Vissen in Suriname op Piraiba en Tarpon deel 2
Dag 4 Weer onverwachts bezoek en een gierende aanbeet.
We staan zoals gebruikelijk weer op bij het krieken van de dag. Een kop koffie later zijn we onder weg naar een visstek stroomopwaarts. De beurt is weer gewisseld en HJ zit gespannen de hengels in de gaten te houden. De visserij op Lau-lau is er een van geduldig zitvlees hebben in de boot. Roel probeert z’n geluk met een kleine aasvis onder een dobber op half water een eind achter de boot, maar dat levert geen resultaat.
Na een uur of twee komt een aanbeet door, die we denken te herkennen: zo af entoe een metertje lijn, dan weer wat schokkerig. Wanneer HJ aanslaat kiest de dader gelijk het luchtruim, een mooie Tarpon laat een salto zien. Ook het geluk is HJ goed gezind, de haken houden en na een dril van een minuut of 10 kan hij voor het eerst met zo’n zilveren pijl op de foto.
We zitten nu dicht bij springtij, de middag sessie stroomt de rivier hard en door het hoge water is het maar kort doodtij, we hebben geen actie. Er wordt een tandje bijgeschakeld, een grote Lau moet er toch uit eens uitkomen, we gaan een avond/donker sessie vissen bij een rustige binnenbocht bij het laagwater. Wij genieten van de absolute rust en de prachtige sterrenhemel boven ons. Het is zo jammer dat je in Nederland de melkweg niet meer kan zien. En terwijl het water langs de boot kabbelt in alle rust, explodeert de baitrunner van Roel zowat. Een gierende aanbeet laat de molen gillen, terwijl de eerste 50 meter lijn al stroomafwaarts flitst. De pal van de baitrunner wordt omgeflipt, maar de slip die nog op standje “Tarpon” staat ingesteld, maakt weinig indruk op de furie onder water, de lijn schiet er in de zelfde snelheid van door. “Draai de slip eens dicht” wordt er gebruld, terwijl slag na slag de slip dicht gedraaid wordt. De andere lijn is eruit, Paul heeft de boot van z’n anker losgemaakt. En net wanneer Roel denkt de eerste paar meters lijn terug te winnen – LOS,………. Een misselijk makend gevoel van geen weerstand meer te hebben is alles wat resteert terwijl een dikke 150 meter lijn opgedraaid wordt.
Dan: de onderlijn: OK, de haken: niks aan de hand, een dikke anderhalve meter vanaf de haken tot op de hoofdlijn zit onder het slijm,…. Gewoon losgeschoten ! Dit was absoluut het “rivermonster” formaat Piraiba dat we zoeken. Keep dreaming about the one that got away,… De stand na 3,5 dag vissen: 2 tarpons; een losgeschoten vis, een misser en een klein Lau-tje. Dan heb ik het nog niet over een klein dozijn haken dat we al op de bodem geparkeerd hebben, er moet zeker voor de vis gewerkt worden !
Dag 5 Het kopje en de monsterlijke vangst
Volgens gewoonte staan we op bij het eerste licht. Het eerste stuk van de ochtend sessie vissen we op de plek van de gierende aanbeet van gisteren. Binnen een half uur hebben we een bekende voorzichtige schokkerige aanbeet, na de aanslag buitelt een tarpon van een dikke meter door de lucht, maar dit exemplaar weet zijn haken wel kwijt te raken. De rest van de ochtend sessie vissen we upstream op de HJ bocht. In de loop van de week beginnen we ook kennis te maken met Piranha’s, de zwarte wel te verstaan. Meer en meer van onze aasvissen zijn aangevreten, waarbij de Pierengs zoals ze in Suriname genoemd worden een duidelijke voorkeur hebben om de kop van de aasvis op te eten. Daarbij wordt regelmatig de kevlar doorgeknaagd, wat het nodige haken verlies oplevert.
HJ tuigt zijn Shimano monster STC op, een zware spin reishengel, 13/100 gevlochten lijn een 4/0 haak met daarop een kopje van een aasvis als smakelijk hapje voor een zwarte Piereng. En terwijl we op de grote hengels letten, ziet HJ de lijn van de spinhengel slapvallen en zachtjes schuin stroomopwaarts lopen. Er wordt strak gedraaid, aangeslagen en verrast geroepen: vis! Even later, da’s een beste en weer even later speert de vis stroomopwaarts terwijl de hengel in een vervaarlijke kromming getrokken wordt.
Snel worden de grote hengels ingedraaid, de boot losgemaakt van het anker, de motor gestart en varen we vol gas achter de vis aan, die een diepe plek in een buitenbocht opgezocht heeft. Langzaam maar zeker wordt een dikke 200 meter lijn terug gewonnen en kan de fase van de dril beginnen, recht boven de vis. Voor de hengel is het make or break, wat gelukkig “make” wordt wanneer de vis voor het eerst los van de bodem komt. Inmiddels zijn we het er wel over een dat dit een Lau moet zijn, 1.20 wordt geschat. Maar als de dril minuten langer duurt gaan de verwachtingen omhoog. Maar we zijn stom verbaasd als we een Lau van dik 1.80 met een tekening van een witte haai voor het eerst in het oppervlak zien – wat een apparaat ! Daarna is het snel over en geeft de vis zich over en ligt op z’n rug in het oppervlak. We hijsen het beest aan boord en schieten een aantal super platen van HJ met deze supervangst.
Na een heerlijke warme lunch van George is het tijd voor siesta met een koude Parbo en een goed gesprek – de eerste target vis is binnen ! De middag sessie gaan we weer naar dezelfde plek van de ochtend. Maar inmiddels is het aantal Pierengs ter plaatse sterk toegenomen. In plaats van dat we de Piranha’s een spannende vis vinden, begint het een behoorlijk storende gast onder water te worden, ze mollen onze aasvis, onderlijnen en we verliezen veel grote haken. Balend verlaten we de plek en vissen het laatste uurtje van de sessie op het rechte stuk voor het kamp. En net wanneer Roel een beetje balend zit te mompelen dat het veel te hard stroomt en Paul zegt: OK nog 1 kwartiertje komt er een bekende schokkerige aanbeet door.
Wanneer Roel aanslaat schroeft een kolossale tarpon zijn lijf half uit het water , we zijn er stil van. Deze vis is zo groot dat er niet gesprongen wordt, maar run na run moet geblokt worden, voordat de vis zich tegen de bodem en onder de boot probeert te verschuilen. Na een kwartier geeft de vis zich gewonnen en komt een specimen size tarpon aan boord.
Wanneer de vis teruggezet is staat Roel te trillen van de adrenaline, smaakt het avondmaal en de Parbo prima en kan het ons weinig schelen dat de avond sessie niks oplevert. Op de vijfde dag van onze trip hebben we beide een groot exemplaar van onze target vissen gevangen.
Dag 6 Piereng te pakken maar Trapoen niet
De ochtend sessie vissen we in de grote bocht stroomopwaarts. Op de plek waar onze aasvissen liggen is alles rustig, maar 80 meter verderop wordt het aasviskopje dat met de monster STC gevist wordt gelijk te grazen genomen door een zwarte Piereng, die enkel de haak gepakt heeft, waardoor de vis de kevlar lijn niet heeft kunnen doorbijten. HJ kan met een beste piranha op de foto en in de loop van de ochtend komen er nog twee van deze moordenaars in de boot.
Na de warme lunch vissen we de middag, zoals eerdere dagen in het rechte stuk voor het kamp. De twee zware hengels direct naast de boot en de monster STC op grote afstand met “een kopje” op de haak. Al vrij snel is het duidelijk dat de Pierengs ook in dit stuk van de rivier zitten, met de dikke knal op de monster stc meldt zich een grote zwarte piereng van bijna twee kilo, zodat Roel die ook van zijn target lijstje kan afstrepen.
Even later: daar komt weer een bekende schokkerige aanbeet – kennelijk zit er meer Trapoen in de rivier dan we aanvankelijk dachten, we hebben de video al klaar om de dril vanaf de aanslag op te nemen. HJ zet zich schrap en wederom kiest een anderhalve meter lange Tarpon het luchtruim! Wij kunnen 4 spectaculaire jumps op de video schieten, het stuk van de dril waar tarpons de diepte opzoeken, waarna de vis voor het eerst langs de boot komt. Wanneer Paul de vis aanraakt spurt de vis er vandoor, schud twee keer met zijn kop – “LOS” De 150 lbs kevlar onderlijn blijkt doorgeschuurd #@! Terwijl we de onderlijn bekijken, zien we dat 30 meter verderop de vis boven is komen drijven. Volgens Paul kunnen Tarpons happen lucht nemen, die in hun maag terecht komt, waardoor ze soms moete hebben om terug de diepte in te gaan. Voorzichtig komen we dichter bij, hopend dat we de vis van twee haken kunnen bevrijden. Maar bij de geringste aanraking ontploft het water en schiet de vis de diepte in…
De woensdag avond sessie verloopt zonder activiteit, we krijgen het zachtjes een beetje op de heupen, we zijn ruim over de helft, en de eerste grote Lau op de grote hengels moet zich nog melden. We zijn inmiddels er wel van overtuigd dat het springtij in ons nadeel werkt met sterke stroom, korte perioden van doodtij die de aas periode van de Lau is. We horen dat 1 tot 3 aanbeten per sessie niet ongebruikelijk is, volgende keer beter op de getijden tabellen letten.
Dag 7 Binnen 5 minuten
Na een fully eventless ochtend sessie gaan we een boei zetten wij het kamp, zodat we een hengel via een breeklijn van de kant kunnen vissen tijdens de periode tussen hoog en laag water. Tijdens de siesta gaan de sluizen van de tropenhemel open en worden we getrakteerd op een topenbui van anderhalf uur. Niet alleen in Nederland, maar ook in Suriname is het weer de laatste jaren behoorlijk van slag en is de “ kleine droge tijd” niet meer wat hij vroeger was = droog !
We hebben nog een stuk of wat vissessie voor de boeg, en hierin moet het toch gebeuren. De middag vissen we op het stuk voor de deur maar zitten heel krap in de aasvissen, zodat we ook maar een hengel met een dode aasvis riggen. Laat nu uitgerekend die hengel na een schokje, rustig lijn af gaat nemen. Roel staat er klaar voor, laat de lijn strak lopen en slaat aan, wat gelijk beantwword met een run van 20-30 meter zonder sprong – yesss een Lau ! Na 7 dagen vissen en een dril van 10 minuten later is de eerste Lau voor Roel een feit, een exemplaar van 1,25
We trekken een koude Parbo open – proost ! en brengen de boot en hengels weer snel in stelling. Wat schetst onze verbazing als bij het tweede slokje bier de aasvis van de andere hengel gegrepen wordt en steady begint af te lopen. HJ laat de lijn strak lopen en ziet ook zijn aanslag met een ferme run beantwoordt worden. Hoppa ! zo wacht je 7 dagen, zo heb je de tweede Lau aan de haak binnen vijf minuten ! De buiging van de hengel en de lengte van de dril doet een stevig exemplaar vermoeden, wat ook de waarheid wordt wanneer een grote witte buik in het oppervlak draait. We schieten een aantal spectaculaire platen en laten de avondsessie voor wat ‘tie is en gaan vroeg slapen om morgen om half 5 op te staan en de vroege getijden wissel mee te nemen.
Dag 8 Hooligans onder water
Onze opoffering van de nachtrust wordt niet beloond – het is vistechnisch stil, maar we genieten van het wakker wordend oerwoud om ons heen. De tweede sessie gaan we naar de HJ bocht, waar onze liefde voor de Piereng heel sterk afneemt doordat elke aasvis binnen de kortste keren gemold wordt door een horde zwarte Piranha’s. Als remedie knoopt Roel een onderlijn op 90lbs sevenstrand aan de hoofdlijn. Binnen tien tellen laten de roffelende tikken op de top van de hengel het slechtste vermoeden voor de aasvis. Uit pure balorigheid slaat Roel aan en voelt dat er vis gehaakt is. Eenmaal boven water zien we een bizarre aanblik: op beide haken is een zwarte Piranha gehaakt, een van de vissen is terwijl hij gehaakt was gelijk te grazen genomen door zijn vrinden: er is een hap uit de rug genomen. (en het vel/rug van de piranha is super stevig – wat nog eens laat zien wat voor en gebit op deze vissen zit. De rest van de dag verloopt in stilte, we besluiten dan het mooi geweest is, we gaan zaterdag geen vroege ochtend sessie vissen, maar gewoon rustig inpakken en de terugreis aanvaarden.
Dag 9 Weer op huis aan
We staan op tijd op, tuigen de hengels af en pakken alles op ons gemakkie in. We laden de spullen in bij de boot van Paul en nemen afscheid van onze George.Hij blijft achter om het kamp af te breken. Op de boottocht terug naar de bewoonde wereld schieten allerlei gedachten door je hoofd: hoop dat het allemaal goed is met de familie, wat is er in de wereld en op het werk gebeurd, he al 8 dagen geen vrouw gezien of een loopje van meer dan 20 passen gemaakt. Zodra we de eerste telefoon zendmast zien bellen we snel naar huis en horen dat alles goed is. Alles gaat weer in de bus van Paul, we stoppen bij een kleine hotel om eens even lekker te douchen en schone kleren aantrekken voor de reis. We stoppen bij een Javaanse eettent en doen ons te goed aan “ nasi voor 10”, sate en gebakken banaan waarna we verder richting Zanderij gaan. Na een paar biertjes in de lounge stappen we in een bomvolle 747, die ons als tijdscapsule binnen 8,5 uur weer terug brengt in de grijze kou van Nederland.
Tot besluit
Suriname is een prachtig land, reuze interessant om met eigen ogen te zien wat we zo vaak in het nieuws horen. De natuur is heerlijk en rustig en het is een land met veel mogelijkheden om te vissen. Wij gingen er heen met de verwachting een aantal Piraiba’s te vangen en als we lucky zouden zijn een tarpon. Het werden twee grote, een mid size en een kleine Lau en drie mooie en een hele grote Tarpons. We hebben er hard voor moeten werken, maar we hoorden dat het veel beter, 35 vissen in een week, maar ook slechter kan zijn. Het is niet uitgesloten dan we nog eens terug gaan om ons geluk nogmaals te proberen. Onze dank gaat uit naar Paul de Boer en George voor het gidsen van de visvakantie en de goede zorgen in het viskamp.
Roel Orsel, Hendrik-Jan Verheij.
Ja, we hebben nog wel wat aquariumvissen gevangen met brood enzo bij het kamp. Verder nog wat kleine meervalletjes en een koebie.
Heeft ook te maken met een sterke focus op groot :)
Goed realisties verhaal en ik wil ook nog wel eens terug maar dan voor zo’n mega tarpon. Hebben jullie geen andere (kleinere)soorten gevagen?