Riviervissen
De opening van het roofvisseizoen 2010 moest dit jaar op het Lauwersmeer plaatsvinden tijdens de eerste NKS wedstrijd van het nieuwe seizoen. Op vrijdag zagen de berichten er alleen dusdanig beroerd uit dat we genoodzaakt waren om de hele zaak naar de uitwijkdatum te verplaatsen. Wel weer jammer omdat we als NKS de wind letterlijk wel eens mee zouden willen hebben maar het was niet anders.
Na wat gebel heen en weer bleken de meeste mensen niet te kunnen of zelf al plannen te hebben, ik besloot dan ook om lekker alleen te gaan als niemand zich zou aandienen maar na een telefoongesprek met Willem besloten we samen een dagje op snoekbaars en snoek te gaan vissen op een grote nederlandse rivier.
Op zaterdag eerst nog een familiefeestje waar ik me de wijntjes goed liet smaken, het was gezellig en iedeen vermaakt zich kostelijk. Behoorlijk brak ging ik die avond dan ook vroeg naar bed, om 21:00 ging bij mij het licht uit. Veel te vroeg natuurlijk en zo zat ik dan ook om 04:00 in de ochtend nog wat shads te bouwen en wat hengeltjes op te tuigen. Helemaal fris was ik niet, maar een plens koud water en het vooruitzicht van een dag vissen wisten me toch in beweging te krijgen.
Vandaag niet in mijn boot maar in die van Willem dus het was even goed nadenken wat ik allemaal mee moest nemen, een jerkstokje een vertikaalstok en een 2,70 lange shadhengel moesten het gaan doen. Nog wat kunstaasdozen in de plano koffer gestoken en om 07:00 reed ik richting Willem.
Na een vlotte rit snel de spullen overgeladen en de boot getrailered. Lekker knallen over 1 van de drukstbevaren rivieren van Nederland op zoek naar snoekbaars, er zijn vervelendere dingen om te doen op een zondag.
Op de eerste stek gingen we voor anker waarbij Willem met kleine shads begon te werpen. Ikzelf had mijn zinnen vandaag op groot gezet dus ik deed hetzelfde maar dan met een 7 inch shad. Ingooien, af laten zinken en dan rustig optikken en de shad een glijvlucht naar de bodem laten maken, zo visten we de stek secuur uit maar veel verder dan een gup voor Willem kwamen we niet. Het anker werd dan ook gelicht en we voeren naar de andere kant van het kribvak waar we een ondiepe plaat uitwierpen.
Met een flinke plons lande mijn shad vlak voor de krib, even af laten zinken en rustig optikken en weer laten zakken. Bij het derde huppeltje werd de shad wreed onderschept en na een leuke dril op het ondiepe water mocht ik de eerste vis noteren.
Leuke maatse vis, ondiep en werpend gevangen
Ook Willem pakte hier een vis en vol goede moed visten we dan ook verder, 2 vissen in no-time dat beloofde best wat. Toch bleef het maar verdacht rustig, er kwam nog 1 visje uit en toen was het op. Om niet teveel tijd te verliezen er voor gekozen om snel weer te verkassen. Ook op de volgende stek pakten we snel een paar vissen waarna het ook daar weer stilviel.
Weer een leuke vis
Vrijwel elke stek die we aandeden leverde vaak snel een paar visjes op maar nergens leken er heel veel vissen op één plek te liggen. Toch liep het wel lekker, leuk beet, veelal goede maatse vissen die we zowel werpend als vertikaal wisten te foppen.
Rond de klok van 11:00 vertikaalden we richting de kop van een krib waarbij ik aan de kribzijde mijn shadje langs de stenen liet hupsen. Op het moment dat we de ‘dropoff’ vlak bij de punt naderden werd mijn shadje hard onderschept waarna ik de hengel de lucht injoeg om compleet door de slip heen te slaan.
‘Dit is een goeie’ wist ik te melden en inderdaad, onder water hing een vis er goed zwaar in. Mijn eerste hoop was natuurlijk een mooie zware snoekbaars, maar al snel moest ik die gedachte bijstellen toen de vis een flink schot nam. Dit moest een snoek zijn, en ook een goeie, want heel veel vat had ik er niet op. Minutenlang kon ik niet veel meer doen dan constante druk uitoefenen terwijl de vis continu lijn nam en vocht als een duivel. Om het nog een beetje makkelijker te maken zocht de vis ook nog eens elke keer de buitenboord- en elektromotor op die we toch echt moesten laten draaien om niet met de boot op de krib te lopen.
Toch ging het allemaal wonderbaarlijk goed en na, wat een eeuwigheid leek, kwam een fraaie gespierde snoek in de oppervlakte. Snel het net eronder, onthaken en fotootje schieten. Omdat de vis zich flink had leeggeknokt op het lichte vertikaalstokje verder geen polonaise met de vis, snel weer het water in en even ondersteunen waarna de vis toch nog vrij snel zijn krachten hervond en weer naar beneden dook.
Fraaie hardvechtende snoek op licht materiaal
Hadden we het in de ochtend nog redelijk droog gehouden, in de middag namen de buien toe en zaten we regelmatig in de stromende regen te vissen. Toch zetten we door en vingen we onze visjes. Tegen het eind van de middag vonden we zelfs nog een plek waar we een mooie serie vissen konden scoren waarvan er 1 zelfs na de aanbeet uit het water sprong.
Snoeiharde aanbeten op 1 à 2 meter water zijn best verslavend dus het was moeilijk om er uiteindelijk een eind aan te breien maar rond de klok van 5 uur besloten we toch dat het mooi was geweest. Het gas ging erop en met een 60 kilometer per uur knalden we stroomafwaarts richting de helling.
Harde aanbeten, strakke vissen
Het zal ergens halverwege zijn geweest toen onze ‘vrienden’ van de KLPD ons tegemoet kwamen varen. Op gelijke hoogte varend zag ik de voorzijde van de KLPD boot al bijdraaien en jawel hoor, het gas ging er ook daar op en ze kwamen achter ons aan. Midden op de rivier varend ging de sirene aan en werd ons te kennen gegeven dat we langszij moesten komen. Niet iets dat we van plan waren midden op de rivier maar na wat heen en weer geschreeuw voeren de mannen van de KLPD hun boot op een krib waarna we langszij konden gaan.
Men bleek vooral geïnteresseerd te zijn in het vaarbewijs van Willem, wat natuurlijk pico bello voor elkaar was, en na een compliment over de boot mochten we onze weg vervolgen. Het zal wel een rustige middag zijn geweest zullen we maar denken.
Volgende week hopelijk wel het NKS op het Lauwersmeer, anders komt het seizoen wel heel erg in de knel.
