Mijn eerste zalm – vissen op Lake Ontario (DEEL 1)
Het was weer eens zover. Voor mijn werk “mocht” ik een inmiddels jaarlijkse trip maken naar Toronto in Canada. Op mijn vorige trips had ik de gelegenheid gehad op uitnodiging van een relatie een dag te varen in een luxe motorjacht op Lake Huron. Hoewel ik het op die dagen zeer naar mijn zin had gehad – wat is het leven op het water toch mooi – had ik stiekem toch een beetje jaloers gekeken naar de vele visbootjes (veel Lunds!) die ik tijdens deze dagen was tegengekomen.
Lake Huron is net als de overige “Great Lakes” in Canada (Lake Superior, Erie Lake, Lake Ontario en Lake Michigan) voor ons “Hollanders” onvoorstelbaar groot. Om een idee te geven, de kleinste van deze meren, Lake Ontario, is altijd nog 30x groter als ons IJsselmeer (en gelukkig heel wat minder leeggestroopt door de beroepsvisserij, maar dat is weer een ander verhaal…). Naast deze grote meren zijn er bovendien nog zeer veel ‘kleinere” meren, waarbij je het woord klein niet al te letterlijk moet nemen.
Great Lakes
De laatste keer dat ik in Canada was had ik me voorgenomen om bij een volgende keer toch echt eens tijd in te plannen om één of enkele dagen te vissen. Ik struinde daarom het internet af op zoek naar een “guide” met een boot en won zoveel mogelijk informatie in naar de vismogelijkheden. Belangrijk daarbij was dat ik mogelijkheden vond op niet al te grote afstand van Toronto. British Columbia, naar het schijnt de hemel op aarde voor ons sportvissers viel daarmee dus af want dat ligt op 5 uur afstand. Met het vliegtuig, welteverstaan…
Nou ligt Toronto direct aan Lake Ontario en al enkele keren had ik aan de oevers gestaan van deze immense “binnenzee” welke zowel in Canada als in de United States is gelegen. Ik voelde me daar eerlijk gezegd nogal verloren en kon mij niet zo goed de vismogelijkheden op deze op het oog erg kale plas voorstellen, waar nergens vanaf de kant de overkant is te zien.
Ten Noorden van Toronto, op ruim een uur rijden ligt Lake Simcoe. Dit meer is veel kleiner (alhoewel altijd nog 725 vierkante kilometer groot) en is voor een groot gedeelte omzoomd met bossen. Ook liggen er enkele mooie eilanden in. In dit meer kan er gevist worden op Snoek, Musky, Walleye, Whitefish en diverse Bass-soorten. In de winter vriest Lake Simcoe helemaal dicht en ijsvissen is dan een populaire sport, zo vond ik op internet. Dit meer vond ik er interessant uitzien en ik besloot dan ook in eerste instantie hier op zoek te gaan naar een gids met een boot. Al snel vond ik meerdere websites van gidsen die van vissen hun beroep hadden gemaakt en die stuurde ik eens een paar mails, voor het inwinnen van meer informatie. Die kreeg ik keurig en ik besloot bij mijn volgende trip naar Canada hier verder op in te gaan.
Afgelopen week was het dus zover. Tijdens het plannen van dit (werk)bezoek had ik de zondag vrij gepland om te gaan vissen. Ik had mijn keuze laten vallen op gids Greg Amiel. Dit leek mij op het oog een fanatieke visser en hij was bovendien in het bezit van een relatief kleine boot, een Lund Tyee, wat mij wel aansprak.
Lund Tyee
Tijdens mijn mailwisselingen met Greg liet hij mij weten dat hij behalve op Lake Simcoe (waar ik mijn zinnen op snoek had gezet, daar was ik na twee maanden te hebben droog gestaan in Nederland hard aan toe), ook veel viste op Lake Ontario op King Salmon, ook wel Chinook genoemd. De periode die ik wilde vissen was normaal gesproken goed voor deze visserij waarbij er trollend met downriggers en planerboards kleine lepels en ander kunstaas op diep tot zeer diep water worden aangeboden. Dus als ik daar interesse in had zou dat ook tot de mogelijkheden behoren, zo liet Greg mij weten.
Mmm, dat klonk inderdaad ook best interessant. Omdat ik nog nooit een zalm had gevangen en ook eigenlijk maar weinig wist van de visserij hierop besloot ik op het internet hier meer over te leren. Die Chinooks zagen er inderdaad prachtig uit en ze schenen bovendien ook nog eens behoorlijk sterk te zijn. Bovendien had ik nog nooit met downriggers gevist en ook dat wilde ik wel eens zien. En dus besloot ik het idee om op snoek te gaan vissen op Lake Simcoe te laten varen en te gaan proberen mijn eerste zalm te vangen.
Greg Amiel
Het is s’ochtends zes uur als ik met mijn huurauto arriveer op de afgesproken trailerhelling, slechts 20 minuten rijden van mijn hotel vlak bij de internationale luchthaven van Toronto. Het is net licht en Greg is druk doende de boot klaar te maken voor naar wat er uitziet een schitterende dag vissen met mooi weer, hoge temperaturen en totaal geen wind. We begroeten elkaar en na een korte kennismaking stap ik aan boord. Best een beetje vreemd hoor, normaal gesproken ben ik het die druk bezig is met alle voorbereidingen aan mijn boot en het inladen van altijd weer teveel spullen. Nu is het enige wat ik bij me heb een Pelicase met daarin mijn Nikon D90 camera en twee vanochtend in de haast bij een benzinepomp gekochte broodjes.
Al snel word de 150 pk Yamaha gestart en even later vliegen we in westelijke richting naar dieper water. Al na 10 minuten, de waterdiepte bedraagt inmiddels zo’n 30 meter, gaat het gas eraf en kan het kunstaas over boord. We gaan vissen met 4 hengels. 2 worden er voorzien van kleine lepeltjes en de andere twee van een soort van “tubefly”. Ongeveer een meter boven dit aas wordt er op drie hengels bovendien nog een “Spindoctor” gemonteerd. Deze zeg maar “uit de kluiten gewassen lepel” gaat tijdens het trollen om zijn as draaien waardoor deze enorm opvalt. Dit moet dan de aandacht trekken van de zalm die, dat is tenminste de bedoeling, vervolgens een tamelijk ongezonde interesse gaat ontwikkelen voor dat wat er achter zwemt, ons aas. Ongelooflijk dat ze hier intrappen denk ik bij mezelf, want het ziet er uit als een goedkope kermis-attractie en met een “natuurlijke aaspresentatie” heeft het echt helemaal niets te maken. Wat maar weer bewijst dat vissen vreemde en onvoorspelbare wezens zijn waar we bij tijd en wijle helemaal niets van begrijpen.
Twee van de vier montages worden met behulp van Canon Downriggers op diepte gebracht. Deze mogen ze achter de boot op verschillende diepten, niet al te ver van de bodem, hun verleidelijke werk gaan verrichten, Één van de andere montages is verbonden met 100 meter leadcore, gevolgd door zo’n 20-30 meter 20-ponds nylon lijn. De leadcore, die er voor zorgt dat de lichte lepel behoorlijk diep kan worden aangeboden wordt in zijn geheel, gevolgd door nog zo’n 20-30 meter nylon, uitgevaren waarna een planerboard wordt gemonteerd. Deze zorgt ervoor dat het geheel netjes links van de boot blijft waardoor het aas goed gespreid kan worden aangeboden. De laatste hengel die geïnstalleerd wordt heeft een (Shimano) reel welke is voorzien van enkele honderden meter 7-strand “wire”, staaldraad dus en een dipsy diver. Ook dit moet er voor zorgen dat het aas op behoorlijke diepte wordt aangeboden.
Zo, nu kan het vissen beginnen. Voor het trollen maakt Greg gebruik van een 9,9 PK Yamaha. Hiermee laat hij de boot met een snelheid van tussen de 2,25 en 2,75 mile per uur lopen over de vele waywoints die hij in de loop der jaren in zijn Lowrance LCX 27 verzameld heeft. Greg blijkt een bijzonder gedreven sportvisser die maar liefst 200 dagen per jaar op het water zit, al dan niet met klanten. Bovendien is Greg een fanatieke “tournament visser die met de visserij op walleye en zalm elk jaar weer behoorlijke bedragen aan prijzengeld bij elkaar weet te vissen. Vissen zit, zo merk ik al heel snel bij hem in het bloed, of beter gezegd in de DNA.
Het is nog fris op het water en bovendien behoorlijk mistig. Volgens de geleerden zal de mist echter in de loop van de ochtend gaan optrekken en dan beloofd het een mooie dag te worden. Na drie kwartier getrold te hebben is er nog niets gebeurd. Greg begint een beetje onrustig te worden en belt eens een paar vrienden van hem die ook “ergens” op het meer met bootjes op het water zitten. Hoewel ochtend normaal gesproken de beste tijd van de dag is hebben ook zij nog geen vis in de boot. Wel hebben ze een aanbeet gehad. Niet veel later laat van de andere boten echter telefonisch weten hun eerste vis aan het drillen te zijn die naar later blijkt 20 pond weegt. Ook een andere bekende van Greg meldt even later een vis te hebben. Greg wordt nu nog onmgeduldiger. Informatie wordt uitgewisseld en we besluiten te wisselen van kunstaas. Ander aas, ander kleurtje, andere diepte, het lijkt wel snoekbaarsvissen.
Ik praat met Greg over de wonderlijke King Salmon, ook wel Chinook genaamd. De King Salmon komt van oorsprong niet voor in Lake Ontario en word sinds de jaren 70 uitgezet om de door vervuiling en enorme algengroei onstane overpopulatie van Smelt en Alewives (kleine vissoorten die het hoofdmenu vormen van de King Salmon) tegen te gaan. Oorspronkelijk kwam er in Lake Ontario wel Atlantische zalm voor, maar door overbevissing en het vernietigen van hun paaiplaatsen is deze al lang geleden uitgestorven. Momenteel is er wel een programma gaande om de Atlantische zalm weer ter herintroduceren, maar de resultaten daarvan zijn nog onduidelijk. King Salmon’s worden gemiddeld zo’n vier jaar oud en groeien dus waanzinnig snel. Het is moeilijk te bevatten dat ze in deze korte tijd 20-40 lbs wegen. Na gemiddeld vier jaar keren de King Salmons terug naar de Salmon River (hier zijn ze in een kwekerij opgegroeid) om te paaien waarna ze dood gaan.
Een half uur later is het dan toch raak. De top van de linker downrigger hengel veert schokkend terug. Op commando van Greg begin ik als een gek aan de reel te draaien om de “slack” in de lijn eruit te draaien en contact de zoeken met de vis. Zodra ik dit heb neemt de vis meteen een flinke run en begint de slip van de Shimano reel te kraaien van plezier. Yes! Even later zie ik een flinke kolk aan de oppervlakte, ver achter de boot. De vis, volgens Greg een goeie, is na de aanslag met een rotgang naar de oppervlakte gezwommen. Na een stevig robbertje vechten waarbij de vis nog enkele keren flink door de slip gaat ligt ze naast de boot en even later in het net. Mijn eerste zalm is een feit! Greg laat de vis in het net in het water hangen. Omdat ik deze vis wil terugzetten laten we hem daar even bijkomen terwijl ik de camera klaarmaak. Vervolgens maken we snel een paar foto’s en wordt de vis weer overboord gezet. Alhoewel de mooie Chinook met een geschat gewicht van 22pond slechts heel kort in de boot is geweest heeft de vis moeite om weer weg te zwemmen. Zou dat komen omdat de vis zo snel naar boven kwam? Even later duikt de vis echter toch de diepte in. We schudden elkaar de hand en maken de hengels weer klaar.
Mijn eerste zalm!
Michel Rijnberg (over enkele dagen volgt DEEL 2)
