Malediven 2011 – deel 1
Dat een (dure) buitenlandse vistrip geen garantie is voor succes werd wel duidelijk tijdens onze reis naar de Malediven. Aanpassingsvermogen bleek cruciaal te zijn.
Ongeveer een jaar geleden begon ik te zoeken naar een bestemming waar je op Giant Trevally (GT) kan vissen. De grootste soort binnen de trevally familie. Een supersterke vis met een bruut uiterlijk. Een vis aan de top van de voedselketen en een flinke uitdaging!
Bovenaan de voedselketen…
Verschillende plekken kwamen langs, maar waren niet haalbaar. De meeste plekken waren moeilijk bereikbaar of te duur ($1000 per dag!) Zo kwam ik uit bij de Malediven. Deze plek roept bij de meeste mensen gedachten op van schitterende eilandjes en een ongerept onderwaterleven. Volkmar was hier jaren geleden al eens en had, al snorkelend, allerlei schitterende vissen gezien. Nu mag je bij de resorts niet vissen, maar er zijn nog honderden onbewoonde eilandjes en daar is het géén probleem.
Ik vond op internet een mooie houseboat waar we, met een groepje van 6 vissers, alle ruimte hadden. We zouden hoofdzakelijk gaan vliegvissen, maar er gingen ook wat zware spinhengels mee. Sommige vissers waren “fly only”, maar ik mag ook graag met de spinhengel aan de slag. Werpen met poppers of bodemvissen met aas, ik was op alles voorbereidt. Voor de vliegvisserij werden honderden clousers (type streamer), krabjes en poppers gemaakt. Het internet werd afgespeurd naar speciale vliegenlijnen en de te verwachten visserij. Een degelijke voorbereiding is cruciaal voor het slagen van een vistrip.
Ons verblijf voor de komende 12 dagen
Tijdens de vliegreis lag de limiet op 20kg per persoon. Dat is bar weinig voor een vistrip voor 2 weken. Nu heb ik dit wel vaker meegemaakt en zo wordt je inventief met het inpakken. Waadschoenen en kleding propte ik in mijn jas en zware poppers gingen zonder haken in mijn handbagage. De lange reis verliep soepel en zo gingen we van een koud en druilerig Nederland naar 30graden en een heerlijk zonnetje op de Malediven! De koffers kwamen vlot van de band, alleen Jeroen en ik stonden nog te wachten op onze bagage. Na een tijdje werd het wel erg stil op de bagageband. Toch maar even navraag doen. Dan krijgen we het nieuws dat alle bagage al uitgeladen is! Shit, geen bagage betekent geen vispullen, wat nu?
We worden doorverwezen naar een kantoortje waar ze het voor ons gaan uitzoeken. Dit gaat even anders dan simpelweg het bagagenummer intikken en kijken waar de bagage zich bevind. Hier wordt nog gewerkt met telex berichten! We kunnen dus alleen maar wachten op bericht terug uit Qatar, onze 2e overstapplaats. Eerst maar met zijn allen naar onze houseboat die in de haven ligt te wachten. Er wordt kennisgemaakt met de bemanning en (bijna) iedereen gaat zijn spullen inruimen. Kort hierna worden de hengels opgetuigd, want iedereen wil vanmiddag nog wel even vissen. Jeroen en ik kunnen gelukkig wat spullen lenen, zodat ook wij met de vlieghengel aan de slag kunnen. Met de twee motorbootjes gaan we de oeverzone afvissen. Een mooi scherp talud bedekt met koraal, dat moet wel vis opleveren! Helaas is het voornamelijk kleine vis wat we zien. Overal zitten kleine groupertjes die zich vol op de clousers stortten. Schitterende visjes, maar geen sport op een aftma 8 of 10 vlieghengel.
Kleurrijk groupertje
De volgende dag zijn we weer vroeg op de luchthaven. Helaas is er nog steeds geen bagage aangekomen. Gelukkig wel bericht uit Qatar. Onze bagage is onderweg en komt waarschijnlijk morgen aan. Dus nog maar een dagje in de buurt vissen. Hopelijk kunnen we dan morgen eindelijk naar de betere eilandjes. Op de terugweg zie ik zowaar wat bonefish zwemmen in de haven. Ook heeft Jaap vanaf de houseboat een mooie bluefin trevally achter zijn popper aangehad. Er is dus ook grotere vis actief. Dit geeft ons het nodige vertrouwen voor de middag. Toch blijkt de visserij nogal taai te zijn. We kunnen af en toe wel betere vissen aangooien, maar verder dan wat volgers komen we niet. Aan het eind van de dag blijkt ook weer dat Jeroen en ik geen gelukkige combinatie vormen. Terwijl de zon langzaam ondergaat houd onze buitenboordmotor er mee op. Hij is met geen mogelijkheid meer te starten en we driften langzaam de drukke vaarroute van Malé in. Zonder verlichting kan dat erg gevaarlijk worden! Gelukkig hebben we hier ontvangst met de telefoon, zodat we hulp kunnen inroepen. En zo worden we na een tijdje terug gesleept naar de haven. Eenmaal terug op de houseboat worden we lachend ontvangen en staat er een heerlijke maaltijd klaar. Dat gaat er wel in na een lange dag op het water.
Met een skiff stuurloos in de hoofdscheepvaartroute, waar piraten (veelal in skiffs) bejaagd worden door de marine. Het moet je maar lukken… :)
Aan onze pech lijkt een einde te komen. Onze bagage is er! Met uiteindelijk 48uur vertraging aangekomen. Nu op naar de goede stekken! Dat wordt lastiger dan verwacht, want de wind is ondertussen flink aangetrokken. Noodgedwongen moeten we de overtocht naar de volgende eilandengroep (atoll) opsplitsen in twee of drie dagen. Tussendoor overnachten we bij een koraalrif met een mooie dropoff.
Eindelijk kunnen we met ons eigen materiaal aan de slag
Wadend tussen het koraal bevissen we de dropoff. Allemaal gewapend met een zware vlieghengel voorzien van een popper of clouser. Binnen 5 minuten knalt er al een mooie GT op mijn popper, maar die lost de haak jammer genoeg. Dat belooft wat! Maar dat was voor mij ook gelijk de enige aanbeet. Eindeloos gegooid, maar verder niets meer gezien. Diegene die met clousers aan de slag gingen hadden meer actie. Er werd wat kleinere bluefin, snapper en grouper gevangen. De grotere GT’s en bluefins volgden de clouser tot onder de top om op het laatst alsnog weg te draaien. Het werd wel duidelijk dat ze zich niet zomaar lieten verleiden. Ook de bonefish die we zien op de flats zijn erg schuw. We hadden niet verwacht dat we in zo’n groot gebied last zouden hebben van dressuur.
De dag erna geeft eenzelfde beeld. Brian, onze schipper en gids, stelt voor om met een van de bijbootjes het rif af te struinen. Jeroen en ik besluiten dat na de lunch te proberen Ik vis met een zware popperhengel en een 120 grams popper. De grote popper maakt veel kabaal aan het oppervlak, ideaal om de vis vanuit de diepte omhoog te krijgen. Brian stuurt de boot zodanig dat ik de popper vanaf het ondiepe kan terugvissen naar het diepere gedeelte. De GT’s liggen meestal in het diepe water net buiten het rif. Af en toe komt er een vis op de popper af, maar een echt goede aanbeet blijft vooralsnog uit. Maar uit het niets is daar een explosie op mijn popper! De GT komt volledig het water uit en ik wordt de halve boot doorgesleurd. Wat een kracht hebben die GT’s toch! Nadat ik de GT uit het koraal heb gehouden moet de vis het redelijk snel afleggen tegen de zware hengel met 80ponds powerpro. Even een paar foto’s en dan kan de GT weer terug de diepte in. Dit was nog een bescheiden formaat GT, hoe moeten die echt grote vissen dan wel niet tekeer gaan?
De eerste GT is binnen!
We zien nu ook regelmatig jagende vissen aan de oppervlakte, maar krijgen geen aanbeten meer. Pas als het tijd wordt om terug te gaan krijgt Jeroen een keiharde aanbeet vlakbij het rif. Gewoon tijdens het binnendraaien van zijn popper! Hij geeft de vis geen ruimte en zijn #10 vlieghengel gaat hoepeltje rond. Met grote moeite kan Jeroen de vis uit het koraal houden. Het blijkt geen GT te zijn. Volgens Brian is het een jobfish. Niettemin een erg sterke soort met aardige tandjes.
Weer een nieuwe soort voor Jeroen
Aan boord komen we niets te kort
Tot ziens in deel 2!
Groet,
André
Leuk! Ben benieuwd naar deel 2! Gaan die grote boten niet voor je aan de kant?