Najaarspieken
De herfst heeft het weer van de zomer gewonnen. Niet alleen de temperatuur, vallend blad en migrerende vogels zijn daar de voelbare en zichtbare getuigen van maar ook de vissen maken zich op voor de komende winter. In het kielzog van de migrerende witvisbestanden volgen de snoeken, baarzen en snoekbaarzen in grote getalen. Een paar weken in het jaar moet het onder het wateroppervlak een ware slachtpartij zijn van snoek, baars en snoekbaars die zich tegoed doen aan de samengepakte scholen witvis. Een fenomeen dat zich al vissend ook flink manifesteert want als je ‘erbij’ bent dan kun je gedurende een relatief korte periode enorm goed vangen.
Komt nog bij dat de vissen die je in dit jaargetijde vangt over het algemeen in een uitstekende conditie zijn, de reeds opgebouwde wintervoorraad aan opgeslagen vet zorgt voor schitterend uitgevulde snoeken en snoekbaarzen die op de foto optimaal tot hun recht komen.
Ook dit jaar steeg de verwachting weer flink met het intreden van de eerste koude nachten. Op de rivier vingen we ons een slag in de rondte aan veelal kleinere snoekbaars en baars met af en toe een uitschieter en soms een mooie snoek. De rivierplassen lieten het echter flink afweten, een paar flauwe aanbeten en 1 à 2 ondermaatse visjes was alles dat we boven water kregen.
Tot enkele weken geleden. Na een uitputtende werkweek liet ik om 3 uur in de middag de boot het water in glijden. Zonder veel hoop draaide ik een van de vele rivierplassen in mijn omgeving op. Een blik in de doos met shads deed me voor een bruine henk thielens shad kiezen, altijd een goed kleurtje op deze plas. Tot mijn verbazing werd de shad al na 3 hupjes bruut onderschept en mocht ik een mooie maatse vis landen. Snel de shad weer laten zakken en ‘pok’ de volgende hing eraan. Ondanks de buien die vanaf het moment dat ik op het water kwam mij tot op het bot nat maakten beleefde ik een absolute topmiddag. De kers op de taart was een mooie vis van dik 80 centimeter die met een harde beuk mijn shad onderschepte en 1 keer helemaal naar de bodem terug ragde nadat ik hem naar boven had gehaald. Nadat om 5 uur Michel nog even aan boord sprong visten we tot een uur of 7 door en wisten we uiteindelijk in 3 à 4 uur tijd ca 50 snoekbaarzen te vangen. Ze waren gearriveerd !
Graag had ik een paar weken vrij genomen om eens even helemaal los te gaan maar dat zat er absoluut niet in. Sterker nog, het was zo druk op het werk dat weken van 60+ uur geen uitzondering waren. Een dag met Volkmar wist ik er nog wel uit te persen en die zorgde weer voor wat kalmering van de vangdrang. We wisten 2 indrukwekkende vissen van het water te lenen en kropen door het oog van de naald tijdens een lokale onweersbui.
Zaterdagmorgen om 08:00 klap ik mijn laptop dicht, de klus bij de klant is geklaard en het is weekend. Even overweeg ik om naar bed te gaan en wat bij te slapen maar dat kan ook in een boot dus stuur ik Michel een sms-je met de vraag of hij in de middag nog even het water op wil. Daar wordt (niet echt een verrassing) positief op gereageerd en rond een uur of 1 in de middag laten we de boot het water in zakken.
We kiezen ervoor om eerst een paar uurtjes te snoekbaarzen om dan in de late middag te kijken of we nog een mooie snoek kunnen foppen. Dat snoekbaarzen loopt prima, we vangen een paar leuke maatse vissen en hoewel het beste van enkele weken ervoor er wel af lijkt te zijn weet Michel toch nog een fraaie snoekbaars te vangen.
Mooie vis voor Michel
Na enkele uren en het nodige hemelwater is de beet eraf en tuigen we de snoekhengels op. Een paar eerder die maand op de rivier gevangen baarzen en wat voorns uit de diepvries gaan getakeld onder een dobber en aan de fireball overboord en we slepen het hele spulletje rustig achter de boot aan.
Heerlijke visserij is dit toch, rustig de tijd om een beetje weg te dommelen en comfortabel op je stoel te zitten. Dat laatste duurt helaas niet lang, binnen een half uurtje mag ik aan de bak om de eerste vis te landen. De rondtollende baars van Michel is gegrepen door een fraai getekende 90-er snoek. Geroutineerd wordt de vis onthaakt en op de foto gezet en binnen luttele momenten zwemt de vis alweer haar rondjes.
Mooi getekende 90-er
Niet veel later meldt een visje van in de 70 zich op de handhengel van Michel, licht gehaakt wordt deze buiten de boot losgetikt en vervolgen we onze weg. Vanuit de kant horen we de schelle roep van het ijsvogeltje, een van de velen die zich ondanks de afgelopen strenge winter toch goed heeft kunnen handhaven.
Als we door een wolk witvis heendrijven krijgt Michel een mooie tik op de handhengel, even laten lopen en de haak zetten levert een massieve weerstand op. 2 flink kopstoten verder is de weerstand weg en de vis helaas gelost. Dat zag er goed uit ! In een hoekje haakt Michel de volgende vis, ca 80 centimeter lang maakt de vis een hoop kabaal en we zijn er dan ook niet heel rouwig om als ze vlak voor de landing net naast de boot losschiet. Ook al word ik naar huis gevist vandaag, toch zit ik te genieten. De regen is eindelijk opgehouden, het warmtepak droogt weer wat op en ik heb het lekker warm in de late middagzon.
We vissen al bijna een uur zonder aanbeet als we bijna op de plek zijn waar Michel de vis loste. Mijn afgesteunde fireball hengel met een vrij grote, inmiddels ontdooide, voorn op half water geeft een nerveuze siddering door via de gevoelige top en ik ben meer dan wakker genoeg om meteen de hengel uit de steun te nemen en de beugel open te doen. Even positie innemen en strak draaien, de top buigt al door richting wateroppervlak als ik de haak zet. Onder water reageert een overduidelijk ‘goeie’ snoek door meters lijn van de spoel af te rossen en onder de boot door het talud af te schieten.
Klaarwakker sta ik te genieten van een werkelijk fenomenale dril. Na enkele minuten laat de vis zich zien en we zien een massieve kop op een hoog en dik snoekenlichaam traag heen en weerschudden om het ijzerwerk kwijt te raken. Dat lukt gelukkig niet en na wat strubbelingen landen we de vis. Op de plank komen we tot 1 meter 20 waarbij opvalt dat de staartwortel en de staart eigenlijk veel te klein zijn ten opzichte van de voorkant van de vis. Omdat we vlak bij de kant zijn leggen we de boot even aan om een paar foto’s te schieten waarna de vis weer haar vrijheid terug krijgt. We zijn het er allebei over eens dat als deze vis normaal geproportioneerd was geweest hij zeker een centimeter of 5 langer was geweest. Niet dat het nu zo belangrijk is bij dit soort fenomenaal mooie vissen maar het zag er wat merkwaardig uit.
Een echte rivierbuffel
Een week later ben ik weer op het water, dit keer met Tjeerd van der Ploeg. De snoekbaarzen laten het afweten, slechts met moeite weten we er een stuk of 10 te vangen de meeste onder de maat. Als we de laatste uren van de dag het water overdriften op zoek naar snoek weet ik in het invallende donker na vele uren geen actie toch nog een vis te vangen. Een mooie trage aanbeet op de dobber resulteert in een mooie metervis.
Vlak voor het donker
Als ik dit schrijf is het buiten ongewoon warm voor de tijd van het jaar en eigenlijk best ‘snoekig’ weer, maar toch heb ik het gevoel dat ondanks deze korte opleving de winter al weer klaar staat om de herfst van de troon te stoten. Mocht je nog een dag de tijd hebben ga dan lekker het water op en misschien val je met je neus in de boter !
Hendrik-Jan Verheij
