Vistrip Lyngseidet dag 1
Mijn zoon Bram deelt de passie voor vissen met mij. De laatste jaren ging een groep vrienden in wisselende samenstellingen op visvakantie naar o.a. Gambia, Noorwegen en Texas. Het jeukte hem om mee te gaan met “de mannen”. Op de vraag, drie jaar geleden, “wat moet ik doen, zodat ik ook een keer mee mag ?” kreeg hij als antwoord: je VWO eind examen halen, met een 7,0 gemiddeld en geen onvoldoendes. Donderdag 16 juni kwamen de uitslagen binnen: geslaagd en doelstelling gehaald !
Nu kwam dat niet helemaal als verrassing, er was in de laatste jaren goed gewerkt. Bram’s keuze was om een week in Lyngseidet te vissen in Noord Noorwegen, vanwege de verscheidenheid aan vissoorten en de kans op “groot wild”. Twee jaar geleden hadden we met een groep al eens gevist vanuit Sorheim Brygge. Met een telefoontje met eigenaar Stein-Erik Eliasson was een week in Juni geregeld. Samen met Max en Ben is het visreis gezelschap compleet.
De avond voor vertrek arriveert Max, logeert een nachtje, aangezien we de volgende ochtend om 5 uur uit de veren moeten. Na een feestelijk potje BBQ-en gaan we vroeg onder de wol. We ontmoeten Ben om 7 uur op Schiphol voor een vlucht met de SAS via Oslo naar Tromsö, waar we door Stein-Erik zullen worden opgehaald. Het gepuzzel om binnen de 20 kg check-in bagage te blijven wordt wreed verstoord door een zeer “service gerichte” dame aan de balie: “20 kg per persoon – staat dat op uw ticket? “Dat is een fout van uw reisagent” (schiphol.nl) “nee hoor,.. in mijn computer staat dat U maar 1 stuks bagage mag inchecken van maximaal 23 kg” Daar staan Ben en Roel met twee tassen per persoon die samen 20 kg wegen. “Nee hoor,… U moet dan twee stuks bagage bijbetalen – dat is 30 € per stuk – enkele reis” (punt en einde discussie) Na een snelle herkenning van dit soort moderne vakbekwame servicegerichtheid en een snel “van-kastje-naar-de-muur” telefoontje met Schiphol.nl – “nee mijnheer wij hebben geen balie of medewerkers op Schiphol” (zegt Schiphol.nl) – “en U belt voor kantooruren”- “nee, ik kan U niet helpen -> daarvoor moet U bij de SAS zijn” – OK, we zijn full-cirkel, ik besluit dat dit mij de vakantiepret niet gaat drukken, dit lossen we later wel op. We gaan bijbetalen, hengelkokers afleveren bij het loket afwijkende bagage en door de security.
Na een lekkere cappuccino bij Starbucks en een “uneventful” vlucht en een korte overstap in Oslo komen we in Tromsö aan. Stein-Erik staat al te wachten, na een rit van 90 minuten en een oversteek van een fjord komen we aan in Lyngseidet.
We zijn ruim een maand later in het seizoen dan twee jaar gelden, de sneeuw is weg op de lage gedeeltes en de zon schijnt uitbundig. Na een korte inspectie van het huisje, dat 5 meter van het water staat zodat je prachtig over het fjord uitkijkt, gaan we snel uitpakken en de hengels optuigen.
Bram ziet tientallen kleine koolvisjes zwemmen. De eerste inworp met een Asp spinnertje is gelijk raak, de eerste vis van de trip. Max en Roel gaan snel de eerste boodschappen doen bij de supermarkt. Op zo’n 30 meter, naast de glasbak staat een silhouet. Voordat we het volledig realiseren, draait een eland zich om en rent het bos in. Hier, ruim boven de poolcirkel, leven de mensen nog in de natuur en zijn het geen verdwaalde stukjes groen tussen woonwijken. Na het inslaan van sjalotjes, mosterd, zure room, kruiden en een paar ingrediënten voor de bereiding van verse vis gaan we weer terug. De chef-kok in ons gezelschap, Ben, heeft voor het huisje inmiddels al een maats gulletje gearresteerd, zodat het avondeten compleet is.
Om 10 uur gaan we het water op voor een eerste korte sessie, fantastisch dat het tijdstip niet uitmaakt, we hebben 24 uur licht !
Van Stein-Erik hoorden we dat er goed zeewolf gevangen werd (40 in een week). We steken de fjord over naar een stek waar wij er twee jaar geleden ook al een paar vingen op zo’n 35 meter diepte.
We vissen met een soort van “snoekbaarsen XL” grote shad op een 80grams loodkop bij de bodem. Backtrollend op 700 toeren, met de driftzak uit, resulteert in een stabiele drift van zo’n 1 tot 2 km/h waardoor heel nauwkeurig gevist kan worden. De eerste visjes komen al snel in de boot – kleine koolvis en roodbaars.
Dan volgt een stevige aanbeet van de eerste zeewolf. De dril is kenmerkend. De eerste paar meters knokt de vis om weer bij de bodem te komen. Daarna gaat het rustig naar boven, tot in het oppervlak waar de zeewolf vaak gaat draaien. Na deze aanbeet begint dan pas echt goed te lopen. Met een heel gecontroleerde drift voelen we nu ook de eerste tikken tegen de shad, voordat de shad gegrepen wordt – wham. We staan een aantal keren een double-hook-up zeewolf te drillen.
Tussen de zeewolven door laten de eerste andere soorten zich ook zien: leng, lom, roodbaars, koolvis & de eerste gulletjes. Na een beste dril haalt Ben een zeewolf van 98 cm boven – de grootste vis van de sessie.
Het middernacht licht laat je snel het gevoel voor tijd vergeten, om vier uur besluiten we dat het goed geweest is , de teller van de zeewolven staat op 17 en we zijn al bijna 23 uur op, we besluiten 6 uurtjes te gaan slapen.
