TF Weekend: Nieuw terrein, ouderwets gezellig!

Zes jaar geleden ontstond bij Han van de Eertwegh het idee om vismaten uit het hele land bijeen te brengen voor een gezamenlijk visweekend. De TF Limburgcup is geboren en jaar na jaar vissen we in het zuiden des land. Wisselend succes qua vangsten, maar altijd even gezellig. Een hechte groep is en zal blijven bestaan en er wordt alweer uitgekeken naar de volgende editie.

Vorig jaar ontstond het idee om in een andere regio te vissen. Ik stelde voor het weekend eems te organiseren en kreeg daarbij zal snel aansluiting van Bard Borger. Vanaf mei dit jaar werden de plannen gereedgemaakt. Slaapplek regelen, maar natuurlijk ook de vergunningen en andere zaken. HSV Ons Vermaak werd gecontacteerd en de vergunningen lagen enkele dagen later al op de mat. Super service! Het weekend komt rap dichterbij als Bard en ik overleg plegen over de laatste zaken. Uiteraard gebeurt dit met een hengel in de hand en ondanks de taaie dag is het heerlijk ‘vergaderen’ zo.

Vrijdag tussen de middag wens ik mijn collega’s een goed weekend en race ik naar huis. Bard komt even later ook aan en de boodschappen kunnen gedaan worden. Twee winkelwagens vol, voornamelijk vitamine B verpakt per dubbel dozijn, rekenen we af alvorens we de slaapplaats gereed gaan maken. Tezamen met de terreinbeheerder had ik deze eerder die week al schoongeveegd,  dus in no time stond alles klaar. Stoeltje buiten, kop in de zon en wachten tot de rest komt…

Rond een uur of acht is de club compleet en is de gezelligheid weer als vanouds. Han deelt namens TotalFishing aan iedereen een fraai fleece vest uit en na een korte uitleg van mijn kant over het viswater van zaterdag gaan de verhalen al snel over en weer. Omgekeerd evenredig met het leeg raken van de kratten worden die verhalen steeds sterker  en ondanks het feit dat de wekker op tijd zal gaan maken we het aardig laat. Het sociale gebeuren is minstens zo belangrijk als de vangsten, want daarbij moet je altijd maar afwachten hoe het loopt.

De volgende morgen komt de een wat sneller overeind als de ander, maar na een stevig ontbijt neemt de visdrang een dermate gezonde vorm aan dat we al snel onderweg kunnen richting trailerhelling. Hier worden vlot alle boten klaargemaakt en dan kan het vissen beginnen. Ik heb Han in de boot en het doel is duidelijk. Roofblei, groot en veel. Nu klinkt dat makkelijker dan dat het is, want helemaal achterlijk zijn deze vissen niet, in tegendeel. Han was echter zo slim geweest om vooraf te informeren naar het juiste kunstaas. Met het juiste kunstaas op de juiste manier en op een goede stek. Dat moet goed komen toch?

Na een aanbeetloze drift krab ik me even achter de oren. ’s Ochtends vroeg, had gewoon raak moeten zijn… ’t Zou toch niet? Precies deze dag? Ik stel voor dat we terugslepen en nog een driftje maken. In no time haakt Han een zware vis maar even zo snel wordt duidelijk dat het een in de weg zwemmende platte betreft. Hoewel menig witvisser nooit een dergelijk formaat aan de haak slaat, zijn wij ze liever kwijt dan rijk en snel wordt de vis losgetikt naast de boot. Verder trollend krijg ik een beuk zoals het hoort en na een knappe dril is de eerste roofblei een feit.

We vissen werpend verder en ik ben blij verast als uiteindelijk de verlossende beuk volgt. Hengel maximaal krom, dit is een beste. Terwijl Han nog even doorgooit dirigeer ik de vis richting boot. Het is geen dikke, maar een hele lange roofblei en ik ben blij als het net eronder gaat. 78cm, die is binnen!

Een oude krijger

We gooien verder en dan is Han aan de beurt. Ook hij haakt een serieuze vis en deze is wel winterklaar. Een enorme hangbuikblei doorbreekt het oppervlak en mag op de foto. Met 77cm ook een supervis, mijn gast is tevreden!

Mijn gast is tevreden!

We gooien stug door en het is Han die een serie vissen vangt. Terwijl de rest het heil verderop zoekt beleven wij een bijtuurtje en met enige regelmaat komt er een mooie roofblei in de boot. Vrijwel allemaal boven de 70 en de vissen die het niet halen, zitten er niet ver onder. Een loepzuivere double hook up maakt het helemaal af: 20 70ers in de boot! Tussendoor haken we ook nog wat forse brasems maar deze zien de binnenkant van de boot nooit.

Altijd geweldige momenten, samen drillen!

Als ik even later weer een vis terugzet wordt de plug direct de eerste worp gegrepen. Dit keer verloopt de dril echter anders. Logge kopstoten maar niet de gebruikelijke run. De vis zwemt snel onder de boot door en laat zich dan even zien. Ik slaak een kreeg, wat een monsterlijke bak! Die gaat heel ver over de 80, roep ik naar Han!

De dril komt dan op gang en enkele minuten hang ik heerlijk in de hengel. Geen lange runs maar toch ook ontembaar, zo lijkt het. Eenmaal in de boot gaat de vis direct op de plank. Beide zijn we er van overtuigd dat de vis de 85 gaat passeren, maar tot onze grote verbazing stopt de staart bij exact 80. Het is de absurd hoge bouw die zo vertekend. Deze vis zal zeker een kilo of acht van de unster trekken, monsterlijk!

Absurd zwaar gebouwd deze 80er!

‘Zo, de vis van de dag is binnen’, roep ik naar Han. Vervolgens gooien we verder. De roofbleien blijven komen, de hengels blijven kraken, de slipschijven blijven gieren. De ochtend is voorbij gevlogen en het is tijd om naar de lunchplek te gaan. Daar horen we dat Egon een vette rivierkarper heeft gevangen, verder bestaat de vangst voornamelijk uit baars, winde en een enkele snoek en snoekbaars.

Keer op keer wordt het materiaal op de proef gesteld!

Piet in gevecht met een sterke riviersnoek

Egon met zijn onbedoelde vangst

Luus lacht altijd, ook als je vlak naast hem vol met de boot door een golf heen duikt… :)

Relaxed wordt de luch genuttigd

Tijdens de lunch wordt ik nog even onaangenaam verrast als ik enkele centimeters water op de vloer van de boot zie staan… Dan staat er al best wat water in! Ik ren gelijk naar de achterkant van de boot, maar de stop zit keurig op zijn plaats. Huh? Dan zie ik dat de bunpomp aan staat en het water over de rand loopt. Hoe kan dit nou weer? Die bunknop tik ik nog wel eens vaker per ongeluk aan, maar het water hoort er gewoon weer uit te lopen. Als ik de klep van de bun optil wordt alles duidelijk. De onthaakmat is in het putje gezogen, lekker dan… Afijn gelukkig zit er een net zo krachtige bilgepomp in de boot en na een kwartiertje is al het water weer waar het hoort…

Die middag zit ik met Bard in de boot. We zetten in op baars en snoekbaars en starten zodoende trollend langs een scherp talud. Het is Bard die de eerste baars haakt en na nog een aantal exemplaren doe ik ook leuk mee als ik dezelfde plug aan de speld hang.

Bard met een fraaie baars

Dan zien we Lambert met een fraai gekromde hengel Ook hij mag een moddervette roofblei van 77 landen, het lijkt niet op te kunnen vandaag!

Ook Lambert mag een fraaie roofblei aan zijn lijstje toevoegen

Bard en ik vissen verder met de fireball op een lang talud. Op een paar voorzichtige tikjes na gebeurt er niets en pas als we overschakelen op shads volgen een paar echte aanbeten, overigens zonder resultaat. Een tweetal uren glijdt aan ons voorbij. Dit is het niet vandaag… Dan komen Han en Lambert aangevaren. “85cm voor Han”, wordt er geroepen. Yeah right… Dat soort geintjes ken ik en ik ga er verder niet echt op in. Dan blijkt dat er geen woord aan gelogen is, een mega vet nieuw PR voor Han is de kroon op deze visdag!

Han met zijn geweldige nieuwe PR!

Bard en ik besluiten weer over te schakelen naar het trollen. Gewoon met klein kunstaas langs de onderkant van het talud en meters maken maar. Bard had zo ’s ochtends nog een zeer grote snoek verspeeld, je kunt echt alles tegenkomen wanneer je op deze manier vist.

Voorlopig blijft het echter bij een enkele baars. We krijgen nog wel eens een flinke knal, waarschijnlijk van winde en ik weet nog een brasem vals te haken. De zoveelste, want tussen de roofbleien door had ik er ook al een aantal te pakken…

Dan valt het stil en begint het gebrek aan slaap ook zijn tol te eisen. Hele dag in de golven, nu lekker in de luwte met het zonnetje op de bol. Relaxed slepen we wat kribvakken uit als ik opeens overeind vlieg na een bruut harde aanbeet. Even lijkt het om een grote snoekbaars te gaan, maar een snoekje houd ons voor de gek.

Fraaie plaat van Bard!

Als we wat kantvissers tegenkomen besluiten we om over te steken. Slepend langs een ondiep kantje krijgt Bard vanuit het niets een furieuze aanbeet waarna de molen het uitkrijst. Meter na meter dyneema vliegt van de spoel en ik zie Bard verdwaasd kijken: “Mijn lijn raakt op!”. Ik gooi de motor in de achteruit en begin naar de vis toe te varen. Bard draait snel een boel lijn op en krijgt weer vat op de vis, die als een gek begint te schudden. Alles wijst erop dat we het met een meerval aan de stok hebben, maar dan gaat het plots fout. De vis zwemt zich vast op de bodem en even later is een wapperend stukje dyneema alles wat rest…

De teleurstelling is groot, zeker omdat het de tweede grote vis van de dag betreft die Bard verspeelt. We evalueren nog even wat er allemaal gebeurde maar hier was echt niets tegen te doen… Dikke vette pech…

Langzaam maar zeker trollen we terug richting de trailerhelling maar echte actie vernemen we niet. Achteraf blijkt dat Johan nog twee fraaie riviersnoeken heeft gevangen, daar waar Bernd en Luciën leuke aantallen gescoord hebben met klein materiaal. En Han, die zit dromerig voor in de Marcraft van Lambert…

Snel worden de boten getrailerd en keren we terug naar de loods. Bard en ik plunderen de lokale chinees en tezamen met een paar biertjes verdwijnt het voer als sneeuw voor de zon.

Terugkijkend op een succesvolle eerste dag wordt er nog wat nagepraat. Ook is er nog een kleine prijsuitreiking, mede mogelijk gemaakt door Traditional Hengelsport in Utrecht. Een prijs voor de meest bijzondere vis wordt gedeeld door Han en Egon. Een roofblei van 85 of een karper van dat formaat, beide zijn niet te voorspellen! Dan is er nog een prijs voor de meeste soorten en daar gaan Johan en Piet mee aan de haal. Beide wisten zij vier soorten te vangen en dat maakt riviervissen juist zo leuk.

En de wisselbeker, die was voor de gene met de meeste vis. Nu had Bard de hele dag op baarzen gepeuterd en zodoende een aardig aantal vissen gevangen, met mijn valsgehaakte brasems erbij kwam ik toch net 2 vissen verder. En aangezien in de definitie van het woord vissen nergens staat dat ze in de bek gehaakt moeten worden, blijft de wisselbeker een jaartje in het oosten, haha!

We proosten erop en ouwehoeren nog wat, waarna we redelijk bijtijds de bedden opzoeken. Morgen weer een dag…

De volgende morgen staan we wat later op. Voordat er gevist kan worden zullen eerst alle spullen ingepakt moeten worden, maar nog belangrijker: Ontbijtkok Han zal zijn zal zijn kunsten achter de gaspit vertonen. Eieren met spek en een boterham eronder. Nu lust ik zelf geen eieren, doe mij mama maar, maar gelukkig krijg ik een mega laag spek (of niet Egon?!)  voor op brood zodat ook de maag kan vullen.

Als een uur later alle spullen ingepakt zijn kunnen we richting viswater. Vandaag zullen dat de randmeren zijn. Leuke afwisseling na een dag riviervissen en wellicht kunnen we nog wat mooie snoeken aan het rijtje toevoegen.

Eenmaal bij de helling blijkt het knap druk te zijn. De hele parking is vol en ook langs de kant van de weg wordt geparkeerd. Snap ik direct weer waarom ik er niet zo vaak kom. Goed, we hebben maar een goede vier uur vistijd dus gaan met die banaan. Ik heb Bernd in de boot en we zetten vol in op grote snoek. Van Piet had ik een aantal aasvissen gekregen en deze komen mooi van pas nu.

We starten met de fireball en ik stuur de boot naar de haveningang, dat is waar vele snoeken nu zullen passeren op weg naar de trailerhelling. Ik stuur de boot het talud op en vertel Bernd wat de bedoeling is. Niet dat fireballen hem vreemd is, maar wel met dit formaat aasvis en gericht op snoek.

Binnen twintig minuten volgt een gortdroge tik op een grote brasem. Bernd ziet het gebeuren en ik kan hem direct laten zien wat de bedoeling is. Even meegeven, lijn strak houden, voelen en dan vol aanhijsen. Hangen! Lomp schuddend komt de vis omhoog en als ik een grote muil zie opengaan weet ik genoeg. Die gaat over de meter! Helaas blijft het daar ook bij want een fractie van een seconde later vliegt de brasem het water uit en zoekt de snoek weer de diepte op… Grom…

Als ik opkijk zie ik Johan aan de overkant van het water met een kromme hengel. “Dit is een grote!”, hoor ik hem roepen. Bizar, een double hook up op 50 meter van elkaar… Gelukkig blijft zijn vis wel hangen en kan hij even later met een 115 op de gevoelige plaat. Dat is nog eens een begin!

Johan, ik heb geen zin in de randmeren, vangt de grootste vis van het weekend :)

Terwijl Johan verder trolt peuteren wij lekker langs het talud. Bij de brug aangekomen zie ik Bernd opveren. Ja hij is gepakt! Als een volleerd fireballer wordt de aanbeet verzilverd en even later kan de eerste snoek van de dag op de foto. Een fraai getekende vis van 89 wordt na een snelle onthaak, meet en fotografeer sessie weer teruggezet. Ik ben blij dat Bernd zo snel succes heeft, na de voor hem taaie dag van gisteren.

Bernd hangt een nieuwe aasvis aan de fireball en ik besluit ook een dobberhengel in te zetten. Heel veel aasvissen hebben we niet, maar onder het motto op = op gaan we ervoor. Als ik de boot een tijdje later strak langs een dukdalf trek zie ik mijn dobber resoluut de diepte opzoeken. Vis! Ik draai snel de fireball in het oppervlak, Bernd stuurt de boot naar open water en ik ga lekker in de hengel houden. Weer is het al snel een grote kop die het oppervlak doorbreekt. Helaas zit er een wat ielig lijf aan, maar vis is vis!

Grote kop, slank lijf

Ik hang een nieuwe baars aan de takel, zet deze overboord, stuur de boot terug naar hetzelfde dukdalf en direct knalt deze de diepte weer in! Dat gaat rap zo! Helaas verloopt deze aanbeet minder succesvol en krijg ik een kale takel terug… Dus… Nieuwe baars dan maar?

Het blijft nu langer stil. Heerlijk achterover hangend in ’t zonnetje kuieren we terug langs het talud. Is’t al tijd voor een biertje? Vraagt Bernd dan. Waarom ook niet? Een dikke pot Guinness, voetjes op de rand van de boot en gaan! Moet kunnen ook, het is immers al half 12…

Rondje haven doen? Stel ik een uur later voor. Bernd stemt ermee in en we slepen rustig langs wat afgemeerde jachten. Weer is het Bernd die overeind springt met de simpele doch alleszeggende term “Beet!”. Voor de tweede maal vandaag krijgt hij het aan de stok met vriend esox en deze is van een beter formaat. Sterker nog, het is zijn derde meter ooit en net als de vorige tilt hij hem bij mij in de boot. Leuk!

Bernd in zijn nopjes met een meterplus!

De vis meet 101 en wordt snel weer teruggezet. Wij vervolgen onze weg de haven in en komen dan Bard en Piet tegen. Zij hebben een mooie snoek en een serie baarzen gevangen. Ook heeft Piet een flinke snoekbaars gelost. Het moge duidelijk zijn dat er al weer vis zat ligt in de haven, ook getuige de vele activiteit in het oppervlak. Op den duur belanden we midden in een enorme witvismassa en daar zien we verscheidene snoeken door de lucht vliegen. Een flinke metervis springt al jagend zelfs bijna de boot in! Spektakel van de bovenste plank, maar wat we ook proberen, onze aasvissen en ook kunstaasjes worden volledig genegeerd.

Ook Piet wist zondag een leuke snoek te vangen

Tegen tweeën varen we terug naar de helling waar de rest net getrailerd is. De meesten hebben nog een aardige reis voor de boeg en nadat de handen voor de laatste maal geschud worden gaat iedereen naar huis.

TotalFishing weekend 2012, het was weer ouderwets gezellig! Bard, Han, Bernd, Lambert, Egon, Piet, Piet, Johan en Luciën, bedankt daarvoor!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• BIZAR: Belachelijk Indrukwekkend en Zeer Absurd Resultaat
• Altijd vis – Deel 1
• Mist, gemis en niet te missen…
• ASPMANIA
• Uren maken…