Twee viervoeters
De avond ervoor was het weer vrij laat voordat alles gereed was en redelijk brak zocht ik mijn bed op om zoals gewoonlijk weer voor de wekker wakker te worden. Rustig koffie zetten, beetje soep warm maken en de boot achter de auto waarna de lange reis richting zuiden werd aangevangen.
Redelijk op tijd arriveerde ik in het donker bij de helling waar een raar geparkeerd busje stond met de interieurverlichting aan, die ging bij mijn arriveren dan ook prompt uit dus die zullen wel wat te verbergen hebben gehad. Altijd leuk die afgelegen hellingen, je bent toch altijd weer blij als je auto en trailer er nog staan bij terugkomst :) Anyway, snel het pak aangetrokken, spullen in de boot en de boot getrailered. Volkmar was inmiddels ook gearriveerd en omdat het nog donker was eerst maar een bakje koffie genomen om iets meer licht af te wachten.
Eenmaal op het water was het plan duidelijk, de hele dag bikkelen met grote aasvissen onder de dobber en op de fireball, om die ene grote snoek zo gek te krijgen om aan te bijten. Niet de meest makkelijke visserij maar wel dé manier om grote vissen te vangen is onze mening.
Aangezien de wind al aan het draaien was kozen we er toch maar voor om maximaal op de wind te beginnen en al snel driften we over een mooie plek. Al tijdens 1 van de eerste driften plopte de dobber van volkmar onder en konden we een fraaie snoekbaars verwelkomen. Snel een mooie plaat in het ochtendrood geschoten en de vis mocht weer zwemmen.
81 cm snoekbaars
In de volgende drift schoot mijn dobber onder en na de aanslag hing er even een vis aan die direct daarna loste. Aan de tandafdrukken in de dode brasem te zien was het een kleintje die net om de haken heengebeten had. Niet veel later kreeg ik op praktisch dezelfde plek een mooie ‘hobbel’ op de fireball die dit keer wel bleef hangen en een vis van midden 80 werd vlot onthaakt en geretourneerd.
Inmiddels was het al aardig licht geworden en hadden we even een stiltemomentje, er gebeurde vrij weinig en ik begon al langzaam aan verkassen te denken toen Volkmars dobber wel hele rare dingen begon uit te halen. Het zag er bijna uit alsof een snoekje van 60 centimeter de toch behoorlijk grote voorn weg probeerde te werken, zo raar hobbelde de dobber over de kabbel heen. Even dachten we zelfs dat er was losgelaten maar aangezien ik de dobber toch nog iets weg zag schuiven snel aangeslagen waarna de baitcaster in een fraaie hoepel bleef staan.
Een massieve vis trok de nodige meters lijn van de reel af en al snel hadden we in de gaten dat het hier een ‘bak’ betrof. Na een ferme dril kon de vis in het scharnier gegrepen worden waarna de plank het verlossende woord moest brengen; PR of geen PR voor volkmar ? De plank bleek voor de 2e keer in 3 weken te kort te zijn aangezien de vis langer was dan de plank, maar met een rolmaat erbij kwamen we tot 1 meter 23. Een evenaring van het staande PR van volkmar.
Prachtige dikke grootwatersnoek
In een behoorlijk euforische stemming visten we verder maar het bleef angstig stil, afgezien van 2 kleinere vissen voor volkmar op een andere stek, gebeurde er niet veel en de veelbelovend begonnen dag leek toch weer als een nachtkaars uit te gaan. In de middag toch nog een keer geankerd op de eerste stek van de dag omdat de wind inmiddels wel heel fors was geworden maar ook dat mocht niet baten.
Rond een uur of drie koos ik er toch nog maar een keer voor om het talud backtrollend te pakken, er zat nog wat sap in de accu dus nog even de handel opvaren en dan van het water af. De dag was voorwaar toch al bijzonder geslaagd dus langer blijven kon het eigenlijk niet meer beter maken was het idee.
Al slepend langs het talud waarbij ik een dode voorn op de fireball flink op en neer zat te hengsten kreeg ik een wel heel harde beuk op mijn baitcaster, en hoewel ik er van schrok kon ik mezelf er toch van weerhouden om meteen aan te slaan. Even snel wat lijn geven en toen flink aangeslagen waarna, op het vrij ondiep stukje water waar ik op dat moment overheen dreef, een zwaar aanvoelende vis onder de boot begon te buitelen. In eerste instantie dacht ik nog aan een grove snoekbaars gezien het vechtgedrag maar toen de vis zich even in het wateroppervlakte toonde hadden we het snel in de gaten, de volgende 1,20+ vis hing eraan.
Een werkelijk fenomale drilpartij volgde, run na run werd de powerpro van mijn reel afgetrokken en veel had ik niet in te brengen. Na ongeveer 10 minuten à een kwartier deed eerste landingskans zich voor en zelfs dat ging niet zonder slag of stoot aangezien de vis keer op keer toch weer weg wist te duiken. Uiteindelijk kon de vis in het scharnier gegrepen worden waarna we moesten constateren dat de dril ook niet veel langer had moeten duren, de takel was werkelijk helemaal aan gort.
Ook nu bleek de plank weer te kort, ik moet een langere hebben :)
124 centimeter geweld
