Vissen in Costa Rica, deel 6 “een dag met maar 1 aanbeet”

Na een dagje jiggen gisteren, als intermezzo, gaan we vandaag weer vol voor doel #1 van de vakantie:  beide een mooie foto met een Rooster in de hand.  Bij Roel was dit dinsdag gelukt. John heeft er inmiddels 2 uur dinsdag middag en de woensdag opzitten = 10 uur, nog zonder succes.  Hij mag nog 1 dag met beide hengels vissen hebben we afgesproken, dus vandaag moet het gebeuren.

.

Bij de oceaan aangekomen blijkt er een stevige wind te staan die een grote klotsbak van het water maakt – geen condities om sardines te spotten, dus zonder livebait geven we gas richting de plek waar Roel maandag succesvol was en beginnen daar te trollen. Eén uur, nog een uur, de tijd tikt weg.  Bij een interessante rotspartij stoppen we om die met poppers te bestoken, niets, het lijkt potdorie wel vliegvissen op zee dat popperen, ziet er allemaal reuze spannend uit maar vangen ho-maar.

Spotted snapper, aasvis

.

Bij een volgende rots weet visgids Pablo een punt waar vaak spotted snappers verblijven. Hij weet er een stuk of acht te vangen met een haring paternoster. Een uurtje verder worden de livebaits gefree-lined boven een onderwater rots. Op een klein aanbeetje na  allemaal zonder gevolg.

.
Dit begint zo langzamerhand behoorlijk te knagen – in een vlaag van meligheid grappen we dat we maar een vervolg moeten doen op “Raad de snapper soort” van gisteren, omdat dit de enige vis lijkt te zijn die gevangen wordt vandaag.
John zit ondertussen ook aardig bij de pakken neer…. Gaat het überhaupt nog wel gebeuren. Diverse gedachten spoken door zijn hoofd en die hebben we hier maar even genoteerd: “het wordt niks / op de foto’s lijkt alles makkelijk / ik vind trollen niet leuk / waarom waait het juist nu? / nou ja, dan maar een reden om terug te komen / en Roel maar wachten / moet ik van kleur wisselen? / vissen we te ver achter de boot? / vissen we te dicht achter de boot? / gaan we te hard? / gaan we te zacht? / de kleur van het water staat me niet aan / you should have been here last week / te ver uit de kust / te dicht bij de rotsen / Huh? Snappers als aasvis? Met die stekels?”.

.
Kortom, John zit een beetje sneu voor zich uit te staren richting een paar in de oppervlakte doelloos spetterende kunstaasjes…….
.

Om een uur of half twee wijken we van de kustlijn af en gaan we twee levende spotted snapper freelinen in de richting van een onderwater rotspartij, een favoriete plek van Pablo. Plots, uit het niet, na bijna 17 uur trollen, freelinen en popperen worden de aasvis van beide uitstaande hengels tegelijkertijd gegrepen! John pakt de stuurboord hengel, Roel de bakboord hengel.  De stuurboord hengel schiet weer los,  de circkel hook van de bakboord hengel is gezet en de vis neemt een beste run, terwijl John aan de dril begint. Omdat de vis niet naar beneden dus richting rotsen schiet, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Na een dril van een minuut of 5, zien we de vis – een prachtige Rooster ! – Eindelijk beloning na al die uren!

Pablo brengt de vis aan boord. Nu al is te zien dat het om een forse vis gaat

.
Omdat er strikt Catch and Release gevist wordt op Rooster, en de vis zelf redelijk kwetsbaar is, moet er snel gehandeld worden. De vis wordt onthaakt en Pablo helpt John de vis rechtop te krijgen. Jemig, wat een apparaat! Pas rechtop zien we hoe groot “ie wel niet is. Pablo gaat snel naast John zitten en samen houden ze de vis overeind. Daarna kan John hem kort nog even zelf aardig rechtop houden waarna de vis weer snel terug het water ingaat. Oei, oei, wat zijn deze vissen kwetsbaar! Gelukkig komt deze vis na een minuutje wapperen langs de boot weer bij adem en verdwijnt in de diepte. Een keiharde “yes!” van John galmt langs de rosten. Na een half jaar voorbereiding / voorpret is het dan gelukt! Voor ons beiden een roosterfish, mooie foto”s en beide vissen goed terug! En dan de rest die we al gevangen hebben. De trip is compleet en nu al geslaagd, met nog twee dagen vissen te gaan! Het volgende geluid is de “pssss” van een paar blikken vreugdebier die toch maar even alvast in het ijs gelegd hadden :-).

“A true moment of joy”, mijn hemel, wat was ik blij met deze vis!

Arm kan er net omheen

Wat een Rooster; prachtig! Pablo schrikt ervan :-)

En veilig weer terug, wat een heerlijk moment!

.
We vissen het laatste half uur op dezelfde wijze vol en stoppen om drie uur. We hebben geen vis voor het avond eten gevangen. Sterker nog, we hadden maar één aanbeet maar dan wel één die al Johns dromen van de afgelopen zes maanden in één keer laat uitkomen.

.
Onze ervaringen, gecombineerd met de ervaringen van Michel in 2012 en Toine Aarts, januari 2013, laat zien dat het vangen van Rooster een redelijke specimen jacht is, waar voor een mooie Rooster foto toch snel 2 of 3 dagen gevist moet worden, afgezien van die dagen dat er triple hook-ups gevangen worden.

.
En voor de afdeling natuur; vandaag weer de dolfijnen niet gefotografeerd kunnen krijgen en onze huiskroko zwom verderop omdat we geen visafval voor hem hadden. Maar er zat wel een grote hagedis/leguaan boven in de boom bij het hotel. De boom naast de zes kleurige ara’s…..

Nieuw: de huis-leguaan

.

Met nog twee dagen te vissen en een goed weerbericht voor morgen (weinig wind), gaat het vizier op een XL amberjack op de spot waar we gisteren visten. Speedjiggen dus weer!

Gr Roel  & John

.
NB van John:
We maakten vantevoren de afspraak, zoals eigenlijk elke trip, dat de bedoeling is dat iedereen, en in dit geval wij allebei, met onze droomvis naar huis zouden gaan. Dus als je de eerste vangt laat je de tweede aan je vismaat. Ik zou dus hetzelfde gedaan hebben maar wil toch nog even benadrukken dat Roel  twee dagen zich ingehouden heeft om mij roosterfish te laten vangen. Grote klasse Roel: dank!

Gerelateerde artikelen:

• Vissen in Costa Rica, deel 8 “de finale”
• Vissen in Costa Rica, deel 5 “Verandering van spijs”
• Vissen in Costa Rica, deel 4: “een slepende dag”
• Costa Rica: zelf er naartoe? Hier zijn de tips!
• Vissen in Costa Rica, deel 7 “een dagje verticalen”