Sailing in Malaysia

Met een topsnelheid van 110 km per uur is de zeilvis de snelste vis te wereld. Het is echter niet alleen de snelheid waardoor deze vis sportvissers harten sneller doet slaan. Het imposante zeil, de lange “bill” en het feit dat zeilvissen tijdens de dril regelmatig springen of zelfs “tailwalkend” over het water lopen maakt de “Istiophorus platypterus” tot een vissoort die bij velen hoog op het verlanglijstje staat.

Altijd op zoek naar nieuwe bestemmingen belandde ik ruim een jaar geleden virtueel in Maleisië. Vanachter mijn computer werd ik voor even meegenomen naar de South China Sea waar ik kennismaakte met een ongekend goede visserij en de vangst van grote aantallen zeilvissen met licht materiaal vanuit kleine bootjes. Wat ik zag beviel me zeer.

Op naar Maleisië

Niet geheel toevallig worden de vakanties van mijn vrouw en mij veelal gepland op bestemmingen waar één of meerdere interessante vissoorten rondzwemmen. Vakantie kan zo uitstekend worden gecombineerd met enkele dagen vissen zodat het aangename met het nog aangenamere gecombineerd kan worden.

Na het inwinnen van de nodige informatie over het land en natuurlijk ook over de visserij besloten we dit jaar 2 weken door zowel Oost-Maleisië (op het eiland Borneo) als West-Maleisië te reizen. Daarbij zou ik de vakantie afsluiten met 2 dagen vissen in Kuala Rompin gelegen aan de Oostkust van West-Maleisië. Van André Piters had ik behalve de nodige informatie ook een contact van schipper Sky Chong gekregen met wie ik enkele maanden voor vertrek vanuit Nederland telefonisch contact opnam.

De beste tijd voor de zeilvis is vanaf midden september tot eind oktober, zo werd mij verteld. In die periode zijn vangsten per boot van 15-20 zeilvissen per dag niet uitzonderlijk. Omdat deze periode qua werk voor mij echter lastig is werd onze vakantie geboekt in de laatste 2 weken van Augustus. Daarbij planden we de laatste 2 dagen in Kuala Rompin met als hoofddoel het vissen op zeilvis. Ook in die periode moest het, zo is mij verzekerd, mogelijk zijn enkele zeilvissen te vangen, iets wat mij meer dan voldoende leek om kennis te maken met deze prachtige vis.

Prachtig land met een indrukwekkende natuur

Als we aankomen in Kuala Rompin zijn we al ruim 10 dagen onderweg. Maleisië blijkt een prachtig en relaxt land met vriendelijke mensen en een op sommige plekken indrukwekkende natuur. Op Borneo hebben neusapen, grote hagedissen, krokodillen, neushoornvogels, ijsvogeltjes en een grote mannetjes oerang oetang die ons vanuit een hoge boom langs de rivier gadeslaat onze camera overuren laten maken.

Maar ook de wereldstad Kuala Lumpur met haar interessante mengeling van culturen en heerlijk eten, het prachtige Bounty eiland Langkawi en het National Park Royal Belum (gelegen aan het Temonggor stuw-meer) waar we in de dichte bossen op zoek gaan naar wilde olifanten zijn meer dan de moeite waard gebleken. Een zeilvis in Kuala Rompin zou dan ook een grote kers op de toch al smakelijk taart zijn. Hopelijk is Vrouwe Fortuna mij goed gezind..

Kuala Rompin, Sailfish Capital of the world

Kuala Rompin is waarschijnlijk één van de betere plekken ter wereld om zeilvis te belagen. Aan de Oostkust van Maleisië zwemmen enorme aantallen zeilvissen van een gemiddeld formaat. Voor echte “trophy” exemplaren moet je hier niet zijn (daarvoor zijn er betere plekken te vinden ), maar voor de sportvisser die van veel actie houdt is Kuala Rompin “the place to be”. Waarom er zoveel zeilvis voor de kust van Kuala Rompin zwemt, is overigens niet echt duidelijk. Hoewel het niet wetenschappelijk bewezen is, bestaat­ het vermoeden dat de zeilvis hier komt om te paaien.

Aankomst in Kuala Rompin

Bij aankomst in Kuala Rompin neem ik contact op met Sky en spreek met hem af in de haven. Sky Chong, wiens voorvaderen uit China kwamen, runt samen met zijn broer Steve een charterbedrijfje met een aantal bootjes, voornamelijk gericht op de visserij op zeilvis. Zijn klanten komen veelal uit Kuala Lumpur, Singapore en Japan. De vrouw van Sky runt in het stadje Kuala Rompin, dat zichzelf “Sailfish Capital of the World” noemt (waarom er een replica van een Marlijn in het dorp in het dorp opgesteldstaat is me een raadsel) een hengelsport shop. Sky laat me de boot zien waarmee we de komende 2 dagen op pad zullen gaan. De volgende ochtend zal ik om 08.00 uur paraat staan. Na onze kennismaking in de haven rijden we nog even naar de hengelsportshop van Sky waar ik nog wat extra leadermateriaal koop.

1e dag vissen, altijd spannend

Als we ‘s ochtends in de haven aankomen is er al behoorlijk wat bedrijvigheid. Een groep Aziaten uit Kuala Lumpur, allemaal gestoken in hetzelfde kleurrijke hengelsport tenue voorzien van de namen van allerlei hengel,- molen en kunstaas merken, maken hun spulletjes (zo te zien zonder uitzondering van topkwaliteit) in orde. Zij vissen niet op Sailfish maar zullen gaan “micro-jiggen” waarbij ze met klein formaat speedjigs allerlei smakelijke vissen zullen gaan proberen te vangen.

Ik tuig in alle rust mijn twee reishengels op, een eigenbouw hengel gebouwd op een Jaws 15-40 lb travel blank en een Shimano Yasei Monster STC. Beide zijn voorzien van een Shimano Twinpower 10000 SW gevuld met 40 lbs Powerpro. Het weer is zonnig met wat hoge bewolking en ik heb er veel zin in. Al snel na aan boord te zijn gestapt koersen we stroomafwaarts richting de monding van de rivier.

Sabiki rig

Vanaf de monding is het nog ca. die kwartier varen naar de plek waar het moet gebeuren. Vlak voor we daar aankomen stopt de schipper om aasvisjes te vangen. Met een licht hengeltje voorzien van een Sabiki-rigje gooi ik richting jagende vis waarbij ik regelmatig beet krijg en mijn rig terugkrijg voorzien van kleine kleurige visjes welke in de bun verdwijnen. Als we er een stuk of 20 hebben, worden de motoren weer gestart voor de laatste 10 minuten varen naar de zeilvis-gronden.

Bij aankomst, we hebben de motoren nog maar net uitgezet, zien we al meteen een groot zeil door het oppervlakte kruisen, vlak bij de boot. De 6/0 circle hook die aan een lange fluoro carbon leader is gemonteerd, wordt razendsnel voorzien van aasvisje waarna deze richting zeilvis wordt geworpen. De zeilvis merkt de aasvis ogenblikkelijk op en zwemt er recht op af. Ik verwacht elk moment een aanbeet, maar toch blijft die uit. De zeilvis verdwijnt uit het zicht en de kansen lijken verkeken. Geen nood, er komt er vast nog wel een, bedenk ik, ze zitten er in ieder geval!

Beet!

Er wordt nog een hengel opgetuigd en met één hengel in de hand en één in de steun (met een losgedraaide slip) driften we langzaam over een nagenoeg vlakke zee. Er zijn nog geen 20 minuten vestreken als er ineens een zeil verschijnt vlak bij de aasvis van de steunhengel. Bijna meteen begint de slip te krijsen en nog voor ik kan reageren heeft de schipper de hengel te pakken om goed de haak te zetten. Als ik de hengel in mijn handen gedrukt krijg wordt echter ook mijn aasvis gegrepen.

Ik laat op aanwijzing van de schipper de vis een paar meter lijn nemen waarna ik de beugel sluit en de boel laat straklopen. Nu staan we allebei met een kromme hengel voorzien van een schreeuwende Twinpower. Gelukkig kiezen beide vissen een andere richting. Omdat mijn vis helemaal naar rechts gaat strompel ik met een nog steeds heftig protesterende molen naar de punt van de boot. Terwijl ik dit doe, springt de vis 2 x uit het water om vervolgens weer vol gas te geven.

Er is inmiddels al zo’n 80 meter lijn door de toch niet flauw afgestelde slip van de molen getrokken als de eerste run ten einde komt. Nu krijg ik meer grip op de vis en kan ik hem een flink stuk richting de boot dirigeren. Ook de schipper is nog steeds druk in de weer maar heeft zijn vis inmiddels langszij. Mijn vis is echter nog niet tot capituleren bereid en neemt weer een flinke run. De molenspoel krijgt het er behoorlijk warm van constateer ik als ik deze met mijn hand probeer af te remmen.

Mijn eerste zeilvis!

Na 15 minuten ligt de vis langs de boot. De schipper heeft zijn eigen vis inmiddels teruggezet zodat hij mij kan assisteren met wat de eerste zeilvis van mijn leven gaat worden. Als hij de bill stevig vast heeft, ga ik achterin de boot zitten terwijl Claudia met de camera klaar staat.

Zeilvissen zijn kwetsbare vissen en snelheid is dus geboden, zo is me op het hart gedrukt. Als we er klaar voor zijn tilt de schipper de naar schatting 20-25 kilo zware vis uit het water en drukt deze in mijn armen. Claudia, die al vaker met dit bijltje heeft gehakt, maakt met de camera in de “continue drive” modus vliegensvlug een serie foto’s waarna de vis weer wordt teruggezet. Ik ben zo blij als een kind, ik heb een heuse zeilvis gevangen! Het is gelukt, en dat al binnen een uur!

Double Hook-up

We beazen opnieuw de haken waarna de drift weer wordt ingezet. Regelmatig zien we zeilvissen het oppervlakte doorkruisen maar het duurt toch nog een behoorlijke tijd voor er weer een beet komt op één van de hengels. En of de duvel er mee speelt volgt er ook op de andere hengel bijna gelijktijdig een beet. En dus staan we weer met 2 kromme hengels aan boord van de door de gebroeders Chong zelfgebouwde polyester boot. De vis van de schipper schiet gelukkig los waardoor ik me volledig kan concentreren op de dril van mijn vis. Ook die ligt een kwartier later langszij waardoor mijn zeilvistrip nog voor het middaguur al niet meer stuk kan.

You should come here next month

Omdat ik een hekel heb aan double hook-ups, besluit ik de rest van de dag verder te vissen met één hengel. Ik weet in totaal nog 3 vissen bij te vangen, allemaal in de 20-30 kilo klasse. Als we ‘savonds de haven binnenvaren ben ik dan ook super voldaan. En hoe was het? vraagt Sky Chong me als we hebben aangemeerd? Ik heb 5 zeilvissen gevangen, meld ik hem trots. Hmm, da’s niet goed… You should come here next month…

2e dag vissen

Vandaag vis ik met Steve Chong, een broer van Sky. Ook zijn oom vaart mee. Hij zal niet op zeilvis vissen, maar zal het diner voor de familie bij elkaar proberen te vangen. Plezierig, want in tegenstelling tot de schipper van gisteren spreken Steve zijn oom behoorlijk goed Engels. Bovendien blijkt “Oncle Chong” plezierig gezelschap.

Als we iets later dan gisteren aankomen op de de stek van gisteren (het aasvissen vangen duurde wat langer), blijken de zeilvissen daar niet aanwezig. Beten blijven uit en aan het oppervlakte zijn nergens aasvissen te bekennen. Steve communiceert via de marifoon met enkele andere boten en bericht me dat er eind verderop wel zeilvis wordt gesignaleerd. De motoren worden dan ook weer gestart en na 20 minuten varen proberen we het opnieuw. Inderdaad blijken ze daar wel te zitten, want binnen een half uur wordt de lijn uit mijn handen getrokken waarna het feest weer kan beginnen.

200 meter lijn

Alhoewel ik sinds gisteren best wat gewend ben, neemt deze vis een run zoals ik hier nog niet meemaakte. In no-time verdwijnt er zo’n 200 meter lijn van mijn spoel. Ook Steve staat er van te kijken, Very strong fish! Na ca. 20 minuten hard drillen waarbij de vis “tailwalkend” 5 keer uit het water komt ligt de vis langszij. De vis is met een geschat gewicht van tussen de 30-35 kilo een slag groter als de vissen die ik gisteren op de andere stek ving. Net als alle andere zeilvissen (ook in Maleisië is de visserij op Sailfish een 100% Catch & Release visserij) wordt ook deze na het maken van een aantal foto’s teruggezet.

Die middag vang ik nog 4 zeilvissen, waaronder de grootste van de trip met een (geschat) gewicht van 35 kilo. “Oncle Chong” vind het prachtig dat ik zo enthousiast ben en het iedere keer weer kan opbrengen om nóg een zeilvis te willen vangen. Finished? vraagt hij na de dril van zeilvis nummer zoveel. No, I like another one, antwoord ik hem waarop hij moet lachen. Hij vindt het prachtig om te zien maar voelt geen enkele behoefte zelf een zeilvis te vangen. Too heavy, vindt hij. Hij vermaakt zich uitstekend met zijn hengeltje voorzien van een Sabiki-rig waarmee hij met grote regelmaat een verscheidenheid aan visjes aan boord hijst. De mooiste en lekkerste gaan in zijn emmer, de rest gaat weer terug. De emmer begint inmiddels behoorlijk vol te geraken..

 

Onverwachte vangst

De middag is al aardig gevorderd als ik Steve meld dat ik nog één zeilvis wil vangen ter afsluiting van deze fantastische trip en vakantie. Ik heb echter al behoorlijk lang geen beet meer gehad en het lijkt erop dat de zeilvissen vertrokken zijn of minder fanatiek azen. Na geruime tijd voel ik echter ineens dat mijn aasvis gepakt is. Bingo. Nou daar is ‘ie dan, de laatste zeilvis van de vakantie. Vreemd genoeg neemt deze echter geen run maar blijft diep zwemmen. De vis hangt er zwaar op maar voelt anders aan dan de andere zeilvissen die ik heb gevangen. Steve ziet het ook. Do you have Sailfish? vraagt hij me twijfelend? I don’t know, it doesn’t feel like one antwoord ik. No, that is no Sailfish, that is something different zegt Steve even later vol overtuiging. De vis blijft maar diep zwemmen en neemt regelmatig een paar meter lijn. Maar als dit geen zeilvis is, wat is het dan wel? Ik begin erg nieuwsgierig te worden..

Probably Spanisch Mackerel or maybe Cobia, meldt Steve. Gaaf! Nu wordt ik toch wel enthousiast want beide vissen heb ik nog nooit gevangen. Ik doe verwoede pogingen de vis omhoog te pompen maar iedere keer als we de vis bijna kunnen zien speert deze weer naar de bodem. Na 10 minuten zien we een schimp. It’s a Queenfish, a big one, meldt Steve enthousiast. Wáááááát? Een Queenfish? Ik word gek! Queenfish vind ik al heel lang een supermooie vis. Twee jaar geleden zou ik er tijdens een zakelijk bezoek in Dubai een dag op gaan vissen maar die trip kon ivm harde wind niet door gaan.

Yes it’s Queenfish, very big Queenfish, bevestigt Steve als de vis zich opnieuw laat zien. Woehoe een Queenfish! Nou nog zorgen dat alles goed gaat en de vis aan boord komt! Steve gaat klaarzitten om de vis bij staart te pakken terwijl ik een schietgebedje doe. Queenie heeft echter nog geen zin want net als Steve haar wil pakken, duikt ze weer de diepte in waarbij mijn hengeltop wederom onder water wordt getrokken en mijn molenspoel begint te tollen. Maar bij een volgende poging is het dan toch echt raak. Steve  kan de vis, die hij op 8 kilo schat, aan boord tillen. Yes yes!! Niet alleen een dikke vette kers, maar ook nog slagroom op de taart! Ook Steve is enthousiast evenals zijn oom die er zelfs mee op de foto wil. Queenfish wordt hier slechts sporadisch gevangen en hebben dan maar zelden dit formaat, zo weet Steve me te melden. You lucky bastard, denk ik bij mezelf.

 

 

Niet lang na de vangst van mijn bonus-vis vang ik mijn 10e zeilvis van deze twee-daagse trip waarna we weer richting de haven van Kuala Rompin koersen. De volgende dag zullen we naar Kuala Lumpur rijden, een ritje van zo’n 5 uur,  van waaruit we weer naar Schiphol zullen vliegen. Tijdens de overvolle economy nachtvlucht laat ik de vakantie en de vistrip nog een keer de revue passeren. Sailing in Malaysia, een prachtige belevenis.

Michel Rijnberg

 

Gerelateerde artikelen:

• Zeilvissen Kuala Rompin, Maleisië
• Roosters uit Costa Rica