Lekkage…
Afgelopen weekend Met John wezen vissen. Na een avondje slap ouwehoeren, bier drinken en visporno (grote blote vissen) bekijken met ons Soroya-clubje bij mij thuis als voorbereiding op de komende trip in Mei blijft John overnachten. Da’s wel zo veilig voor argeloze weggebruikers… S’ochtends gaat veel te vroeg de wekker en als we even later naar buiten gaan om de boot achter de Landrover te hangen valt op dat het behoorlijk kl.teweer is. Koud, wind of regen is op zich allemaal best te doen. Tenzij je deze allemaal tegelijk hebt. En dat is vandaag dus duidelijk het geval. Nou ja, we zullen we zien en er het beste van maken. Eenmaal aangekomen bij de waterkant lijkt de wind nog wat meer aangetrokken. En ook de regen weet van geen ophouden. Echt wat je noemt echt Hollands baggerweer dus…
Chagrijnig
Ons doel is snoek vandaag en we willen achterin de plas gaan beginnen. Dit is vandaag tevens de windkant en snel klotsten we het taluud op en af. Ondanks de wind lukt het me behoorlijk goed al backtrollend het taluud scherp af te varen. We vissen beide met de inmiddels bekende combinatie van een dode voorn op een fireball en één onder een dobber. Als we na een uur het talud al een paar keer hebben afgevist is er nog niets opvallends gebeurd. Tenminste, niet qua aanbeten of vangsten. Wat wel begint op te vallen is dat ik mij behoorlijk koud en klam begin te voelen. De regen heeft sinds we aan het vissen zijn niet aan kracht ingeboet en langzaam maar zeker begint mijn “100% waterdichte” warmtepak door te lekken. Of verbeeld ik me dat nou? Een half uur later weet ik zeker dat dit niet zo is. Ik begin langzaam maar zeker zeiknat te worden! En eerlijk gezegd wordt ik daar knap chagrijnig van. Om 12.30 besluiten “we” (ik dus) het water af te gaan. Dat we niets vangen vind ik niet erg, dat ik loop te klappertanden van de kou wel. Daar koop je dan van die dure spullen voor. Thuis aangekomen ga ik eerst een tijdje in een warm bad zitten om bij te komen…
Bellyboat
De volgende dag, zondag, (inderdaad, de dag dat ik niet zou gaan vissen) is het prachtig weer. Er is weinig wind, het is droog en af en toe is er zelfs een zonnetje te zien. Zul je potdorie altijd zien. Maar ja, ik heb gisteren al gevist en het lijkt me minder sociaal richting vrouw en hond ;) om vandaag weer te gaan vissen. Als mijn vrouw s’ochtends na het uitslapen en het ontbijt even gaat paardrijden kan ik het niet helpen steeds weer naar buiten te kijken. Tis wel lekker weer… Zal ik toch nog even… nee laat maar niet doen. Een half uur later ben ik om. Ik wil vissen! Na het vroegtijdig beëindigde visdebacle van gisteren wil ik het water weer op!
Het is inmiddels 11.00 uur en ik besluit er met de bellyboat op uit te trekken. Als ik bel met Dick blijkt dat hij er wel oren naar heeft om mee te gaan en we spreken om 12.15 af aan de waterkant. Daar aangekomen beginnen we rustig peddelend ons rondje te maken. Na een kwartier krijg ik een harde aanbeet. Ja hangen! nee los. Jammer, was een mooie vis zo te voelen. Even later weer een harde aanbeet met exact hetzelfde resultaat. Om een lang verhaal kort te maken heb ik 2 uur laten zes (harde) aanbeten gehad, zes vissen gehaakt en niet één vis gevangen. Ze schieten vandaag echt allemaal los. Dick krijgt een paar pruts-aanbeetjes die wel resulteren in vis. Of beter gezegd visje, want ze zijn ondermaats. Als we s’middags de kant opgaan voor een bakje koffie kom ik er achter dat ik wel koffie, maar geen bekertje bij me heb. Koffie drinken uit een rigbin blijkt echter ook prima te werken.
The Zander strikes back.
Als we weer warm zijn vervolgen we ons rondje taluud. Als ik even later mijn sleephengel langzaam zie doorbuigen vermoed ik bodem, maar sla voor de zekerheid toch maar aan. Zowaar blijkt er een vis aan te hangen. Eens kijken hoe lang het duurt voordat deze losschiet grap ik naar Dick… Dat gebeurd wonder boven wonder niet en even later komt er een mooie maatse vis boven. Als ik deze bij de bellyboat heb om te pakken maakt deze nog even een vreemde beweging. Als ik de vis goed vast heb zie ik dat de snoekbaars helemaal voor in de bek is gehaakt op de staartdreg die ik aan een los zijlijntje aan de shad heb hangen. Of het nou ligt aan de daardoor rondslingerende shad, ofwel aan de scherpe stekels van de snoekbaars weet ik niet, maar als ik de vis weer heb laten zwemmen hoor ik tot mijn schrik een sissend geluid. Nee toch, het zal toch niet??? Ja, wel dus, mijn bellyboat is lek! The Zander strikes back… Als ik goed kijk zie ik inderdaad een lek net boven de waterlijn. Ik meld dit verontrustende nieuws aan Dick. Gelukkig zijn we niet ver uit de kant en het lijkt erop alsof de bellyboat maar langzaam leeg loopt. We besluiten met nog een stuk peddelen voor de boeg terug te varen. Zowaar vangen we beiden op de terugweg nog een paar vissen. Een half uur later trek ik mijn lekke bellyboat de kant op. Ik heb ik het gered…
Michel