Sint Maarten revisited – Deel 3

Dag 4

Het nieuws over het reservaat heeft ons niet afgeschrikt. Overal ligt rommel in het reservaat, overal wordt hard gevaren, gedoken, met jetski’s gekloot en gezwommen. In onze ogen valt het dan nog wel mee met de bescherming van zo’n gebied en kunnen wij er prima een lijntje nat maken. Ron gaat een dagje ‘vakantie vieren’ terwijl André en ik terug gaan naar de plek van gisteren. Dit keer echter met als plan om bellyboatend het mangrove riviertje naar de flat te volgen. Wie weet wat we daar allemaal tegen gaan komen.

Om vier uur gaat de wekker. Een half uur later zitten we in de auto en weer een half uur later staan we aan het water. Het is nog donker, precies zoals de bedoeling was en met behulp van de koplampen van de auto maken we alle spullen klaar. Dan horen we jagende vis en worden de bellyboats even vergeten. De koplampen van de auto brengen een hoop leven in het water en even later staan we met z’n tweeën te gooien in het smalle kreekje. Het duurt lang, maar dan krijg ik een mooie dreun op mijn streamertje. De vis doet er alles aan om in de takken terecht te komen en ik doe er alles aan om dit te voorkomen. Een mooie snapper? Nee hoor het blijkt toch weer een barracuda te zijn. Gelukkig voor in de bek gehaakt anders was de vis er gegarandeerd met vlieg en al vandoor.

Als de auto geparkeerd is stappen we in onze bellyboats. Het geultje is een stuk smaller en ondieper dan dat we op google earth gedacht te zien hebben. Dat valt toch wel een beetje tegen. Het stroomt er wel behoorlijk en we moeten dan ook voluit peddelen om een beetje vooruit te komen. Met mijn drijvende lijn krijg ik de vlieg werpend lang niet diep genoeg en dus besluit ik maar een beetje langs de mangroven te trollen. We verwachten elk moment vis maar toch blijft enige actie uit. Het geultje wordt smaller en smaller als we de flat naderen. Opeens een grotere jagende vis, dat moet haast wel tarpon zijn. Toch laat de vis zich niet verleiden.

We komen in een wat bredere kom, ook deze gooien we helemaal uit zonder actie. Dan een uiterst smal stukje voordat we de flat op kunnen. Hier is het André die aanslaat op een zware vis. Zijn aftma 10 buigt diep door. Geen sprongen maar een diep vechtende vis. Met een rustig gangetje blijft de vis minuten lang uit zicht. Wat is dit nou weer, meerval? Het begint er wel op te lijken.

Meerval?

Dan, na een dikke vijf minuten toch een zwarte tarponstaart in het oppervlak. De vis is echter nog lang niet moe en blijft maar gaan. Enigszins teleurgesteld vervolgen we de dril, want deze vis moet haast wel vals gehaakt zijn gezien het abnormale gevecht. Al met al is André wel een minuut of tien zoet met deze vis, die keer op keer de stroming op zoekt. De haak blijkt inderdaad ergens te zitten waar hij niet thuis hoort. Zonde maar het gebeurd. We schieten toch nog een paar platen van deze mooie zware vis van midden 80 voordat we haar weer laten zwemmen.

Mooie volle vis

Even bijkomen

Als we opnieuw het geultje in peddelen zien we op de flat een paar mooie tarpon staarten. Het vertrouwen groeit en ook de omgeving is hier een stuk mooier dan de zoutmeren in Phillipsburg. Eenmaal op de flat zijn de tarpons echter verdwenen. We zien een boel jagende jacks, maar allemaal erg klein van formaat. Voor de rest is de flat afgeladen met harders. We vissen een uurtje wadend en daarna een uur vanuit de bellyboat, maar al snel blijkt dat ook dit geen wereld stek is. Er ligt gewoon nauwelijks roofvis van formaat.

We besluiten nog even te kijken of we een paar kleine jacks kunnen vangen om die later als aas te kunnen gebruiken. Af en toe knabbelt er wat aan de bonefishvliegjes maar hangen doen ze niet. Terwijl André al terug peddelt het geultje in besluit ik nog een mooie hoek af te vissen. Ook hier loopt een smal geultje naar zee. Deze is boven water echter volledig dichtgegroeid. Ideale verstopplaats voor een rover natuurlijk! Ik plaats de vlieg strak tegen de opening en laat hem daar een tijdje zakken. BAF! Mis! Ik gooi opnieuw naar de doorgang. Weer een knal en weer mis. Ongelofelijk! Nog een worp, nu helemaal stil laten hangen die vlieg. Tik tik boem! Ik sla aan en gelijk schiet de vis onder de takken door, om erachter vervolgens het water uit te komen. Tarpon! Met de hengel onder water weet ik de vis onder de struiken vandaan te houden. Dit valt niet mee met een vis die constant het luchtruim kiest. Gelukkig gaat het allemaal goed en kan ik mijn tot dan toe grootste Tarpon landen. Ergens in de 60cm en dat op een bonefishvliegje van twee centimeter. Ik onthaak de vis, bewonder hem even en laat hem dan weer zwemmen. Fotograferen wordt niets hier in mijn eentje.

Ik vis nog een kwartiertje door en besluit dan André op te zoeken. Toch nog een vis op deze stek, dat doet me goed. De terugreis door het geultje gaat een stuk gemakkelijker met de stroming mee. Bij de interessante plekken blijf ik even hangen voor een paar worpen. Weer gebeurd er helemaal niets. Dan spot ik een grote leguaan op de kant, voorzien van prachtige groentinten en een mooie kam op de kop. De leguaan heeft mij ook in de gaten en houd duidelijk niet van pottenkijkers. Ik kan nog snel een foto schieten voordat hij de takken in verdwijnt.

Schitterend beest, jammer van die zooi

Eenmaal aan zee is de wind fors aangesterkt. Ik mis al snel een barracuda op de lepel maar echt lekker vissen is het niet meer met deze wind en golven. André heeft het ook al voor gezien gehouden. Wat doen we nu? We besluiten de bellyboats op te ruimen, ergens wat te gaan eten en daarna wat nieuwe plekken aan de zoutmeren te zoeken. Gisteren ook al niet veel vis, vandaag willen we toch wel wat actie. Voorlopig valt het allemaal nog een beetje tegen.

Nadat we bij de subway beide een ‘foot long’ brood naar binnen schuiven pakken we de kaart er bij om een geschikte plek te zoeken. We willen het eens in een ander meer proberen dan waar we tot nu toe geweest zijn. Dennis had bovendien al wat plekken gearceerd op de kaart. Die kunnen we ook nog even bekijken.

De eerste stek is er echt een ‘Sint Maarten-style’. Een drukke rotonde vlak achter ons, rotzooi overal waar je kijkt maar in het water ook Tarponstaarten ten overvloede. Niet normaal hoe veel vis hier bij elkaar in de buurt ligt. We tuigen de vliegenhengels op en het is André die al snel een tweetal vissen mist. Daarna ben ik aan de beurt maar ook mijn vis lost direct. Ik loop een eindje verder en sta nu echt praktisch op de rotonde. Elke worp uitkijken dat je geen auto haakt bij je achterwaartse worp, maar wonder boven wonder gaat het goed. Het blijkt een ware hotspot te zijn, want werkelijk de een na de andere Tarpon stort zich op mijn zwart rode tarpon Bunny. André komt er bij staan en een voor een staan we te drillen. Soms worp na worp! Veel vissen schieten los maar er blijven er ook een aantal hangen, waaronder een paar mooie formaten. Ik krik mijn PR op naar 84cm en ook André pakt een paar mooie vissen van begin 80. Het is jammer dat de videocamera leeg is want dit hadden we graag op film gehad. Wat een actie!

Drukte, puinzooi en… Tarpon!

De grootste

Keer op keer mooie formaten

Na een anderhalf uur is het gedaan op deze stek. We hebben zeker een vis of 40-50 op de vliegen gehad, mijn polsen beginnen het gewoon zwaar te krijgen van het drillen. De stek is nu echter verstoord en dus zoeken we verder langs het zoutmeer naar plekken waar goed te werpen valt. De rest van het meer blijkt echter veel minder vis te bevatten dan die eerste hoek. De formaten zijn bovendien een stuk kleiner. We lossen en missen er nog een paar en André weet op de meest onmogelijke plek nog een mooie vis te vangen. Dan stappen we weer in de auto om het ergens anders te proberen.

Ik heb het even helemaal gehad met de hitte. Mijn pet ben ik vergeten ’s ochtends en hier midden op het eiland sta ik volledig uit te koken uit de wind en in de zon. Ik stel voor om eerst even naar zee te rijden voor een frisse duik, want dit ga ik niet lang meer volhouden zo. We rijden naar de kust en ik loop gelijk het water in. Heerlijk, even bijkomen! Het water is met 28 graden beslist niet koud, maar voelt als een heerlijke volkoeling. Mijn broek en shirt maak ik ook helemaal nat. Het kleine beetje wind zal het water later doen verdampen waardoor ik afkoel. Een prima truc om een beetje op temperatuur te blijven in warmere streken.

Na deze stop ben ik er weer helemaal klaar voor. Laat maar komen die tarpons! We besluiten het nu weer eens te proberen op de stek waar we de eerste dag veel actie beleefden. Hier is beduidend minder vis aanwezig dan de vorige keer, maar toch lukt het na enige tijd om wat aanbeten te forceren. Natuurlijk weer de nodige lossers maar beide weten we er ook een te vangen. Ik een mooie 60er en André een 86er die behoorlijk cameraschuw bleek, wat voor André een meurend modderbad opleverde…

‘Schoonspringen…’

Nadat de vis uit het net gesprongen is, inmiddels onthaakt, weet André haar opnieuw vast te grijpen om zo toch nog even te kunnen poseren. Uiteraard met gepaste afstand tot de fotograaf. Ongelovelijk wat een meur!

André ‘stinkend rijk’ met deze fraaie tarpon

We gaan terug naar het grote zoutmeer en vinden nu een aantal dammetjes die de verschillende poelen afbakenen. Vanaf de buitenste dam moeten we goed op open water kunnen vissen, dat ziet er interessant uit! Het dammetje, gemaakt van Spare Ribs botjes, zand en keien is een goede meter breed en het is oppassen waar je loopt. Toch zien we al snel azende tarpons en dus beginnen we te gooien. Een worp is genoeg want er komt er al een door de lucht zeilen. Na een mooie dril kan ik een vis van rond de 70cm landen. Even een paar platen met het mooie avondlicht en dan weer snel zwemmen.

Gelijk resultaat!

Schitterende sprongen

Het uur dat volgt is net als eerder op de middag een waar gekkenhuis. De tarpons azen hier vlak langs de dammetjes en meermaals krijgen we dan ook vlammende aanbeten recht onder de hengeltop. Het mooiste is wanneer je een vis ziet tailen. Dan kun je ze aangooien en de reactie van die tarpons blijft gewoon geweldig. Op het moment dan de vis de streamer opmerkt zie je even een schok door het lijf gaan, de vis stuurt bij en nadert langzaam de vlieg. Nog een keer strippen en dan volgt die enorme explosie. Kippenvelmomenten!

Nog een prachtige tachtiger

Super foto

We besluiten de dag met zeven gelande vissen voor mij en vijf voor André, dit uit ruim vijftig aanbeten. Dat lijken er dus niet veel, maar voor Tarpon begrippen was het percentage gelande vissen nog niet eens zo slecht.
In het donker wandelen we terug naar de auto. Zelfs trollend met de streamer weet ik nog twee tarpons te verspelen. Hier gaan we vaker terugkomen! Een eindje uit de drukte en een enorme hoeveelheid vis. Bovendien ligt de gemiddelde maat hier hoger dan op de andere stekken. Eenmaal thuis vertellen we Ron onze bevindingen, waarna we er op uit gaan voor een lekker maal. Een uur of twee later ploffen we, moe maar voldaan, in bed. Plan voor morgen? Groot wild met levend of dood aas. We zijn benieuwd!

Dag 5

Het vroege opstaan van gisteren heeft aardig op André en mij in gehakt. We kunnen er maar moeilijk uitkomen. Beleef je normaal in de tropen dagen met maximaal zo’n tien zonuren, hier zijn het er ruim twaalf en met het uit eten gaan en ontbijten erbij kom je zo op lange dagen. Ron heeft een dagje rustig aan gedaan en staat al klaar met zijn materiaal. Eenmaal wakker volgen André ik snel en in even later zitten we in de auto. Eerste stop is de vismarkt, waar we wat aasvissen willen kopen.

Tot onze verbazing is de markt echter vrijwel leeg. Slechts wat schelpen en één grote mahi mahi vullen de schappen. Als we vragen om aasvis worden we doorverwezen naar de waterkant. Daar zien we een locale visser net zijn fuik lichten. Deze is aardig gevuld met allerlei bont gekleurde snappers, ook een pufferfish is van de partij. Onder het genot van de nodige ‘over-intelligente’ opmerkingen van een aantal Amerikaanse vakantiegangers wordt de fuik geleegd. We vragen gelijk naar de prijs. Acht dollar per kilo, dat is prima te doen.

Dan is er onenigheid, de local heeft zijn vis moeten inleveren bij de vismarkt en we kunnen bij hem niets meer kopen. Er volgt een hele klaagzang over de vismarkt. We vragen nogmaals aan de local of we ze niet bij hem kunnen kopen, maar het kan hem allemaal niet meer schelen. Hij is zijn vis gewoon kwijt?!

Gelukkig vragen ze bij de vismarkt dezelfde prijs voor de vis als dat de local deed. We hadden eigenlijk verwacht veel meer te moeten betalen. Met een stuk of acht a tien snappers in de emmer rijden we vervolgens naar de haven van Phillipsburg. Kijken of we nu wel wat groots te pakken kunnen krijgen…

We lopen eerst even langs het kleine bruggetje waar ik mijn allereerste tarpon ving. Op het eerste gezicht zien we nergens iets zwemmen, maar als we eenmaal beginnen te gooien zien we al snel volgers, staarthappers en missers. Soms blijven ze gewoon parallel aan je streamer zwemmen. Dan is er toch een die zich vergist en André is de gelukkige vanger. Ik besluit hierna eens wat anders te proberen en hang een zware lepel aan mijn onderlijn. Ik gooi in, laat hem afzinken, geef een tik en krijg een geweldige beuk terug. De vis blijft diep en neemt bovendien een korte run door de zwaar afgestelde slip. Dan schiet helaas de haak los en is het slechts gissen wat voor vis dit geweest kan zijn. Tarpon geloof ik niet, die was gaan springen. Voor Barracuda was het te traag. We hebben gehoord dat hier nog wel eens leuke snooks gevangen worden, misschien is het er een geweest?

Locale vissersvloot

Als ik naar Ron toe loop blijkt hij een paar volgers gehad te hebben van flinke barracuda’s. Er had een enorme jachtpartij plaatsgevonden waarbij de aasvis zo hoog opsprong dat er een enkele in een boot beland was. Ron had hier dankbaar gebruik van gemaakt en het visje, voorzien van een dreg, weer laten zwemmen. Helaas hadden de barracuda’s de dikke stalen onderlijn toch niet vertrouwd.

Ikzelf snij vervolgens een snapper aan stukken om zo wat vers aas bij te vangen. Met een kale haak en een reepje snapper aan de vliegenlat vang ik snel een paar yellowtails achter elkaar. Een er van is ‘de sjaak’ en krijgt een 5/0 circle hook door z’n bovenlip. Ik loop over wat veerbootjes naar de buitenkant van de haven en kan zo een mooie lange strekdam aangooien. Heel rustig draai ik het aasvisje weer binnen. Hé, zie ik nou wat? Ja, een grijze schim komt uit de diepte omhoog. Dat is… Dat is echt gigantisch! Stijf van de adrenaline draai ik mijn yellowtail heel langzaam binnen, een enorme barracuda van zeker 130-140cm ligt er nog geen 10cm achter. De vis zwemt een paar rondjes om de aasvis heen en zakt dan af naar dieper water. Allemachtig wat een beest…

Ik gooi mijn snapper opnieuw richting dam en gelijk is de barracuda er weer. Ik begin de snapper snel binnen te draaien maar deze begint hierdoor helaas gelijk te tollen en de barracuda houdt het voor gezien.
Achter me beweegt wat, als ik me omdraai zie ik twee tarpons van zo rond de 120 onder een grote school aasvis zwemmen. Ik gooi mijn snapper een eind voorbij de vissen en vis deze dan rustig terug. Het afwijkende visje wordt gelijk gespot want een van de tarpons komt er met een vaart op af. Ik ben er van overtuigd dat de slip straks zal gieren, maar niets blijkt minder waar. De tarpon pakt de staart van de snapper, vertrouwd het toch niet en spuugt de snapper zo weer uit. Dat is de tweede recordvis in tien minuten die me te slim af is. Ik moet een andere aasvis hebben, iets groter en vooral levendiger. Uit reflex zal deze wellicht gegrepen worden. Niet te veel bedenk tijd geven die grote rovers.

Barry’s territorium….

Ik klauter terug over de veerboten en gooi dan mijn snapper midden in de haven. De slip draai ik los en de hengel zet ik in een aangemeerde boot. De snapper ligt gewoon op het zand en zal daar wel met rust gelaten worden. De enige soort die ik me kan bedenken is een rog en die zijn zo snel niet. Let jij even op? Zeg ik tegen André als ik de vliegenhengel voorzie van aas en een eindje verderop ga staan.

Als ik na vijf minuten terug kom lopen voor nieuw aas hoor ik Ron roepen. Je hengel ligt in het water. Ik denk dat hij een geintje maakt en reageer er nauwelijks op. Dan zie ik André in het bootje staan met een enorme bos dyneema in zijn handen. Krijg nou wat! Ik haast me naar het bootje en daar blijkt dat het topdeel van mijn hengel in de haven ligt. Je had er een dikke meterplus barracuda op, wordt me verteld. Dat geloof je toch niet! Nog geen vijf minuten weg en dan is het al gebeurd, op passief dood aas! Gelukkig heeft de barracuda zichzelf niet gehaakt, want dat had me gegarandeerd mijn topdeel gekost. Hoe deze überhaupt is losgekomen blijft een raadsel. Ik baal als een stekker. Dit soort ongeluk had ik in Mexico ook al met de grote vissen, altijd op de meest merkwaardige mannieren verspelen of missen.

Omdat we graag nog een of twee dagen met een boot mee willen besluiten we hier wat tijd in te investeren. We doen navraag bij wat locale vissers maar erg enthousiast zijn ze niet. Liever lui dan moe gaat hier goed op. Uiteindelijk spreken we af de volgende morgen om negen uur bij de haven te zijn. Hoeveel die afspraak waard is betwijfelen we…

De rest van de middag verloopt rustig. Uiteraard proberen we het nog een tijd passief en uiteraard gebeurt er helemaal niets meer. Ook andere delen van de haven geven geen vis prijs. Eenmaal terug op het veerbootje zie ik de grote barracuda gelijk weer volgen. Op dat moment doop ik hem maar tot Barry Barracuda, omdat we deze vis ongetwijfeld nog vaker tegen zullen komen.
Tegen de schemer beginnen we met kunstaas te gooien. Even wat actie. Het is André die na een half uur een geweldige klap krijgt op zijn Rapala Subwalk. Een korte spurt, grote kolk en los is de vis. Waarschijnlijk weer een flinke barracuda. Het zit ons echt niet mee vandaag. In het donker probeert een leuke Tarpon mijn Yo Zuri walk the dog bait te grazen te nemen, maar mist hem finaal. Een spectaculaire sprong is alles wat we meekrijgen van deze vis. Bij de pier zien we wel regelmatig grote vissen jagen. Deze tonen echter totaal geen interesse in ons kunstaas. Dan besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag. We komen nog wel eens terug hier…

Tot deel 4,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Sint Maarten revisited – Deel 6
• Sint Maarten revisited – Deel 5
• Sint Maarten revisited – Deel 1
• Sint Maarten revisited – Deel 7
• Sint Maarten revisited – Deel 2