Soroya, Dag 3
Als ik na 9 uur slaap op zaterdag wakker wordt is het weer niet al te best… ook het goed 40 uur in touw zijn geweest kan ik goed voelen. Komt nog bij dat het weer niet over naar huis te schrijven is, we kiezen er dan ook voor om het kalm aan te doen.
In de avond in de gierende wind nog even staan scharvissen vanaf de pier. Met een sleeploodje en een lang wapperlijn werden zo een aantal mooie grote scharren buitgemaakt die als maal gaan dienen.
Met 6 uur slaap in de benen rol ik om 11 uur de andere ochtend mijn bed uit. Het kleine hokje dat ik samen met Jeroen deel slaapt prima maar na een hele nacht is de zuurstof wel op en dat is te merken als je wakker wordt.
Buiten is het nog steeds behoorlijk winderig en voorzover we uitzicht hebben op het fjord zie ik in in ieder geval nog beste schuimkoppen op het water. Met de serieuze windkracht 6 à 7 die we de avond ervoor nog hadden zal er wel een beste deining staan is onze theorie.
Het weerbericht geeft in de middag een mooi rustig moment aan tussen 2 buien en we besluiten om eind van de ochtend een stevig maal naar binnen te werken en dan een flinke ruk te maken richting de avond.
Het lot en de leefbaarheid in het huisje tartend wordt de maaltijd een straffe bruine bonenschotel met veel chilli pepers.
Rond een uur of 1 in de middag kiezen we met 2 boten het ruime sop en daar waar Jeroen, Adriaan en Henk meteen het wijd op gaan, waar inderdaad een daverende deining staat van zeker 2 meter, kiezen wij er voor om in het fjord te starten op een hoger liggende plaat waar ca 50 meter water staat.
Al snel vangen we enkele vissen, veelal kabeljauw in de klasse tot 90 centimeter. Als aas gebruiken we shads waarbij Michel en ik vissen met groene sandeel imitaties. We haken werkelijk de ene vis na de andere daar waar John met een cutbait herring zit te vissen gokkend op groter en beter.’
Vis na vis
Even lijkt het erop dat dat groter en beter ook daadwerkelijk gaat komen als John een ogenschijnlijk zware vis haakt maar na enkele minuten zien we een vals gehaakt zeewolf bovenkomen. Voor dat soort agressieve klanten hebben we gelukkig de boga grip bij ons en de zeewolf wordt vakkundig onthaakt.
De Boga Grip; voor dit soort vissen een uitkomst…….
Een uurtje zo vissend bellen we de andere boot die op dat moment lekker zit te vangen en al enkele kabeljauwen boven de meter heeft binnengehaald. Na de coordinaten in de plotter te hebben gezet kiezen wij er ook voor om die kant op te gaan.
Met 2 meter deining is dat geen sinecure en de boot komt regelmatig geheel uit het water los om dan met veel geweld weer in de volgende golf te klappen. Al snel kiezen we er allemaal voor om staand verder te varen om zo beter te kunnen anticiperen op de golven.
Op de coördinaten aangekomen zien we eerst de andere boot niet, maar na een telefoontje blijken ze iets opgeschoven te zijn en al snel liggen we vrij dicht naast elkaar te vissen. We haken ook hier vlot een paar vissen maar echt serieus van formaat zijn ze allemaal nog niet.
Als de andere boot dan ook wegvaart en John door de deining wat katterig wordt kiezen we ervoor om wat meer terug te varen richting de opening van het fjord waar een enorm plateau ligt van ca 50 meter diep zonder noemenswaardige diepteverschilen.
Daar aangekomen minderen we vaart om op het diepte detail beeld van de visvinder te kijken naar structuur. Die vinden we niet echt maar de dieptemeter toont ons wel wat vissige signalen vlak bij de bodem en we besluiten dan ook om eerst maar eens over het plateau heen te driften.
Dat blijkt een goede keuze als we al snel alle drie beet hebben. Komt bij dat het ook alle drie behoorlijk goede vissen zijn. Michel landt de eerste kabeljauw van de dag boven de meter en ook de andere 2 vissen zijn van een zeer respectabel formaat.
Hierna gaat het werkelijk helemaal los… het is ‘zakken’ en ‘hangen’ en bij elke inzet komen de meest fantastische en dikste vissen boven. De schouders gaan pijn doen, de rug begint te protesteren en elke inzet levert vissen op die je in nederland zelden tot nooit zult vangen.
Afgepaaid maar wel 1 meter 15 en lomp sterk…
Als het gesprek op echt grote vissen komt komen we tot de conclusie dat je hier net als met snoekbaarzen vooral veel vis moet vangen en dat dan die grote er vanzelf een keer tussendoor gaat lopen.
Ikzelf ben inmiddels overgeschakeld op een vertikaalhengel en met een shad op een 50 grams loodkop en een 10/100 lijntje vermaak ik me opperbest. Grove vissen grijpen continue het rubber en testen het materiaal tot het uiterste. Wat mij betreft een stuk leuker dan vissen met middelzwaar materiaal.
Na enige tijd besluit ik om een toch iets zwaardere hengel in te zetten om ook weer iets groter aas te kunnen gebruiken. Op zich maakt het niet veel verschil qua vangsten maar door af te wisselen tussen molen en reeltje belast je telkens andere spiergroepen en hou je het vaak wat langer vol.
Michel haakt inmiddels een ‘goeie’ die flink lijn neemt, meestal een teken dat het om een serieuze vis gaat. Zijn lichte stokje met 3000 molentje erop staat hoepeltje rond en de grijns op zijn gezicht spreekt boekdelen.
2 jaar geleden was ik ook op deze locatie en toen hadden we al snel in de gaten dat een vis van 80 centimeter niet door de slip gaat, een vis van 90 ‘even’ een vis van een meter aanhoudend enkele meters, enz. Op deze manier zaten we er niet vaak naast en is dus vaak al goed in te schatten wat er aan de haak is gaan hangen.
Als mijn aasje de bodem raakt begin ik dit weer traag naar boven te draaien, de meeste aanbeten krijgen we gewoon opdraaiend in de waterkolom. Als ik circa 10 meter van de bodem ben gaat mijn telefoon. Met de hengel in de rechterhand probeer ik de telefoon te grijpen als ik tegelijkertijd een enorme beuk krijg op de hangende shad.
De telefoon kan wachten maar daar denkt de vis na de aanslag toch echt heel anders over. Met veel machtsvertoon wordt er lijn genomen en allemaal zitten we met verbazing te kijken hoe de toch zwaar afgestelde slip overuren maakt.
Heel even stopt het geweld, maar als ik druk zet wordt dit beantwoord met een nog langere run en terwijl Michel een forse metervis in het scharnier grijpt zit ik me af te vragen wat ik er nu weer aan heb hangen.
Omdat we bovenop een zandplaat vissen kan me natuurlijk niet veel gebeuren en dus houden we rustig de druk erop en traag wordt de vis dan ook naar boven gepompt. Na een lange dril zie ik een enorme witte vlek in het heldere water aankomen en alle drie zijn we redelijk onder de indruk van wat daar uiteindelijk in de oppervlakte drijft.
Een enorme kabeljauw die niet alleen lang is maar ook nog eens moddervet wordt door mij in de kieuwgreep genomen. Ik voel meteen dat er nog wel een handje bij mag en na snel de hengel te hebben afgegeven aan Michel zet ik nog een hand onder de buik van de vis en til ik deze binnenboord. Dat het een dik PR betreft is al wel meteen duidelijk en bij meting komen we tot een lengte van 1 meter 23 en een geschat gewicht van dik 20 kilo.
Wat een bak…
Snel een paar foto’s schieten en de vis mag weer terug… iets dat we afgezien van wat vis om te eten deze week met alle vissen doen.
Onder de indruk van de zojuist gedane vangst wordt er verder gevist en na nog enkele lange drifts te hebben gemaakt waarbij we vis na vis vangen bereiken we toch het punt waarop je eigenlijk geen beet meer wilt hebben. John vangt een klein heilbotje op een shad en ik weet er zelfs 1 op de vertikaalstok te vangen, sport van de bovenste plank !
Als de lucht betrekt besluiten we dat het mooi is geweest, de ruggen doen pijn, de armen zijn een paar centimeter langer en we verlangen naar een warme hap.
Totaal gekkenhuis vandaag
Benieuwd wat morgen ons gaat brengen !
Hendrik-Jan
Gaat lekker mannen, krijg nu wel echt de kriebels om in juni af te reizen, vang ze nog!
Gr
Ben