Vissen in Gran Canaria

Na de winter van dit jaar (oh wat ben ik die beu) had ik zwaar de behoefte aan warmte, lekker in de zon zitten en te genieten op een terrasje. Mijn vrouw dacht er precies zo over en dus besloten we last-minute naar Gran Canaria te gaan Niet om te vissen dit keer, maar gewoon om een weekje niks te doen en te relaxen. Alhoewel, er schijnen behoorlijk grote roggen te zitten die je gewoon vanaf het strand zou kunnen vangen. Dus “voor de zekerheid” toch nog maar een hengelkoker met een paar stevige topkwaliteit hengels van John Smit (contradictio interminis) geleend.

De ruige westkust van Gran Canaria

een eenzame visser op een rots

Eenmaal op Gran Canaria besloot ik wat informatie in te winnen en zo kwam ik uit bij Hans en Maria, twee aardige Zeeuwen die al 15 jaar op Gran Canaria wonen. Hans is daarom heel goed op de hoogte met de mogelijkheden. Hij runt een bedrijf met enkele boten waarmee je kunt gaan zeevissen. Dit kun je als “opstapper” doen, maar je kunt ook de boot geheel of gedeeltelijk charteren. Alhoewel meegaan als opstapper mij in eerste instantie niet erg aansprak, besloot ik dit toch een dag te doen. Zo kon ik in ieder geval kennis maken met de visserij in Gran Canaria en kon ik tevens informatie inwinnen bij Hans ontrent de strandvisserij op rog. Op maandag reserveerde ik dan ook voor de woensdag, waarbij er gevist zou worden van 9.00 uur tot 15.00 uur. De prijs van 55 euro p/p inclusief materiaal en aas vond ik alleszins schappelijk.

S’ochtends na een autorit met een huurauto van een uur (ons hotel ligt in het noorden van Gran Canaria, weg van het massatoerisme) komen we aan in de haven in Puerto Rico. Mijn vrouw Claudia heb ik zo gek gekregen ook mee te gaan vandaag (er moet tenslotte iemand filmen en fotograferen tijdens de woeste dril die ik in gedachten heb, nietwaar:))

De Exploramar in de haven van Puerto Rico

Er staat niet heel veel wind dus het belooft een mooie dag te worden. Na drie kwartier varen komen we aan bij het rif. Hier gaat de diepte van zo’n 85 meter naar 120 meter diep. Alle hengels worden voorzien van een hele sardien die op een enkele haak wordt aangeboden. Deze worden net boven de bodem aangeboden. In deze tijd van het jaar bestaat de vangst vooral uit snappers, amberjacks, roggen en andere bodemvissen. In de zomerperiode wordt er vooral slepend gevist op verschillende tonijnsoorten en natuurlijk marlijn. Deze vis blijft toch voor veel sportvissers de ultieme droomvis.

Het duurt lang voordat er voor het eerst actie is, maar na een uur zie ik vanuit mijn ooghoek een hengel kromspringen waarna de reel lijn afgeeft. Ik geef een schreeuw en een van de deckhands neemt een spurt naar de hengel. De hengel is van een noorse dame die vandaag samen met haar partner ook mee is. Ze heeft nog nooit gevist maar krijgt een drilgordel omgesnoerd waarna de hengel in haar handen wordt gedrukt. 5 minuten later komt er een aardige amberjack in het oppervlakte. Amberjacks worden meegenomen en dus wordt deze gegaft en aan boord gebracht. Daar kan de Noorse dame met haar vis op de foto.

Na de vangst van deze amberjack gebeurt er, op een heel kleine murene na, niets meer. De vis is vandaag of niet actief of niet aanwezig op het rif. Ik vind het prima en vermaak me best in het gezelschap van twee andere Zeeuwse sportvissers. De sfeer is goed, het weer is prima, ik zit op een boot op de zee dus ik heb het naar mijn zin. Mijn vrouw heeft het alleen iets minder naar haar zin, want nadat de boot voor anker is gegaan heeft ze enigszins last van de deining en is lichtelijk zeeziek. Balen maar het is niet anders.

Een half uur voor het einde is het dan toch nog raak. Beet! Ik hang de drilgordel om en trek de hengel behoorlijk krom. Er gebeurt echter niets. Het lijkt wel alsof ik vastzit maar enkele kleine schokken verraden toch vis aan de andere kant van de lijn. Je hebt een rog, weet Hans mij te melden. Die wilde je toch zo graag, roept hij lachend. De rog heeft zich echter aan de bodem vastgezet en is niet echt van plan los te laten, ondanks de stevige druk die ik met mijn toch niet kinderachtige combinatie uitoefen. Na 2 minuten patstelling voel ik enkele schokken en kan ik de hengel iets heffen. Ik geef meteen weer full power en weet de vis iets los te krijgen van de bodem. Nu is het zaak de vis geen millimeter ruimte meer te geven om te voorkomen dat deze zich wederom vastzet. Dit lukt en langzaam kan ik stukje bij beetje lijn winnen. De vis hangt er zeer zwaar op, maar maakt geen lange runs. 15 minuten later zien we de vis voor het eerst. Het is inderdaad een rog, een gestekelde pijlstaartrog om precies te zijn met een geschat gewicht van 25 kilo. Omzichtig (roggen hebben vervelende stekels…) wordt de vis aan boord gehesen. Roggen (net als haaien en marlijnen trouwens) worden op de boten van Hans altijd weer losgelaten. In het verleden werden ze zelfs vaak getagt en het gebeurde regelmatig dat de getagte vissen werden teruggevangen. Toch is het terugzetten van roggen helaas nog niet op alle boten gemeengoed. Jammer want de roggenstand is volgens Hans een stuk minder als 10-15 jaar geleden. Jammer ook omdat roggen heel fraaie en bijzondere vissen zijn die, net als de haaien, behoren tot de z.g. kraakbeenvissen.

Na een paar plaatjes waarbij ik de gevaarlijk stekel afdek door mijn hand met een handdoek eromheen te vouwen, gaat de rog weer terug waarna deze weer rustig wegzwemt. Een prachtige afsluiting van deze vistrip.

Mijn plannen om s’nachts vanaf het strand op rog te vissen strandde helaas. Daarvoor zal ik dus nog een keer terug moeten. Geen straf lijkt me…

Michel

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden