Vissen in Costa Rica, deel 7 “een dagje verticalen”
Het vizier staat vandaag op actie met een kans op een specimen vis, een XL amberjack wel te verstaan. Vandaag is er weinig wind voorspeld, dus knallen we de rivier af maar stoppen nog even bij de grote rots bij de rivier monding – die van de grote snapper van woensdag – zonde om geen gebruik te maken van het kalme water, normaal is het veel te woelig hier.
.
Terwijl John z’n CC popper over het oppervlak laat dansen en al snel een volger krijgt, kan Roel inmiddels de Roosta pop zonder haperen over de volle lengte luid spetterend terugploppen. De derde worp knalt er een snapper op de popper en knalt de 65 lbs hoofdlijn – zeg het maar,.. zwakke plek ? Na dit intermezzo varen we een uur tot voorbij het “Isla de Cano” naar de onderwater rotsen waar we donderdag visten. Het duurt even langer, maar dan hebben de eerste vissen aan de speedjigs – kleine tonijntjes. Eén wordt er gerigd als lifebait, de andere gaan mee voor een maaltje sushi/sashimi vanavond.
Sushi
.
Na de tonijntjes komen we ook weer amberjacks tegen – we vangen er een stuk of tien, allemaal geen reuze formaten, maar wat zijn die dingen pond-voor-pond sterk zeg, je kan heerlijk in een stevige boothengels gaan hangen,
Lekker aan amberjacks hangen
Amberjack voor Roel
.
Ondertussen blijft het spannend,.. alles klopt, een bonito als bait, boven een wolk amberjacks, het enige wat er nu nog hoeft te gebeuren is dat er een groot hongerig exemplaar tussen zit en,… Helaas hield de bonito het vroegtijdig voor gezien, dus dit feest ging niet door.
.
We zitten derde week april op het einde van het droge seizoen en het begin van de regentijd. Om een uur of 9 is alles nog tropisch warm en heet, een uur later staan we te vissen in een tropische hoosbui (gelukkig warme regen) en een uur later staan we weer droog te dampen.
Heerlijk, eindelijk warme regen over je heen ipv ijskoude ellende in NL :-)
En maar doorgaan!
Met succes!
.
Bij een volgend driftje over een onderwater berg, laat John zijn speedjig bewust even wat langer bij de bodem huppelen en wordt net boven de bodem gegrepen door iets wat de bodem liever niet wil verlaten, een grouper! We laten in het midden wat voor grouper dit is – wie het weet mag het zeggen/reageren.
Prachtige grouper
.
Na de laatste paar amberjacks valt het stil en verplaatsen ons terug naar spots tussen het eiland en de kust,een waar bounty eiland waar na verkrijgen van vergunning gedoken en gesnorkeld kan worden. Het water is azuurblauw en de strandjes idyllisch.
Isla del Cano, een natuurreservaat, niet vissen binnen cirkel van drie kilometer.
Veel mooier wordt het niet……
.
Het vissen op de nieuwe plek kunnen we kort zijn – nada ! We vermaken ons echter weer met de prachtige natuur en het hard uitademen van een grote zeeschildpad vlak bij de boot(nee, we weten niet welk type/model) naast de boot op deze windstille dag maakt diepe indruk, evenals een passerende zeeslang. Nu het erg stil is met aanbeten gaan we na een kort overleg de laatste 3 uur toch maar weer life-baiten op rooster, op de zelfde spot als gister. Want ondanks dat we er een beetje genoeg van hadden, blijft de mogelijkheid nog een Rooster te vangen kriebelen.
Palaver
.
Weer gaat er een spotted snapper aan, die volgend Pablo maar ‘Luie” aasvissen zijn – als je iets te hard vaart met de boot, zwemmen ze niet mee en op diepte maar laten ze zich op de zij in het oppervlak mee surfen. Nu is dat met het legioen zeevogels boven ons hoofd een slecht idee om te doen. En de meester van allemaal – de fregatvogel – heeft onze luie surfer al snel in de smiezen. Een snelle paar halen met de molen voorkomt dat de snapper de lucht in gaat.
In de lucht: fregatvogel jaagt op snapper……
.
We lachen om deze situatie, vlak achter de boot zo’n enorme vogel zien duiken op je aasvis. En stellen vast dat het leven van een aasvis in Costa Rica slechts een paar opties biedt. Het is voor het beessie een soort “ter land” – mee voor de pot (De Sopa van Elrich onze stuurman) “ter zee”- in de maag van een Rooster; of in de lucht”- in de maag van een fregatvogel . Als het 3 uur is, is het lot van onze snapper bezegeld: “ter land”.
.
In een gierende tropische stortbui razen we over de rivier weer terug naar Sierpe.
Een wolkbreuk vult de riviermonding waar wij doorheen moeten….. regenseizoen started!
.
Morgen is onze laatste dag – tijd voor een gek/simpel plannetje en wat actie – we beginnen vroeg bij laagtij op de rivier en gaan eens kijken wat voor soorten we daar te pakken kunnen krijgen. Door het lage water komt de vis dan tussen de mangrove takken vandaan en kun je ze vangen. Kans is groot op een Mangrove Snapper = juiste antwoord van prijsvraag van donderdag, helaas door niemand geraden. Daarna zullen we als het weer toelaat nog even een paar uurtjes de zee opgaan, een afscheidsrondje zeg maar. De bonus vis waar we morgen op hopen is een (liefst mooie) Snook, we zullen zien!
Groeten John en Roel
Mooi verslag heren. Grouper lijkt een Nassau grouper: met uitsterven bedreigd volgens de IUCN endangered species list. Heb er in een ver verleden nog eens een verslagje over geschreven. Cheers!
Heerlijke verhalen mannen! Veel plezier bij jullie laatste dag. Een mooie snook of rivier snapper zou gaaf zijn.
Pura Vida!
Toine
http://www.costaricavakantie.nl