Tijd voor wat nieuws

Na de grote successen van de laatste visdagen werd het tijd voor wat nieuws. Het verkennen van nieuwe stekken blijft nog altijd één van de mooiste dingen binnen het vissen. De spanning van groot en onbekend water blijft trekken en als het dan lukt… Tsja wat wil je als visser nog meer?

Zaterdag middag gooi ik de bellyboat achter in de auto. Een afgesloten zandgat staat al ruim een jaar op mijn ‘to fish’ list en het moet er nu maar eens van komen. Ik stap rond een uur of vijf het water in en slechts enkele meters uit de kant blijkt al een meter of acht water te staan. Dat is wel erg diep, maar ik had toch al het idee dat ik het van de overkant moet hebben.

Daar ziet het er een stuk mooier uit. Ook hier een scherp talud, maar wel met mooie kommetjes, overhangende bomen en na een tijdje een grote boom die vanaf een meter of zes tot een meter onder het oppervlak staat. Gelijk een grote school baarzen achter mijn grinder aan. Dat ziet er al goed uit! Ook op de rest van de plas zit volop baars en ze schromen niet om mijn 25cm grinder aan te vallen. Van snoek geen teken, misschien een mooie plas voor een heuze monsterbaars? Rond een uur of acht ga ik terug naar de auto. Geblankt maar genoten, dit ziet er goed uit!

Thuisgekomen maken de bellyboatspullen ruimte voor mijn bootuitrusting. Ik pik de boot op bij de stalling en spreek met Jan Willem Holverda de laatste dingen door over msn. Ook morgen gaan we naar nieuw water. Na wat google en google earth werk heb ik een strandje gevonden waar vanaf de traileren is. We weten weinig tot niets over dit water en houden rekening met een keiharde blank. Elke vis, 40 of 120, is een topper morgen, spreken we af.

Iets voor vijven gaat de wekker, ik ben vlot op weg en ook Jan Willem staat te popelen om te beginnen. Traileren gaat prima en we kunnen los. Benieuwd naar wat er komen gaat starten we in een mooi rustig kommetje. De jerkbaits en twistflies vinden hun weg langs de rieten maar worden helaas met rust gelaten. We zien we een leuke karper tussen de planten en zit er voldoende witvis, moet een superstek zijn bij vlagen. Misschien vroeg in het seizoen?

We varen een eindje door en komen dan een mooie diepe oever tegen. Basaltblokken op de oevers en al snel een meter of drie water. Ziet er uit als één grote mosselbank en dan heb je negen van de tien keer toch een superstek te pakken. Ik begin te gooien met een Bulldawg, Jan Willem pakt een spinnerbait. Na een dik uur besluiten we nog een drift te maken. Ik wil toch nog strakker over de bodem kunnen vissen en pak dan ook een 9” Fox Shad met 50 grams kop ervoor. Deze kan ik mooi strak van het talud afvissen, ondanks de behoorlijke drift snelheid.

Het blijft wederom stil maar toch zijn we beiden behoorlijk te spreken over deze stek. Kan gewoon niet anders dan dat hier mooie vissen liggen. Als we de laatste tien bevisbare meters bevissen komt vanuit het niets de bevestiging. Vanaf de ondiepe plaat tik ik mijn shad omhoog, laat hem in één streep het talud afzweven waarna hij met een brute klap gegrepen wordt. Ik sla hard aan en gelijk een wild geschud aan de andere kant van de lijn. Geen grote, opper ik nog.

Als de vis klaar is met etteren bedenkt ze zich plots dat ze meer in haar mars heeft. Langzaam komt ze op de boot afgezwommen en mijn baitcaster kromt verder en verder. Absoluut geen kleintje dus, gewoon een bak! Na een korte pauze onder de boot schiet ze opeens richting oppervlak, om volledig het water uit te springen. Dikke vis! Die gaat wel richting 110!

Zo zien we het graag!

De vis neemt nog een aantal flinke runs, prachtig sterke en gezonde vis. Wel valt gelijk op dat er een stukje kieuwboog uit hangt. Mijn shad zit keurig in de scharnier en het lijkt dan ook van een eerdere vangst te zijn. Als ik de vis onder de kieuw pak gaat ze nog even goed tekeer, maar dan kan ze toch echt op de foto. Eenmaal op de plank komen we tot 110. Wat een super start op dit nieuwe water!

Schitterende grootwaterbak!

Als de vis weer weg zwemt beseffen we ons dat we eigenlijk al klaar zijn voor vandaag. Zonder echte verwachtingen gaan verkennen en gelijk zo’n bak scoren, hoe mooi wil je het hebben! We besluiten het laatste driftje nog een keer over te doen. Je weet maar nooit…

Hier was het ongeveer, wijs ik naar de oever als we over de plek van de aanbeet driften. Het zal de eerste of tweede worp erna zijn, als ik opnieuw beloond wordt. Tijdens het zweven een subtiele tik. Leek vis, maar misschien toch mossels? Ik roep voor de zekerheid maar niets… BOEM! Een korte droge knal en ik sla stevig aan. Deze vis gaat er gelijk als een bezetene vandoor, geweldige runs volgen elkaar op. Daar komt gewoon weer een grote vis aan!

De vis is heel anders gebouwd dan de eerste, maar wat vooral opvalt is het ontbreken van enige tekening. Een fraaie groen/grijze kleurentint en enorme vinnen maken deze vis tot een bijzonder fraaie verschijning. In 2007 ving ik al eens een blauwe snoek, nu een snoek met Musky-aspiraties. Ze blijven verbazen!

Snoek met musky aspiraties

Fraaie plaat van deze éénmeterzes!

Toch nog maar een driftje dan. Jan Willem schakelt over op een grote replicant om zo ook wat dieper te kunnen vissen. Het blijft echter bij deze twee vissen en we besluiten verder te zoeken. Trollend tegen een flinke golfslag in banen we ons een weg langs het talud. Het vele drijfvuil maakt het vissen er niet bepaald gemakkelijker op. Af en toe een plukje fonteinkruid op de lijn, dat is wel interessant! Na een kleine kilometer trollen zijn we het aardig zat en besluiten we werpend hetzelfde stuk terug te vissen, hopend wat plantenbedden te vinden. We gooien ons een arm uit de kom maar komen weinig echt interessante plekken tegen. Het talud is schitterend, maar helaas vinden we nergens planten.

Dan maar weer een stuk trollen, om een kilometer verder weer werpend aan de gang te gaan. Ook hier op wat algenrommel na geen planten. Dan wordt het toch wel een taai verhaal! Het talud is kilometers lang en ga dan die ene actieve snoek maar eens vinden!

We varen een eindje vol gas totdat we bij een haven komen. Backtrollen er snel een rondje doorheen maar ook hier geen teken van leven. Als we de haven weer uitvaren loopt mijn eigenbouw Hopper muur en muurvast. We kunnen hem zien hangen aan waarschijnlijk een bodemmat. Uren werk en bovendien een aasje wat me al vele mooie vissen opgeleverd heeft. Die ga ik hier echt niet laten hangen!

We bouwen mijn markerboei om tot kunstaasredder. Met lussen van vliegertouw haken we uiteindelijk 1 van de dreggen, maar na een uiterste krachtinspanning knapt toch de lus. We zijn bijna een uur bezig als ik opnieuw de jerkbait haak. Weer knapt er iets maar tot mijn vreugde komt de jerkbait boven. De ene dreg is in zijn geheel van de splitring getrokken, van de andere is 1 haak afgebroken en 1 uitgebogen. Helaas is de ratel van de jerkbait ook wat beschadigt geraakt door de enorme krachten op de body, maar toch ben ik dolgelukkig. Man wat was ik zuur geweest als deze verloren was gegaan!

Of anders…

We moeten langzaamaan weer terug naar de ‘helling’. Trollen een stukje en varen dan door naar de enige succesvolle stek van de dag. Het zit er niet meer in vandaag en na nog een laatste taludje houden we het voor gezien. 12 Uur gevist, 2 aanbeten binnen een kwartier. Het kan soms raar lopen bij het vissen.

Toch gaan we meer dan opgewekt van het water. Twee prachtige vissen rijker en we ruiken best potentie voor een vervolg. Ik vind het jammer voor JW dat hij niet beloond is voor zijn inzet, maar gelukkig is hij wel wat gewend op het grote water. We genieten nog even na, ruimen de boot op en keren dan beide huiswaarts. Eens kijken waar ik de volgende keer heen ga…

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Verkenningstocht
• Lopende band
• Millimeteren
• Gericht op monsterbaars
• Altijd vis – Deel 1