Op jacht naar baars

Wat een kunstwerkjes zijn het toch, die baarzen. Qua tekening, bouw en kleur is de baars misschien wel de mooiste vis van het Nederlandse zoete water. Als ze een goeie meter groot zouden worden zou ik waarschijnlijk nergens anders meer vissen. Beauty’s, dat zijn het.

Alhoewel ik ze regelmatig vang tijdens het snoekbaarzen vis er eigenlijk maar zelden gericht op. Vreemd eigenlijk, daar moest maar eens verandering in komen. Dus met Volkmar afgesproken het grote water op te gaan. Het grote water, op jacht naar baars. Tussendoor zouden we dan voor de afwisseling ook nog wat kunnen vissen op snoekbaars.

Als we telefonisch afspreken ziet de weersvoorspelling er met weinig wind en een zonnetje goed uit. Lekker dus om een dagje met niet te zwaar materiaal actief te werpen en vissen. Na het traileren koersen we naar een stek waar Volkmar in het verleden al eens succes had. Daar aangekomen gaat de frontroller er uit en als snel flitsen de eerste stukjes kunstaas door het ochtendlicht. Interessante plekken worden , rustig “fronttrollend” op de elektromotor uitgekamd. We zien op de visvinder behoorlijk veel vis maar het eerste dozijn worpen levert niets op. Er staan behoorlijk wat planten en na bijna elke worp moeten we een plukje groen van ons aas en onze lijn verwijderen. Volkmar vist met een klein spinnerbaitje, terwijl aan mijn onderlijn een bucktailspinner met blad maat 5 hangt. De kunst is om het aas hoog door de planten te voeren om deze vervolgens, op de plantenvrije plekken te laten afzinken naar iets dieper water.

Volgers

Juist als ik de spinner na zo’n plantenbed laat afzinken naar iets dieper water en weer “ start” krijg ik de eerste tik van de dag. Ik tik terug en kan de eerste vis van de dag drillen. Heftige weerstand verraadt een mooie vis en een minuutje later glijdt de eerste baars van de dag in het schepnet. Met 45cm meteen een hele serieuze. We vissen door maar verder dan een losser voor Volkmar komen we niet. Verkassen dan maar weer. Een andere stek weer iets verderop. Hier staan zo mogelijk nog meer planten en het vissen is dan ook behoorlijk lastig. We ploeteren ons er dapper doorheen. Ja hangen! Hoor ik naast me. Als ik opzij kijk zie ik Volkmar met een grijns op zijn gezicht en een kromme hengel in zijn handen. Ik leg mijn hengel neer en pak het schepnet. Ook dit ziet er weer goed uit. Niet veel later zien we een prachtbaars naast de boot verschijnen, gevolgd door enkele andere baarzen die blijkbaar willen weten wat er aan de hand is. Met een dikke 41cm mag ook deze vis er zijn.

Ondanks dat er overduidelijk andere baarzen in de buurt zijn krijgen we geen beet meer. Ik besluit dan ook dat het tijd is voor een mok koffie en een broodje. We zijn alleen op het water en zo vroeg in de ochtend is het heerlijk. Een grote plas, een bootje met 2 vissers en af en toe een mooie vis. Het leven is zo slecht nog niet, bedenk ik tevreden.

Op een volgende stek vangt Volkmar nog 2 baarzen. Mooie vissen maar na het 40+ geweld niet groot genoeg om te op de foto te mogen. Als ik mijn spinner even later strak in de kant werp en begin te draaien krijg ik na enkele slagen een droge tik. Na de aanslag blijft de hengel even krom staan waarna er iets begint te bonken en zwemmen. Dit moet een snoek zijn. Na nog een paar bonken is de vis los. Jammer maar helaas. Doorvissen resulteert in nog een dappere maar niet al te grote baars.

KNMI

Ondanks de voorspellingen van rustig weer begint het steeds harder te waaien. Lastig, want we willen oversteken naar de andere kant van de plas waarbij we de wind van opzij hebben. Ondanks dat ik half gas vaar kan ik toch niet voorkomen dat er een paar keer buiswater over de boot komt zetten. We vervloeken het KNMI. Hoe is toch mogelijk dat we anno 2013 nog steeds niet in staat zijn het weer goed te voorspellen vragen we ons hardop af. Ach, een mens moet wat te zeuren hebben nietwaar;)

Aangekomen aan de overkant bestoken we enkele vissig-uitziende stekken met een arsenaal aan pluggen, shads, spinners en spinnerbaits. Hoezeer we echter ook ons best doen, aanbeten blijft uit. Als alle stukjes kunstaas in onze Plano-boxen van plaats zijn gewisseld zonder enige beloning besluiten we om dan maar te gaan snoekbaarzen. Eens kijken of we met een gesleepte plug enkele stekelridders kunnen foppen.

Trollen op snoekbaars

We trollen enkele prachtige taluuds af op diepten tussen de 4 en 7 meter. Tientallen, honderden zelfs duizenden meters glijden onder het aluminium voorbij, Maar er gebeurt niets. We beginnen nou toch wat onrustig te worden, het is de laatste 2 uur toch wel erg stil. De morgen begint al aardig te vorderen als we besluiten dan maar weer te verkassen. De wind is inmiddels toegenomen tot een dikke 4 met uitschieters naar 5BF. Even overwegen we naar een verderop gelegen water te verkassen. Dit betekend echter dat we de boot eerst weer moeten traileren, dan een stuk moeten rijden en dan weer moeten traileren. Omdat we daar veel tijd mee zullen verliezen besluiten we om toch maar door te vissen. We zetten koers naar een ander deel van de plas.

Nieuwe stekken, nieuwe kansen. Omdat werpen nu niet echt comfortabel is besluiten we maar weer trollen. Het duurt echter lang voordat de eerste snoekbaars, eentje uit de  uit de “komkommer” categorie zich meldt. Ondanks dat dit weer eigenlijk behoorlijk gunstig lijkt, zeker na de warme dagen van de afgelopen week, is het supertaai. Kilometers lang trollen we de plas over maar het zijn slechts enkele kleinere snoekbaarzen die zich melden. En zo waait ook de middag, met slechts her en der een vis, in no-time aan ons voorbij.

Broodje knakworst

Als we half de middag van een motivatie-broodje-met-knakworst-en-ketchup genieten op een in de luwte gelegen stek bespreken we onze opties voor de laatste 3 uurtjes die ons nog resten. De wind lijkt iets af te nemen en ik heb nog enkele waypoints uit het verleden waar we nog niet zijn geweest. Misschien dat we deze kunnen af-verticalen in de hoop dat het tij zal keren en we eindelijk eens in de vis vallen?

Omdat we niets beter weten varen we op de GPS naar deze verderop gelegen stekken. Deze zijn iets dieper als waar we tot nu toe hebben gevist, zo’n 8-10 meter. Zouden ze daar liggen? Een uur later en slechts 2 schamele visjes verder hebben we het antwoord. Nee dus. We overwegen  om dan maar een eind te breien aan deze dag die aardig begon maar daarna erg moeilijk bleek. Omdat de wind nu toch echt een stuk minder is geworden besluiten we nog één laatste keer een lange kant af te vissen op zoek naar baars. De vertikaalhengels worden opgeborgen en even later laten we onze baars-aasjes draaien door het heldere water.

Feest!

Al na een paar worpen is het raak voor Volkmar. Een baars heeft zijn spinnerbaitje gegrepen. De dappere rover verzet zich hevig maar kan niet verhinderen kortstondig mijn boot van binnen te bekijken. Het is weer een baars in de 40+ categorie, eentje met prachtige kleuren die in de late middagzon nog mooier uitkomen. Na het terugzetten duurt het niet lang of Volkmar meldt wederom een aanbeet. Weer een 40-plusser! Het lijkt erop dat we ze nu toch eindelijk hebben gevonden want binnen 2 minuten na het terugzetten van de 2e baars op deze stek meldt Volkmar de derde. We hebben ze inderdaad gevonden! Nou ja, we, beter gezegd Volkmar, want ik moet de eerste beet nog krijgen. Als niet veel later Volkmar wederom met een kromme hengel staat en hij mijn aanbod om zijn enige spinnerbaitje over te nemen voor het luttele bedrag van 25 euro met een big smile afslaat, begin ik wat in mijn bak met kunstaas te graaien. Mijn spinner loopt iets ondieper dan zijn spinnerbait, zou dat het verschil uitmaken? Ik bind een soort van jigkop met veel bucktail aan mijn onderlijn en besluit deze een kans te geven. Ik gooi in en warempel. Bam, hangen. Kijk dat begint er op te lijken. Ook ik mag nu en net-niet-40 plus baars onthaken.

Volkmar weet van geen ophouden want ook hij staat alweer met een kromme hengel. En vangt weer een prachtige baars. En even later nog één. Ik word compleet naar huis gevist door “de toekomst” met zijn witte spinnerbaitje , daar is geen houden meer aan.

We hebben het zeer naar onze zin en zijn blij dat we toch hebben doorgezet. Hop, daar komt alweer een baars voor Volkmar. Zijn grijns zal nog wel een paar dagen op zijn gezicht blijven staan ben ik bang. Als ik mijn shadje (die jig bleek toch ook weer niet het ei van columbus) huppelend binnen vis terwijl Volkmar zijn vis nog aan het drillen is krijg ik ook weer een tik. En zo staan we allebei , glunderend van oor tot oor, met een kromme hengel twee dikke baarzen te drillen.

double hook up baars!

Bij de boot aangekomen zie ik dat de baars aan mijn hengel de grootste van de dag is. Volkmar ziet het ook. “Mm, hij moet natuurlijk wel weer de grootste vangen”, mekkert hij als ik mijn vis even langs de meetlat leg die 47 cm aanwijst. Tja Volkmar, gaat tenslotte om de kwaliteit en niet om de kwantiteit;) Volkmar poseert met beide vissen even voor de camera voordat ze hun makkers weer opzoeken. Die zitten er nog steeds want niet veel later mag ik weer een nette 40-plusser landen. En ook Volkmar weet er weer één te landen. Het kan niet op.

Tussen de baarzen door krijg ik op 1,5 meter water zowaar ook nog een harde knal van wat de grootste snoekbaars van de dag blijkt. En zo beleven we na een dag afzien ineens een dik uur vol met actie. Maar dan is de koek toch echt op. De zon begint al aardig te zakken en we besluiten het water af te gaan. Het was een lange dag maar we hebben gekregen waar we voor kwamen. Al moesten we er tot het laatst op wachten.

Michel Rijnberg

Gerelateerde artikelen:

• Rovers van de rivier.
• We zijn er weer :)
• Wisselen(d) succes
• Bar en Baars
• Jaaroverzicht 2011, de mooiste foto’s!