Tegen beter weten in…

Het blijft een raar voorjaar, daar waar ik de afgelopen twee jaar veel kennis heb opgedaan, over hoe en waar te vissen in deze periode op bepaalde wateren, lijkt deze voor dit jaar niet van toepassing. Alles is anders en dit zorgt voor sessies met weinig of meestal geen actie. Toch wordt er stug door gevist, dit omdat ik simpelweg de potentie van de stekken ken en de vis vroeg of laat toch zal arriveren… toch?

Vijf vissessies en zevenhonderd kilometer verder staat de teller op één halve aanbeet, niet meer dan een schampschot van een ondiep liggende snoekbaars. Ik kan het bijna niet geloven. Oké, de watertemperatuur is veel te wisselend, de ene week een dikke graad warmer om de volgende week weer één a twee graden af te koelen, dat helpt niet bepaald.

Er dient zich een nieuw weekend aan. Twee dagen volop zon, geen wind en ‘hoge’ temperaturen. Als later in de week blijkt dat het van vrijdag op zaterdag ook niet zal vriezen groeit mijn vertrouwen. Vorige week al zag ik dat de rivier er mooi helder bij ligt en dus wil ik het hier eens gaan proberen. Normaal erg bruin in maart en dus voor snoek niet de moeite, maar nu kon dat wel eens anders zijn. Kon, want of de snoek überhaupt in deze periode op de rivier zelf ligt (paait) weet ik niet.  Gelukkig is er ook nog de snoekbaars en ik heb ook voor deze vissoort wat potentiële paaistekken op het oog. Vertikaal stok mee, shad stok mee en een jerkbaithengel. Gewoon proberen dus!

Als ik ’s ochtends naar buiten kijk is de wereld grijs… Heel grijs! Absoluut kansloos want dat betekend dat het ook waterkoud zal zijn. Ik besluit het er niet eens op te wagen nu en bekijk de weersvoorspellingen. In de loop van de dag zal het gaan opklaren. Alles gaat nu op zijn gemakje en pas om 13:30 rolt de boot van de trailer. Het is dan zonnig en mijn warmtepak kan zelfs in de auto blijven. Een heerlijk moment!

Ik stuur de boot naar de eerste serie kribben die ik op het oog heb, alwaar ik een 2 oz. Eigenbouw grinder aan de onderlijn hang. Waar ik ’s zomers een 1 oz. prima over de planten kan vissen, gebruik ik nu liever een exemplaar dat net even wat dieper loopt. Toch is een grinder ook zonder planten wel ideaal, omdat ik vanwege de lage waterstand wat vaker bodem zal raken. Kunstaas met dreggen onder de buik leveren dan veel hangers op.

Ik heb geen concrete verwachtingen en besluit vooral te gaan genieten. Dat lukt heel aardig met het heerlijke weer en de natuur die weer op bloeit. Ik heb een viertal kribvakken gedaan en net als ik mijn elektromotor pak om te manoeuvreren, en de spinnerbait dus even stilvalt, komt vanuit het niets de aanbeet. Koelbloedig, vastberaden. Ik sla had aan maar hoewel er nog geen meter water staat zie ik de vis niet. Dat belooft wat!

Nu staat er in dit kribvak één houten paal, waarschijnlijk een fuikenstok van 100 jaar geleden of zo. Toen bestonden snoeken ook al en deze vis heeft de coördinaten zuiver in haar genen. Zonder maar één keer kop te schudden stevent ze er op af. Ik moet vol in de hengel hangen, mijn duim op de spoel houden en geef vol gas achteruit, op naar open water. De vis keert om en kiest ook voor diep, gelukkig!

Er volgt een run stroomopwaarts en dan valt opeens alle spanning weg. Nog voor ik besef wat er gebeurt hangt de vis weer vol in de lijn en volgt er een lange run stroomafwaarts. Nou heb ik wel eens gehoord over meervallen die dit trucje toepassen en als de vis het vervolgens nog eens doet begin ik te twijfelen. Het zal toch niet? De vis gaat nu recht onder de boot hangen, met moeite pomp ik haar naar het oppervlak. Het eerste aanzicht is geweldig, toch een snoek en wat een buffel! Voor het eerst sinds tijden sta ik weer eens met knikkende knietjes in de boot. Ik begin serieus aan mijn eerste kunstaas 120er te denken als de vis er weer vol gas vandoor gaat. Slechts het spinnerblad zag ik bij de scharnier naar buiten komen en dus besluit ik de vis voor de zekerheid te scheppen. Alleen op het water een grote trailerhaak in je hand, dat gaat niet goed komen… Als ze een minuut later schijnbaar uitgeteld naar de boot ligt schep ik haar en leg ik haar snel op de onthaakmat. De meetplank komt er bij en ik leg de vis er op. Haar omvang heeft me haar lengte flink doen overschatten. 113, nog steeds een kapitaal formaat natuurlijk, maar ze voelt als een 120er, zonder meer! Ik weeg de vis snel en kom tot 35 pond, wat een super vis!

Eindelijk is het dan raak

Droomvis!

Na een paar platen stuur ik de boot een kribvak in om de vis in rustig water terug te kunnen zetten. Eenmaal in het water komt ze snel op krachten, waarna ze resoluut de diepte op zoekt. Tussen alle vogelgeluiden door klinkt gejuich, man man wat een vangst! Hier had ik nog wel  5 dagen voor willen blanken!

Even bijkomen…

Daar gaat ze weer

Ik ga er even bij zitten. Tuf rustig terug richting de stek terwijl ik de foto’s bekijk. Niet super met dat hele felle licht maar het is niet anders. Meer dan drie fotopogingen doe ik nooit.  Natuurlijk wil je van een dergelijke vis de mooiste platen van de wereld, maar alleen in de boot moet je genoegen nemen met minder. Reden te meer om nog eens zo’n vis te vangen, in het bijzijn van een vismaat :)

Ik trol een keertje kort langs de oever en werp de kribben nog eens af, er volgt geen reactie meer. Voorlopig houd ik het op een lucky shot gemixt met een dosis doorzettingsvermogen. Ik vaar naar een ondiepe plaat, waar ’s zomers nog wel eens mooie snoekbaarzen te vangen zijn. Ik zet een SD overboord en trol strak langs de kant. Binnen 20 meter zit ik muurvast, gezien de plek belooft dat niet veel goeds. Bodemmatten afgewisseld met stenen zorgen voor een kansarme situatie. Met de kunstaasredder probeer ik de SD te redden, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Einde verhaal maagdelijke kunstaasredder, eindeverhaal maagdelijke SD…

Genieten

Dan maar werpend aan de gang, een 12cm salty shaker op een tien grams kop zou prima van het talud te vissen moeten zijn. Niets is minder waar, mijn shad haalt de bodem niet eens! Het ligt werkelijk stamp en stampvol met witvis, tussen de 0,5 en 1,5 meter diep. Wanneer ik mijn shad op tik voel ik hem van vis naar vis het talud afgevoerd worden, echt belachelijk! Maar dan zal er toch wel iets met tanden in de buurt zijn? Het lijkt niet zo te zijn. Ik zet een uurtje door maar besluit dan toch weer op snoek te gaan gooien. Kijken of het echt zo’n lucky shot was…

Na een eindje gevaren te hebben gaat de spinnerbait weer aan de speld. ’s Zomers staat hier heel veel fonteinkruid, zelfs tot een meter of 4-5 diep. Hier zal vast nog één en ander van achterblijven gedurende  de winter, wat de stek extra interessant maakt natuurlijk. Ik begin te gooien maar zit al snel muurvast met mijn eigenbouw grinder. Het water staat laag en de stroming is anders dan normaal, deze combinatie zorgt vaak voor nare verassingen. Met mijn kunstaasredder een kilometer verderop maak ik geen schijn van kans. Ik zie de spinnerbait hangen maar kan er net niet bij met mijn arm. Kanloos!

Dat is toch wel balen, zojuist vang ik een weergaloze snoek op dat aasje en nu al is hij verloren. Slechts twee vissen op zijn teller, zonde…

Ik knoop weer een nieuwe titanium onderlijn aan  en bevestig dan maar een 1oz. spinnerbait van de hand van Jan Willem aan de speld. Absoluut geen straf want dit zijn bewezen vangers. Ik gooi de spinnerbait naar een klein stukje riet, geef drie slagen en laat hem even stilvallen. Wat volgt is een fenomenaal harde aanbeet. Beloning, yes!

Het is een mooie 80er die stevig verzet bied. Ze blijven verbazen die riviersnoeken. Voor mij kan het niet mooier. Ik schiet snel een paar platen en zet de vis terug. Het kan dus echt, in maart op de rivier!

De bevestiging

Ik vaar terug naar het kleine stukje riet om mijn drift te vervolgen. Ik gooi mijn spinnerbait op dezelfde vierkante meter als die worp ervoor, draai drie slagen, las een pauze in en BOF! Gelijk draait er een moddervette snoek door het oppervlak, om vervolgens vol gas de hoofdstroom op te zoeken. De stemming is weer helemaal top en ik sta optimaal te genieten terwijl de vis een paar zware runs neemt. Niet zo kolosaal als die eerste snoek, maar wat een plaatje is ook dit weer. Breed, gespierd, baggervet en puntje gaaf! Eenmaal aan boord meet en weeg ik ook deze vis snel. 103 bij 26 pond, alweer een topper vandaag!

Het kan niet op vandaag!

Ik zet de vis terug en vaar opnieuw naar het kleine rietkraagje, er komt geen nummer drie. Logisch ook, ik wordt al overmatig verwend vandaag. Heerlijk voorjaarsweer en dikke snoeken op mijn favoriete watertype, wat wil je nou nog meer?

Vier kribvakken verder denk ik een snoek te voelen, geel geniepig leek mijn spinnerbait even weggeduwd te worden. Ik versnel de spinnerbait en laat hem bij de boot omhoog komen. Ja hoor, zie je wel! Een dikke 90er komt mee omhoog en heeft de twister van de spinnerbait gewoon op haar onderkaak liggen! Met haar bek iets open blijft ze achter de spinnerbait aanzwemmen, ook twee ‘figure eights’ doet ze mee. Dan gaat ze er rustig weer vandoor. Ik gooi me een slag in de rondte maar zie haar niet meer. Ach, ook dit is spektakel!

Het begint merkbaar af te koelen. Ik maak de drift af en besluit terug te varen richting trailerhelling. Het was weer genieten. Relaxt ruim ik de boot op en tuur nog even over het water. Lekker wegdromen, top!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• De keuze gemaakt
• Synergie
• Dom doordoen
• Speelkwartier