Verkenningstocht
Het is dinsdagavond. Nog even afwassen en dan bezig met het verslag van afgelopen zondag. “Ik ruik een brandlucht”, zegt Judith. Een klein uur later moeten we ons huis uit. De kamer vult zich langzaam met rook en stank…
Ik denk dat de meeste mensen het wel op het nieuws gezien hebben. De zeer grote brand bij een schoenenwinkel in Kampen. Recht tegenover ons appartement sloegen de vlammen uit de gevel. Op de eerste rang zitten is niet altijd leuk zo blijkt. Twee dagen je huis niet in mogen. Boel gezeik met de verzekering en… Je kunt je verslag niet typen… Via deze link zijn vele foto’s te vinden van deze brand.
We gaan een week terug. Het is zondagmorgen en ik heb vreselijk veel zin in deze dag. Relatief nieuw en vooral groot water verkennen. Statisch met dood aas, werpen, trollen, slepen met aasvissen, het kan hier allemaal en de potentie is er. Een alles of niets water, zo lijkt het wel te zijn. Ik hou er wel van. Niet weten of je ooit een beet gaat krijgen maar als ie dan komt… Het is die spanning die dit soort wateren zo mooi maakt.
Om half acht sta ik bij de helling. HJ komt ook al snel voorrijden met zijn nieuwe tank. De boot rolt vlot van de trailer en terwijl het langzaam begint te schemeren gaan de ankers overboord op de eerste stek. Met behulp van google earth hebben we een paar potentiële visverzamelplaatsen uitgekozen die we eerst willen bevissen. Daarna zullen we het wijd op gaan. Even later drijven vier dobbers op strategische plekken. Het ligt goed vol met witvis hier, dus onze stekkeuze lijkt terecht. Een aanbeet kan eigenlijk niet uitblijven.
Of toch wel? We verkassen twee maal maar het blijft akelig stil. We schuiven weer een stukje op en ik besluit, misschien wel tegen beter weten in, één aasvis ver het ondiepe op te gooien. Al snel blijkt dat vissen geen boeken lezen want HJ ziet de dobber met een enorme snok verdwijnen. Ik pak de hengel op, draai strak en op het moment dat ik wil slaan laat de vis de aasvis los…
Ik gooi op nieuw in. Vier meter te ver naar rechts maar vooruit die vis mag er zijn best wel voor doen. Binnen vijf minuten een vreemde schommeling. Ja, duidelijk een aanbeet. De dobber sluipt wat naar links, dan weer naar rechts. Echt van harte gaat het allemaal niet. Als hij dan toch wegloopt zet ik de haak. Geen krakend carbon maar een mooie dikke 70er die vrij gemakkelijk mee komt op het gebruikte materiaal. We schieten snel een plaatje en keilen dan alle aasvissen naar het ondiepe. We vermoeden beide dat die eerste aanbeet van een andere vis kwam…
Mooie start op deze stek
En dat lijkt zo te zijn. HJ’s dobber speert er opnieuw vandoor. Dit keer kan de haak wel gezet worden. Bonken, stompen. Snoekbaars? Jazeker! Een prachtig gekleurd exemplaar wordt strak afgedrild en zo snel mogelijk in het grote schepnet gedirigeerd, waarna direct de dreg uit de bek valt. Een veel voorkomend fenomeen bij de snoekbaarzen die je op snoek materiaal vangt. Je haakt ze domweg niet of nauwelijks. Zo strak mogelijk afdrillen en niet nog even lekker laten uitrazen voor de boot levert dan gewoon de minste lossers op. Misschien minder sportief maar we willen er ook graag mee op de foto, toch?
Fraaie snoekbaars
Ook deze vis gaat rap weer terug. Aanbeten blijven uit en na een klein kwartier schuiven we weer een stukje op. Weer is het binnen tien minuten raak. De dobber van HJ vertrekt en ook dit stompt en stuitert er flink op los. Snoekbaars nummer 2 rolt even later van de haak boven het schepnet en geeft HJ vervolgens nog even ‘klop’ in de boot. Prachtig gekleurd exemplaar wederom!
Wie klopt nou wie? :)
Kasteel in spé?
We maken er een tactiek van. Telkens een klein half uur ankeren. Geen beet betekend opschuiven. Het blijkt maar weer dat actieve roofvis de aasvis snel genoeg gevonden heeft. Uren lang blijven zitten wachten is dan niet de beste methode. Tenzij je op een trekroute vist.
Mijn dobber vertrekt weer. Grappig genoeg weer een 70er snoek. HJ de snoekbaarzen, ik de snoeken. Ik onthaak de vis snel en zet hem terug. We pakken nog één plekje mee en besluiten dan op zoek gegaan naar andere stekken. Hier kunnen we altijd nog terugkomen.
De beste zoekmethode is trollen. Waarom? Langzaam varen geeft een beter beeld van het bodemverloop en geen aas overboord betekend een sterke reductie in de vangstkansen… Ik geef aan hoe het talud ongeveer loopt en HJ speurt het scherm af. Overal langs het talud zien we schooltjes witvis. Een goed teken. Geconcentreerd kijken we naar het scherm als opeens mijn lijn slap valt. Ik hengst de hengel zo ver als ik kan naar voren maar voel dan weer het getik van de Fox shad…
Dat was toch echt een beet! Hier? Op 3 meter water? Bovenaan het talud? We balen beide van de gemiste kans, die krijg je meestal maar… BAM! Hengel hoepeltje, slip loopt af… Ze probeert het nogmaals en dit is héél serieus!
HJ gooit snel de motor in de achteruit en remt de boot af. Niets forceren nu. Mijn St Croix kraakt nu wel en ik heb eigenlijk geen idee wat ik gehaakt heb. Misschien vals gehaakt? Brasem of Karper? Het logge gewicht komt langzaam dichterbij. Geen echte kopstoten, alleen af en toe een zijwaartse run. Dan toch twee lompe bonken. Toch een zware snoek dan? Gespannen wachten we af…
Een monsterlijke schouderpartij doorklieft het oppervlak. Dat kon zomaar een dikke 120er zijn! De vis duikt weer de diepte in. Zit voorin de bek gehaakt aan de stinger. We kunnen alleen maar hopen dat die goed vast zit. Lastig in te schatten. Het grote net gaat voor de zekerheid overboord. Bij de eerste mogelijkheid sleur ik haar erboven. Hebbes! Direct zien we dat we de schatting qua lengte wat bij moeten stellen, maar qua gewicht doet ze zeker mee. Wat een belachelijk mooie snoek!
We zijn inmiddels een eind het ondiepe op gedreven en varen snel de boot het riet in. Even rustig aan nu. Onthaken en meten. Eenmeterelf. Schitterend. Om en nabij de 30 pond en werkelijk puntgaaf. HJ Schiet vlot een serie platen waarna ik de vis in het water laat zaken. Een paar krachtige slagen later verdwijnt ze uit het zicht…
Toevalstreffer of niet, ik ben er heel blij mee
Dit zijn ze!
Geweldig dit. Totaal onverwacht ook en waarschijnlijk een toevalstreffer. Toch zetten we nog een uur door met trollen. Je weet immers maar nooit… Het is niet heel verassend dat er helemaal niets meer gebeurd en dus besluiten we te gaan slepen met aasvissen. Toch een meer realistische aanpak zo rond en door de scholen witvis. De wind zet verder aan en maakt goed sturen moeilijk. Toch is het na een klein uur raak. HJ’s dobber zoekt de diepte op en ik hoop van harte dat hij net zo’n mooie bak vangt als ik.
HJ draait strak, zwiept de hengel achterover en er beweegt even helemaal niets. Dat ziet er goed… Wat..?! Nee..! Los…
Teleurgesteld kijken we elkaar aan. Dit zag er weer veelbelovend uit. Stilletjes slepen we verder. Dit zijn van die knagende missers… Wat ging er fout? Helemaal niets! Waarom dan toch..? Stug door gaan is het enige wat je kunt doen, maar ergens voel je dat dit ‘hem’ was…
Het is inmiddels twee uur geweest en hoog tijd voor een stevige lunch. Ik heb een bak ‘Echte Hollandsche Slagersnert’ mee van oma en die gaan we opwarmen. We ankeren boven een mooie kuil, gooien vier aasvissen overboord en bouwen een windscherm voor de gasbrander. Als de snert warm is tuur ik nog eens over het water. Ik mis een dobber!
Ik grijp de hengel en kijk naar de lijn. Die loopt onder een lijn van HJ door. Toch wil ik niet langer wachten en sla hard aan. Snoekbaars en zo te voelen een goede ook! Ik dril de vis strak af maar deze weet mijn dobber op grandioze wijze in HJ’s lijn te parkeren. Wederom bied het grote schepnet uitkomst en ook deze snoekbaars rolt zo van de haak… Het zit qua snoekbaarzen niet tegen vandaag!
Terwijl de vis rustig naast de boot hangt ontwarren wij de boel. De soep moet even wachten en warmen we straks nog wel een keer op… Eerst op de plaat met deze fraaie oude krijger. 82cm en een woest uiterlijk. Ben vooral benieuwd hoe vers de bijtwond op haar flank is. Meegegroeid of van een dame die ik graag zou ontmoeten? Zeg het maar…
Oude krijger
De gasbrander gaat weer aan, de snoekbaars zwemt weer en even later genieten we van een bak zeer stevige snert. Turen naar de dobber, voetjes op de bootrand, warme maaltijd en niemand in de buurt. Vissen is zo gek nog niet! Euh HJ, je dobber vertrekt!
Weer krijgt de soep een tweederangs behandeling. HJ draait strak, slaat en..? Niks? Wat nu weer? De takel blijkt afgebroken. Het zit hem gewoon niet echt mee vandaag… Tjonge wat zonde…
We eten de soep op, wachten nog een kleine 20 minuten en moeten dan helaas terug naar de helling. HJ heeft nog wat Sinterklaasperikelen op het programma en zodoende moeten we het laatste productieve uurtje missen. Dat doen we een andere keer nog wel over… Reken maar!
Groet,
Volkmar Strikkers
Hé geweldige vissen jongensen HJ niet elke vis te proberen kussen ha ha.
Prachtig dat een verkenningstocht gelijk zo productief kan zijn – mooie vis ! Gr Roel