Vandaag ben ik toeschouwer
Het is 0630 uur als het wekkertje afloopt. In dit drukke gezinsweekend heb ik toch de mogelijkheid gevonden om een halve dag te pakken. En wel samen met mijn zoon(tje) Jelle, 7 jaren jong, die er echt plezier in lijkt te krijgen om mee te gaan vissen. Het plan is om een “dikke snoek” te gaan vangen zoals hij het zelf noemt en eerlijk is eerlijk; hij weet wat dat is. In zijn korte leventje heeft ‘ie nu al een drietal metersnoeken op zijn naam staan met als grootste 1m11 op de teller. Tuurlijk met een handje hulp hier en daar, maar wat boeit dat; hij is er maar wat trots op en terecht!
Gezien de harde wind lijkt het onvermijdelijk een water op te zoeken waar je in de luwte weg kunt kruipen en gezien de halve dag die we hebben liefst niet te ver weg. Na overleg met Hendrik Jan wordt de keuze gemaakt en spreken we af elkaar de volgende ochtend op het water te zien.
Zo gezegd zo gedaan. Om 8 uur rolt de boot van de trailer. Na het uitwisselen van wat begroetingen en vis beginnen we. De wind blijkt toch weer harder te zijn dan voorspeld en beroerder nog: uit de verkeerde hoek en dus vol over de plas. En dan wordt het toch lastig met mijn boot die door zijn hoge opbouw dan veel wind pakt. Ik moet een paar hoeken opzoeken die echt uit de wind liggen en daar heb ik helaas niet al te goede ervaringen mee. En dat blijkt opnieuw uit te komen; na 2 uur nog geen aanbeet gehad en pas nadat ik besluit dan maar toch een “tochtgat” op te zoeken komt de eerste aanbeet direct, en hard! De lijn rolt in hoog tempo van de spoel af, alle tekenen van snoekbaars. Ik roep Jelle, die dan al even lekker ligt te tukken voor in de boot en geef hem de hengel. Op mijn teken slaat hij zelf aan en de vis hangt! Tsja, en dan ben je even druk…. Op de wind, Jelle met een forse vis eraan, diverse lijnen uit, pandemonium….. Uiteindelijk weten we hem bij de boot te krijgen en inderdaad: een forse snoekbaars, 78cm wel te verstaan. Vol trots gaat Jelle er mee poseren. Het is weliswaar niet zijn PR (dat staat op 82cm) maar hij heeft er wel voor moeten knokken!
Ik besluit dan toch maar door te gaan met het vissen op de wind en kies een andere punt waar de wind vol langs knalt. En net als we daar liggen komt Hendrik Jan in hoog tempo voorbij varen en laat een vis zien die hij in de luwte even op de foto wil zetten. En nou ken ik zijn landingsnet…. en ik heb wel eens grote vis gevangen….. maar dit slaat werkelijk alles; wat een volume, wat een buik! Snel trek ik alles binnen en vaar naar hem toe. Hallelujah! Wat een snoek: 132cm. Prachtig. Zie voor het verslag hierover: http://www.dutchanglers.nl/2009/10/04/de-domste-boeren-hebben-de-dikste-patatten/
Onze tijd is bijna om, nog een uurtje. En omdat Hendrik Jan en Jeroen op dezelfde plek al meerdere vissen hadden gaan we het daar nog maar even proberen. Ook ik krijg daar aanbeten, beide vissen hangen kort en voelen zwaar. Maar vandaag mag het mij helaas niet lukken, ze schieten los.
En zo was ik dus vandaag de toeschouwer. Maar met een zoon die een prachtvis zelf drilt en Hendrik Jan die zo’n snoek vangt, was dit wel de allerbeste versie van toeschouwer zijn!
