Rock&Rooster – deel 2
Eenmaal door de branding buigen we af naar rechts en varen we verder uit de kust. Een klein kwartier later stopt de kapitein de boot en Pablo legt uit wat de bedoeling is. We liggen in een gebied van onderwaterrotsen, omringd door diep water. Dergelijke formaties werken als een magneet op de grote rovers en als blijkt dat we gaan popperen wordt ik helemaal enthousiast.
Over mijn kunstaaskeuze hoef ik niet eens na te denken. Hoewel Pablo de grootste maat Roostah Popper van Halco kiest, en aan Judith een middenmaat Roostah Pop overhandigd, had ik de avond van tevoren mijn pijlen al gericht op de Yo Zuri Surface Cruiser. Een 17cm lange pencil popper in markreelkleur. Gooit werkelijk als een raket en laat zich gemakkelijk binnen vissen. Stuitert dan weer over het oppervlak, dan weer duikt en dartelt hij er net onder.
Ik start poppend na voorbeeld van Pablo. Hij heeft het echter vooral voorzien op Cubera Snapper daar waar ik toch echt eerst de Rooster ‘probeer af te vinken’. Na een klein kwartier wissel ik dan ook van tactiek en ros de pencil popper gewoon binnen, waarbij ik af en toe felle tikken geef zodat de popper mooie sprongen maakt. Al na een paar worpen levert dit reactie op. Een grote kolk naast mijn popper en vlak voor de boot scheert er een grote Sierra Mackerell rakelings langsheen. Pablo zag het ook, helaas komt de vis niet terug.
We zijn inmiddels te ver afgedreven en varen dus terug naar de rotsen. Eenmaal daar krijg ik binnen enkele worpen een enorme kleun op de popper, direct na het landen. Een enorme kolk en rokende slip verraad dat het een serieuze vis betreft. Maar welke soort? Voor de zekerheid zet ik maximaal druk, alhoewel ik weet dat dit voor Rooster niet de manier is. Na de eerste splijtende run draait de vis abrupt om en komt hij op de boot af. Ik kan het amper bijdraaien en dan voel ik opeens ook het laatste beetje tegendruk wegvallen…
Even hoop ik dat ik gewoon slack moet wegwerken maar dan komt de popper weer in het oppervlak, 10 meter voor de boot. Ik race hem binnen en schrik me een hoedje als er twee grote roosters achter blijken te hangen. Dikke meterplussers, die vlak voor de boot afbuigen en in de diepte verdwijnen. You lost a good Rooster, hoor ik van Pablo. Aj aj aj…
Dan schiet er van alles door je heen. Was dit mijn eerste en enige kans? Amper een kwartier bezig, er is nog zoveel tijd, wat ging er mis? Teveel druk? Niet goed de haak gezet? Domme pech? Ik jank de pencil weer richting horizon en al na een paar slagen vlamt er een vis op. Driemaal hark ik aan maar ik voel al snel dat het A een jack achtige is en B niet zo groot. Toch gaat de vis er goed van tussen en weet hij me minuten lang bezig te houden al rondjes zwemmende onder de boot. Dit keer trek ik aan het langste eind en even later mag ik met mijn eerste vis van de dag op de foto.
De eerste is binnen!
De vis gaat terug en we leggen de boot weer boven de rotsen. Dit keer is het Pablo die al snel actie heeft. Zelfs hij is hoorbaar onder de indruk. “Very big Pargo missed”. De kolk spreekt boekdelen, wat een waterverplaatsing. Helaas laat de vis zich niet meer zien en zo furieus als het begon qua actie zo snel is het ook weer afgelopen. Na nog een kwartier popperen en wat speedjiggen is het tijd om te verkassen.
Stek 2 is een oud scheepswrak, zo verteld Pablo. Helaas blijkt er bij aankomst een longliner boot van locale vissers pal bovenop te liggen. Zij takelen de een na de andere snapper aan boord, die zijn dus allemaal wel zo’n beetje geoogst inmiddels. Ik begin weer te smijten met de pencil popper, daar waar Pablo een speedjig laat zakken. Al snel mist hij een paar beten, alvorens een goede vis te haken. Voordat ze het doorheeft, staat Judith met de fraai krommende speedjighengel in haar handen.
Hard trekken!
En dat speedjiggen is toch wel een vak apart, want je vist met de slip zo goed als dicht, een hengel type halve biljartkeu en mag de vis geen millimeter ruimte geven. Het gaat echter allemaal goed en even later poseren we samen met een fraaie snapper.
Fraaie snapper
De snapper gaat even later op scherfijs en ik vraag of Pablo nog een speedjighengel heeft. Dat wordt geregeld en even later staan we gedrieën 200 gram zware jigs omhoog te rossen. Judith vind het al snel te zwaar worden en ik geef haar geen ongelijk. Ook mijn schouder begint al na een paar pogingen te zeuren, maar ik geef er niet aan toe. Eerst vis vangen! Nadat Pablo nog een kleine snapper vangt voel ik vervolgens een flinke bonk, maar de vis hangt niet. Ik versnel en dan krijg ik een hengst van jewelste. Ik moet alle zeilen bijzetten om de vis niet op gang te laten komen, want door de dichte slip heen zwemmen blijkt voor deze vis niet echt een probleem. Wat een power!
Enkele minuten later komt er iets zilverkleurigs in beeld en tot mijn verbazing zie ik het rondjes zwemmen. Een Jack crevalle dus, had stiekem wel mijn hoop gevestigd op een amberjack, maar vooruit, de sport mocht er zijn!
“Speedjacking”
De stek blijkt verder niet erg productief al weet Pablo nog wel een harde beet te missen waarna zijn beide assisthooks van de jig afgebeten blijken te zijn. Barracuda or Wahoo, reageert hij rustig terwijl hij de spullen aan de kant legt. We gaan weer verkassen.
De motor wordt gestart en dan spot Pablo een zeeslang naast de boot. Dezelfde geelzwarte soort als die we vorig jaar in Mexico veelvuldig zagen. Leuk is dat Pablo niet alleen veel over de visserij weet maar ook over de wildlife in de directe omgeving. Onderweg stoppen we dan ook nog even bij een zeeschildpad, waarna we pas echt getrakteerd worden…
Verkassen
Zag ik daar nou wat zwarts? Pablo had al verteld dat we goede kans maakten, maar het moet nog maar even gebeuren natuurlijk. En ja hoor, daar komt weer een enorme zwarte rug uit het water, en nog één! It’s a humpback family, roept Pablo. We wijken iets af van onze koers om zo dichtbij mogelijk te komen. Pa, ma en een pasgeboren kalf komen regelmatig boven voor een verse teug lucht in de longen. Wauw, wat bijzonder om dit eens mee te maken. Hier hadden we beide enorm op gehoopt. Fantastisch!
Wauw!
Als de walvissen de diepte in verdwijnen gaat het gas weer open en blazen we door richting vaste wal. Enkele honderden meters uit de kant stoppen we en krijgen we het sein weer te kunnen gaan gooien, terwijl Pablo een boothengel optuigt voor het slepen met een aasvis. Er gaat een horseye jack aan de circle hook overboord, waarna de kapitein de boot parallel aan het rif stuurt met een gangetje van een kilometer per uur. Het smijten kan weer beginnen!
Worp na worp smijt ik de pencil popper ‘richting vaste wal’, om hem vervolgens afwisselend binnen te vissen. Een half uur gaat voorbij en ik begin me langzamerhand af te vragen of dit het juiste aas/ de juiste aanpak is. Pablo vist trager en agressiever met de grote Halco popper, zou dat wellicht beter zijn? Precies op tijd wordt mijn twijfel echter weggenomen door een flinke Sierra Mackerell die op volle snelheid, zeker 2 meter naast mijn popper, het water uit komt, om er vol bovenop te landen. Wauw! De haken worden gemist maar ik kan amper met mijn ogen knipperen alvorens de Sierra 180 graden gedraaid is en met een enorme ram de popper verschalkt. De Twinpower begint te krijsen en ik geniet met volle teugen. Ongelofelijk wat zijn deze vissen snel.
Kleurenpracht
Het blijkt om een fraai exemplaar te gaan en we schieten snel een paar foto’s. Tijdens het poseren valt mij op dat de hele rij kleine vinnetjes tussen rugvin en staart tegelijk als roer heen en weer kunnen draaien. Wat heeft de natuur het toch goed voor elkaar, prachtig om te zien! Nieuwe soort, nieuw PR!
Mooi formaat Sierra Mackerell!
De boot wordt weer op koers gelegd en we gooien verder. Een klein half uur gebeurd er niets maar dan is het plots bal achter mijn pencil popper. Een enorme kolk en Pablo roept Rooster Rooster! Hij had me aan het begin van de dag al uitgelegd wat te doen. Snapper = afremmen/stil laten vallen in geval volger, barracuda idem. Voor Jacks en Sierra werkt versnellen vaak beter en voor Rooster dien je hetzelfde tempo aan te houden. Dat laatste doe ik dus en vlak voor de boot zijn ze er weer. Drie hanenkammen doorklieven het oppervlak maar ik kan inmiddels niet verder binnen draaien. Ik geef nog een haal aan de hengel, maar de roosters trappen er niet in en verdwijnen onder de boot…
Tijd om te balen heb ik echter niet, want nog voor ik mijn zin “whatch the lifebaitrod” kan uitspreken wordt er al lijn genomen. Ik krijg de hengel in de handen gedrukt en zie een Rooster van bescheiden formaat in het oppervlak liggen. De vis doet echter helemaal niets, wat wordt veroorzaakt door de jack die de waterstroom naar de kieuwen blokkeert. Totaal geen gevecht dus en een beetje twijfelachtig draai ik de vis naar de boot. Dit is niet helemaal hoe ik mij mijn eerste Rooster voorstelde. Het blijkt echter ook niet mijn eerste Rooster te gaan worden want plots schiet de circle hook los. Ik ben er eerlijk gezegd niet heel rouwig om.
Voor het vertrouwen was al deze actie echter geweldig. Meerdere roosters gezien nu vandaag en de interesse in die pencil popper is er wel degelijk. Ik smijt weer richting rif en het spelletje kan weer beginnen. Een paar worpen later gaat het allemaal wel heel erg snel…
Ik til na een lange worp mijn popper uit het water als vanuit het niets drie Roosters op volle snelheid onder de boot vandaan komen. Het is amper te volgen, het water slaat tot schuim, hangend boven het wateroppervlak wordt mijn popper gegrepen en ik moet me schrap zetten om de gierende run op te vangen. Wat een aanbeet, wat een waanzin!
Tien, twintig, dertig meter vliegen moeiteloos van de strak afgestelde slip. Die staat zo strak voor een goede haakzetting, maar ik bedenk me geen moment en draai hem nu wat losser. Geen risico’s, dit is precies hoe ik mij mijn eerste rooster voorstelde. Spektakel, nou dat zit wel goed!
Hangen in de hengel
De vis neemt een aantal bloedsnelle runs en gaat dan de diepte in. Zonder te forceren zet ik toch zoveel mogelijk druk om de vis zo snel mogelijk af te matten. Toch duurt het zeker een minuut of tien voordat de Rooster bij de boot is. Tien minuten keihard visplezier, wat is dit gaaf zeg! Vanaf het moment dat Pablo de vis bij de staart vast heeft staat er een onuitwisbare grijns op mijn smoel. Daar is hij dan. Mijn eerste Rooster, het perfecte plaatje!
Onwijs blij met deze vis!
Voor mij één van de coolste vissoorten op aarde!
Ik til de vis overboord en wacht tot de op eigen kracht wegzwemt. Dat gaat goed en eenmaal overeind krijg ik een boks van Pablo gevolgd door een zoen van Judith. Ik plof op de bank, pak een koud flesje cola en geniet even maximaal van het moment. Toch schreeuwt dit om meer en dus sta ik al snel weer te gooien, als vrijwel direct de aasvishengel af gaat…
Roosterfish, altijd C&R
Pablo zet de haak en het is nu Judiths beurt. Voor het eerst met een reel, nog een rechtshandige ook, en een zwaar knokkende tegenstander aan de andere kant van de lijn. Op de 30lbs boothengel is de dril vanzelfsprekend een stuk korter dan op mijn spinstok, maar Judith vind het allemaal zwaar zat. Toch weet de vis er nog een paar stevige runs uit te persen alvorens we onze tegenstander te zien krijgen. Weer een Rooster!
Fish on!
De vis zit vrij diep gehaakt en zodoende moet er, na het succesvol onthaken, snel gehandeld worden. Ik sta al klaar met de camera en na een snelle plaat gaat de vis weer overboord. Die heeft er even moeite mee, maar zwemt dan toch goed weg. Ook Judith krijgt een boks van Pablo en een kus van mij (ja, in die volgorde :P) en de stemming is opperbest aan boord. Targets bereikt! En we hebben nog een aantal uren!
Rooster voor Judith
En het is ‘aan’ rondom de rots, want de verse aasvis wordt in no time gegrepen. Mijn beurt weer en een eindje voor de boot zie ik een Rooster half het water uitkomen. De Rooster heeft de aasvis in de bek en geeft zodoende niet veel sport, totdat vlak bij de boot de aasvis alsnog van de haak vliegt. Vanaf dat moment volgen nog een paar fraaie runs, alvorens ik mijn tweede hanenkam voor de foto mag optillen. Wat een actie opeens, fantastisch!
Nummer twee, wat een droomtrip!
Ook deze vis zoekt even later weer de diepte op. Nog maar een driftje langs de onderwaterrots, er lijken er genoeg rond te hangen hier. Pablo vist nog steeds met de grote Halco Roostah Pop in de hoop op een grote Snapper, toch is het geen snapper, maar een groep Roosters die het plots op zijn traag binnen gevist popper voorzien heeft. Het zijn er zeker een stuk of vijf en na een paar grote kolken wordt er een vis gehaakt. Terwijl het water na schuimt spurt de vis er van tussen om vervolgens helaas de haak te lossen… Helaas.
We blijven nog een half uur hangen maar de actie lijkt voorlopig over. Shall we get closer to shore, stelt Pablo voor. Ik vind het prima. Rotsen, afgewisseld met kleine strandjes, ben benieuwd wat we daar tegen gaan komen!
Het water is een stukje troebeler dan daar waar we net lagen, maar nog steeds is het kunstaas prima te volgen. Perfecte stekken komen binnen werpbereik. Rotsen, branding, de kunst is om je kunstaas er zo dicht mogelijk tegenaan te smijten. Eigenlijk moet de aanbeet binnen de eerste paar meters komen.
Vandaag lijkt het echter niet het juiste gebied, want ondanks dat het getijde goed is blijft reactie uit. Ik besluit toch maar wat van kunstaas te wisselen. Een knal oranje subwalk steekt mooi af tegen het blauwgroene water, maar daar blijft het dan ook bij. Een half uurtje rossen met de ranger lure levert eveneens geen actie op. Als we een riviermonding voorbij komen wordt het water plots weer helderder. Echt donker blauw, het geeft me direct een vertrouwen boost. Onder het motto ‘never change a winning team’ besluit ik maar gewoon weer die Yo Zuri eraan te hangen. Die werkt, dus waarom moeilijk doen?
Bij de eerste de beste rotspartij die we tegenkomen is er al actie. Een bescheiden plons op de pencil, Agujónes hoor ik Pablo zeggen, needlefish dus. Die kunnen erg groot worden hier en zo’n minimarlijn van 1,5 meter lijkt me eigenlijk wel wat. Die misser was overigens veel kleiner, maar dat ter zijde.
Een paar worpen later is het opnieuw raak. Ik gooi bovenop een ondiep riff strak tegen een rots en direct na het landen wordt de pencil popper te grazen genomen. Max pressure! Max pressure! Roept Pablo. Die intentie had ik ook al en gezien het geen monsterlijk grote vis betreft kan ik hem vrij gemakkelijk naar open water dirigeren. Het is een Horseye Jack, dezelfde soort als die we als aasvis gebruiken. Ook dit is voor mij een nieuwe soort en dus mag hij even op de foto.
Horse eye jack
Het gaat weer even los nu. Met enige regelmaat duikt er geep op mijn pencil popper, maar die smalle snavels zijn toch erg lastig te haken, met de nodige missers tot gevolg. Op den duur zien we een zeeschildpad liggen vlak naast de rotsen. Ik gooi richting die rotsen maar door de wind zwaait mijn pencilpopper wat af en land letterlijk een meter naast de schildpad, die hier overigens helemaal niet van onder de indruk lijkt te zijn. Ik begin de popper binnen te vissen en dan is er toch één geep die precies in de dreg hapt en zodoende gehaakt wordt. Crocodile Needlefish, ook wel houndfish genoemd.
Tandjes…
Een paar rotsen verder volgt een betere aanbeet. Behoorlijke kolk, gierende slip en ik zie een wat grotere geep meters lang over het wateroppervlak tailwalken. Minimarlin, lacht Pablo. Na een paar korte runs komt de vis bij de boot. Midscheeps gehaakt zo blijkt. Leuk formaat met een centimeter of 80, PR weer een beetje aangescherpt!
En ze worden nog twee keer zo lang…
Kort erna mis ik nog een beet en dan zijn we het eindpunt van de baai bereikt. Al die tijd is de aasvis niet aangeraakt en zodoende wordt deze binnen gedraaid. We driften ondertussen terug langs de succesvolle rotsformaties en Pablo staat nu ook met een Pencil Popper te gooien, eentje van Cotton Cordell om precies te zijn. Ik mis nog een beet en dan is het Pablo die een aanbeet krijgt boven het ondiepe riff. De hengel wordt direct aan Judith overhandigd en even later mag zij ook met een Horseye Jack op de foto. De vis probeert nog even indruk te maken door woest te grunten, maar dit wordt direct bestempeld als schattig knorren en dit in combinatie met de grote bambi ogen bezorgen hem al gauw de stempel “cutie”. Tot zover je status als “ocean’s toughest”… Sorry jack :)
“Cutie”
Tijdens de dril kwam er een hele school soortgenoten meezwemmen, maar pogingen deze tot aanbeten te verleiden slagen niet. Pablo stelt voor nog een keer terug te gaan naar de Rooster rots, en ik zeg daar geen nee tegen. Het gas gaat open…
Judith en ik besluiten ons voor de zekerheid nog eenmaal in te smeren want op zee verbrand je nou eenmaal veel sneller dan op het land. Ondertussen zijn we op onze plaats van bestemming aangekomen en reeds bij de eerste worp horen we Pablo jubelen achter in de boot. Er zitten 6 Roosters achter zijn pencil popper aan en één er van slaat genadeloos toe. Prachtig, wat een geweld!
Pablo begint direct door de boot te lopen en vraagt of één van ons de vis wil af drillen. Er volgt een moment van miscommunicatie, van ons mag Pablo de vis zelf afdrillen, terwijl Pablo de hengel alsnog wil afgeven. De vis grijpt zijn kans nu de lijndruk niet maximaal is en weet zich vervolgens los te schudden. Zonde, maar voor Pablo komt er vast nog een kans.
Ik ben op diezelfde seconde klaar met smeren, althans zo beslis ik, en begin weer om de boot heen te smijten. Ook Judith begint weer te gooien en drie pencil poppers scheren over het water. Afgezien van een paar pauzes heeft ze toch uren staan gooien vandaag. Helaas komen haar worpen lengte tekort, waarmee haar kansen op een aanbeet vanzelfsprekend ook kleiner zijn. Maar dan hoor ik plots een gil achter me en als ik me omdraai zie ik een grote kolk, maar helaas ook de pencil popper…
Erg jammer dat de vis niet bleef hangen maar hé, je eerste visdag in de tropen, voor het eerst gooien met groot kunstaas aan zwaar materiaal en dan gelijk een Roosterfish missen, ik vind het gaaf!
Pablo en de kapitein houden overleg in het Spaans. Ik voel aan waar dit naartoe gaat, de visdag zit er zo goed als op. Kom op, nog één zo’n waanzinnige aanbeet als slot, zo praat ik mezelf moed in. Op maximaal werpbereik ligt een stroomnaad, zag ik daar nou vis in het oppervlak? Ik haal maximaal uit. Toch verder weg dan gedacht, ik kom zeker een twintig meter tekort. Ik start de popper en begin te draaien. Zeventig meter is een eind draaien. En dan gebeurd het onwaarschijnlijke toch…
Een meter of 30 voor de boot duiken er een aantal schimmen op achter mijn popper. Roosters, roep ik terwijl ik geconcentreerd doordraai. Het zijn er vijf of zes en duidelijk vastberaden mijn popper het leven zuur te maken. Er wordt geduwd onderling en dan versnellen vijf van de zes vissen, om rakelings langs mijn popper te schuiven. De popper stuitert inmiddels slechts enkele meters voor de boot. En die laatste vis? Ook die schiet mijn popper ook voorbij, om vervolgens op volle snelheid een haakse bocht te draaien. De aanbeet is zo waanzinnig hard dat ik me schrap moet zetten om niet onderuit te gaan. Fish on!
De eerste run is spijkerhard maar vanaf dat moment doet de vis het rustig aan. De dril lijkt totaal niet op die van de eerste vis en duurt nog niet half zo lang. Misschien komt het ook omdat ik deze vis wat strakker af durf te drillen. Hoe dan ook, deze aanbeet staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Echt waanzinnig vet!
In gevecht
Waanzinnig mooi
De vis zit perfect gehaakt en kan even later vakkundig geland worden door Pablo. Er volgt gelijk een boks, wat een afsluiter. Het is de grootste Rooster van de dag en hoewel ze nog veel groter kunnen worden, ik ben er reuze blij mee. Snel volgt het tafereel van onthaken en fotograferen, waarna ik de vis laat bijkomen in het prachtige diep blauwe water. Bedankt!
Ik kan mijn geluk niet op
So, are you ready? Och, ik had nog uren door kunnen vissen. Energie voor tien, adrenaline tot in de tenen, maar het is mooi geweest zo. De motor wordt gestart en krijgt even later flink de sporen. Onderweg naar de monding zien we nog een dolfijn springen. Check, die misten we nog deze trip. Werkelijk alles valt op zijn plaats vandaag, het is nauwelijks te geloven…
Terug in Sierpe bedank ik Pablo wel vijf maal voor deze onvergetelijke dag. Één dag de tijd om een Rooster te vangen, ik durfde nergens op te hopen, had me voorgenomen blij te zijn met elke vis. ’s Ochtends na die losser dacht ik nog dat mijn kans verkeken was, maar niets was minder waar. 9 Roosters tot aanbeten weten verleiden vandaag, waarvan er vier in de boot kwamen. Neem je al die andere volgers nog mee, dan waren het er wel 20. Het is één van de mooiste visdagen die ik ooit beleefde, en dat op mijn huwelijksreis!
En dan sluiten we af met nogmaals de mascotte van dit prachtige land
De laatste dagen van de vakantie doen we rustig aan. We verblijven in een prachtige lodge met vrij uitzicht over een berghelling met oerbos. Voldaan als we zijn is de drang naar grote expedities wat verdwenen. Een dagje strand, lekker luieren bij de lodge en uitgebreid uit eten. Regelmatig dwalen mijn gedachten nog eens af naar de Pacifische oceaan… Ik kom zeker terug!
Groet,
Volkmar Strikkers
Meer informatie over een (vis)vakantie in Costa Rica? Toine Aarts van Costa Rica Vakantie heeft vele jaren ervaring in dit land en heeft daarmee niet alleen een schat aan informatie en interessante adressen opgebouwd, maar kan tevens voor jou een reis op maat samenstellen en boeken, afgaande op budget en wensen. Toine is tevens boeking agent voor Nederland en België, als het gaat om vistrips met Pablo Chaves . In combinatie met overnachtingen en een huurauto kan hij een mooi pakket voor je samenstellen. Meer informatie over de visserij kun je ook vinden op Pablo’s Facebook of zijn website. Wil je, tot slot, meer weten over de te gebruiken hengelsportmaterialen in Costa Rica, dan kun je het artikel van John en Roel (nog) eens raadplegen: Costa Rica, zelf er naartoe?
Beste Volkmar,
Heb jij tips voor een goede jigging reishengel. Ik ga geregeld naar Bonaire en wil graag een keer een jigging hengel kopen.
Super super vet! wat een natuur daaro man!!!
Gaaf om te lezen en flink wat pr’s gesneuveld, en dat in 1 dag!
Ook deel 2 weer genieten. Fantastich als het allemaal lukt op zo’n dag. Het is je gegunt.
Echt geweldig! Wat kwam alles mooi bij elkaar en dat tijdens zo’n speciale reis, super!
Met volle teugen genoten van beide verslagen.
Veel geluk samen!!!
Potverdorie maat, wat een gruwelijk vette visdag! En ook meesterlijk verteld,geweldig om te lezen! Over drie maanden mag ik ook weer, kan niet wachten..
Groet Ronald
Mooi verhaal, mooie fotoos van een dag waar jullie met de neus in de Boter vielen thx Roel
Ook weer fantastisch. Schitterende vissen he die Roosters. Ik was in Costa Rica in 1995 en heb er toen twee gevangen.
Complimenten voor de beide delen!!
Groeten!