Moe maar voldaan

Eindelijk! Een nagenoeg windstil weekend in de vooruitzichten. Dat ik op zaterdag met HJ zou gaan vissen stond al vast, maar een precieze omschrijving van het ‘vangplan’ stond nog niet. Niets leukers dan gedurende de week dit plan in een vorm te gieten. Gezien de weersvoorspelling zijn we er al snel uit dat het groot water gaat worden. Takke-eind rijden, maar deze kans kunnen we domweg niet laten schieten.

Zodoende rij ik vrijdagavond alvast naar HJ, om een dik half uur reistijd uit te sparen de volgende morgen. We drinken een paar biertjes, ouwehoeren wat en gaan dan redelijk bijtijds op één oor. Morgen weer vroeg dag…

De volgende morgen zijn we beide snel paraat. In recordtijd hangt de boot achter de auto en zijn we onderweg. Krap twee uur volgens de Tomtom, gelukkig bestaat er niet zoiets als uitgepraat raken over vissen, boten en meer van dit soort onderwerpen. Al moeten we vijf uur rijden, lang stil is het nooit.

Eenmaal bij de helling blijken we de derde te zijn. Ik mik mijn ‘carbon-bos’ in de boot, 15 kilo shads en ander kunstaas er achteraan en we kunnen traileren. Eenmaal uit de haven begint het net te schemeren. Grotendeels op de GPS blazen we naar de eerste stek. Een haveningang, grenzend aan een fraai talud. Het water blijkt aardig te stromen, een vreemde gewaarwording op zo’n enorme oppervlakte. Doorzicht? Twintig centimeter maximaal. We beginnen vol goede moed te werpen, maar beide met een gevoel van… Tsja, is dit nú de manier?

We gooien de haveningang secuur uit maar besluiten, bij het uitblijven van actie, ons geluk in de haven zelf te beproeven. Hier wordt het water iets helderder, maar ook nu vernemen we werpend geen actie. Even verticalen dan maar? Een ruime week eerder was dat ook de truc in een andere haven. Ik ga voor een roze/oranje Fin S, daar waar HJ een groene Slayer shad probeert. De boot vaart amper achteruit als ik een geniale dreun op de top krijg. Het lichte verticaalstokje buigt heerlijk door en even later mag de eerste snoekbaars van de dag poseren.

De eerste van de dag is een feit

Nog maar een keer over dezelfde plek, HJ ziet meer vissen op de dieptemeter. Nu is hij aan de beurt. Weer een fraaie snoekbaars die de shad volledig opslokt. Het schooltje is nu verdwenen. We zoeken verder, maar niet lang. Ik zie HJ’s verticaalstok een beste klap opvangen, strak langs een meerpaal. Spannende momenten, maar dan is er controle over de vis. Een beste baarsbak komt in het oppervlak. Snel het net eronder!

En er lagen er meer…

HJ in zijn nopjes met een prachtige baarsbak

Dat gaat lekker zo! Zat vis in de haven, zou je denken althans, want zoals zo vaak is het na een paar vissen helemaal over. Communiceren ze dan toch met elkaar onder water? Herkennen andere vissen de bewegingen op afstand? We zullen er wel nooit achterkomen. Feit is dat wij de haven weer achter ons laten. Op naar een mooie ondiepe plaat, waar we weer werpend achter de baarzen aan willen.

Daar waar HJ een flinke shad aan de bijhengel laat zakken, wil ik wat anders proberen. Een meer gerichte poging op snoek welteverstaan. De dobberhengel ligt al klaar en wordt voorzien van een voorn. Anderhalve meter diep, twee meter water onder de boot. Ben benieuwd!

Als we de plaat volgen loopt opeens de bodem wel erg hard op. Een onderwater gelegen strekdam zorgt ervoor dat we wel moeten uitwijken. Dan, net voorbij de strekdam, giert de ratel van mijn dobberhengel het uit! Wat? Nu al? Ik draai me om en zie de dobber weer bovenkomen. Toch de bodem? Dan zeilt de dobber rustig schuin de diepte in, zoals alleen een echt buffeloerus dat voor elkaar krijgt. Hartslag 180, rustig strak draaien en achterover met die hengel . Dit voelt goed!

Een log gewicht komt rustig richting boot en neemt dan een korte run naar dieper water. Beste snoek HJ! Dan komt alles opeens toch wel erg gemakkelijk mee en even later zie ik waarom… Het is geen snoek maar een zestiger snoekbaars die de voorn te grazen genomen heeft en hopeloos aan de takel hangt. Één stinger in de bek en de ander in een borstvin, ja dan willen ze wel in de hengel hangen!

Ondanks de teleurstelling kunnen we er wel om lachen. Eens temeer een bewijs dat je ook voor snoekbaars prima groot aas kunt gebruiken. We vervolgen onze drift en een klein half uur later peert mijn dobber er weer vandoor. Dit keer sla ik de aasvis uit de bek van, waarschijnlijk weer, een snoekbaars.

Alleen op een spiegelglad water…

We laten het werpen even voor gezien en besluiten een stukje te speedverticalen. Dit wordt al snel beantwoord door een immense dreun op de grote Salt Shaker van HJ. Een mooie mannetjessnoekbaars van rond de 60 wordt onthaakt en teruggezet. Het diepteverloop is hier prachtig, de bodem spijkerhard. Bij elke strekdam draaien we de shads even op. We zijn hier voor het eerst en het is lastig inschatten wat voor diepte we tegen gaan komen. Boven op de strekdam gaan de shads weer naar beneden, zodat we wel de afdaling mee kunnen pakken. Het is tijdens zo’n afdaling als ik, terwijl mijn shad zeker een meter boven de bodem hangt, een vage roffel voel. De shad wordt min of meer opgetild en ik besluit hard aan te slaan. Zo… Dit is serieus!

Direct begint te slip lijn af te geven, de verticaalstok kromt vervaarlijk. Is dit echt vis? Vraagt HJ. Ja zeker weten! Duidelijke beet, of misschien iets vals gehaakt? Een lompe lange run volgt. Kan bijna geen snoekbaars zijn… Dan lijkt de vis los te schieten. Nee, ze hangt nog! Euh…. Dit begint wel heel erg op meerval te lijken!

Geen gekke gedachte gezien de enorme waterafvoer op de rivieren. Ondertussen duurt de dril maar voort terwijl HJ de boot bij het talud vandaan houdt. Prachtig dit! Spiegelglad water en een dikke onbekende vis aan de andere kant van de lijn. Alleen niet losschieten graag…

Langzaam win ik lijn. Echt meter voor meter om soms weer een aantal meters in te leveren. Toch gaat het volgens HJ allemaal nog net wat te snel, zal in ieder geval geen hele grote meerval zijn… Dan krijgen we plots een enorm ronde witte buik te zien. Snoekbaars en een moddervette ook! Voordat de vis één keer met haar staart kan slaan ligt ze al in het net. De staartdreg van de Shaker zat onder haar borstvin, vandaar die extreme dril. Wat een topvis! Een heus winterkasteel!

Prachtige wintersnoekbaars

Wat een kalf!

In opperbeste stemming vissen we verder. We vangen nog een paar snoekbaarzen en HJ een baars van bescheiden formaat. Met de teller op 9 vissen besluiten we verder te gaan zoeken. Echt wild is het nog niet en HJ heeft nog voldoende interessante waypoints in zijn GPS.

We varen een klein kwartier. Daar waar we de hele ochtend praktisch alleen op het water lagen, wordt het nu drukker en drukker. Altijd maar de vraag of er dan ook echt goed gevangen wordt? Het blijft een bizar gezicht in ieder geval, al die bootjes op één of twee taluds, met daaromheen honderd vierkante kilometer water ‘visbootloos’.

We komen een paar bekenden tegen en maken even een praatje. 22 Vissen horen we, oké, hier lijkt dus best wat vis te liggen. Toch maar even een driftje maken dan voordat we verder zoeken. We beginnen op stevig tempo en na een visloos kwartier zit ik even te brainstormen. Wat gaat er aan de speld? Troebel water nog steeds, meeste aanbeten op groter aas zo lijkt het. Mijn oog valt op een 15cm Kopyto in knaloranje kleur. Mooie felle staartactie, opvallende kleur, dat kon maar zo interessant zijn nu. Ik hang de shad aan de speld, kieper hem over boord en op het moment dat deze de bodem raakt wordt hij met een enorme kleun gegrepen. Een mooie 60er heeft hem flink te grazen genomen en wordt snel weer teruggezet.

Als ik daarna in no time nog 4 aanbeten krijg, terwijl HJ er voor niets naast zit te vissen, krijg ik te horen dat ik de shad spoedig mag inleveren. Euh, je mag er wel eentje lenen hoor… Ben de beroerdste niet… Als HJ ook een oranje kopyto over boord laat krijgt hij binnen twee minuten ook een belachelijk harde aanbeet. Een stevige 60er heeft de kopyto werkelijk verzwolgen. De sleutel lijkt gevonden voor dit moment!

14 Centimeter kopyto, zonder twijfel!

Fraaie geblokte vis

We krijgen een half uur lang geregeld aanbeten en de teller loopt gestaag op naar twintig vissen. Vrijwel alles op die gekke oranje kopyto. De bijhengel met wat dan ook eraan wordt niet naar omgekeken. Zelfs niet als we ook daar een oranje kopyto aan laten zakken. Merkwaardig!

Lange maar slanke baars

Dan valt plots de beet er helemaal af en is het weer tijd om te zoeken. We pakken twee andere talud mee maar hier ligt gewoon weinig vis op het moment. Terug dan maar en even een andere aanpak. Subtiel met de fireball. HJ gaat voor spiering, ik voor voorn. Al snel pakt HJ een snoekbaars, maar dan valt het weer stil.

We naderen langzaam de schemering en de meeste boten blazen weer richting trailerhelling. Wij niet, want oh zo vaak is dit juist het uurtje dat de dag helemaal goed maakt, of in dit geval ‘af’. Ik weet nog een mooi talud grenzend aan een ondiepe plaat. Daar moeten gewoon baarzen en snoekbaarzen liggen. Normaal een prachtstek om te werpen, maar dat laten we in eerste instantie maar even achterwege. Randje talud backtrollen we met 4” shakers. Al snel een voorzichtige aanbeet. Even denk ik toch nog een dikke baarsbak te gaan vangen vandaag, maar het blijkt de eerste snoek van de dag te zijn. Niet groot, maar wel een prachtig exemplaar!

Ook de kleinere exemplaren zijn het bewonderen waard

We vissen verder als HJ weer een mooie snok krijgt. Een leuke snoekbaars van twee meter water. Kort erna nog één. Dat moet werpend toch ook kunnen dan? We besluiten de boot toch maar even te laten driften. Ik richt me, met een fel gekleurde ratelplug, meer op de grote baars, terwijl HJ doorzet met de shad. Die baars wil ik maar al te graag, want stiekem zijn dat toch dé vissen waarom ik naar dit water kom. Toch is het HJ die al snel drie beten krijgt, waarvan hij er één verzilvert. Wederom een fraaie snoekbaars.

Was onze doelstelling voor dit talud om de 25 vissen vol te maken, dat doel vliegen we nu voorbij. Merkwaardige is dat, backtrollend, de gene aan de buitenkant van de boot beten krijgt, terwijl de gene aan de binnenkant ze niet krijgt. En dit terwijl we toch op ongeveer gelijke waterdiepte vissen, erg merkwaardig! Grootste verschil is echter wel dat de vissen bij HJ allemaal blijven hangen terwijl ik een stuk minder gelukkig ben. Ik los zelfs nog een overduidelijk zware baars en ben daar behoorlijk ziek van. Die had de dag echt helemaal af kunnen maken voor mij!

HJ ving de baarzen wél

Die baars zit er helaas niet in, maar wel weet ik nog een fraaie snoekbaars te vangen die, na de shad eerst te toucheren, hem vervolgens vol naar binnen werkt als ik plots de lijn slap laat vallen. Prachtige aanbeet ! HJ brengt de teller uiteindelijk naar 29 vissen, voordat we in het donker terugkomen bij de helling.

We ruimen de spullen op en zitten een kwartier later op de weg. De lange reis wordt onderbroken door een portie avondeten bij HJ thuis, waarna ik het laatste stuk naar huis rijd. Compleet gesloopt parkeer ik de auto en, onder het motto “die rotzooi komt een andere keer wel”, gaat deze gelijk op slot. Nu is er nog maar één route en dat is die naar bed. Niets lekkerder dan na zo’n lange en vooral succesvolle dag een tiental uren in coma te gaan…

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Memorabel
• Snoeiharde snokken!
• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• De keuze gemaakt
• After work zander