Surreavistisch

Het weekend, zo rond de 20ste oktober. Mysterieuze krachten zorgen er voor dat juist dan de echt grote snoeken los gaan. Maar, je moet wel de juiste weersomstandigheden treffen. Als alles klopt kunnen er bizarre dingen gebeuren. Wat te denken van een doublet 120ers op één dag? Hendrik Jan en ik beleefden het, twee jaar geleden.

Zodoende werd besloten vorig jaar rond dezelfde tijd weer een dag te pakken. Dit keer doordeweeks ivm slechte weersvoorspellingen voor het weekend. We vangen al rap twee schitterende snoeken. 115 en 118 maarliefst. Het moge duidelijk zijn dat we dit kunstje ook dit jaar weer willen flikken, en misschien maar voor de overtreffende trap moeten gaan?

Dat doen we inderdaad. Ik neem 3 dagen vrij en HJ doet hetzelfde. Maximaal uithalen op grote snoek, zo is het plan. De eerste dag gaan we sowieso voor een grote plas, daarna zien we weer verder. Er wordt in ieder geval weer typisch ‘eind oktober weer’ voorspeld. Wind, hagel, regen, onweer… Klinkt als grote snoek!

Gedreven door ‘vangdrang’ ram ik ’s ochtends vroeg de broodtrommel vol. Kan koffie mee en gaan! Eenmaal onderweg een domper, na 20 minuten rijden een wegafzetting, met als gevolg een enorme omleiding. Wat?! Aan vanAnaarBeter.nl heb je dus ook niets, gister nog gekeken… Ik keer om en stamp het pedaal op de vloer. Bel HJ dat ik wat later ben. Gelukkig is er nog geen mens op de weg en ‘laag vliegend’ weet ik de nodige tijd goed te maken. Nu maar hopen dat ik mijn eerste ‘foto’s’ niet al te pakken heb, anders hadden we ook wel een weekje Scandinavië kunnen boeken… :)

De boot wordt getrailerd, materialen worden gecontroleerd. In het donker knallen we naar het eerste talud. We kiezen voor een talud waar de wind al lange tijd op staat te blazen. Meestal toch een goede indicator voor waar de vis zich zal bevinden. Vol verwachting gaan onze aasvissen overboord. Vast recept, beide een fireball en een dobber.

We vissen op een meter of 4-5, waarbij de dobbers afgesteld staan op een meter of drie. Actieve snoek, maar ook grote snoekbaars, jaagt vaak een eind boven de bodem en de drie meter grens lijkt, ongeacht de waterdiepte, wel zo’n beetje de meest bezochte diepte te zijn door deze actief jagende vis. Met de fireballhengel vissen we variërend van 20cm tot 1 meter boven de bodem, om zo de meest luie rover een aasvis op het presenteerblaadje te geven. Voor elk wat wils, zegmaar…

De eerste uren verstrijken zonder al te veel actie. Twee maal zien we op de fishfinder een vis stijgen naar de fireballvis van HJ, welke scherp onder de tranceducer gevist wordt. Beide vissen lijken weinig geïnteresseerd en zakken zodoende vrij snel weer af. Toch is het super spannend en op zo’n 8” beeldscherm lijken bovendien alle signalen groot… :)

We verlengen de drift en vissen nu een talud af, grenzend aan een grote ondiepe plaat. Weer een stijger naar de aasvis van HJ. De aasvis wordt met een lange haal bewogen en dan weer laten zakken. Ook het signaal op het scherm zakt weer naar de bodem. Niet te geloven dit! Dan schiet het signaal weer omhoog en gelijk volgt een gortdroge knal. Ja, toch gefopt! De haak wordt gezet en al snel blijkt het om een beste vis te gaan. Geheel in stijl der verwachting, grappen we beide. Niet veel later mag een prachtige dikke 112 voor de lens poseren. We wegen de vis ook even, 12 kilo. Zeker niet gek!

Fraaie vis

Mooi in het ochtendzonnetje

We vervolgen onze weg. Misschien liggen er nog meer? Het blijft akelig stil onder water. Andere tactiek dan maar. We gaan het ondiep proberen, boven afgestorven plantenbedden. Zouden ze zich daartussen schuilhouden? Het lijkt niet zo te zijn. Na een dik uur proberen geven we het op. We gooien het roer om, gaan ‘zwerven’ over open water. Tot nu toe zijn we nergens scholen witvis tegengekomen. Voor ons een reden om verder te zoeken, want waar de witvis ligt, zal de roofvis zich ook ophouden. We sturen midden de plas over. Diep water onder de boot. Zoeken naar een speld in een hooiberg, we wagen de gok.

Zeker een uur volgt, maar er valt weinig interessants te melden. Langzaam begint het ‘eind oktober gevoel’ een beetje weg te ebben. Natuurlijk, we hebben een schitterende vis te pakken, maar het voelt anders als voorgaande jaren, waarbij we telkens veel actie meemaakten. Dan verdwijnt de dobber van HJ, op een ogenschijnlijk oninteressant stuk water. Het gaat heel traag, maar kan gewoon geen bodem zijn. Ik draai zo snel mogelijk mijn fireball binnen en leg de hengel snel neer. Camera uit de koffer en filmen maar. Mijn aasvis hangt dan half in en half uit het water…

Helaas mist Hendrik Jan de aanbeet. Spectaculair shot maar een tam vervolg. Alhoewel? Ik hoor mijn hengel hard op de rand van de boot slaan. Huh? Even flitst mij een actie van afgelopen zomer door het hoofd. Toen werd mijn verticaalhengel, ook met een fireball in het oppervlak, zo uit de steun getrokken door wat achteraf een snoekbaars bleek te zijn. Hoe we dat weten? Diezelfde snoekbaars vond HJ 3 weken later dood op de plas, met daaronder hangend dus mijn verticaalhengel… Zoveel ‘geluk’ heb je maar één keer en ik draai me dan ook razendsnel om. Krijg nou wat?! Een bak van een snoekbaars hangt in het oppervlak, met mijn fireballvoorn in haar bek! Wild kopschuddend wipt ze de hengel op, welke op de rand van de boot leunt. Dacht het niet! Ik duik er bovenop, geef even lijn zodat de snoekbaars stopt met schudden en zet de haak. Ze hangt!

RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR! Huh? Wat? Ook mijn dobberhengel staat te klapperen in de steun. De ratel van de reel schreeuwt het uit. In alle chaos geef ik HJ zo mijn fireballstok over. “Hier, scheppen die vis!” Ik gris de hengel uit de steun en sla finaal mis… Krijg vervolgens weer mijn fireballhengel in de handen gedrukt en besef me dan wat een dwaas ik eigenlijk ben. Waarom geef ik deze hengel weg? Alsof die andere nog groter is? De vis zit aan een velletje gehaakt en ligt binnen 2 tellen in het oversized landingsnet. Hebbes!
We gaan er even bij zitten, terwijl de vis in het net overboord hangt. Wat gebeurde hier nou? Triple hook up, zo vanuit het niets?! De waypoint is gezet, ook dat nog tussendoor. De snoekbaars blijkt 91cm te zijn, met recht een super formaat!

Bizarre bijvangst

Wat een stoere vissen blijven het toch!

In één klap zijn we scherp. Geen idee wat we ontdekt hebben, maar dit smaakt naar meer! Gek genoeg volgt er geen enkele aanbeet meer in de directe omgeving. Alsof we ze alle 3 hadden..? Actief groepje snoekbaarzen, trekkend over de plas? Wie het weet mag het zeggen.

We gaan door naar het volgende talud. Normaal erg goed maar vandaag een minder logische keuze gezien de windrichting. Toch valt bij aankomst op dat het water hier troebeler is. Interessant, zeker voor de snoekbaars. HJ stuurt de boot langs de buitenkant van het talud en vrijwel direct zie ik mijn dobber geweldig mooi weglopen. Ja, schitterende aanbeet! Roep ik. Dit keer gaan alle overige aasvissen echt binnen boord. Ik zoek contact en hijs keihard aan. Hengel dubbel, geen enkele vorm van beweging. Zo… Dit voelt goed, héél goed!

Er gebeurd weinig onder water. Loodzwaar en tergend langzaam komt de vis dichterbij. Runs blijven uit, totdat ik de vis net in het zicht pomp. Ik zie een smalle staart wegdraaien waarna de vis in één streep naar de bodem knalt. Een megasnoekbaars roep ik verrast! Echt niet normaal groot!

De vis voelt echter wel absurd zwaar. Kan toch bijna geen snoekbaars zijn dit? Even later komt ze weer in zicht. Nee, toch een snoek en wat een end! De absurde verhoudingen van deze vis vallen direct op. Een enorme kop en een mager, maar lang lijf. Vandaar die smalle staart waar ik mij in vergiste. Echt vechten doet de vis niet, duidelijk een zeer oude dame. Wel een vis uit de categorie waar we voor komen vandaag, er lijkt werkelijk geen einde aan te komen als ik haar aan boord til. PR materiaal? Het lijkt er wel op!

De vis gaat direct op de plank. 126, een evenaring van mijn PR. Geweldig! Snel schieten we een serie platen. Ook wordt de vis even gewogen. 12 Kilo, dat zegt genoeg als je je bedenkt dat die 112 vis van HJ even zwaar is. Snel weer overboord. Na een korte reanimatie zwemt de oude tante rustig weg. Die mag nog wel wat aansterken voor de winter, denken wij.

Mega lange snoek

Precies waar we voor kwamen, fantastisch!

Met een gevoel van “we hebben het toch maar weer geflikt” vissen we verder. Dan begint het opeens te rommelen boven de plas. Onweer! Net als vorig jaar. Zou de vis daarom opeens zo los zijn geweest? We wagen het er niet op en besluiten naar de oever te gaan. Snel worden de aasvissen binnengedraaid.  Vijf meter voor de boot zie ik een dikke snoek volgen, die gaat sowieso ruim over de 110! Ik laat mijn aasvis snel stilvallen maar helaas schrikt de snoek direct weg. Even blijven we liggen maar dan moeten we echt wegwezen…  Snel de boot tegen de kant. Met een blik soep op de gaspit bekijken we even de foto’s. Één ding is wel duidelijk: Na de soep pakken we datzelfde taludje nog eens.

De bui trekt gelukkig langs en een half uur later liggen we weer op het talud. Op een paar valse beten (lees bodem) na gebeurd er niet veel, maar dan wordt plots mijn fireball opgetild, gevolgd door een droge tik. Ik geef even lijn en ga dan vol in de lichte jerkstok hangen. Zo, en dat hangt goed! Zwaar mokkend komt een hele dikke metersnoek in beeld. Weer een bak HJ! Niet normaal dit!

Wat begon als een trage dag krijgt zo een wel heel mooi vervolg. Voor de derde keer binnen 1,5 uur heb ik het met een topvis aan de stok, zo veel is al duidelijk. HJ filmt wat terwijl ik de vis langzaam maar zeker onder controle krijg. Wat een plaat van een snoek! Fantastische kleuren, vet en een gebit waar je u tegen zegt. Ze blijkt 113 centimeter lang te zijn en net als de vorige 2 snoeken 12 kilo zwaar. Geen idee hoe we het doen, maar grappig is het wel!

Schril contrast met de vorige vis, wat een vette bak!

Dikke massieve rug...

Hebben we ze dan eindelijk gevonden? Wat voor monsterscore gaat dit worden vandaag? De sfeer is compleet omgeslagen. Tijd voor HJ om de score weer wat gelijk te trekken, zo zijn we het beide eens. HJ kennende gaat dat ook vast nog wel gebeuren. Dat kunstje heb ik hem eerder zien flikken…

Na een zinderende hagelbui koelt het voelbaar af. Zal een graad of 3-4 zijn. We ritsen onze pakken dicht, wat een akelige waterkou. Waar komt die vandaan? Het is een uur of één en zo hard als het zo-even liep, zo stil wordt het nu weer. Zou de vis het merken? Vast wel, maar zijn ze daarom nu weer zo passief? Het lijkt er wel op. Uitgestorven is het gewoon, wat we ook proberen. Ondiep, diep, dieper, diepst. Het lijkt helemaal over te zijn. Dan, rond een uur of half vijf merken we beide dat de gevoelstemperatuur weer oploopt. Merkwaardig verschijnsel en bizar genoeg giert de baitrunner van HJ direct na deze verandering. Scherp wordt de hengel gepakt en in één beweging dubbel geslagen. Een 70er snoek is de dader. Slecht voor het gemiddelde HJ, waarom doe je dit nou? We kunnen er beide om lachen. Zijn al lang blij dat we weer actie hebben. Iets met doorzetten en beloning?

Met deze veranderende weersomstandigheden hebben we er weer het volste vertrouwen in. Ook zijn we het snel eens over waar we moeten zijn. Het talud van mijn 126, daar liggen er zeker nog een paar en als die nu weer actief zijn? We weet wat ons te wachten staat. We knallen er vol gas naar toe en zetten de aasvissen weer overboord…

Op het mooiste hoekje van het talud staar ik strak naar de dobbers. PLOP! Weg! HJ’s dobber gaat er op geniale wijze van tussen. Zag je dat?! Wat een geniale aanbeet! Roept HJ. Direct zoekt hij contact en slaat aan. Geen beweging… Dat had ik ook een uur of 5 geleden, maar dit lijkt nog veel zwaarder te zijn. Secondes tikken weg voordat de vis überhaupt in de gaten heeft gehaakt te zijn en al die tijd staat HJ er maar. Hengel standje 180 graden rond, slip langzaam aflopend. Wat moet dit wel niet zijn dan? 127? 130?

Er volgt een werkelijk bizarre dril. Meters lijn worden keer op keer van de, toch niet misselijk afgestelde reel gerost. Minuten lang krijgen we geen enkel beeld van de vis. Stiekem beginnen we toch wel aan een 130+ te denken, dit slaat echt alles! Dan zien we een glimp. Twee monden vallen open, wat een ongelofelijke grove vis! Die kon inderdaad de 130 nog wel eens gaan halen!
De vis zit keurig gehaakt en kan dus rustig uitgedrild worden. Telkens weer staan we verbaasd te kijken van het formaat. Dit is gewoon niet meer te schatten, zeker niet na die 126 van mij. Deze vis is gewoon twee keer zo breed op de rug. Een kieuwgreep en high five later ligt ze op de onthaakmat. Snel op de plank er mee. Ook 126! Wat een monsterlijke vis!

Baas boven baas, in alle opzichten gigantisch!

Ook deze vis wordt snel gewogen. 15 kilo en nog niet eens echt dik. Een vis met de potentie om belachelijk zwaar te worden, om maar niet te spreken van haar uiteindelijke lengte. Kerngezond en puntgaaf. Gewoon fantastisch!

Na de release vissen we doelloos verder. Tsja, en nu? Wat moeten we nog gaan vangen de rest van de week? Geen idee eigenlijk. Grote snoekbaars : check, monstersnoek : check… Precies wat we wilden deze vier dagen, en dat op dag één… In euforische stemming wordt de boot getrailerd. Tot morgen, een dagje rustig aan doen, dat in ieder geval.

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Hoge verwachtingen
• Millimeteren
• De eerste loodjes – Snoek
• Surreavistisch – De film!
• De zomer voorbij