Sri Lanka, pop till you drop, de laatste twee dagen!

Het is al bloedheet en bladstil als we de ochtend van de voorlaatste dag op de boot stappen. Dat belooft weer afzien te worden. We checken daarom maar eens extra goed of de koelbox gevuld is. En dat is íe, de verzorging aan bord door GamefishingAsia is prima! We varen weer naar Little bass reef en daar aangekomen blijkt er geen wind te staan en geen stroming. Dus: geen drift.. Dat maakt het popperen lastig want om de GT’s hier te vangen moet je afstand afleggen en over het rif driften. Na een half uurtje popperen hebben we alleen de nodige volgers gehad van barracuda’s maar geen aanbeten. Wel zien we in het kristalheldere water grote scholen vis voorbijkomen en ook enkele schildpadden. Ik besluit voor een andere techniek te gaan; ik bind een grote Halco Trembler aan mijn Shimano Caranx LongCast en ik gooi deze zover mogelijk op het rif, laat hem naar de bodem zakken en ratel deze dan weer naar de boot. Je hoort de ratelplug onder water gaan, zo stil is het! Michel weet in de tussentijd een kleine barracuda te vangen en ik gooi vrolijk verder.

De ochtend verstrijkt, er gebeurt niet veel totdat opeens mijn Halco afgeremd wordt met een flinke tik. Ik sla aan en sta even later fijn te drillen! De vis blijft eerst diep maar geeft daarna al snel op en komt naar de oppervlakte. Een schitterend gekleurde vis komt boven waarvan ik denk dat het een Jack Crevalle is maar die door Anthony wordt bestempeld als een “Malabar Trevally”.  Superleuk, een nieuwe soort en een prachtig plaatje!

Voor de rest blijft het helemaal stil en we besluiten er maar een vroege lunch van te maken en te wachten op de wind die vast ’s middags weer op zal steken. Dat doet deze gelukkig en we kunnen weer drifts over het rif gaan maken! In korte tijd weet ik een GT te haken, een schitterende Bluefin Trevally en een zwarte GT die samen met zijn vriendje mijn popper tot onder de boot volgt en bij het “figure 8’en” toeslaat. Jammer genoeg schiet deze los. Eric herstelt in de tussentijd met een ingewikkelde maar bewezen goede knoop de leaders van onze reservehengels.

Bij Michel is het al die tijd nog rustig maar ook bij hem wordt kort erna de popper gegrepen waarna hij hard staat te drillen. Zal hij nu ook zijn grote vis gaan vangen? De dril liegt er niet om maar als de vis bovenkomt blijkt deze best groot te zijn maar niet groot genoeg voor zijn record. Wel een schitterende vis met een waanzinnig mooie gestreepte tekening.

Ik weet kort erna nog een donkere GT te vangen en we horen een echt gigantische plons op het water wat volgens Anthony een grote rog moet zijn geweest die het water helemaal uitkwam, de vis lijkt er te zitten!

Maar ondanks dat de wind verder opsteekt blijft het de rest van de dag stil en varen we rond een uur of vijf weer naar huis. Het was een taaie, hete dag. We zijn gelukkig fit genoeg, de sportschool heeft geholpen, maar wat door al dat werken op het dek begint op te spelen zijn onze voeten. De voetzolen branden er bijna af. We besluiten een rustig wandelingetje terug te maken, kunnen ze een beetje bijkomen. En kunnen we tegelijk wat mooie plaatjes schieten van de haven en het dorpje Kirinda, prachtig en kleurrijk! Waarbij hondenvriend Michel helemaal uit zijn dak gaat van alle leuke honden en puppy’s die er rondlopen. Een kleine indruk van wat we zagen:

De laatste visdag, nu moet het gebeuren voor Michel!

De motoren worden gestart en we varen de haven uit. En ondanks dat we allebei weten dat het altijd mogelijk is dat je je doelen niet gaat halen stijgt de spanning. Michel moet immers nog zijn grote GT vangen. En de laatste visdag is nu aangebroken..

We varen weer richting hetzelfde rif. En dan gebeurt waar we niet op zitten te wachten; één van de twee motoren verliest vermogen. Anthony legt de boot stil en checkt een aantal aansluitingen. Die blijken allemaal goed te zitten. Hij start de motor opnieuw maar na enkelen seconden valt deze weer terug. Dit heeft geen zin zo, de boot komt met één motor nauwelijks in plané en met nog een dag te gaan gaat dit niet werken, zo komen we nergens. Wat kennelijk vaker gebeurt is dat het filter vol met vuil zit en Anthony denkt dat dat nu ook weer het geval is. Samen met Eric beginnen ze te sleutelen en met de efficiëntie waarmee dit gebeurt denk ik dat het niet de eerste keer is dat dit gebeurt. Het blijkt ook nodig te zijn. Dikke drab en vuil spoelt uit het filter en als alles weer aangesloten is loopt de motor weer goed! Blij vervolgen we onze weg richting het rif.

Anthony vaart door tot en met de vuurtoren om het daar in de omgeving nog eens te proberen. De golven zijn nu lager dus kunnen we er goed bijkomen. Los van het geweldige uitzicht, de kleurrijke bodemstructuur en het kristalheldere water gebeurt er niets. Al snel varen we daarom door richting het koraalrif zelf en popperen we daar weer vrolijk verder. Michel weet al snel een kleine GT te vangen en een half uurtje later haken we allebei tegelijk een vis. Voor Michel opnieuw een kleine GT en voor mij de vierde soort Trevally deze trip, een zogenaamde Goldspot Trevally. We hebben de eerste double hookup ook te pakken!

Ondertussen is het alweer tijd voor de lunch. De motorpech en de langere afstand naar de vuurtoren gaf onze deze ochtend maar weinig vistijd. De wind steekt ondertussen flink op en wolken pakken zich samen. Boven land liggen twee grote onweerswolken bij elkaar en ik maak nog de grap dat in de film “the perfect storm” dit ook de basis was voor een bak ellende.. Later hierover meer..

We blijven fanatiek poppers gooien. De laatste uurtjes zijn ingegaan en nu moet het voor Michel toch gaan gebeuren! Michel haakt een vis en meldt dat het weer een kleinere is, waar blijft die grote nou? Het laatste uurtje is ingegaan en Michel staat nog steeds fanatiek het rif af te werpen. Het moet hem nagegeven worden, hij geeft niet op. We driften nu mooi diagonaal over het rif en Michel staat er goed voor om de rand van het rif aan te gooien. De popper heeft het water nog niet geraakt of een explosie volgt en zijn popper is gegrepen. Dit is een goeie, zal het dan toch nog gaan gebeuren? De vis scheurt lijn van de spoel en zwemt voor de boot langs. Michel loopt met de vis mee naar voren, jongleert de hengel over het werprek heen en staat daarna aan de goede kant van de boot: het diepere water! Dat is mooi want het risico van lijnbreuk wordt hiermee minder.

De dril verloopt perfect; Michel moet in zijn broek vastgehouden worden door de combinatie van een woest trekkende vis en de slingerende boot op de golven. Maar hij doet dit fantastisch en na een minuut of tien komt de vis in de oppervlakte. En wat een bak! Enorm! Dit is hem! Anthony en Eric werken feilloos samen met lijn en net terwijl ik de foto’s blijf maken. Even later is het net gevuld met GT en ligt de vis op het dek. Vreugdekreten gaan door de lucht, schouders worden geklopt. Snel wordt de vis gemeten en worden de foto’s gemaakt; deze vis moet snel terug! De foto’s zijn top en de vis zwemt direct na het terugzetten weg . Missie geslaag en dat op de laatste dag in het laatste uur! Wat een verhaal, fantastisch! Michel en ik vallen elkaar in de armen; de trip is geslaagd, allebei een top GT gevangen na heel, heel, hard werken en een paar duizend worpen met zware poppers! Anthony berekent het gewicht van de vis van Michel die gaat over de 30kg gaat bij een lengte van 130cm. Wat een bak! En ook nog aan zijn zelfgebouwde popperhengel!

Na het bijkomen vissen we nog even door maar er gebeurt niets meer en we besluiten terug te gaan. De wolken pakken zich namelijk samen boven het water, twee wolken zijn één geworden en de kleur is zwart.. Anthony start de motoren en begint de terugweg. De wind is nu hard en de golven zijn pittig. Bliksem schiet boven land naar beneden en in de verte zien we de regen op zee vallen. We stoppen de boot en besluiten alle hengels plat op het dek te leggen. Om nou zes carbon stokken in de lucht te hebben steken tijdens onweer.. We trekken onze regenjasjes aan en varen verder. En dan gebeurt waar we niet op zitten te wachten; de motor valt weer terug, hij krijgt gewoon niet genoeg brandstof. Michel oppert om te blijven knijpen in het ballonnetje om zo de brandstoftoevoer naar de motor te forceren en voegt de daad bij het woord. Het blijkt te helpen en Erik gaat achterop zitten om het knijpen over te nemen terwijl Anthony vaart en wij ons schrap zetten in de wind, golven en regen. Dat gaat gelukkig allemaal goed en als we de haven naderen wordt het weer droog. We varen de haven in en leggen als verzopen katjes aan. De andere boot ligt er al, die waren voor de storm uit teruggevaren. Ook zij blijken trouwens last te hebben van een motor met panne.

Ons maakt het allemaal niets meer uit. De trip is geslaagd, de vis is binnen! Terug in het appartement ruimen we boel op en pakken we de koffers in. We praten tijdens het diner nog wat na met Anthony, betalen onze rekeningen en gaan slapen. Morgen is de laatste dag en omdat onze vlucht heel laat vertrekt hebben we nog een ochtend te verpozen. Op advies van Rohana, onze chauffeur, gaan we nog een safari maken voordat hij ons terug gaat rijden naar de luchthaven in Colombo. Voldaan vallen we in slaap. Michel ligt heel zachtjes te kreunen in zijn slaap en roept zoiets als: “oh, wat een grote!”. Ik hou het er maar op dat hij van zijn vis droomt, iets anders kan het niet zijn;)

De safari naar Yala National Park:

Rohana staat om halfvijf  ’s ochtends ook al klaar. Het is nog aardedonker en de safari-jeep haalt ons op. De rit naar het park is niet zo lang maar als we een kans willen maken wilde dieren te zien dan is de schemering zoals altijd het best. En het ochtendlicht is hier werkelijk spectaculair! Bij de entree van het park is het al druk en de entree lijkt wel wat op de entree van Jurassic Parc. Het vergroot de spanning op wat we gaan zien.

Het eerste stuk is een gekkenhuis en we twijfelen of dit wel een goed idee was. Tientallen safari jeeps gaan in colonne het park in. Waar ze vandaan komen, we hebben geen idee maar druk is het. Iets verder in het park verspreidt alles zich en beleven we mooiste natuur. We zien heel veel verschillende dieren, van olifanten tot megahagedissen, krokodillen, aardvarkens, waterbuffels, een beer en schitterend gekleurde vogels. En we komen nog een keer muurvast te zitten in de modder; de auto wordt uiteindelijk met een afgesneden veiligheidsgordel losgetrokken :-0. Het was een fantastische ochtend!

Terug in het resort pakken we de laatste spullen in, springen nog even onder de douche en lunchen voor het laatst in het restaurant. Verkleed met slingers want het is vandaag de verjaardag van Michel! Hierna betalen we onze versnaperingen en de kosten van het kledingwassen aan het resort (de gebruikelijke Aziatische verwarring volgt) en vertrekken we met Rohana richting Colombo. Een rit die ongeveer 6 uur duurt. Normaal gesproken dan.. Want wat we op de heenweg hadden, gebeurt op de terugweg weer. De versnellingsbak begeeft het langzaam en uiteindelijk zelfs helemaal. Zo belanden we dus in een dorpje ergens in de bergen in het midden van Sri Lanka langs de kant van de weg. En het lijkt wel alsof ze nog nooit Westerlingen hebben gezien want we blijken een heuse bezienswaardigheidJ. Rohana heeft ondertussen al per telefoon een auto uit Colombo laten komen zodat we zo min mogelijk tijd verliezen. En gelukkig hebben we ruim de tijd genomen.

De reserveauto arriveert snel en we vervolgen onze weg. En gelukkig is er nog tijd voor de verrassing die ik samen met Rohana heb geregeld. We stoppen onderweg bij het huis van Rohana en zijn familie waar zijn zus een verjaardagstaart klaar staan, helemaal zelf gemaakt. En zowel Rohana als ik wilde  per se dat dit doorging! We genieten van mooie en lekkere taart in het huis van Roanna, zijn zus en haar twee kinderen. Erg leuk!

Aangekomen in Colombo dineren we in Dutch Hospital, een voormalig koloniaal Nederlands gebouw, nu een uitgaanscentrum, waarna Rohana ons afzet op het vliegveld en we afscheid nemen. We bedanken hem uitvoerig, hij heeft ons de hele week goed geserviced en hij was geweldig!

En dan begint de hele lange terugreis.. Want nadat ons vliegtuig vanuit Colombo 4 uur vertraagd is en we onze aansluiting in Abu Dhabi gaan missen worden we omgeleid via Abu Dhabi naar London en dan Amsterdam. Ik zal jullie alle details besparen maar de manier waarop we behandeld werden op de diverse luchthavens en dan met name door het personeel van Ethiad airlines op Colombo was werkelijk schandalig. En toen we 35 (!) uur na vertrek uit Kirinda op Schiphol stonden, ruim 8 uur later dan gepland en vervolgens onze koffers er niet waren, hebben we toch maar een klacht ingediend bij KLM, de airline bij wie we geboekt hadden (en die ons vervolgens plaatste bij een airline partner). En raad eens naar hun reactie.. Precies.. “Daarvoor moet je bij Ethiad zijn en de bagageafhandeling, dat is niet onze verantwoordelijkheid.” Echt te gek voor woorden.

Naschrift:

Het was een bijzondere trip. Sri Lanka is fantastisch mooi voor wat we gezien hebben, de natuur overweldigend en de mensen erg aardig. GamefishingAsia is duur maar heeft zijn zaakjes voor elkaar. Het vissen op Sri Lanka op GT was bij ons behoorlijk hard. Er gingen veel uren keihard popperen inzitten en dan moet je natuurlijk het geluk hebben je grote vis te vangen. In die zin is Andaman aantrekkelijker; daar vang je meer en is ook de diversiteit groter. Op Sri Lanka worden de GT’s gemiddeld wel (veel) groter. Het vissen zelf is ook hard omdat er eigenlijk in Kirinda maar twee riffen zijn waarop gevist wordt (die overigens vele kilometers lang zijn). De eentonigheid is daarmee groter dan op Andaman en dat maakt het nog meer een fysieke activiteit, er is minder afleiding.

John Smit

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden