Monsters of Maio

Waar gaan we volgend jaar vissen Michel?

Na 2 jaar popper-trips met als hoofddoel Giant Travelly op Andaman en Sri Lanka twijfelden we enorm of we nog een keer zouden gaan popperen of dat we dit jaar toch iets anders zouden gaan doen.

Die poppervisserij is echter zeer verslavend. En gezien de lachwekkende hoeveelheid poppers die we inmiddels hebben verzameld waren we welhaast verplicht nog een keer te gaan. Maar toch, er zijn nog zoveel andere leuke dingen te beleven.

Verschillende opties en bestemmingen passeerden de revue, zowel in groter Dutchangler verband als wederom met zijn tweeën. En zo kwam het gesprek ook op “haaien”.

Landbased Sharkfishing

Een van de dingen waar ik nog niet helemaal “klaar” mee was, was het vangen van haai vanaf het strand. Weliswaar was me dit tijdens dag vissen tijdens een rondreis in Namibie al eens gelukt, afgesloten was dit hoofdstuk voor mij nog niet. Regelmatig speurde ik al het internet af op zoek naar informatie over “Landbased Sharkfishing” (haai vissen vanaf de kant). En even vele malen droomde ik van een woeste dril in de branding met een gemeen kijkende haai. Een dril die mijn spieren pijnigde en het zweet deed gutsen.

De afgelopen jaren probeerde ik 2 keer tijdens een familie-zonvakantie op het eiland Sal in Kaap Verdie om vanaf het strand een Citroenhaai (Lemon shark) te vangen. Maar beide keren mislukten. Ook in Florida deed ik een poging een Lemon te vangen maar ook daar lukte het niet. Die citroenhaai bleef daarom een beetje aan me knagen.

Op de Fair voor Lure & Fly liep Hendrik-Jan Michael van Steijn tegen het lijf. Deze jonge enthousiaste sportvisser viste al de nodige jaren op het eiland Maio op Kaap Verdie, o.a. op haai. Hij was zelfs van plan zich nu permanent te vestigen op Maio. Dit om zich volledig te kunnen richten op het vissen, het gidsen en het opzetten van de Maio Fishing Club.

John, die ook wel oren had naar een haai avontuur, nam contact op met Michael. De informatie klonk interessant en we besloten dan ook een afspraak te maken bij hem thuis om de mogelijkheden voor een vistrip op Maio verder te bekijken en bespreken. Tijdens die avond vertelt Michael enthousiast over de vele mogelijkheden op Maio. Grote Nursesharks en Lemon Sharks vanaf de kant, trollen op Wahoo, speedjigggen op Amberjack, tonijn en vele andere vissoorten (waaronder ook Marlijn) behoren tot de mogelijkheden.

Veel van de visserijen zijn onontgonnen en moeten nog ontdekt worden. Maio is één van de negen Kaap Verdische eilanden maar het toerisme stelt er nauwelijks iets voor. Zeker in vergelijking met de eilanden Sal en Boa Vista welke steeds populairder worden, vooral onder zonaanbidders. Ook de commerciële visserij, wereldwijd de grootste bedreiging voor de visstand en daardoor de sportvisserij, stelt op Maio nog maar weinig voor.

We besluiten de gok te wagen en een week te gaan vissen met Michael met als hoofddoel Nurseshark, Lemon Shark en Wahoo. Daarnaast zullen we een poging doen met speedjiggen een grote Amberjack te vangen. Deze moeilijk vangbare vissen worden hier tot wel 75 kilo groot!

Vorige maand was het zover. Na een lange reis (omdat Maio nog maar nauwelijks toeristisch is moet  je 2x overstappen om op Maio te komen) worden we op de mini-luchthaven van Maio stad (Vila do Maio) verwelkomd door Michael en Ramona. Het weer is fantastisch. Zon en 28 graden, wat een verschil met Nederland. Onderweg van het vliegveld naar ons appartement doen we voor het eerst een indruk op van het eiland en het stadje Vila do Maio. Het van oorsprong vulkanische eiland is vrij droog en dor maar de kustlijn is werkelijk prachtig.

In de stad zien we diverse in aanbouw zijnde appartementen, huizen en hotels, iets wat ik herken uit Sal. Voor de crisis begon is er vol enthousiasme gebouwd aan onderkomens voor toekomstige toeristen. Door een inmiddels gebrek aan geld ligt de bouw echter al weer vele jaren stil.

 

Ons appartement blijkt uitstekend. We checken in en rijden daarna met Michael naar een restaurantje aan het strand waar we wat eten en ik van mijn eerste Caipirinha van de week geniet. Met uitzicht op mooie rotspartijen en een hagelwit, nagenoeg verlaten strand bespreken we de visserij en nemen we de planning door voor de komende week. Hierna doen we nog enkele boodschappen in het plaatselijke supermarktje.

 

Dag 1 – bootvissen

Omdat er van de week voor de kust Wahoo is gesignaleerd, stelt Michael voor de eerste dag vanaf de boot te vissen. Beiden hebben we nog nooit een Wahoo gevangen en we zouden het dan ook fantastisch vinden als het zou lukken. Voor het trollen hebben we onze Shimano Pencil Instrument reishengels (onze popper hengels!) meegenomen. Beiden zijn voorzien van een Stella met 80 ponds Powerpro. Aangekomen op pier klauteren we via een roestige ladder naar beneden en nemen plaats aan boord. Hier maken we kennis met Daniel, onze schipper deze week.

Er staat behoorlijk wat wind en de zee is dan ook bepaald niet vlak. Toch is er goed te vissen en behendig stuurt kapitein Daniel de Maio 1 door de golven. Achter de boot zwemmen inmiddels 4 Rapala pluggen zenuwachtig en in hoog tempo (10 knopen!) door het kristalheldere water.

Al na 20 minuten schreeuwt de slip van John zijn hengel het uit. De eerste vis blijkt een klein geelvin tonijntje. De dril is kort maar hevig en even later mag John voor het eerst met een grote grijns op de foto.

Wahoo!

Na deze snelle vis blijft het een tijdje rustig. Totdat het geluid van de golven, het klotsende water en het geluid van de zacht ronkende dieselmotor wordt doorbroken door mijn Stella die laat weten dat er iets loos is. Snel pak ik de hengel en draai de slip wat vaster. De vis maakt enkele snelle uithalen waarbij de hengel en slip beproefd worden. Na een minuut of 5 zien we de vis voor het eerst. Wahoo! Bij het zien van de boot neemt de vis nog een keer flink lijn maar dan is het over en wordt de vis aan boord gehesen. Oppassen geblazen nu want Wahoo’s staan bekend om hun scheermes-scherpe tanden! Nu is het mijn beurt om te grijnzen voor de camera.

 

Het duurt niet lang of ook John vangt zijn eerste Wahoo. Ze zitten er! Als de plug van John later op de ochtend weer bruut is gegrepen draai ik zo snel mogelijk mijn hengel binnen om hem alle ruimte te kunnen geven met het drillen. Tijdens het binnen draaien volgt echter een knal op mijn plug. Ook ik sta nu met hevig protesterende hengel en molen in mijn handen. Double Hook-up!

Het is feest die dag die dag en we vangen in totaal maar liefst 7 Wahoo’s, de één nog mooier dan de ander. Als we terug varen naar de haven zijn we  erg blij. Op de eerste dag hebben we meteen al één van onze targetvissen weten te vangen. Ook Michael is erg blij dat het gelukt is. De Wahoo is niet altijd aanwezig en het is daarom iedere keer weer afwachten of ze te vangen zijn. Vandaag zit het echter mee.

‘s Avonds genieten we in een restaurantje samen met Michael, Ramona, Fulvio en Ron, de vader van Ramona die voor een paar weken over is uit Nederland, van het diner. Ze blijken aangenaam gezelschap wat het eten en de avond extra glans geeft. Licht van de nodige biertjes en Caipirinha’s rollen we die avond ons bed in.

2e dag vissen – Haai!

Vandaag gaan we proberen een grote haai vanaf de kant de kant te vangen. Hiervoor plannen we een extra lange sessie. Alhoewel het overdag niet altijd lukt om haai vanaf de kant te vangen willen we het toch proberen. Om onze kansen te vergroten zullen we echter ook vannacht gaan vissen. Zo hebben we maximaal kans op een shark-encounter.

‘s Ochtends na een laat ontbijt maken we op ons gemak onze spullen klaar. Omdat het nu laag water is hoeven we geen haast te maken. Aangekomen bij Michael laden we onze spullen in de pick-up truck waarna we naar een ander deel van het eiland rijden.

We rijden off-road door het dorre en vlakke landschap en passeren daarbij enkele primitieve dorpjes. Omdat hier geen wegen zijn en landschap eentonig aandoet is oriënteren nu lastig. Michael praat in het Portugees met een geitenhoeder waarna we onze weg weer vervolgen.

Aangekomen op de plek waar Michael het wilt proberen stappen we uit en bekijken de kustlijn. Deze bestaat deels uit zand en deels uit grote ronde stenen. Achteruit de bak van de pick-up halen we de  2 strandhengels en steunen die we voor vandaag hebben meegenomen. Deze zeer zware Shimano stokken (voorzien van een afneembare butt) zijn uitgerust met de grootste Penn Slammer molens gevuld met 150 ponds Powerpro en een zeer lange 200 lbs voorslag. Dit laatste ivm de vele stenen die hier in het water liggen. Aan deze leader is stuk staaldraad met een 10/0 circle hook bevestigd. Serieus materiaal voor serieuze vissen! De haak wordt beaasd met een klein tonijntje en om het aas op de plek te houden in de stroming wordt een steen aan een breeklijntje bevestigd.

Het inwerpen valt niet mee. Door de zware combi en de dikke lijn lukt het me niet om het aas verder dan 25 meter in te werpen. Volgens Michael is dit echter genoeg, de haaien zwemmen hier vlak langs de kant, zo weet hij te melden.

Als de hengels in de steunen staan wachten we op wat er gaat gebeuren. In de tussentijd proberen we een papegaaivis te vangen. Volgens Michael zitten deze hier wel en hiervoor hebben we een paar lichte hengels meegenomen. We krijgen veel actie op onze hengeltjes en vangen een aantal kleine snapper – en baarsachtige visjes. Papegaaivissen vangen we echter niet.

De eerste 2 uur gebeurt er niets op de strandhengels. Alhoewel, da’s niet helemaal waar. Een serie tikken en schokken op de top verraden dat er aan ons aas getrokken wordt. Als Michael na een tijdje binnendraait blijkt een kleine murene zich in de lijn te hebben verstrengeld. Er zit niet anders op dan de lijn af te knippen en te ontwarren.

Beet!

Het is al half de middag als het water weer begint op te komen. Nu kan het elk moment gaan gebeuren, zo bezweert Michael ons. We wachten af en kijken gespannen naar de toppen die vooralsnog roerloos naar de strakblauwe lucht wijzen. Dan zie ik op mijn hengel een aantal harde tikken. Jo! roep ik naar John en Michael als de top van de hengel zich verder kromt en de slip eerst langzaam maar vervolgens steeds sneller begint te lopen.

Ik draai de slip van de molen langzaam vaster om zo de circle hook de kans te geven te haken. Als ik de slip niet verder vast durf te draaien haal ik met moeite de zeer krom staande hengel uit de steun. Ik heb de slip iets te vast gedraaid en moet naar voren stappen om me staande te houden. Slip losser! brult Michael waarna ik snel aan de moer van molen draai.

De vis neemt nu gestaag lijn. Niet snel, niet zenuwachtig maar rustig en bedaard. De haai, want dat moet het zijn, hangt er zwaar op en neemt af en toe een paar meter lijn. Langzaam kan ik echter de vis naar de kant pompen en na 10 minuten zien we een grote bruine schim in het heldere water.

Nurseshark!

Een Nurseshark, een goeie! roept Michael die al aan de waterlijn staat om de haai bij de staart te grijpen zodra hij de kans krijgt. Dat duurt nog even want de verpleegster is niet van plan zich al te gemakkelijk te laten nemen. Maar na een paar mislukte pogingen heeft Michael de haai klemvast bij de staart. We tillen de vis een stukje de kant op om haar eens goed te kunnen bekijken.

Het is een prachtvis met een geschat gewicht van 80 kilo en we maken een uitgebreide fotoserie, deels in het water. Mijn angst dat de haaien zouden kunnen beschadigen op de stenen blijkt overigens totaal ongegrond. De haaien hebben een zeer taaie, harde en leerachtige huid waarmee ze tijdens het zoeken naar prooi over en tussen de stenen schuiven en waarop geen krasje te zien is. Als we genoeg foto’s hebben laten we de vis los waarna ze meteen wegzwemt, mij tevreden achterlatend. De eerste haai is binnen!

Een half uur na de release van mijn haai is John aan de beurt. Het is bijna hoog water als ook zijn hengel resoluut wordt kromgetrokken na een paar harde tikken, waarna de slip begint te krijsen. Een zware dril volgt waarna ook deze Nurseshark door Michael bij de staart gepakt kan worden. Yes!

Ook van John, die zeer gelukkig is met zijn eerste haai ooit, maak ik een serie “haaiknuffel foto’s” in het water waarna de vis word vrijgelaten. Het is gelukt! Allebei een prachtige haai! Handen worden geschud. We zijn super blij, na twee dagen vissen kunnen we al weer 2 van onze targetvissen afstrepen. En we hebben nog een nacht te gaan! Eerst moeten we echter terug voor het avondeten en om onze spullen voor de nacht op te halen.

 

Het is nog net licht als we voor de 2e keer aankomen op de stek van vanmiddag. We tuigen de hengels weer op en zwiepen het aas zover mogelijk in. Het wordt nu snel donker en we bevestigen breekstaafjes op de toppen. Gekleed in een T-shirt en blouse kijken we, relaxt zittend in een tuinstoel, uit over de zee. Het is met 20 graden en een klein briesje erg aangenaam. Er zijn in de verste verte zijn er geen andere mensen te zien en we wanen ons alleen op de wereld. Het is bijna volle maan.

In het donker krijgen we vrij snel actie. Na een gebruikelijk aanbeet draaien we de slip langzaam vast waarna de spanning weer wegvalt. Als we binnen draaien blijkt het aas aangevreten en is de haak in het vlees van de vis getrokken. Overduidelijk haai. Deze was ons echter te slim af.

Een soortgelijke aanbeet volgt maar ook deze vis hangt niet. Maar rond middernacht is dan toch weer raak. De vis trekt er goed aan, neemt een aantal meters lijn maar zit dan ineens vast, vermoedelijk achter een steen. Ik loop ver naar rechts in de hoop de lijn weer vrij te krijgen. Dit lukt en even later sta ik weer te drillen. De vis hangt er zeer zwaar op en het kost moeite deze naar de kant te pompen.

Double Hook Up

Dan staat ineens ook de andere hengel te klapperen in de steun. John brult dat hij er ook één op heeft. Wat nu? Mijn vis begint zich inmiddels langzaam over te geven en Michael maakt zich klaar voor een potje nurse-wrestling. Dat wint hij en de vis wordt een stukje de kant opgesleept. Het blijkt een bijzonder vette nurseshark met een geschat gewicht van minimaal 90 kilo. Michael maakt snel een paar foto’s terwijl John inmiddels in gevecht is met zijn Verpleegster. Als de vis rijp is voor de landing trekt Michael ook deze vis de kant op zodat we snel nog samen met 2 Nursesharks op de foto kunnen.

We vissen verder en verschillende aanbeten volgen. Deze hangen echter niet op één vis na. Dit blijkt een kleine Blacktip haai te zijn. Naarmate de nacht vordert wordt het rustiger met de aanbeten, vermoedelijk omdat het inmiddels weer afgaand water is.

John en ik doen om en om dutje in de auto. Michael schijnt echter van een nacht doorvissen geen last te hebben. 20 jaar leeftijdsverschil blijkt behoorlijk verschil te maken. De hele nacht zit hij strak achter de hengels, ververst regelmatig het aas en vangt nog een vervaarlijk ogende murene. Als het ochtends licht wordt ligt hij echter toch in een korte broek, rubberlaarzen, een T-shirtje en een petje achterover op zijn rug heerlijk in het gras te slapen. Tja, 29 jaar, bedenk ik in mezelf grinnikend.

Ik maak Michael en John wakker waarna we inpakken. Moe maar blij dat ons plan gelukt is rijden we terug naar ons appartement. Hier gaan we vandaag proberen wat verloren slaap in te halen. Hoewel het slapen overdag door ons verstoorde ritme niet meevalt dommel ik toch een paar keer goed in en droom van een Lemon Shark.

Binnenkort deel 2

Michel Rijnberg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gerelateerde artikelen:

• Monsters of Maio – deel 2
• Latham Island, Zanzibar, Tanzania
• Maio mei 2017
• Zanzibar – Pole pole versus hardcore vissen
• Wicked tuna in zuid frankrijk