Spijbelen voor snoekbaars
’s Avonds schuif ik de boot in de garage en koppel ik de acculader nog even snel aan,voor de zekerheid nog even wat extra sap in de accu’s.Vrijdagochtend heb ik met Arno afgesproken om een water waar we beiden een poos niet zijn geweest weer eens met een bezoek te vereren.
Als de koffie klaargezet is en een tas met wat broodjes en regenkleding in de auto is gedeponeerd zet ik de wekker op 03:15 zodat ik op het afgesproken tijdstip van 05:00 aan de helling kan staan. Lekker vroeg op het water en niet te gek laat er weer af. Dit mede ingegeven doordat ik op dit water in het verleden vaak goed gescoord heb door als het nog donker is heel ondiep te vissen.
Om 05:00 zijn we net niet de eersten die het water opgaan, een auto met duits kenteken met daarachter een boot staat te wachten tot het wat lichter wordt. Ik laad de boot in met allerhande dozen shads en hengels terwijl Arno de door hem gevangen aasvisjes in de bun kiepert. Snel nog de navigatie verlichting erop en nog in het donker stuiven we naar de eerste stek. Altijd oppassen dat varen in het donker, zorg dat je goed zicht vooruit hebt en vaar bij voorkeur gebruik makend van je GPS. Je zult niet de eerste zijn die op een boei knalt.
Op een eerste waypointje zoek ik een bekend richeltje op dat van 2 naar 4 meter loopt. Het is nog donker op het water en afgezien van wat windes en brasems in de oppervlakte is het ook nog heerlijk rustig. We kiezen allebei een shadje uit en besluiten met alleen een handhengel te beginnen. De bijhengel komt wel als we wat meer zicht hebben.
Met een gangetje van 1,5 kilometer per uur backtroll ik langs het richeltje en al snel krijg ik een tik op de shad die ik helaas niet weet te verzilveren. Even later voel ik weer wat gemorrel aan de shad gevolgd door een harde tik en als ik aansla kan ik de eerste vis melden. Een leuke maatse vis heeft de shad geïnhaleerd en na een handlanding mag hij weer terug. Een paar meter verder ben ik weer aan de beurt en dit keer voelt het beter aan, een vijftiger is mijn deel.
Door de wind drijven we wat af en terwijl ik mijn vis retourneer zie ik Arno zijn hengel krom slaan op een vis die even goed diep blijft hangen. Meestal een teken dat er een betere vis in aantocht is en dit blijkt ook het geval als ik een 70-er mag scheppen.
Even later land ik nog een vis en na wat overleg besluiten we het anders aan te gaan pakken. Er ligt overduidelijk leuk vis op het richeltje en om die stek niet helemaal kapot te maken door er telkens overheen te varen besluiten we te ankeren en het richeltje uit te werpen. Over het resultaat van dit ‘cunning plan’ kunnen we kort zijn…. we krijgen in het geheel geen beet. Wat we ook aan de lijn knopen, er wil simpelweg geen vis aanbijten. Ook het opnieuw diagonaal uitvissen van het richeltje levert niks meer op.
Ik besluit een stijl talud te gaan volgen waarbij we op snelheid willen proberen om er wat shads langs te trekken. Al snel krijg ik daar een eerste frommel op de shad die even later wordt gevolgt door een goede harde aanbeet. Als ik mijn hengel krom sla op een vis die niet van zins is om meteen naar boven te komen heb ik heel even de hoop dat er wat bijzonders aan zit te komen. De vis neem een paar keer flink lijn en vertoont alle karakteristieken van een 80+ snoekbaars. Eenmaal in zicht blijkt deze vis een fanatiek bezoeker van de sportschool te zijn aangezien hij zeker niet verder komt dan midden 70. Toch een mooie vis en wat opvalt is hoe donker de vis is.
Rustig vissen we door maar een aanbeet blijft uit. Ook andere stekken brengen slechts wat frommels, hier en daar een visje, maar zeker geen bijzonderheden. Toch genieten we volop, het is inmiddels best lekker weer geworden er zijn prachtige wolkenformaties te bewonderen en ook al is de vis dan niet echt los we hebben toch al 2 mooie vissen gevangen. Gedreven vissen we dan ook door, fireball, dropshot, op anker met de pen, wat we ook proberen de vissen lijken ‘uit’ te staan.
Rond het middaguur besluiten we dan ook te stoppen, vroeg erop en op tijd eraf.