Memorabel
Je hebt visdagen en Visdagen. Een dag goed vangen geeft niet altijd het ultieme gevoel, daar komt gewoon meer bij kijken. Gemaakte keuzes en genomen risico’s wegen zeker mee in het gevoel achteraf. Met een aantal mindere tot slechte snoekdagen achter de rug, en zelfs een afgelaste visdag, werd het tijd om het roer resoluut om te gooien.
Een doordeweekse dag, windstil, zonnetje erbij… Een dag die schreeuwt om groot water en een ‘subtiele’ visserij. De visserij op stekelrovers dus, al zullen we een grote snoek natuurlijk ook niet overslaan. Een flink eind rijden en dus besluit ik om op maandagavond al af te reizen naar Hendrik Jan. Met een voorraadje kleine brasempjes, kolbleien en een paar forse voorns naast een flinke dosis shads en hengels sta ik rond de klok van negen bij hem voor de deur.
Onderweg al wat mist, dat beloofd niet veel goeds! Het is absoluut windstil en het belooft de eerste koude nacht sinds tijden te worden. Als dat maar goed gaat! We overzien ons plan en nemen tevens een back up plan door. Mocht het grote water door mist niet bevisbaar blijken dan weet ik nog wel een leuke stek op een ander water, waar we in ieder geval een paar uur ons gang kunnen gaan.
De volgende morgen rijden we om half zes weg, al snel verdwijnen we in de mist en we zijn dan ook blij met ons back up plan. Met een dergelijk lange rit voor de boeg wil je immers niet voor niets op pad, of slechts een half dagje kunnen vissen. De rit voorloopt verder spoedig en net na de schemer rolt de boot dan ook van de trailer.
We beginnen werpend op een stek waar vaak wel grote baars of leuke snoekbaars te vangen is. Salt Shakers met een 10 tot 12 grams loodkop kunnen hier met lange glijvluchten gevist worden, maar het levert slechts een paar frommels op. De vis ligt verspreid en dus besluiten we te gaan speedverticalen. Met twee kilometer per uur achteruit varen, shad met een 28 grams kop en dan bijna slepend vissen. Slechts enkele centimeters wordt de shad opgetild om hem vervolgens zo lang mogelijk boven de bodem te laten zweven. Binnen vijf minuten wordt mijn shad onderschept en krijg ik het aan de stok met een oude maar machtige baars. Met 43cm een zeer fraai begin van de dag!
Prachtige start
We vervolgen onze weg en één ding is zeker, wit is dé kleur op dit moment, want daar waar ik geen enkele aanbeet meer mag noteren, drilt Hendrik Jan de een na de andere snoekbaars af. Leuke vissen, allemaal ruim maats. Pas als ik ook overschakel op een witte shad, zoals die van Hendrik Jan, begin ik ook vis te vangen. Ik trek de score weer aardig bij en als de zon eindelijk door de mist prikt, staan we op 13 snoekbaarzen, een baars en een snoekje. Het is 11 uur en we besluiten weer te traileren, we vangen leuk, maar komen toch voor plan A.
Geen weer voor open water, wel mooi!
Witte shads en speedverticalen, dé combinatie deze ochtend
Mooie volle vis
Als we om twaalf uur voor de tweede keer bij een helling wegvaren trekt de mist volledig weg en kunnen we genieten van een heerlijk zonnetje. We blazen naar de eerste stek en nog voordat ik met mijn ogen kan knipperen slaat Hendrik Jan al een aanbeet mis. Kans om er over na te denken krijg ik niet en nog voor mijn shad de bodem raakt zie ik hem opnieuw opspringen en aanslaan. Een klein visje op de fireball heeft de interesse van een serieuze snoekbaars gewekt en eenmaal in het oppervlak gaat dan ook snel het net eronder. Wat een start op deze nieuwe stek! De vis bloed helaas wat en gaat dus vlot weer terug, dit belooft wat!
Plan A bleek de enige juiste keuze!
Normaal zou je nu een verhaal krijgen van ‘maar niets is minder waar’, of ‘het was gelijk de laatste’, maar nee, niet deze Visdag met de grote V. Hendrik Jan vangt in no time nog een paar fraaie vissen bij en ik vraag me af wat ik verkeerd doe. Een paar keer wisselen van shad brengt soelaas en dan begin ook ik mijn vissen te vangen. Bizar genoeg zijn ze allemaal boven de zestig en we beleven keer op keer dan ook leuke drils tussen de 5 en 7 meter.
Liever plons dan pok!
Als de beet er af gaat gaan we weer over op speedverticalen en gelijk komen de beten weer. Ook hier is wit dé kleur van de dag en de shads mogen bovendien best fors zijn. Twaalf centimeter en meer met een grote schoepstaart, maar ook vorkstaarten van fors formaat vangen vis.
Met de tanden bloot…
Stuk voor stuk fraaie formaten
Na een half uur gaat de beet er wederom af en we schakelen weer over op een tragere visserij. Ik verwissel de grote voorn op de fireball voor een klein kolbleitje aan een soort dropshotmontage en aan de handhengel hang ik een Rangevib verticaalplug. Met zijn agressieve actie een aasje wat vaak de nodige aanbeten oplevert op die momenten dat ze shads met rust laten. We zijn amper onderweg als ik een beet mis, om enkele tellen later opnieuw aan te slaan op een enorme dreun. Ik dril de vis af en als deze in het oppervlak komt zie ik ook mijn steunhengel dubbel slaan. Ik geef mijn verticaalstok snel over en hijs vol aan op een zware vis. Wat een gekkenwerk dit!
Geniale dubbel!
Schitterend vet exemplaar!
Ook nu vangen we weer een leuke serie vissen bij waarna de beet er opnieuw af gaat. Het moet werkelijk afgeladen liggen met snoekbaars daar beneden maar om te blijven vangen zullen we regelmatig moeten wisselen van tactiek. We besluiten dan ook te ankeren en werpend te gaan vissen. Direct de eerste worp wordt de shad van HJ onderschept en kan hij de zoveelste zestiger drillen. Mijn aasvis wordt ook nog een keer onder de boot weg gesnaaid maar verder blijft het rustig.
Hendrik Jan heeft al een tijdje een sleepje achter de boot hangen met daaraan een klein brasempje. Als hij deze een keer over het taludje werpt volgt direct een aanbeet. Even wachten, doorhalen en zijn bamihengel slaat hoepeltje rond. Of een zeer grote snoekbaars, maar beide denken we meer aan een snoek. De vis blijft uiterst rustig en dit is maar goed ook gezien de 20/00 lijn die Hendrik Jan gebruikt. De vis heeft de blauwe lucht nog niet gezien of verdwijnt in het grote schepnet, geen tijd voor twijfel met dit materiaal! Na een kort protest mag Hendrik Jan op de foto met een pracht van een snoek, welke daarna weer snel verder mag.
Tussendoortje, maar zeker welkom!
We gaan weer over op speedverticalen en gelijk komen de aanbeten weer. Bizar hoe ze de ene techniek totaal links laten liggen terwijl de andere helemaal hot is. Nog mooier is dat de vangende techniek wisselt per (half) uur wat de visserij zeer enerverend maakt. Onder de vissen zit een leuke vis met vergroeide rugvin voor mij en een zeer fraai gebouwde vis voor Hendrik Jan.
Typische rugvin
Een van de vele zware vissen deze middag
Kasteel in spé
Kijkend naar het westen zien we een enorme mistbank opdoemen, dat belooft niet veel goeds… We besluiten nog snel een stukje verder te varen, om nog een andere stek te proberen. Indien mogelijk zullen we hier weer terug keren tegen de schemer. We varen een eindje door en beginnen dan met speedverticalen langs een lang talud. Vrij snel krijg ik een enorme dreun en kan ik de volgende fraaie snoekbaars bijschrijven. Vijf minuten later de volgende, ook hier zijn ze los dus!
We volgen het talud totdat ik HJ zie opveren, hier komt er één, kan niet anders! Hij ziet een mooie bult in het talud en krijgt gelijk een heerlijke aanbeet. De vis lost direct maar twee tellen later is het opnieuw raak, ik draai me snel om en stuur mijn shad over hetzelfde bultje. BOF! Ook voor mij een dikke vis! Grijnzend van oor tot oor scheppen we twee zeer fraaie vissen.
Met een grijns van snoekbaars tot snoekbaars :)
Prachtig gekleurde vis
We zoeken het bultje weer op en gelijk kan ik de volgende vis noteren. Schitterende formaten keer op keer en dus gooien we snel een marker overboord. We varen een eindje door en vissen de stek dan werpend af, zo vangen we de laatste drie fraaie snoekbaarzen, terwijl we volledig opgeslokt worden door de mist. Het is net drie uur geweest maar helaas moeten we de dag toch afronden. Het wordt anders gewoonweg te gevaarlijk. Heel erg kunnen we er niet mee zitten gezien de belachelijke score, maar anderzijds zijn we toch benieuwd waar de dag was geëindigd als we tot het donker door hadden kunnen vissen…
Voor dit moment blijkt maar weer hoe belangrijk een GPS is op groot water, want zonder waren we echt nooit meer bij de helling gekomen deze dag. Het zicht is gedaald naar een meter of twintig en nadat we eerst al op een ondiepe bank terecht komen zijn we een klein uur onderweg om weer bij de helling te komen. Hier wordt de boot snel getrailerd waarna we direct de camera erbij pakken. We genieten van een rondje foto’s en stappen dan in de auto. Zelfs twee en een half uur file krijgen ons niet chagrijnig vandaag, zeer zeker niet!
Groet,
Volkmar Strikkers
Mooi verhaal en dito vissen…dit zijn de dagen waar we voor gaan, de dagen met een dikke gouden rand!
Aardige reproductie trouwens, na een dag met zoveel actie :)
gr.Jeroen