Op Giant Red Drum in North Carolina (deel 1)

door admin · 7 september, 2012

Eerste kennismaking

Het zal zo’n 2,5 jaar geleden zijn dat ik per toeval op het internet een afbeelding van een “Giant Red Drum” tegenkwam. Ik werd meteen gegrepen door zijn mooie uiterlijk. De kleur, de opvallende zwarte stippen, zijn imposante omvang maar vooral ook zijn stoere kop spraken me enorm aan. Zo’n vis wilde ik vangen!

Ik ging op zoek naar meer informatie over deze intrigerende vis en struinde het internet af. Hongerig naar informatie, artikelen en videos. Al snel kwam ik er achter dat je voor de grootste Red Drums ter wereld die “Giant Red Drums of ook wel “Old Drums” worden genoemd in North Carolina moest zijn. In deze zuidelijke staat van de Verenigde Staten liggen de “Outer Banks”, de “Pamlico Sound” en de “Neuse River”. Deze vormen 2 maanden per jaar het paaigebied van wat wel het “moederbestand” van alle Red Drums wordt genoemd. In de maanden augustus en september zwemmen deze buffels vanuit de Atlantische Oceaan het ondiepe water op om zich tegoed te doen aan de massaal aanwezige aasvissen en krabben. Om er vervolgens te paaien. Hier zou ik dus moeten zijn om zo’n prachtvis te vangen!

Red Drum

De Red Drum is een in de States zeer populaire sportvis met een groot verspreidingsgebied. Zowel in de Atlantische Oceaan als in de Golf van Mexico vormt en vormde deze vis een gewilde buit voor zowel sportvissers als beroepsvissers. Zo gewild zelfs dat de het bestand in de jaren 80 hard achteruit liep. Niemand minder dan George W. Bush benoemde de Red Drum in 2007 tot beschermde “gamefish”. Dit betekende dat deze in de meeste Staten niet meer commercieel bevist mocht worden. En ook het meenemen door sportvissers werd beperkt. Zo mag sindsdien een sportvisser in North Carolina bijvoorbeeld slechts 1 Red Drum per dag meenemen. En dan nog alleen een vis tussen de 45 en 70cm. Kleinere en grotere vissen moeten weer worden losgelaten. Kijk, daar waar sommigen (zoals ik) in Nederland al jarenlang voor pleiten hebben die Yanks dit allang voor elkaar. En die maatregelen hebben effect gesorteerd. Want het bestand is op de meeste plaatsen weer erg goed. Job welldone. Overigens dankt de Drum zijn naam aan het feit dat mannetjes Drums tijdens de paaitijd een geluid maken wat lijkt op het slaan op een drum (vat).

Giant Red Drum

De Giant Red Drum waar mijn zoektocht zich op richtte is dezelfde vissoort als de “gewone” Red Drum. Daar waar de meeste amerikaanse sportvissers op Red Drum echter nog maar zelden een vis boven de 10 pond hebben gezien, zijn “Giant” Red Drums vissen van 30 tot wel 70 pond! Een soort van Turbo Drums Dus. Grote vissen met een zeer respectabele leeftijd. Zo kunnen de Giant Red Drums in de Pamlico Sound een leeftijd hebben van wel 30-40 jaar. Jaar in jaar uit keren deze reuzen terug naar hun paaigronden. Om zich ongestoord voor te bereiden op de instanthouding van de soort. Nou ja, bijna ongestoord dan. Want afgelopen week was ik er ook…

Van New York naar North Carolina

North Carolina, daar moest het dus gebeuren. Zeg schat, jij wilde toch nog een keer naar New York? Zullen we naar Amerika gaan in augustus? Zo stelde ik begin dit jaar de vraag aan Claudia, mijn vrouw. Het antwoord liet niets te wensen over; welke vis wil je nu weer vangen?
Tja ik heb weinig geheimen meer. Ze kent me na 20 jaar wel zo’n beetje… Maar de trip werd gepland. We zouden eerst een aantal dagen naar New York gaan (waar we nog nooit waren geweest) om vervolgens met een huurauto naar North Carolina te rijden. Hier zou ik 3 dagen gaan vissen met gids Bryan Goodwin. Op jacht naar een echte “Ole Drum”.

Met Bryan had ik al enkele maanden contact. Zowel per mail als per telefoon. Hij woont al zijn hele leven in Beaufort, een plaatsje gelegen aan de kust. Zijn vader was beroepsvisser en vele generaties voor hem groeiden op met de visserij. Bryan leeft van de sportvisserij. Als gids vist hij het het hele jaar door op verschillende manieren en op verschillende vissoorten. Zijn favoriete visserij is het z.g. “sightcasten” op Red Drums. Hierbij worden “op zicht” met kunstaas Red Drums “aangeworpen”. Met deze visserij en techniek worden mooie aantallen gevangen op een fantastische manier. De meeste vissen zijn tussen de 5 en de 10 pond. Augustus en september zijn echter de maanden die in het teken staan van de visserij op “Old Drums”. En daar kwam ik voor…

De reis van New York naar Beaufort is lang. In 2 dagen tijd rijden we op ons gemak een slordige 1000 kilometer zuidwaarts. Een lange maar wel relaxte reis door de staten New Jersey, Pennsylvania, Maryland, Virginia en als laatste North Carolina. Vlak voor aankomst (lang leve internet) hebben we online een hotel geboekt in Morehead City. Morehead City ligt niet te ver van het strand en vlak bij Beaufort. Ideaal dus om een zowel een paar dagen te vissen met Bryan als om tussendoor heerlijk aan het strand te vertoeven. Tenminste, als het weer een beetje wil meewerken.

Als we op donderdag aankomen in Morehead City regent het. Vreemd, want tot zowel in New York als tijdens de reis hebben we eigenlijk de hele tijd prachtig weer gehad. Als ik de weervoorspellingen bekijk zijn die niet al te best. Morgen wordt de hele dag regen verwacht. Vanaf zaterdag lijkt het weer dan tijdelijk op te knappen. Tot maandag, want vanaf dat moment lijkt het weer slechter te worden. Vissen met Bryan staat gepland op maandag, dinsdag en woensdag. Nou ja, ik zal wel zien. Eerst maar eens lekker uitrusten van de lange reis.

Slecht weer

Als we op vrijdag wakker worden regent het nog steeds. Dat wordt dus shoppen vandaag… Na een ontbijt met bagel en cream cheese bel ik met Bryan en vraag voorzichtig wat hij van de weersverwachting vind. De televisie in het hotel bericht op dat moment non-stop van een Hurricane die naar America komt. De richting is nog onzeker en er zijn verschillende computermodellen met uiteenlopende uitkomsten. In ieder geval zal Florida er van langs krijgen en vermoedelijk ook New Orleans, maar er zijn ook modellen die aangeven deze afbuigt richting North Carolina…

Volgens Bryan valt het allemaal wel mee. Maar het moet nu wel droog blijven, zo zegt verteld hij me. Het heeft de afgelopen week extreem veel geregend waardoor er veel zoet water in de Pamlico Sound is gestroomd. Zoveel regen in korte tijd hebben ze in 50 jaar nog niet eerder gehad! De afgelopen dagen heeft hij niet gevist. Actuele vangstinformatie heeft dus niet. We’ll see.

Inderdaad is het zaterdag en zondag lekker weer. Weliswaar is het af en toe bewolkt maar met een temperatuur van zo’n 30 graden is dat eigenlijk wel lekker. We benutten deze dagen om naar het strand te gaan en om de omgeving te verkennen. De stranden zijn prachtig en, ondanks het weekend, erg rustig. Vanaf deze stranden wordt veel gevist. Sportvissen is bijzonder populair hier! Regelmatig zie ik verschillende soorten vissen gevangen worden. Sommige worden teruggegooid, andere meegenomen in de meegebrachte koelboxen. Ook bezoek ik enkele hengelsportzaken. Ik informeer daar met name naar de mogelijkheden om vanaf het strand op haai te vissen, iets wat ook nog op mijn verlanglijstje staat. De informatie daaromtrent is echter karig en onbetrouwbaar en veel schiet ik er niet mee op.

Aasvissen vangen

Op maandag hebben we om 12.00 uur afgesproken met Bryan in de haven van Beaufort. Niet om te vissen maar om aasvissen te vangen. Bryan had gevraagd of ik zin had om mee te gaan. Natuurlijk, graag zelfs! Samen met Claudia stappen we aan boord van zijn 22-voets Pathfinder. Een prachtige snelle boot met een 225Pk Mercury die laag op het water ligt. Ideaal om je snel mee te verplaatsen en, door de lage vrijboorden, om uit de vissen dus. Een mean fishing machine.

Na 10 minuten varen komen we in het gebied aan waar aasvissen gevangen moeten worden. We gaan op zoek naar scholen Menhaden, een haringachtig olierijk visje. Turend op het water doen we ons best deze te vinden, maar de stevige kabbel bemoeilijkt dit. Een eind verderop zien we echter enkele pelikanen in het water duiken. Ah,daar zijn ze dus. We varen een stuk verder als ik ineens een vin boven water zie komen. En daarna nog een. Dolfijnen! Een groepje dolfijnen trekt voorbij. Net als de peilkanen doen ze zich in het ondiepe water tegoed aan de vette snacks. We hebben al vaker dolfijnen gezien maar blijven het iedere keer weer prachtig vinden.

De eerste worpen met het werpnet leveren niets op. Maar na de 5e worp is het dan toch raak. Een stuk of 10 visjes spartelen in het net. Nog een paar worpen later hebben we er een stuk of 40. De visjes gaan in de koelbox op ijs als we terugvaren naar de haven. Hier aangekomen wordt de boot getrailerd. Interessant om te zien hoeveel gemakkelijker dit als bij ons in de Nederland gaat. Bryan rijdt de trailer, voorzien van waterdichte lichtbalk, achteruit het water in om de boot er vervolgens simpelweg op de motor op te varen. Even aanhaken en klaar is Kees. Wat een verschil met de toestanden met lichtbalken en spanbanden die wij hier moeten uitvoeren.

Voor het eerst vissen

Vanuit de haven van Beaufort is het een ritje van een klein halfuurtje noordwaarts naar de plek waar de boot weer te water gaat. Het valt meteen op hoe ontzettend bruin het water hier is. Het water lijkt nog het meest op thee. En nog flink sterke thee ook. Ook Bryan verbaast zich erover. Slechts 1 keer eerder, direct na een orkaan (North Carolina wordt hier in het orkaanseizoen regelmatig door getroffen) , zag hij het water zo bruin. Hij vraagt zich hardop af of de Red Drums door zoveel zoet water niet van hun eigenlijke plekken zijn verdreven, meer richting zee…

De bootrit naar de eerst plek is zo’n 20 miuten varen. Hier gaat het anker overboord . We vissen nu in de monding van de Neuse River. Op deze gigantische slok water is de gemiddelde diepte slechts zo’n 1,5 meter. Op sommige plekken lopen echter taluuds naar geulen met een diepte van zo’n 5 meter. Op de rand van zo’n taluud liggen we nu. Van hieraf kunnen we met verschillende hengels zowel diep als ondiep vissen.

De rigmontage

Aan de lijnen wordt en zeer korte onderlijn (7-8cm) met een vast lood van 80 gram en een weerhaakloze circlehook gemonteerd. Op deze circelhook gaat een hele of halve aasvis waarna wordt uitgeworpen rondom de boot. Zoals gezegd op verschillende dieptes. Het idee achter deze montage is dat de zeer gulzige en snelle Drums het aas niet kunnen inslikken, maar voor in de bek worden gehaakt. Dit om de vis zo min mogelijk te beschadigen.
Nadat de hengels geinstalleerd zijn in de hengelsteunen staan stijgt de spanning. In een nieuwe omgeving en op een nieuw water kan het wachten beginnen op een vis die ik alleen nog van de plaatjes ken. Hier kijk ik al een paar maanden naar uit. De spanning stijgt! Zit de vis nog in dit gebied of zijn ze inderdaad weggetrokken? Is het water hier nog zout genoeg? Ik neem een slok water om te proeven. Smaakt best zout. Maar ja, ik heb natuurlijk geen enkel referentiepunt.

Geen beet

Het weer is prima. Er staat een klein briesje en het is halfbewolkt. En ook de temperatuur ligt nog steeds rond de 30 graden. Best lekker dus. Ik neem dan ook nog een flesje water uit de met ijs gevulde koelbox en ga er eens goed voor zitten. In de wijde omtrek, zover als ik kan kijken, zie ik geen enkel andere bootje. Heerlijk.

Na een uurtje is er nog steeds niets gebeurd. Dat wil zeggen, weliswaar zien we vaak tikken op de top en regelmatig is de aasvis van de haak gevreten (“baitstealers”), maar een echte aanbeet blijft uit. Ik zie dat Bryan is er niet gerust op is. Toch blijf ik relaxted. Vissen laten zich niet dwingen en meer als ons best doen kunnen we niet. En we zitten lekker en keuvelen honderduit over vissen, vissen en nog eens vissen.

Nieuwe stek

De volgende stek ligt een kwartier varen verderop . Omdat deze dichter bij zee licht is het water hier misschien iets zouter? Hier herhaalt zich hetzelfde ritueel. De middag is al grotendeels voorbij als er onverwachts toch een aanbeet volgt. Nadat de hengel krom wordt getrokken springt deze meteen weer recht. Dat was een Drumaanbeet! meldt Bryan. Weliswaar hangt de vis niet en is de aasvis verdwenen, het vertrouwen stijgt plotsklaps. Blijkbaar zitten ze er nog! Een half uur later, in de schemer, zie ik dan ineens mijn Shimano Beastmaster reishengel kromspringen, meteen gevolgd door een gierende slip! Met moeite kan ik de zeer kromme hengel met nog steeds gierende slip uit de steun trekken. De vis trekt in 1 run circa 50 meter lijn van de molen. Wat een geweld! Eerlijk gezegd verwachtte ik dit niet helemaal. Ik wist dat ze sterk zijn, die Drums, maar dit verbaasd me. Met moeite krijg ik de vis weer onder controle en weet deze langzaam terug te pompen. Na 20 minuten hoogspanning ligt de vis eindelijk naast de boot. Yes, het is een prachtige Giant Red Drum, een vrouwtje! Bryan pakt de vis achter de kieuwdeksel, haalt de circelhook uit de mondhoek en tilt de vis aan boord. Het is een beauty in de fourty-plus categorie. Ik ben zo blij als een kind dat zijn eerste fiets krijgt. Claudia maakt snel een paar foto’s met het laatst beetje licht van de dag voordat de vis weer mag gaan zwemmen. Yes!

Ook Bryan is erg blij. Hij was er niet gerust op geweest. Het zou hem toch niet gebeuren dat de eerste buitenlander ooit bij hem in de boot (“all the way from the Netherlands”) geen vis zou gaan vangen? Ook Claudia is blij. Blij voor mij dat het ondanks de twijfels toch is gelukt. En we zijn nog maar net begonnen!

De duisternis valt in. Juist in het donker azen de Drums vaak erg goed. Er gebeurd echter niets meer. Twee uur later is het nog steeds bij die ene Drum gebleven, iets waar Bryan zich over verbaasd. Juist nu zou het moeten lukken. Ik kan er niet rouwig om zijn en heb het prima naar mijn zin. Juist als Bryan oppert om terug te gaan volgt er weer een beet. Als ik de hengel uit de steun haal staat de lijn echter al weer slap. Ik begin als een gek aan de molen te draaien in de hoop dat de vis er nog aanzit en naar de boot komt zwemmen. Halverwege de boot heb ik inderdaad weer contact en voel zware weerstand. Vis! In tegenstelling tot de eerste vis maakt deze vis echter geen lange runs. De vis blijft rondom de boot zwemmen, hangt zwaar in de lijn en maakt korte uitvallen waarbij maximaal 10 meter lijn wordt genomen. Is dit wel een Red Drum? Maybe a Stingray, informeert Bryan me. Deze roggen vormen soms de bijvangst tijdens het vissen op de Drums. Naarmate de dril vordert, groeit de twijfel. De vis maakt nog steeds geen lange uitvallen. Na 10 minuten zien we de vis voor het eerst. Toch een Red Drum! En een hele mooie! De vis maakt nog een paar uithaaltjes maar kan dan worden gegrepen. De vis is nog een stuk groter als de eerste en wederom een vrouwtje. Zeker over de 50 lbs, meldt Bryan. Ik meet de vis op 131cm en in het aardedonker maken we een paar foto’s voordat ook deze vis weer krachtig het donkere water inzwemt. Handen worden geschud. Ik ben een gelukkig mens. We pakken de hengels in en maken bergen ze op. In het licht van de maan varen we over vlak water, nog steeds gekleed in slechts een shirt, op hoge snelheid terug naar de trailerhelling. Met volgens Bryan “slechts” twee vissen ben ik dik tevreden.

Wordt vervolgd

Michel Rijnberg