Sprokkelen met een fraaie verassing
Elk jaar komen we met een groep visvrienden bij elkaar tijdens het TF Weekend. Hierover hebben jullie het nodige kunnen lezen afgelopen september. Elk jaar tijdens dit weekend maak ik met Johan Caneel, ook wel bekend als Visgids Johan, de afspraak een visdag vast te leggen. Elk jaar komt het er weer niet van…
Dit jaar is het anders, we plannen al snel een afspraak en wel op twee december. Wat we precies gaan doen laten we even afhangen van de heersende omstandigheden. Voorkeur ligt echter bij snoekbaarzen op dé grote rivier. Ben benieuwd!
Een paar dagen voor tijd blijkt dat dé rivier niet biedt wat je zou willen en dus besluiten we naar een andere rivier te gaan, met wat aangrenzende zandgaten en dus uitwijkmogelijkheden. Johan wil graag mijn boot eens van dichtbij bekijken en zodoende spreken we af dat ik mijn boot meeneem. Een voor mij rustige start vandaag, ik hoef ‘pas’ om negen uur bij de helling te zijn. Ook wel eens lekker op zijn tijd!
Eenmaal bij de helling staat Johan al klaar en maken we snel de boot gereed. Die rolt even later van de trailer waarna we vol gas naar de eerste stek blazen. “Die gaat als een raket”, hoor ik Johan roepen, terwijl we met krap 50 over het water scheren. We starten langs een scherp talud vlak bij de doorgang naar de rivier. Ik varieer tussen de 7 en 12 meter waterdiepte door zigzaggend het talud te volgen. Veel vis ligt er niet en aanbeten blijven uit.
Na een klein uur besluiten we te verkassen. Aan de overkant van de plas weet ik nog een mooi diep hoekje en hier aangekomen ligt er een hoop witvis strak onderaan het talud. Wel wat diep, maar misschien staan de actieve snoekbaarzen wel actief in de buurt. Het duurt niet lang of ik zie Johan de eerste van de dag vangen. Geen reus, maar blanken doen we vandaag niet meer!
Johan bijt het spits af
We vissen door en binnen een paar minuten mag ik ook mijn eerste vis landen, waarna Johan zijn tweede bijschrijft. Het lijkt er op dat we ze gevonden hebben, maar toch blijft het akelig stil. De vis ligt diep en daar willen we niet vissen, zodoende stel ik voor naar een andere en tevens ondiepere plas te varen. Die tocht is niet echt fijn, vol gas tegen de wind in, maar we komen er en dit ziet er al een stuk beter uit. Nergens dieper dan dertien meter en werkelijk overal zien we vis op het scherm. Hier moeten we vis vangen, zeg ik tegen Johan.
Vanaf dat moment begint het zonnetje er ook langzaam maar zeker door te prikken en, gelegen uit de wind, is het prima toeven op het water. Met een gangetje van één á anderhalve kilometer per uur trek ik lange banen langs het talud, waardoor we elke keer een nieuw spoor vissen. Met enige regelmaat zie ik Johan aanslaan en een visje afdrillen, terwijl het bij mij akelig stil blijft. En dat met twee hengels tegen één van hem!
Als we de overkant van de plas afvissen krijgt Johan het met een serieuzere vis aan de stok. Na een serie net maatse vissen kijken we beide vol smacht in het water, wachtend op een grote witte schim. Die verschijnt en even later kan ik een prachtige vis middels de staartgreep aan boord tillen. Nog voor ik er erg in heb sta ik met de vis op de foto onder het mom ‘jij hebt me er maar mooi overheen gestuurd’. Nadat we de vis nog even meten mag ze verder zwemmen. 74 Centimeter is een respectabele maat om bij te schrijven!
De kapitein op de foto
Ik krijg van Johan ook een exemplaar van het vangende shadje en begin vanaf dat moment ook aanbeten te krijgen. Zijn ze dan zo kieskeurig vandaag? Wat nog vreemder is, ik los vis na vis terwijl ik meer beten krijg dan Johan, die ze allemaal om weet te zetten in de vangst. Misschien is zijn wat zachtere verticaalstok vandaag in het voordeel?
Another day at the office…
Johan bracht het vangende shadje mee vandaag
Overigens moet ik er wel bij vermelden dat ik behoorlijk scherp zit te vissen vandaag. Want in tegenstelling tot Johan, die enkel snoekbaarzen weet te vangen, scoor ik een grandslam met tak, boomwortel én snoekbaars. Gevarieerde vangst dus, dat doet Johan me niet na vandaag!
De middag vordert en wat vliegt de tijd toch als je samen plezier maakt op het water. Wel vraag ik me hardop af waarom die sappige kolblei op mijn fireball nou niet eens te grazen genomen wordt. Meestal wordt zoiets beantwoord door een gortdroge snok, vandaag is dat niet het geval. Ook shads, groot of klein, op de bijhengel leveren werkelijk geen stootje op. Ze blijven verassen, die maffe snoekbaarzen.
Tegen vieren besluiten we terug te varen richting trailerhelling. In het donker over de rivier knallen zie ik niet zo zitten, dan vis ik liever de schemer dichter bij de helling. Eenmaal op de andere plas pakken we het taludje van ’s ochtends nog een keer mee. Ik vertel Johan dat ik hier al vaker leuke vangsten geboekt heb in de schemer. Ben benieuwd.
Het duurt even, maar dan haak ik mijn volgende tak van de dag. Deze wordt naast de boot losgetikt, waarna ik de shad weer laat zakken. Deze land op 10 meter op de bodem en blijft, als ik hem op wil tillen, ergens achter hangen. Huh? In een reflex zet ik toch maar de haak en dan begint er een zeer aangenaam gewicht te bonken, om vervolgens weer te lossen… Werkelijk de zoveelste en ik kan een zekere krachtterm niet onderdrukken, dit voelde serieus goed aan!
Afijn, gewoon dom door doen en hopen dat er nog één aan gaat hangen. Dat gebeurt gelukkig als ik, reeds in de schemer, een gortdroge beuk krijg op 10 meter water. De vis vecht als een idioot en gaat meermaals door de slip weer naar beneden. Johan maakt het net klaar en we wachten samen wat er boven gaat komen. Dan zie ik plots de lijn van mijn bijhengel schuin weglopen. Hengel helemaal recht… De vis is door de andere lijn gezwommen en dat maakt het zo nogal spannend. Wil deze echt niet verspelen en kan gelukkig rekenen op een goede vismaat. Feitelijk drillen we de vis nu met twee hengels af en als de vis eenmaal boven komt gaat direct het net eronder.
Toch nog een keer goed raak vandaag!
Ook voor mij een mooie vis vandaag, met 75cm een fraai formaat. Na deze vis wordt het rap donker en, hoewel ik nog een goede vis los op half water, kunnen we de score niet verder opschroeven.
Toch hebben we er elf in de boot mogen verwelkomen, en met de twee mid-zeventigers erbij zijn we best content. Enkele minuten later gaat de boot weer op de trailer en ruimen we alles op. Handen worden geschud en we maken de volgende halve afspraak, kijken wanneer die verder ingevuld zal worden!
Over de zondag bestond nog enige twijfel. Visbeurs of vissen… Altijd gezellig zo’n beurs en dan met name het spreken van allerlei bekenden, toch jeukt het vissen meer en aangezien ik ook niet echt iets nodig heb besluit ik voor het laatste te kiezen. Ik had Marcel beloofd nog eens gericht met hem achter de grote snoekbaarzen aan te gaan en die was dan ook helemaal gelukkig met het aanbod om een dagje op te stappen.
Tegen negen uur pik ik hem op en rijden we door richting viswater. Lekker rustig aan allemaal en ondanks de vrij beroerde voorspellingen blijkt het gewoon stralend mooi weer. Eenmaal bij de helling gaan de spullen in de boot en help ik Marcel nog even met de montage voor vandaag. Marcel vist normaal enkel met licht materiaal op snoekbaars en staat mij wat vertwijfeld aan te kijken bij het zien van 25 grams dobbers en 40lb stalen takels. Geloof me, malen ze niet om, stel ik hem gerust.
Eenmaal op de stek zoeken we het taludje op en kan het vissen beginnen. Beide met een fireball en dobberhengel. Het zal een kwartier geduurd hebben, alvorens ik een gortdroge beuk krijg op 4,5 meter water. Helaas zit ik in gedachten nog helemaal in verticaalmodus en zodoende sla ik in een relfex keihard aan. Nou zou dat nog niet eens zo heel problematisch moeten zijn bij een dergelijke aanbeet, ware het niet dat mijn baitrunner nog op vrijloop stond…
Marcel staat me stomverbaasd aan te kijken. “Wat doe jij nou”? Euh… Ik laat even zien hoe je een fantastische aanbeet om zeep helpt, zegmaar…
Afijn de snelle beet geeft vertrouwen en we speuren verder langs het talud. Een klein kwartier later zie ik een mooie snok op de dobber. Snel zet ik de electromotor uit en leg mijn hand op de reel. Als de dobber traag maar gestaag opzij wegloopt zet ik snel de ratel uit om elke vorm van argwaan te voorkomen. Prachtig aanbeet dit, alleen niet heel erg ‘snoekbaarzerig’…
Ik zoek contact en haal vol uit. Zo, als dit een snoekbaars is mag het wel een metervis zijn… Het trage zwemmen en uitblijven van kopstoten doet me echter al snel vermoeden dat het een snoek betreft, maar ook dan is het een beste. Kan niet anders!
Ik vraag Marcel voor de zekerheid het net alvast klaar te leggen. Ook draait hij netjes de andere hengels binnen om gezeur te voorkomen. Na een kleine minuut komt de vis even in het oppervlak. Niet normaal wat een vadsig loeder zeg! Daar is ze niet van gediend en ze dendert door de slip naar de bodem. Wat een genot, dikke vis in een heerlijk winterzonnetje. En we zijn pas net bezig!
Als de vis weer bij de boot komt is duidelijk te zien dat ze de bodem bereikt heeft, haar hele kop zit onder de bagger… Weer zet ze aan en knalt ze er vandoor, ze lijkt zelfs nog een keer te gaan springen maar daar ben ik minder van gecharmeerd. Ik steek de hengel onder water en dat werkt.
Als de vis eindelijk uitgedrild is schept Marcel haar met één vloeiende beweging. Ik pak direct de weger en til daaraan het net op. 12,5 kg lees ik af, blijft er na aftrek 12 kilo over. Dat is een enorm gewicht voor een vis van deze lengteklasse!
Eenmaal aan boord blijkt de stinger behoorlijk diep te zitten, maar gelukkig is deze er zonder al te veel gerommel weer uit. Geen enkele twijfel dus bij deze dame toen ze de aasvis pakte. Een heuse schrokop! Op de plank komen we tot 107 en dat maakt het gewicht nog extremer. Prachtige buffel, zondermeer!
Esox buffelus!
Als ik de vis overboord til geeft ze een enorme klap en lanceert zichzelf het water in, waarna ze beduusd weer boven komt. Ik maak van de gelegenheid gebruik en grijp haar alsnog bij de staartwortel, maar daar is mevrouw het niet mee eens. Met krachtige slagen duikt ze de diepte in en na een high five plof ik neer op mijn stoel.
Zo, geen snoekbaars, maar dergelijke supervissen kunnen bij mij altijd aankloppen. Geen probleem!
Fraai kleurenspel
Over de rest van de middag kan ik kort zijn. Eenmaal stijgt er een vis naar mijn fireball, om vervolgens weer af te zakken. Verder gebeurt er helemaal niets meer en met een sinterklaasviering op het programma varen we rond half vier weer naar de helling. Helaas voor Marcel een dag zonder aanbeten, maar we zijn het roerend eens dat we gewoon een topsessie hadden. Één vis kan zomaar het verschil maken tijdens het vissen. En dat maakt vissen nou juist zo mooi!
Groet,
Volkmar
Ok om de twee dagen vang jij een metersnoek xd :)
je mist wel veel aanbeten met de dode aasvis volgens mij!
@ Jurian,
Nee hoor, dit verslag bewijst dat maar weer eens… :)
Groet,
Volkmar
elke dag dat jij gaat vissen vang jij een metersnoek volgens mij!
xd