Texas dag 6: veel aanbeten van veel kleine vissen
Na het succes van gisteren van Roel waarmee de score aan 100+ ponders op 4 komt is de stemming opperbest. Het doel was dat iedereen met een dikke vis “naar huis” zou gaan en dat is gelukt. Mission completed.
De volgende ochtend checken we vroeg uit in ons Motel in Trinity. Met nog 2 dagen vissen te gaan zullen we de volgende nachten verblijven in een Super 8 motel in Palestine. Na ruim een uur rijden komen we aan bij een lange en steile, maar wel geheel verharde trailerhelling welke is gelegen op een trailerparkje. Daar aangekomen zien we een klein aluminium bootje met 2 Texaanse “catfish-vissers” stroomafwaarts richting de trailerhelling peddelen. Ze hebben motorpech maar bereiken geholpen door de sterke stroom toch gemakkelijk de helling. De beide, bijna tandenloze “locals” laten een emmertje zien met daarin een kleine catfish van zo’n 25cm. We vinden het onvoorstelbaar dat dit het enige is wat ze hebben kunnen vangen in deze rivier waar zo onbeschoft veel vis zwemt. De vis is bedoeld om te verkopen, maar vandaag zullen de opbrengsten overduidelijk niet de kosten dekken… Even later wordt het bootje op de trailer getrokken en m.b.v. een lange ketting het water uitgetrokken. In de dagen die we tot nu toe hebben gevist op de Trinity River hebben we nagenoeg geen andere vissers gezien. Alleen op de eerste dag (op zondag) hebben we een boot gezien maar daarin twee “bow-hunters”. Dit is helaas een populaire manier van “vissen” hier in Texas. Daarbij worden de Gars op het moment dat ze boven komen, iets wat ze zeer veelvuldig doen, met pijl en boog beschoten. Bij een voltreffer schiet de pijl daarbij dwars door het harde pantser van de Gar. Deze pijl is bevestigd aan een touw welke weer is verbonden met een soort van opwindmechanisme waarmee de aangeschoten gar binnengetrokken kan worden. Nadat de bow-hunters op deze manier een Gar hebben gevangen gaan de hunters er mee op de foto en wordt de (dode of bijna dode) vis meestal weer gewoon in het water of op de oever gesmeten. We hebben zo enkele dode Gars (waronder een mooie longnose gar) zien drijven die overduidelijk aangeschoten waren geweest door bow-hunters. Rare jongens, die Texanen… Per dag mag er 1 Gar worden meegenomen/gedood. Of iedereen zich daar aan houd is geen vraag want de meeste Texaanse vissers hebben het niet zo op de Gars. Hoe meer er afgeschoten worden, hoe beter. Gelukkig is de Trinity River erg ruig en niet voor iedereen gemakkelijk bevisbaar. Harde stroming, veel opstakels maken dat varen met snelle boten alleen is weggelegd voor mensen die precies weten wat ze doen. Het is niet voor niets dat zowel Kirk als vader Byron varen met buitenboord motoren welke worden aangedreven door een “jet”-systeem i.p.v. door een schroef. De vele takken en bomen welke vaak net onder het oppervlakte staan zorgen ervoor dat het varen met een schroef-motor een dure aangelegenheid kan worden. Ondanks de bow hunters zit de rivier gelukkig nog steeds vol met gars, vooral op de meer afgelegen stukken.
Kirk Kirkland
Byron Kirkland
Nu het kleine bootje uit het water is kunnen wij onze boten het water inlaten. Terwijl Kirk en Byron hier druk mee zijn maak ik van de gelegenheid gebruik het stuk rivier hier alvast eens goed te bekijken. De rivier is hier smaller en stroomt iets harder dan op de stukken waar we de afgelopen dagen hebben gevist. Ook liggen er her en der erg veel omgevallen bomen in het water. Ik maak me daar een beetje zorgen over omdat we de afgelopen dagen nogal wat aanbeten hebben verprutst omdat de gars na het aas te hebben genomen stroomafwaarts dergelijke obstakels inzwommen. Waarna ze weerstand voelden en het aas uitspuugden. Nou ja, we zouden wel zien. Vandaag wisselen we wederom van vismaat en gids waardoor ik samen met John bij Kirk in de boot zit. Na de hengels uitgezet te hebben komen al heel snel de beten. Om een lang verhaal kort te maken blijft dat de hele dag zo. In totaal vangen we 8 gars, maar helaas zijn de meesten klein en zit er geen uitschieter bij. Totdat ik in de middag dan eindelijk een dikke vis haak. Na een gevecht van zo’n 10 minuten springt de grote vis met een geschat gewicht van rond de 100 pond nagenoeg geheel uit water. Tijdens deze sprong schiet de haak los en blijf ik verbouwereerd achter. Jammer, maar ook dat hoort bij vissen. Op het einde van de middag vang ik nog een vis van zo’n 40 pond wat de grootste is die dag.
Copper Snake
.
Bij de trailerhelling aangekomen blijkt dat het Hendrik-Jan en Roel die bij Byron in de boot zaten niet beter is vergaan. Weliswaar hebben ze die dag ook zo’n 10 aanbeten gehad maar dat resulteerde in slechts 3 (kleinere) vissen met nog wel 1 aardige vis voor Hendrik-Jan van zo’n 1,60 lang. Als we weer terug rijden hebben we een lekkere dag met veel actie gehad en waarbij we hebben genoten van de overloedige rust en de natuur. Zo hadden we vandaag goed zicht op een grote bever die zijn burcht op de oever had gebouwt en zagen we daarnaast ook een Copper Snake, Bald Eagles, Buizerds, Gieren en nog veel meer. Om ongeveer 19.00 uur zijn we terug in ons motel. Na een snelle douche rijden we naar de Apple Bees waar we samen met Kirk Kirkland en Byron Kirkland genieten van een lekkere steak waarna we ons bed opzoeken om uit te rusten voor de volgende en tevens laatste visdag deze vakantie.
Michel Rijnberg
jelle en nynke feliciteren hun papa met zijn hele grote vis en ook natuurlijk HJ ,Michel en ome Roel dat zij ook zo goed kunnen vissen op hele grote alligator gar’s.