Venezuela 2012 – Lake Guri

Zoals gezegd wordt het tweede gedeelte van de reis gevist op Lake Guri en aanverwanten rivieren, met de peacock bass als hoofddoel. Lake Guri is een gigantisch meer van een half miljoen hectare. Er zijn veel soorten en ondersoorten peacock bass met plaatselijke kleurvariaties. Een ding hebben ze gemeen, ze zijn allemaal voorzien van schitterende kleurpatronen en een lust voor het oog.

Dit zijn de drie meest voorkomende types:

– De “(three) barred”, duidelijk herkenbaar aan drie verticale zwarte strepen.

– De “speckled”, heeft lichte horizontale strepen of stippen.

– De “butterfly”, voorzien van drie zwarte spots op zijn flank.

Alle soorten hebben een “extra oog” op de staart in de vorm van een goudomrande zwarte stip. Dit is om andere rovers op het verkeerde been te brengen. De twee bovenstaande komen nog aan bod, maar “butterfly” peacocks hebben we niet gevangen. Om toch een indruk te krijgen, hieronder een exemplaar uit een andere trip.

Een “butterfly” uit Guyana.

Allereerst moeten we weer de lange weg terug. Het gedeelte op de rivier is geen straf, er is genoeg moois te zien. Niet alleen de natuur is indrukwekkend, maar ook hoe de plaatselijke bevolking zich redt in deze omgeving.

Locals met een eigenbouw bootje…

Voordat we vertrokken kregen we te horen dat er onderweg nog een uurtje gevist kan worden op een klein zijriviertje. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Iedereen tuigt een hengeltje op en zoekt een paar stukken kunstaas uit. Geen zware hengels meer en lomp kunstaas, maar een beetje peuteren met een lepeltje of een klein plugje.

Het is midden op de dag en de zon staat aardig te branden. De peacocks liggen dan vaak diep onder de struiken en zijn niet erg actief. Bij het riviertje aangekomen zien we toch al snel wat kleine vis jagen. Hoewel we allerlei kunstaas proberen, lukt het niet om een aanbeet te forceren. Onze gids, Vlad, adviseert een natuurlijk gekleurd Salmo flankertje. Het plugje wat hij me uitleent heeft een paar gammele splitringen en botte haken, waardoor ik maar bij mijn eigen kunstaas blijf…Hij blijkt toch gelijk te krijgen, want even later landt hij een mooi getekende speckled peacock bass! Het heeft veel weg van een snoekprint, zo donker is dit visje gekleurd! Op een volgende stek zie ik een vis jagen die ik snel aangooi met mijn favoriete lepeltje. Vrijwel direct volgt een aanbeet! Helaas schud deze de lepel los tijdens een van de wilde sprongen. Op het springen na is de dril vergelijkbaar met onze eigen baarssoort, korte runs en bonken op de hengeltop. Ze zijn ook net zo agressief en opportunistisch, alleen een stuk sterker.

Naast de plek waar ik de vis loste staat een grote boom met ver over het water hangende takken. Helemaal achteraan zien we een flinke kolk. De takken hangen amper een halve meter boven het wateroppervlak en er is dus lastig bij te komen. De eerste worp gaat echter vol tegen een dikke tak! Als we een stukje dichter bij de takken zijn lukt het wel om het lepeltje een meter of 8 onder de boom te gooien. Een paar tikken met de lepel is voldoende om een keiharde aanbeet te krijgen! Obstakels weten ze altijd gemakkelijk te vinden en daarom pomp ik de vis zo snel mogelijk onder de boom vandaan. Dit lukt, mede doordat de peacock een stuk kleiner is dan verwacht. Maar nog steeds een mooie vis met ook al zo’n opvallend donkere print.

Peacock met snoekprintje.

We komen ondertussen de andere boten tegen en ook bij hun is het niet wild. Opvallend is wel dat de altijd vangende ratelplugjes het nu compleet laten afweten. De tijd gaat altijd sneller dan gedacht en we moeten alweer verder om in ieder geval voor het donker aan te komen. We nemen nog even een koel drankje en gaan weer de grote rivier op. Bij de aanlegplaats aangekomen is het weer gezellig druk. Een opeenstapeling van boten waar we door moeten om bij de oever te komen. Alle boten blijven hier liggen, de zware 40pk motoren worden gedemonteerd en ingeladen in de pick-up.

Ons nieuwe verblijf is stukken luxer dan in het oerwoud en de huisjes zijn werkelijk schitterend beschilderd. Op de kamer begint alles weer van voren af aan. Kunstaasdozen worden leeg gekieperd en het bruikbare spul wordt er uitgezocht. Totdat er geroepen wordt dat het eten klaar is. Dit is wederom perfect geregeld en ondertussen bespreken we het plan voor de komende dag. Twee boten gaan naar Lake Guri, de andere boten naar de rivier. Op deze manier komen we snel te weten waar de visserij het beste is. We hebben erg mooie plekken gezien en iedereen is dan ook erg benieuwd!

Schitterende muurschilderingen.

Als we s’ochtens in de haven aankomen is het weer een drukte van jewelste. We hebben de nodige bekijks tijdens het uitladen van al het hengelmateriaal. Het is een wirwar van boten, maar uiteindelijk heeft iedereen zijn plekje gevonden en kunnen we op pad. De rivier en zijn talrijke zijrivieren staan circa twee meter te hoog. Hierdoor zijn hele stukken oerwoud onder water komen te staan. Het leefgebied voor de peacocks is hierdoor 10-20 keer zo groot geworden. Het kan dus een aardige zoektocht worden!

Altijd drukte in de “haven”.

We hebben een stuk over de hoofdrivier gevaren en slaan nu een van de vele zijriviertjes in. Overal zien we bomen en struiken onder water staan als gevolg van de hoge waterstand. Er zijn dus genoeg schuilplekken voor aasvis en peacocks. We beginnen beide met een lepel de kanten af te werpen. Een dikke kolk aan de overkant verraadt een grote peacock. Allebei bestoken we meerdere keren de plek met ons kunstaas, maar een reactie blijft uit. Ik wissel van kunstaas en gelijkertijd hoor ik Adriaan roepen dat hij een aanbeet heeft! De vis neemt een flinke run en blijft diep. “Een beste vis” zeg ik tegen Adriaan, die geconcentreerd verder drilt. Meer dan af en toe een machtige staartslag en dito kolk zien we niet in de eerste minuten van de dril. We zijn wel erg nieuwsgierig naar de grootte van deze peacock. Het pr van Adriaan is gelijk aan die van mij, 66cm, zou deze eroverheen gaan?

Als de vis wat rustiger wordt zien we hem voor het eerst en het is inderdaad een stevige vis. De lepel stoer in zijn bek en een paar vuurrode ogen die je aankijken, een schitterend gezicht! Even later kan ik de vis landen en zien we pas echt wat we in de boot hebben. Een stevig gebouwde peacock waarvan de strepen op zijn flank helemaal vaal zijn. Dit in tegenstelling tot de tekening op zijn kop, deze is schitterend goudgroen gekleurd met diepzwarte vlekken! Hij meet 68cm en het is dus gelijk een nieuw pr voor Adriaan. En dat als eerste vis, dat belooft wat!

Nieuw pr voor Adriaan!

Een waar oerwoud onder water.

Peacock territorty

Vol vertrouwen vissen we verder, maar er volgen geen aanbeten meer. Zo bevissen we meer zijriviertjes die er allemaal perfect uitzien. Op sommige zien we ook scholen speltaas bij de struiken, maar totaal geen activiteit van peacocks. Buiten het migratiegedrag zou ook het weer een rol kunnen spelen. De vissen in Zuid-Amerika zijn gewend aan het warme weer, maar nu is het zwaar bewolkt en er staat aardig wat wind. Het water wordt dus niet lekker opgewarmd. Dat zou kunnen verklaren waarom we totaal geen aanbeten meer krijgen.

We proberen het wat dieper met kleine plugjes en ratelaars, maar dat levert ook niets op. Als we in een wat troebeler riviertje de kantjes uitgooien hoor ik achter me wat gerammel. Het is Peter die verderop zowaar een peacock aan het drillen is! Peter en Gerard vissen een stuk achter ons, maar wanneer de peacock springt is zijn ratelplugje goed te horen! Met veel pijn en moeite weet ik uiteindelijk ook een kleine peacock te verschalken. Het wordt wel duidelijk dat ze niet zomaar de boot inspringen. We vissen veel stekken af en wisselen regelmatig van kunstaas, maar de aanbeten zijn op een hand te tellen.

Het is eind van de middag als we weer eens een stuk ondergelopen oerwoud bevissen. Her en der kleine boompjes die het water uit steken. Tussen twee van die boompjes zie ik een kolkje, wat duidt op een jagende vis. Snel werp ik mijn lepel er een meter of twee achter en tik deze over de plek. Precies op de plek van de kolk krijg ik een beuk op mijn hengel! Gelijk schiet de peacock er meters vandoor. Totaal overdonderd probeer ik de vis zoveel mogelijk in het open gedeelte te houden. Dit lukt amper, want de vis is veel groter dan ik had verwacht. Hij blijft korte, onhoudbare runs maken. Elke keer probeer ik, zodra de vis stopt, hem gelijk weer naar de boot toe te pompen. Op deze manier probeer ik ervoor te zorgen dat hij zich niet vast zwemt in een van de vele bomen. De kracht van dit exemplaar is niet vergelijkbaar met de grote vis die Adriaan vanochtend had. Veel logger en nog krachtigere staartslagen, totaal niet te controleren! Als we de peacock voor het eerst zien zijn we allebei zwaar onder de indruk van het formaat. Het duurt nog een tijdje voordat dit exemplaar enige tekenen van vermoeidheid toont, maar uiteindelijk moet hij toch capituleren.

Eenmaal in de boot raken we niet uitgekeken op de schoonheid en grootte van de peacock. Mijn pr wordt 16(!)cm scherper gezet en we komen uit op 82cm met een geschat gewicht van 7kg. De enorme kop en grote muil maken duidelijk dat deze vis nergens iets te vrezen van heeft en eenzaam aan de top van de voedselketen staat.

We schieten een hele serie foto’s waarna ik de peacock weer rustig het water in laat glijden. Nog nagenietend van deze vangst verschijnt er een schitterende regenboog, beter dan dit wordt het niet…

Pr verpulvert!

Kop van een superrover!

Nog even genieten

Mooier wordt het niet…

We kammen de stek nog eens grondig uit, maar dat levert niets meer op. Met allebei een grote vis op zak mogen we toch tevreden terugkijken op deze dag. We zijn benieuwd hoe het de jongens op Lake Guri is vergaan! Helaas is het daar hetzelfde verhaal, veel zoeken en weinig actie. Alleen Michel en Herman hebben een paar hotspots gevonden en flink wat peacocks gevangen. Ze visten hoofdzakelijk de ondiepe kantjes uit en komen boven de 50 vissen uit! Opvallend genoeg zaten er geen grote exemplaren tussen.

De volgende dag gaan we allemaal naar Lake Guri. Met vier boten kunnen we flink wat water afvissen en hopelijk de code kraken. De vissen moeten zich toch ergens ophouden? Het is een uur varen naar het begin van het meer en we zoeken alvast wat kunstaas bij elkaar voor vandaag.

Op weg naar Lake Guri.

Aangekomen bij het enorme meer varen we een van de vele grote baaien in. Elke baai bestaat weer uit kleinere baaien en smalle uitlopers dieper het oerwoud in. Een ontelbare hoeveelheid stekken dus, het zoeken kan beginnen!

Het weer is gelukkig een stuk beter, zonnig en minder wind dan de dag ervoor. Ondanks deze weersverbetering zien we niet veel actie. De eerste stekken leveren geen aanbeten op en we besluiten een kleinere baai in te gaan. Deze is ondieper, dus eerder opgewarmd, hopelijk is hier wat actie te ontdekken. Er is flink wat begroeiing langs de oevers. Op sommige plekken kunnen de vissen zich verschuilen onder tientallen meters van struiken en planten! We bestoken de randen hiervan met lepeltjes en ondiep duikende plugjes.

Plotseling zien we vlakbij de boot een peacock jagen! Op snelheid achter een visje aan en totaal niet geïnteresseerd in ons kunstaas. Ik besluit om mijn lepeltje te verwisselen voor een kleiner exemplaar. Deze komt beter overeen met de grootte van de aasvisjes waar ze op jagen. Deze verandering blijkt de sleutel tot succes te wezen, want ik krijg nu regelmatig aanbeten. Er komen de nodige visjes in de boot, terwijl Adriaan met groter kunstaas geen stootje krijgt!

Geen monster, wel schitterend getekend.

Tijdens de lunch horen we de ervaringen aan van de rest van de groep. Sommige zijn midden in een grote baai een school jagende vis tegengekomen en hebben een stel peacocks en payara’s gevangen. Arnout heeft bovendien een bak van een peacock gelost. Wederom was dit een jagende vis die aangegooid werd. Er is ook trollend gevist, met goed resultaat. Na een vangst werd de stek dan werpend afgevist. Wij besluiten deze tactiek ook te volgen na de nodige versnaperingen.

Mooi plekje voor de lunch!

Bijzonder om te zien is dat er zelfs in de grote baaien bomen boven het wateroppervlak uitsteken. In het midden van de baai staat op de meeste plekken zeker 5 meter water, waardoor alleen de grootste bomen zichtbaar zijn. Het trollen zorgt direct voor resultaat, de eerste aanbeten zijn een feit. We vissen met plugjes en vooral de mid spigg doet goede zaken. Deze gaat niet zo diep, maar maakt wel een partij herrie onder water wat genoeg agressie uitlokt!

Alleen de grootste bomen zijn zichtbaar.

Er wordt heel wat water afgevist, maar echt wild is het niet. Als we het dieper proberen krijgt Adriaan onverwacht een aanbeet. Zouden ze dan echt nog op de bodem liggen? Het is waarschijnlijk toch niet warm genoeg voor de peacocks om echt actief te worden. Vlak voordat we terug gaan stuiten we op een hotspot. Een klein eilandje met wat rotsen en takken vormt een ideaal verblijf voor een groepje peacocks. We krijgen diverse aanbeten, maar moeten nu echt met de groep mee terug, helaas… Het wordt wel duidelijk dat de visserij er niet makkelijker op wordt. Voorzichtige conclusie van vandaag is wel dat de grote vis zich niet in de ondiepe oeverzone ophouden.

Laatste vis van de hotspot.

Mede door de grote afstand naar Lake Guri, besluiten we om ons weer te concentreren op de vele rivieren die dit gebied rijk is. Voor ons ziet alles er hetzelfde uit als we van de hoofdrivier weer eens een zijrivier invaren. Het onder water staande oerwoud is een compleet doolhof, maar gelukkig weten de gidsen goed de weg. We bevissen andere rivieren, maar verder is het vrijwel een kopie van de eerste dag. Schitterende stekken, maar weinig actie. Iedereen krijgt wel wat aanbeten, maar de grotere vissen laten zich niet zien. Toch heeft deze dag voor mij nog wat moois in petto…

Zo’n 25 meter voor de boot jaagt een grote vis. De eerste worp op de plek levert niets op, welke kant is de vis opgegaan? Adriaan werpt rechts van de plek, ik links. De peacock ging linksaf, want mijn hengel wordt bijna uit mijn handen getrokken! De vis weet zich nog vast te zwemmen in een struik, maar gelukkig zitten de dreggen van de mid spigg goed vast. Met de hengel onder water sturend weet ik hem los te krijgen. Eenmaal aan boord kunnen we een 75cm lange, massief gebouwde peacock bewonderen! Het blijkt het enige hoogtepunt van de dag te zijn. Verder wordt er door niemand een grote peacock gespot. Hoe bedoel je een spelt in een hooiberg?

Door het hoge water een compleet doolhof.

Goede zaken op de mid spigg!

Stoere kop van een spectaculaire rover.

Vakanties gaan altijd sneller voorbij dan verwacht. Iedereen hoopt nog op een goede afsluitende dag en die blijkt er ook te komen. De rivier die we de laatste dag bevissen is vrijwel niet buiten haar oevers getreden en we zien zowaar regelmatig vis jagen! Doordat een van de boten niet meer bruikbaar is worden we vandaag vergezeld door Gerard. Hij merkt dat niet alleen de vissen interesse hebben in ons kunstaas. Zijn popper wordt ook vanuit de lucht aangevallen! Een grote roofvogel ziet het gespetter van de popper aan voor een gewond visje en duikt er bovenop! Gelukkig haakt hij zichzelf niet. De interesse verdwijnt niet, want vanuit een hoge boom blijft hij alles nauwkeurig volgen.

Deze zag de popper aan voor een lekker maaltje.

Deze ook…

De peacocks op deze rivier zijn een stuk actiever en iedereen weet zijn visje wel te vangen. Ook enkele grote vissen, zo tussen de 3 en 5kg, laten zich zien. Ze worden helaas niet allemaal geland. Losschieters, gebroken splitringen en uitgebogen haken zorgen voor de nodige frustratie. Ook dit komt allemaal voor bij de peacockvisserij. Op alle manieren wordt er gevangen, van poppers tot dieplopende plugjes. Slepend midden op de rivier of diep in een zijslootje waar amper water staat, ze leveren allemaal vis op. Op deze manier sluiten we de vakantie in stijl af!

Mooie vis uit een onooglijk zijslootje.

Oogverblindend kleurpatroon!

Prachtige afsluiting van de vakantie.

Venezuela 2012 – Het zit er weer op

Gebruikt materiaal en kunstaas

Voor de peacockvisserij is het belangrijk om een hengel te gebruiken die zwaar genoeg is om de haak te zetten, maar ook demping heeft om de wilde runs en sprongen op te vangen. Niet zomaar een stugge pook dus. Mijn voorkeur gaat uit naar een hengel met een werpgewicht van 30 tot 50gram. Niet al te lang, 190-230cm, om snel en zuiver te werpen. Een molen (4000 serie) met 40lbs gevlochten lijn completeren het geheel. Kortom een niet al te zware snoekuitrusting!

Ik vis altijd met een 40lbs stalen onderlijn, maar als je geen last van piranha’s hebt kun je ook 40-50lbs fluorcarbon gebruiken. Door het lichtere gewicht zijn deze goed te gebruiken als er met oppervlakteaas gevist wordt.

Lepels blijven mijn favoriete kunstaas. Je kunt ze op meerdere waterlagen vissen en hebben een onvoorspelbare actie, niet te weerstaan voor de peacocks. Gewoon zilverkleurig of een lekker fel firetiger kleurtje, beide werken.

Meestal bevisten we de bovenste waterlaag, van oppervlakte tot 1 meter diep. Dus allerlei ondiepduikende kleine plugjes, met of zonder ratel, zijn bruikbaar. In de lengte van 6 tot 12cm met als voorwaarde dat ze wel stevig genoeg zijn. True wire is noodzakelijk als ze van hout zijn. Bij alle plugjes goed checken of de oogjes, waar de splitringen in hangen, sterk genoeg zijn. Te dun ijzerwerk is kwetsbaar en kan breken.

Hier werkten ze niet al te best, maar normaal zijn ratelplugjes echte killers. De oppervlakteaasjes, zoals poppers, walk the dog kunstaas en propellerbaits lieten het ook afweten. Alleen de laatste dag werd er redelijk op gevangen. Diepduikende plugjes brachten uitkomst als we de peacocks dieper moesten zoeken. Wij gebruikten plugjes van 5-8cm en een duikdiepte van 3 tot 5 meter.

Over het algemeen werken felle kleuren het beste voor de peacockvisserij en ratels in het kunstaas worden ook erg gewaardeerd. Het blijven agressieve en opportunistische rovers. De combinatie van kracht en schoonheid, maken dit voor mij de mooiste visserij!

Groet,
André de Wit

Gerelateerde artikelen:

• Nieuwe serie: Reishengel Reviews
• Venezuela 2012 – Zuid-Amerikaanse pluggenslopers
• Kajak avontuur in Panama – Deel 3
• Kajak avontuur in Panama – Deel 2
• Kajakvissen in Noorwegen – Deel 2