. Grote ogen als je dan jou aantallen noemt en dat alleen maar omdat je net even anders viste…
Groet,
Volkmar Strikkers
mooie vissen!
gr.
Jurian
Super leuk stuk heb je geschreven Volkmar.
Volgens mij heb je zo goed als alles wel genoemd over heel de dag gezien.
Knap want ik zou dat nooit kunnen onthouden.
Het was een gezellig dagje en het mooie was dat we allebei de 4 rovers hebben weten te vangen.
Gr.
Robert
Mooie stuk Volkmar! En sjieke vissen! :)