NKS Hollands Diep 2010
Zaterdag om kwart voor twaalf koppel ik de boot aan de auto en wordt ik uitgewuifd door de kids. Even michel ophalen en dan richting het zuiden om daar als het meezit nog even een paar uurtjes te vissen voordat we ons gehuurde huisje bij de Hoezemoos gaan betrekken. Jeroen kan er deze keer door verplichtingen elders helaas niet bij zijn maar met Michel weet ik me verzekerd van een goede teamgenoot.
De reis verloopt behoorlijk voorspoedig, voorzover dat gaat met een 1000 kilo wegende combinatie achter de auto. We kiezen er dan ook voor om op een water op onze route nog even wat shads nat te maken. Zonde om nu al het huisje in te gaan. De wind is inmiddels al behoorlijk gaan liggen en zal naar verluid nog verder afzwakken en met een najaarszonnetje zal het al snel vrij aangenaam zijn op het water.
Omdat we effectief 3 uurtjes vistijd hebben besluiten we wat waypointjes af te vissen die nog in de GPS staan van eerdere sessies. Om ook nog kans te maken op een mooie snoek hangen we er in plaats van de standaard snoekbaarsbijhengel ook nog maar 2 grote vissen op een fireball naast. Niet heel kansrijk vermoedelijk maar zoals het spreekwoord zegt; ‘Je weet nooit hoe een koe een haas vangt’.
Al vertikalend gaat het eerste uur voorbij zonder dat we noemenswaardig veel actie mogen optekenen. Toch vissen we tot op het bot gemotiveerd lekker door, we gaan voor kwaliteit vandaag en 1 of 2 vissen kunnen het toch leuk maken. Als we ons wat laten afdriften om een waypoint op de wind nog een keer te ‘raken’ komt er net een binnenvaartschip langsgevaren. Ik steek mijn hand op naar de schipper in de kajuit en juist op dat moment is daar uit het niets toch die langverwachte beuk op de hengel. Enigszins uit balans en min of meer geschrokken van de onverwachte aanbeet sla ik aan en gelukkig blijft de vis hangen. Een mooie dril volgt en niet veel later ligt een hoge zestiger naast de boot. Wat opvalt is hoe massief de vis is.
Mooie hoge en dikke zestiger
Met hernieuwd elan snijden we diverse malen goede stekken aan maar verdere actie blijft op wat frommels na geheel uit. Ook een half uurtje snoeken op een goed ogende stek brengt verder niets. De keuze is dan altijd doorzetten of verkassen ? We besluiten het laatste, een definitieve beslissing, aangezien de volgende stek best een eind varen is de rivier op en we gezien het vroege tijdstip waarop het donker wordt niet meer terug kunnen.
Na een 20 minuten volgas varen komen we op de volgende stek waar we in het verleden ook vaak goed gevangen hebben. Michel begint met shads en een fireball op de bijhengel terwijl ik een forse voorn maatje grote snoek aan een fireball op half water hang en uit de hand met een shadje vis.
Al snel weet Michel een mooie vis te haken op de bijhengel. Zou dat het dan zijn ? Om daar achter te komen verwissel ik snel de shad voor een fireball op de handhengel en gaat een sappige spiering richting bodem. Na 2 minuten krijg ik een mooie frommel en terwijl ik de hengeltop richting water beweeg en opsta zie ik Michel kijken wat ik aan het doen ben. Ik grijns eens terug en sla dan aan waarbij ik met verbazing word aangekeken terwijl ik een goed aanvoelende vis sta te drillen. Als ik vertel dat ik inmiddels gewisseld ben naar de fireball valt het kwartje. Met een shad zou het inderdaad ook wel een komische aanpak zijn geweest.
Mooie grove vis
Hierna gaat het snel… op de fireball pak ik binnen no-time een vijftal mooie vissen, de een nog dikker dan de andere. Wat opvalt is dat met het invallende donker de vis steeds ondieper lijkt te zitten. Zelfs zo ondiep dat we op enige moment veel vis tegen de onderkant van het talud aan vangen dat op een meter of 6 ligt.
We besluiten om het laatste half uur te speedvertikalen langs het talud. Een shad met 28 grams loodkop wordt gemonteerd en we raggen met 2 à 3 kilometer per uur langs het talud waarbij we telkens de shads met een grote sprong omhoog bewegen om ze dan met een lange zweefvlucht weer te laten zakken. Een move die ons geen windeieren legt.
De ene harde beuk na de andere krijgen we op de vertikaalstokken te verduren. Grove vissen zijn de schuldigen en we vangen ons een uurtje lang een slag in de rondte. Het is inmiddels donker geworden maar we kunnen maar geen genoeg krijgen van de verslavend harde aanbeten die we te verduren krijgen. Michel slaat nog door de lijn heen maar gelukkig weten we deze nog te grijpen voordat deze onder water wordt getrokken. De vis hangt nog en wordt naar binnen gehandlijnd, een grove zestiger is het resultaat.
Als we uiteindelijk in het pikkedonker terugvaren ben ik blij met mijn GPS, vind anders de weg maar eens terug !
Mooi slag vis
Als we van het water af zijn nog een klein uurtje rijden voordat we bij de Hoezemoos arriveren. Daar aangekomen komen ook Henk en Tjeerd net aanrijden en na het uitpakken van de auto volgt een gezellige avond met een friet saté en de nodige biertjes. Om 11 uur gaan Michel en ik onder de wol, het is mooi geweest.
De andere dag de wedstrijd… we arriveren niet al te vroeg aan de helling waar ik de boot op het zand naast de helling trailer. Kan de auto mooi naast de helling blijven staan zodat er ingeschreven kan worden. Dat gaat gelukkig lekker vlot en tegen 08:00 neemt Kees Michielsen het over zodat ik de motor vast warm kan laten lopen en nog wat hengels in gereedheid kan brengen.
Het plan voor vandaag is gewaagd, gokken op het werpend vissen en het vissen met de pen door te ankeren op een mooi onderwaterbergje waar in het verleden al diverse malen leuke vissen vanaf gekomen zijn. Het Hollands Diep is toch vaak een water waar je veel vissen van in de 50 vangt en waar 1 of 2 grote vissen het verschil kunnen maken.
Rond half negen varen we dan ook meteen die kant op. Michel begint meteen te werpen terwijl ik 3 penhengels klaarmaak en uitwerp. Inmiddels is de wind die in de morgen vrijwel afwezig was flink aangetrokken, jammer want daar wordt werpend vissen niet simpeler van. Toch weet Michel, als ik net 3 hengels heb ingegooid, aan te slaan op wat een goede vis lijkt te zijn. Dat is het ook want na een leuke dril kan ik het net onder een vis steken die later 58 cm blijkt te zijn.
De vis ligt nog niet in de bun als ik een baitrunner hoor lopen, snel draai ik me om en zie zowaar een van mijn ‘spaghettihengels’ in een kromming staan. Snel de beugel open en toch maar snel aanslaan aangezien ik niet weet of de vis tegenstand gevoeld heeft. Ondanks de slappe hengel kan ik al wel voelen dat het niet een hele ‘goeie’ is. Een vis van net 50 cm bewijst helaas dat ik het goed voelde. Toch zijn we er blij mee, een half uur in de wedstrijd inclusief ankeren en we hebben al 2 vissen in de pocket.
We gaan dan ook vol elan verder, ik vis met de pen verder en Michel gaat volop verder met werpen. Er worden werpend 2 baarzen gevangen waarvan 1 ter meting wordt aangeboden. De pen levert alleen niets meer op, hoe actief of passief ik ook vis. Ook aan de geworpen shad krijgen we geen beten meer.
We kiezen er dan ook voor om het anker te hijsen en te gaan speedvertikalen. Dit levert al snel 2 aanbeten op, 1 voor Michel die helaas lost en 1 voor mij die ook lost. Toch weet ik op een nieuw driftje te revancheren door een hoge veertiger te vangen. We vissen op dat moment op een diepte van 5 meter, iets wat je op dat moment niet veel mensen ziet doen. Wederom omdat we hopen dat we ondieper misschien een grote vis kunnen vangen.
Verder succes blijft jammer genoeg uit en we proberen diverse dingen de rest van de ochtend die helaas allen hetzelfde resultaat hebben. Aan het eind van de ochtend vang ik een ondermaats visje dat naast de boot lost op een spiering op de fireball. Overleg met Tjeerd en Henk leert dat zij inmiddels wel hun 7 vissen hebben.
We sudderen zo een beetje door als we rond 1 uur besluiten om toch maar naar de stek van die ochtend terug te gaan. Driftvertikalen ondersteund door de elektromotor en maximaal inzetten op die paar extra vissen. Dat brengt het eerst half uur helemaal niets totdat Michel uit het niets opeens een aanbeet krijgt. Snel het schepnet onder de vis die op de plank net de maat blijkt te hebben, we zijn er blij mee.
Een kwartier later weer een vis van dat kaliber, even is er de hoop dat we dan toch in ieder geval die 7 vissen gaan pakken. Er wordt dan ook hard doorgevist als de telefoon gaat, het is Tjeerd die behoorlijk uit zijn dak gaat. Naast de nodige oerkreten weet ik ’90-er’ en ‘foto’ te ontcijferen :) Ik geef aan waar we liggen en we hangen op. Niet veel later zie ik zijn boot aankomen die direct op een controleboot aanvaart. We besluiten na een telefoontje van Henk om de foto’s te gaan nemen.
Bak van een vis voor Tjeerd
Eenmaal bij de controleboot zien we Tjeerd met een bak van een vis die een goeie 92 cm blijkt te zijn, Michel springt bij Tjeerd aan boord en schiet wat platen waarna de vis overboord gaat en met een ferme staartzwiep het koude hollands diep weer inzwemt. Als we weer wegvaren zien we twee enthousiaste friezen die elkaar omhelzen, beetje raar gezicht maar wel begrijpelijk. ‘Die gaan gewoon de wedstrijd winnen vandaag met zo’n vis ‘ is mijn droge conclusie.
We knallen terug naar de stek waar we op 5 à 6 meter stug doorharken en waar ik na een kwartier een gortdroge tik krijg. Even is daar de hoop op een snoekbaars maar al snel blijkt uit het nerveuze gehobbel van de vis dat het een baars is, deze blijkt 41cm te zijn
41 cm
Een kwartier later harkt Michel aan op een vis die wel een snoekbaars blijkt te zijn, een goeie zelfs aangezien ook deze vis 58cm aantekent. Het laatste kwartier halen we echt alles uit de kast maar het mag niet baten. We sluiten af met 6 vissen, gegokt en verloren.
De uitslag:
De strijd om de eerste plaats zou gaan tussen Dauwen/Vervloesem en Coppens/Bekaert, zoveel was op voorhand duidelijk. Maar ook de plekken 3,4 en 5 waren nog niet geheel zeker van een eindklassering. Er moest dus hard gevist worden en zoals altijd op het Hollands Diep zouden een paar fatsoenlijk vissen het verschil kunnen maken.
Fatsoenlijk vissen werden er gevangen, 4 vissen boven de 80 kwamen boven water waarvan 2 vissen in de 90 cm. Die vissen kwamen alleen niet bij de titelkandidaten en dus werd het centimeterwerk. Coppens / Bekaert deden wat ze moesten doen en vingen veel vis, maar als je tegenstanders dan niet verzaken dan kan het zo maar net niet genoeg zijn. Met een derde plaats en 1 punt verschil in de eindklassering moeten ze de titel laten aan het immer sterke duo Dauwen/Vervloesem dat uiteindelijk door sterk 4e te klasseren de titel in de wacht wist te slepen.
Een knappe 2e keer dat ze het algemeen klassement weten te pakken. Voorwaar een prestatie van formaat en om te begrijpen wat daar bij komt kijken en wat je ervoor moet laten zou je eens een seizoen mee moeten vissen.
Nu nog de finale en misschien kunnen we daar als team 8 dan nog eens ‘luckboxen’ en iets moois laten zien. De prijzen zijn in ieder geval de moeite waard.
De grootste baars
De grootste snoek
Coppens en Bekaert, knap derde en net naast de titel
Fryslân boppe 2
Fryslân boppe 1 en de grootste snoekbaars
De Klassementswinnaars !
grote klasse dat jullie in een wedstrijd de tijd nemen om foto’s te maken T
Bedankt Ton, altijd leuk dat soort reacties :)
Super verslag van ’n toch wel belangrijke wedstrijd,hulde!!