Location GTX – Deel 3

Na de succesvolle eerste dag is de hele groep gewillig om weer het water op te gaan. Maar niet voor een stevig ontbijt, wat wederom door Andy verzorgd wordt. Oploskoffie smaakt hier beter als ooit tevoren, het is geweldig hoe ‘simpel leven’ een en ander in perspectief zet, en terwijl het langzaam licht wordt verorberen we boterhammen gebakken ei, worst, kipnuggets en alles wat we voor de vingers krijgen.

De rest van de crew druppelt ook binnen op het achterdek en we beginnen de visboten in te laden. Vandaag vis ik met Pascal, Ronald met Lesley en Mark stapt bij Ron in de boot. Pascal en ik varen als eerste weg en we zetten direct koers naar een vuurtoren die op de rand van het rif staat.

Een fluor roze FCL Labo EBIPOP 140, vers uit de verpakking en voorzien van nieuw ijzerwerk, gaat aan de speld en ik smijt hem richting de palen in het water. Per definitie een erg interessante stek natuurlijk en al na een worp of vijf wordt mijn popper gegrepen door een vis met TGV ambities, niet normaal wat gaat dit hard! Negen kilo slip wordt totaal genegeerd terwijl de vis naar open water racet. En dan…

Tsjak…

Weg vis, weg popper, weg vijftig euro. Tien euro per worp ongeveer, dure hobby dat GT vissen… J 200LB Voorslag schoon afgebeten, vermoedelijk was een grote Spanish Mackerel de dader…

“GT Rock”, de plek waar gisteren ook meerdere vissen vandaan kwamen, daar vissen we verder. Het is vrij bewolkt en ik pak zodoende weer iets fels. Een knalroze DAL GT3D gaat aan de splitring, daar waar Pascal met een stickbait start.

We beginnen te gooien en verwachten elk moment een aanbeet. Terecht zo blijkt, want strak tegen de stenen wordt mijn popper met een enorme klap gemist. De GT’s moeten er bij wijze van op hun zij zwemmen om niet droog te vallen, ongelooflijk dat ze op dit ondiepe water rondhangen. Een paar worpen later volgt weer een aanbeet type “vallende grindtegel” en dit keer trek ik de hengel goed krom. Ook Pascal, wiens popper dicht naast de mijne popt, krijgt een furieuze aanbeet uit hetzelfde groepje, maar zijn GT blijft helaas niet hangen.

De dril is kort maar heftig en even later kan de kapitein een GT aan boord tillen. Een mooie goedmaker voor de afgebeten popper kort daarvoor…

Goedmaker voor de afgebeten popper

De vis mag weer zwemmen en wij vissen door. Op deze stek blijft het rustig en we besluiten verder te vissen langs de stekken die gisteren aanbeten op leverden. Het weer is echter aan het omslaan en het is duidelijk dat het de activiteit niet ten goede komt. Terwijl een donkergrijze muur dichterbij kruipt, vissen we zeker drie uur zonder echte actie. Oké een tik links en rechts van kleine rif bewoners, maar niets waar je wat mee kunt. We besluiten dan maar even te gaan trollen om te kijken of we misschien nog een Spanish Mackerel kunnen scoren.

De mooiste stekken…

Kaboohm! Ale’s Lures Jeager in actie

De zeearend vindt onze poppers ook erg interessant

De grijze muur verzwelgt inmiddels ook de meest dichtbij gelegen eilanden en niet veel later zijn ook wij aan de beurt. En nergens regent het zo hard als in de tropen. In no time staat er tien centimeter water in de boot. Als we bijna het eiland rond zijn komt bij mij de verlossende knal, maar de vis wordt niet gehaakt. Direct volgt er echter een tweede knal en ik laat  de plug stilvallen. BOEM!

Een snelle run volgt, maar daarna krijg ik de vis al rap onder controle. Het blijkt een Spanish Mackerel te zijn van een centimeter of negentig. Pascal filmt de vis kort met zijn GoPro en dan mag de vis weer zwemmen. Geen kans om een foto te maken in deze waanzinnige stortbui!

We trollen nog een paar rondjes maar terwijl de bui weer van ons af kruipt blijft actie volledig uit. De watertemperatuur aan het oppervlak zal ongetwijfeld gezakt zijn en het de visserij ligt op zijn gat. We besluiten nog even terug te gaan naar “GT Rock” en als actie daar ook uit blijft een vroege middagpauze te houden.

GT Rock levert niets op en dus liggen we even later bij de houseboat. Het is nog vroeg en zodoende ontstaat het plan om te gaan snorkelen totdat de rest van de groep terugkomt. We worden afgezet bij een ondiep rif tussen twee eilanden en terwijl de volgboot in de buurt blijft snorkelen wij richting een onbewoond eiland. Het is maar een meter diep, maar waar je ook kijkt je ziet vis. Kort bij het eiland ontploft het zand nog als er een rog wegvliegt, prachtig.

Eenmaal op de kant struinen we een half uurtje rond. Overal waar je kijkt beweegt wel iets. Kleine heremietkreeften scharrelen rond en ook het zand lijkt soms te bewegen. Blijken minuscule en semi transparante krabbetjes te zijn, een paar zandkorrels groot. Zelfs met mijn macro lens vrijwel onmogelijk vast te leggen.

Ongerept

Struinen op een onbewoond eiland

Zou hier al eerder iemand gestaan hebben?

Heremiet kreeft

Zoek de krab

In de baai achter het eiland zien we een aantal zeeschildpadden boven komen en we besluiten te kijken of we er snorkelend bij kunnen komen. Onderweg opeens twee grote groene vlekken op ondiep water. Het zal toch niet? Napoleonfish! De vissen zijn minder blij met onze aanwezigheid en stuiven er vandoor als ik me over boord laat zakken. Eenmaal onder water zie ik vervolgens een grote zwarte popper op me af komen. Pascal had duidelijk andere plannen, haha!

We snorkelen verder langs de dropoff en het is echt ongekend mooi. Nergens anders heb ik zulk weelderig koraal gezien en de hoeveelheid vissoorten is gewoon bizar. Je blijft maar verder trappelen, benieuwd naar wat er nog meer tevoorschijn komt. Uiteindelijk eindigen we in een grote school Humphead Parrotfish. De grootste papegaaivis soort ter wereld en wat zijn deze hulkgroene vissen indrukwekkend. Meer dan een meter lang en dan praat je over vissen van rond de veertig kilo! Het geknaag aan het koraal maakt een behoorlijk lawaai en een verscheidenheid aan rif vissen volgt de school op zoek naar restjes. Geweldig gezicht! Maar ook de grote grouper die ik langs het rif zag afdalen, of de zeeschildpadden die langszij kwamen, of de Spanish Mackerel die mij kwam observeren en helemaal oplichtte, allemaal ervaringen die op mijn netvlies gebrand staan. Bijna net zo mooi als vissen dit…

Terug bij de lunch blijkt dat we toch wat te lang in het water gelegen hebben, mijn rug staat in de fik, zoveel is duidelijk. Problemen voor later, maar ik laat me al wel vast dik insmeren in de after sun. Ook bij Lesley en Ronald, die al aan tafel zitten, was het erg taai vanmorgen. Ronald had één mooie Yellowspot Trevally jiggend gevangen en daarnaast hadden ze enkel trollend vis gevangen. Spanish Mackerel en Barracuda, zo bleek.

Mark en Ron, die vandaag een stuk verder weg gevist hebben en pas terugkomen als wij alweer klaar voor de start zijn, deden het beduidend beter. Voor Ron een blacktip Reefshark the de DAL GT3D popper niet kon weerstaan en Mark was echt spekkoper. Een fraaie Bluefin Trevally, twee Barracudas, een GT en een lap van een Spanish Mackerel gingen voor zijn FCL Labo SPP140. De Mackerel ging ver over de 130 en had Mark letterlijk op de knieën gekregen tijdens het gevecht. Wat een vis! Trollend had Ron ook nog een Spanish Mackerel gevangen, en ook zijn eerste GT was dichtbij. Helaas werd deze met DAL GT3D en al in het rif verspeeld… Kers op zijn taart, na eerst een kleinere grouper, was wel de bak van een grouper die hij tijdens een double hookup wist te vangen. Mark een GT, hij de grouper. Beide vissen gingen voor de SPP140 van FCL Labo, die het in het ruige water kennerlijk erg goed deed vandaag. Interessant!

Goed, het kon dus wel vanochtend, maar wij visten op de verkeerde stekken. Helaas was er ook minder nieuws. De Canon EOS 5D van Mark was tijdens de gigantische regenbui gesneuveld in een niet zo waterdichte tas… Zul je net zien dat je de grootste vissen van de vakantie enkel met je telefoon kan fotograferen…

Na de lunch volgt de middagsessie. Ron en Mark besluiten eerst te gaan snorkelen, terwijl wij al weer naar de stekken varen. Het blijft taai. Een enkele misser links en rechts is alles wat we zien tot het einde van de middag. Ze staan gewoon niet aan en dan is popperen zowel fysiek als mentaal best een zware bezigheid. Je moet vol gas door blijven gaan, juist als de visserij slecht is vaak nog meer kabaal maken en dat terwijl je weet dat de kans op een aanbeet nihil is.  Als Pascal na al die vis loze uren dan ook nog eens last krijgt van materiaalpech, zakt de moraal wel een beetje.

Zijn speciaal voor deze trip aangeschafte Jerry Brown lijn, welke bekend staat als dé lijn voor deze visserij, blijft maar spontaan breken, als we hem testen na het leggen van weer een nieuwe knoop. Vijftig kilo trekkracht en breken zonder dat we kracht hoeven te zetten. Elke keer knippen we weer een lang stuk lijn af, waarna het knopen overnieuw begint. Elke knoop kost vijf tot tien minuten en als je hem dan direct weer kapot trekt…

Tussendoor vis ik wel gewoon verder natuurlijk, en we schrikken ons beide het apenzuur als totaal uit het niets een grote Spanish Mackerel verticaal het water uit komt zetten. Ze mist mijn stickbait op een haar maar hangt seconden lang in de lucht. Zeker vier meter hoog kwam ze, alvorens weer in het water te landen. Ik sta aan de vloer van de boot genageld, wat een aanbeet!

Pascal pakt nu maar zijn reserve hengel erbij en besluit het knopen voor de avond te bewaren. We vissen gezamenlijk verder als mijn FCL Labo TBO180s Swim stickbait opnieuw met grof geweld van het oppervlak gegrist wordt. Dit keer zonder sprong en de vis hangt… En hoe! Ondanks de negen kilo slipdruk neemt de vis zeker een meter of dertig a veertig lijn richting de rand van het rif. Ik zet me schrap en kan alleen maar hopen dat de vis niet naar beneden duikt. Dat doet ze niet, maar wel volgen er nog meerdere krijsende runs. Het is duidelijk geen GT, daar gaat het veel te hard voor.

Ronald en Lesley liggen in de buurt en ik wenk ze om wat foto’s te maken. Dan komt de vis boven en het blijkt een flinke Spanish Mackerel te zijn. Tot mijn schrik zie ik echter ook dat de voorslag op een haar na doorgebeten is! De kapitein ziet dit niet en wil de lijn grijpen om de vis te landen. Gestreste momenten volgen want de beste man spreekt zo goed als geen Engels, maar na wat roepen en wijzen wordt de vis aan de staart aan boord getild.

De laatste loodjes

Ik probeer de vis te meten maar elke keer als ik het meetlint in de buurt houdt begint de vis te klapperen. Ik ben mijn vingers lief en besluit het er niet op te wagen. 104 Centimeters las ik af tot het begin van de staart tijdens de enige redelijke poging. 110-115 Totale lengte dus, wat een pracht beest!

Super blij met deze fraaie Mack!

Het blijkt tevens het laatste wapenfeit van vandaag. Een schril contrast met gisteren, toen het ’s middags tijdens het opkomende tij behoorlijk los ging. Zal wellicht toch de weersomslag geweest zijn. Ook bij de rest van de groep was het taai. Lesley had nog een fraaie Redbass gevangen op een stickbait die hij even geleend had van mij, daarnaast was er vooral trollend wat actie geweest, totdat er vanuit het niets opeens een fraaie grouper voor zijn popper viel.

Na een avondmaal met wederom Spanish Mackerel als smaakmaker, is Lesley druk in de weer met de aan boord beschikbare zware boothengel. Er wordt een stalen onderlijn met XXL haak gemonteerd en terwijl Ronald jiggend de nodige rifvisjes naar boven takelt, gooit de crew elke vijf minuten een paar stukken Spanish Mackerel overboord. Na een half uurtje voeren gaat er een grote fillet onder een balon te water en deze wordt al gegrepen op de weg naar beneden…

Chaos, dat woord omschrijft de daarop volgende minuten het best. De vis schiet er vandoor langs de houseboat en Lesley moet zodoende om alle rechtopstaande hengels heen om uiteindelijk in één van de bijboten te stappen. Één van de mannen van de crew staat daar al in en neemt kort de hengel over als Lesley naar beneden klautert. In zijn onwetendheid heeft hij echter de lever drag van de reel helemaal open gezet, met als resultaat een mega pruik op de reel…

Ik spring ook in de bijboot en terwijl Lesley de lijn met de hand vasthoudt en de crew een ware disco maakt met alle bewegende hoofdlampjes, probeer ik de pruik te ontwarren. Iets wat zowaar nog lukt ook na enkele spannende minuten. De vis is al die tijd onder de boot blijven hangen, dus we maken nog een kans ook! Lesley draait strak, haalt vol uit en… Tot zijn grote verbazing takelt hij in no time een circa zestig centimeter lange Blackfin Barracuda in het oppervlak. Op een Mackerel fillet van zeker 40 centimeter, hilarisch!

De vis wordt snel teruggezet en we vervolgen onze queeste naar een diepzeemonster uit het duister. Er moeten toch haaien rondhangen bij al dit aas? Ik neem de hengel over van Lesley en na wat valse aanbeten wordt de Mackerel op circa vijftig meter onder de boot opnieuw goed gegrepen. Deze vis geeft wat meer gas dan de vorige, maar het mag nog altijd geen naam hebben op deze zware hengel. Het blijkt wel een nieuwe soort te zijn voor mij, de Blackfin Barracuda had ik namelijk nog niet. En het is een mooie ook, van over de meter!

Blackfin Barracuda op een groot stuk aas

Na deze vis neemt de activiteit af en rond een uur of elf duiken we allemaal ons mandje in. Dromend over vliegende makrelen en woest vechtende GT’s.

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Location GTX – Deel 2
• Location GTX – Deel 7 “De finale”
• Location GTX- Deel 4
• Location GTX – Deel 5
• Location GTX – Deel 6