Snoeiharde snokken!

Die willen we allemaal wel, ongeacht welke vissoort we bejagen. Als alles samen valt wordt je er wel eens op getrakteerd, het zijn die uitzonderlijke momenten waar je het jaren later nog over hebt. En die momenten voelen het lekkerst waarneer ze onverwacht én dik verdiend komen.

Een tijdje geleden spreek ik met Jeroen af. In maart visten we al eens samen, toen met weinig succes. Ook dit keer zouden we het onszelf niet gemakkelijk gaan maken, maar een dagje bikkelen op zijn tijd is altijd de moeite waard. Observeren, leren en hopelijk daarvan profiteren. Een enorme slok water staat op het menu!

Jeroen staat al bij de helling als ik aan kom rijden en nog in het donker maken we de boot klaar. Eenmaal te water bespreken we de tactiek. Ik stel voor eerst eens wat rondes te trollen, met als doel om eventuele scholen witvis te lokaliseren. Gouden gootwaterregel is toch wel, zoek de witvis en vind de snoek, dus daar houden we ons dan maar aan.

We besteden een klein uur aan het trollen maar op een enkel los signaal na zien we nergens veelbelovende beelden op de visvinder. Bij een doorgang besluiten we dan toch maar over te gaan op plan B, slepen met aasvissen. Misschien gaat trollen toch net even te snel vandaag en wordt de wat langzamere aanpak wel gewaardeerd. Even later gaan er twee dobbers en twee fireballs overboord en kammen we het hele gebied uit. Dit houden we vol tot het middaguur, maar dan wordt het toch echt tijd om verder te zoeken.

En dan is een snelle boot toch wel lekker. Vol gas blazen we naar een verderop gelegen haven zonder al te veel tijd te verdoen. Eenmaal in de haven zie ik al snel dat het foute boel is. Daar waar er in oktober nog een enorme bal aasvis in één hoek van de haven lag, zie ik nu werkelijk geen enkel signaal op de dieptemeter. Dat belooft niet veel goeds!

Een kom soep en een rondje slepen later gaat het gas dus weer open. Volgende haven eens bezoeken. Onderweg stuur ik, turend op de navionics kaart, de boot langs wat interessant ogende stekken en zo komen we stekken tegen waarvan ik zeg, die gaan we komende zomer zeker eens bezoeken! Zo leer je elke dag weer bij en dus mogen we nu al spreken van een geslaagde visdag.

Ook de haven die we erna aan doen blijkt helemaal leeg. Het water is wel significant helderder dan in de vorige haven. We wagen het er op en vissen hier de dag vol. Geen stootje, geen tikje. Toch gaan we met een goed gevoel van het water af. Deze dagen horen er gewoon bij en de moeite gaat vanzelf een keer lonen, als we het water beter leren kennen.

Geen snoeiharde snokken dus vandaag, en zodoende lag al vrij snel vast dat ik de volgende dag weer het water op zou gaan. Judith had een zaalhockeytornooi, alsof het zo hoort te zijn… : )

Eenmaal in de diehard-modus gaan we lekker door en zodoende besluit ik de rivier weer eens te bezoeken. Prima afvoer, water wel wat dik maar niet té troebel. Je weet dat je waarschijnlijk voor niets gaat, maar gaat er wel zo’n mega rivierbak aan hangen dan zit je de rest van de week gapend naar je beeldscherm te staren, daar moesten we maar eens voor gaan dus!

Zondag slaap ik lekker uit en daarna gooi ik er nog een paar mailtjes uit. Krijg direct een mail van HJ terug, of ik nog ga vissen vandaag. Jup, zo de rivier op en je kan mee als je wil. HJ stelt nog voor om naar een rivierplas te gaan snoekbaarzen maar nee, mijn zinnen staan op één specifiek stuk rivier en gelukkig is HJ de moeilijkste niet. :  )

Iets na elven rolt de boot de rivier in en als alles klaar ligt voor vertrek komt HJ ook aanrijden. Twee koffers en een paar hengels in de boot en hop naar de eerste stek. Ik weet nog een plek waar een paar jaar terug veel witvis lag in de winter, opper ik naar HJ als ik de boot plots uit de koers stuur. Als we er overheen varen zien we inderdaad behoorlijk veel vis liggen. Interessant! Destijds miste ik er een mooie knal op een SD, maar daar bleef het bij.

Oké, eerst even verderop kijken, en het gas gaat weer open. Bij een mooie bocht gaat de electromotor over boord en beginnen we te werpen. Ik met een spinnerbait, HJ met een shad. Er staan nog steeds wat plantenresten, kan ook maar zo een knappe snoek tussen hangen dus. Helaas blijft het stil. Stroomt ook wel erg hard, waardoor trager vissen niet echt een optie is. Die plek waar de witvis uithangt ligt net buiten de hoofdstroom en is daarmee eigenlijk wel behoorlijk interessant. Toch maar eens uitkammen daar dan.

Laat ik nou net bij de helling op ’t laatste moment toch twee 6” Salty Shakers uit de kofferbak, in de boot gegooid hebben. Zomaar een gevoel dat die nog wel eens van pas konden gaan komen vandaag. Gewapend met onze fireballhengels, lees niet al te subtiel, besluiten we ons eens op de stroom af te laten zakken. Shad kort bij de bodem aanbieden en maar zien of er wat rond de witvis hangt. Moet toch haast wel…

Hier ligt een dammetje onder water, waarschuw ik HJ waarna we de shads even optillen. Het is maar een halve meter, maar als mijn shad er weer vanaf komt krijg ik een geweldige kegel op de top. Sla de fireballstok mooi rond maar deze veert direct weer recht. Kak! Dat was 100% een aanbeet!

Het vertrouwen schiet omhoog en nog geen twintig meter verder wordt de top opnieuw bijna het water in gesnokt. Je schrikt je werkelijk kapot als ze er zo op vlammen op ondiep water! Deze vis blijft wel hangen en na een kort gevecht mag ik met een fraaie snoekbaars op de foto. Net geen 70, dat is lekker beginnen!

De eerste!

Als de vis terug is zijn we het traject voorbij en zodoende moeten we weer terug naar het begin. Dit doen we dan maar backtrollend op de benzine motor. Met lange halen laten we de shad steeds verleidelijk terugzakken richting bodem. Dat wordt gewaardeerd zo blijkt want wederom krijg ik een absurde knal op mijn chartreuse salty. Deze vis gaat echt als een dolle tekeer en blijkt een prachtige hoog gebouwde 70+!

Prachtige hoge vis!

Vanuit een andere hoek

Vis terug en weer door. HJ begint een beetje te draaien op zijn stoel en ik zie hem denken. Waarom die verrekte Strikkers wel en ik niet? Na wat gerommel in zijn koffer vind hij nog een 6” shaker in mahi mahi kleur. Ice shad van de loodkop en Mahi Mahi erop. Mogelijk doet een wat fellere kleur het nu beter. Motor weer in de achteruit en backtrollen maar. Als we een kribje ronden vlamt er weer een snoekbaars op mijn shad alsof hij er nog nooit eerder één zag. Ja! Hangen! Roep ik en ik hoor achter een kraag vandaan ook  iets van ah hangen. Dikke vis dit hoor, roep ik als de vis mooi naar de bodem bonkt. Ja deze ook! Ow, was dus ja hangen in plaats van ah hangen. Grijnzend van oor tot oor dirigeren we even later twee schitterende rivierbonken het net in. De vis van HJ springt er wel uit als het gaat om omvang, in centimeters scheelt het er maar één. De camera draait overuren nu en dat zo vanuit het niets. Te vet!

Dikke bak voor HJ!

En die kwam niet alleen!

Fantastische dubbel!

Up close

Een release en high five later vissen we door. Ik mis nog een beste knal als we besluiten nog wat verder stroomopwaarts door te vissen. De bodem is hier echt spijkerhard en ligt vol mossels en ander kunstaasverslindend vuil. Kwestie van zeer scherp vissen en de shad niet echt op de bodem laten staan, anders ben je hem kwijt. We zijn al een eindje onderweg als ik de baitcaster van HJ weer geweldig zie doorbuigen. En ja hoor, weer een moddervette snoekbaars. Het lijkt niet op te kunnen!

Ze blijven komen…

Of toch wel? We verticalen nog een keer terug en backtrollen nogmaals heen. Onder water blijft het stil. Tijd om weg te wezen dus, even de stek een paar uur rust gunnen en dan in de schemer terugkomen voor hopelijk nog meer van dit soort actie, want er liggen er ongetwijfeld nog een paar!

We blazen een stuk verder naar een diep gat. Hier verticalen we wat maar hebben al vrij snel het gevoel dat het hier niet gaat gebeuren vandaag. Toch nog even snoeken dan, daar kwamen we immers voor. Shads worden verwisseld door fireballs en ook gaan er twee dobbers overboord. Uiterst traag stuur ik de boot over een interessant stuk rivier. Als we een uur bezig zijn schokt opeens mijn dobber. En weer stil, en weer schokken… Onder gaat hij niet, wat moeten we hier nou weer mee? Ik besluit toch maar strak te draaien. Voel wel massa maja er hangt ook een lap van een voorn aan de takel… Toch beweging, wat is dit nu weer… Schaterlachend verwelkomen we een 50cm snoekje langzij. En dat op meer dan 30cm voorn, wat een lefgozert!

Dus…. Lefgozert!

Rond kwart voor vier is het mooi geweest en knallen we terug naar de snoekbaarsstek, die moeten we gewoon nog even bevissen en de schemer zou in principe een toptijd moeten zijn. Shads overboord en backtrollen maar weer. We zijn amper twintig meter verder als ik een werkelijk absurd harde knal te verduren krijg. Ongekend gewoon! Ik sla de fireballstok hoepelrond en de slip begint te tikken. Vis blijft gewoon liggen waar ze ligt en dan… Los… Gloeiende!!!

Als ik de shad binnendraai zie ik dat de staart op de hoofdhaak geprikt zit, gewoon dikke vette pech dus, maar man dit voelde echt serieus!

We backtrollen nogmaals over dezelfde lijn maar de vis laat zich niet meer zien. Dan maar weer traag verticalend terug. Opeens vliegt HJ overeind uit de stoel, met in zijn handen een hoepelronde fireballstok. Niet normaal wat een beuk!!! En weer los… Ook bij hem zit de staart om op de hoofdhaak geprikt, dubbel pech…

Het half uur wat volgt levert helaas niets meer op. Waarschijnlijk hebben we een aardig deel van de vissen gevangen en is de rest nu verstoord. Jammer van die laatste twee vissen, die hadden de dag echt helemaal mega kunnen maken, maar beide kunnen we niet stoppen met grijnzen we totdat de boot weer vastgeknoopt op de trailer staat. Met de kennis dat we hier misschien komende winter nog wel een paar keer vaker onze slag kunnen slaan, plus een schitterende serie snoekbaarzen op de plaat, kunnen we spreken over een sessie die het napraten en herbeleven wel waard is. Snoeiharde snokken, je krijgt er nooit genoeg!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• De keuze gemaakt
• De eerste loodjes – Snoekbaars
• Moe maar voldaan
• Synergie