Laat maar waaien
De wekker gaat af om 3 uur. Bram en ik proberen vandaag vanaf het aller eerste schemer te vissen, kijken of we een grove snoekbaars of snoek een ontbijt kunnen serveren. Oefff, ga vaker om 3 uur naar bed, dan dat ik dan opsta, maar 2 koppen koffie later komt de motor opgang, thermos vol, brood smeren, spullen pakken, trailer achter de auto, om kwart over vier staan we bij de trailerhelling. Wie schetst onze verbazing als we in het “net-niet-meer-donker” Volkmars auto zien staan – altijd baas-boven-baas, hij had de wekker om 2.30h staan !? We bellen hem – ja hij zit al op het meer, 20 minuten later komen we elkaar tegen, terwijl de zon net zilverachtig opkomt.
Volkmar gaat voor kunstaas, wij voor ons vertrouwde recept met ieder een aasvis onder de dobber, een meter of 2 boven de bodem en een aasvis op een fireball vlak bij de bodem. In de tweede drift wordt de aasvis onder mijn dobber gearresteerd door een leuk snoekje – goed begin.
De eerste vis
We volgen een lang sikkelvormig talud. Na de snelle start valt het een beetje stil, we vangen ieder nog een snoek van het formaat dat leuk zijn best doet, maar niet het soort waar je vroeg je bed voor uitkomt. Een eind verderop horen we een brul van Volkmar – een hele dikke meter volgt zijn streamer, maar draait bij de boot weer de diepte in.
Eindelijk hoor ik het geluid waar je van droomt – met een forse ruk wordt er lijn genomen – rrrttttt – van de ABU reel die op de Rozemeyer medium-heavy jerk stok zit, de voorn op de firball is gegrepen door iets hongerigs down-under. De ratel gaat eraf, de lijn loopt strak en ik sla aan – KNAK – de tweedelige jerkstok is driedelig geworden en breekt vlak boven de bus, terwijl ik de vis mis en alleen mijn aasvis kwijt ben – het kan verkeren,…
Een exit voor de rozemeijer stok
Gelukkig heb ik een reserve hengel bij me, en gaat de fireball montage weer te water. Het loopt tegen 11-en, wanneer de wind behoorlijk begint aan te trekken – we zien een scherpe buienrand aan de horizon. We zijn van plan nog een talud te vissen dat haaks op de wind staat, wanneer Volkmar langszij komt, even bij kletsen dat na de blank van vorige week, de beker kennelijk nog verder leeg gedronken moet worden – weer een blank. De wind wordt vlagerig en van gecontroleerd vissen is geen sprake meer, we laten ons weg waaien over een relatief ondiepe plaat en trekken de conclusie dat het vroege opstaan kennelijk niet beloond wordt en we er beter voor de buien af kunnen gaan, wanneer opnieuw de lijn van de reel van m’n fireball hengel af getrokken wordt. Ik sla aan voor alle zekerheid, maar vermoed in de waterplanten te zitten – snok – de soepele hengel die ik normaal voor dropshotten gebruik gaat hoepeltje rond en ik voel een lomp gewicht aan de andere kant. Wanneer de vis daarna kort door het oppervlak draait en de staart even zichtbaar is, zegt Volkmar, die nog steeds naast ons drift : doe maar rustig aan, hier is mijn net, en hier is mijn meetplank – die van jou zijn onvoldoende !
We hebben beide een savage-gear roofvisnet, de mijne “large” – daar paste de 113 van hemelvaart net in, die van Volkmar is de XL. De stikker van sportvisserij Nederland, geplakt op een stuk plexiglas geeft een meetplak tot 120 cm, wij krijgen een gerold canvas waarop een meetplak tot 150 cm staat – now we are talking – je gaat voor groot of niet.
Minuten lang is er niets in te brengen tegen het geweld aan de andere kant van de lijn, de hengel staat regelmatig maximaal gekromd terwijl wij met een vaartje over het meer geblazen worden. Een minuut of 10 later komt de grootste snoek die ik ooit gezien heb in het oppervlak en glijdt het XL net in, heb beide handen nodig om dit monster in de boot te tillen terwijl ik een oerschreeuw slaak – zonder te meten – dit is absoluut een nieuw PR !
Nieuw PR
In 35 jaar vissen op snoek was 115 cm een niet te nemen barriere gebleken, alle centimeters tussen 110 en 115 waren al dubbel of triple gevangen, maar nog nooit er boven. Eenmaal in de boot knip ik snel de takel door en knip de haakpunt eraf. Ondanks dat de vis keurig “in het scharnier” gehaakt zit wil ik geen gesodemieter en tijdverknoeien met het onthaken van zo’n mooie vis. Eenmaal op de rol-meetplak en door drie paar niewsgierige ogen gadegeslagen zien we dat de vis een geweldige 125cm lang is. En niet alleen lang maar ook heel massief – breed en hoog gebouwd met een bek die een beetje naar een mopskop neigt.
Dikke bak
Volkmar en Bram schieten de foto’s, terwijl het poseren op een potje gewichtheffen lijkt, maar wat een plezier, je PR verbreken en dan gelijk met 10 cm !
We zijn vlot klaar en wanneer de vis weer in het water ligt is er geen mogelijkheid voor een terugzet foto – met een enorme klap van de staart speert ze weer de diepte in – ik sta slap op m’n benen, terwijl m’n handen trillen. Verder vissen ? – laat maar, het is helemaal goed zo en we hebben geen zin aan een dikke bui op de kop. We traileren rond het middaguur en eenmaal thuis gekomen doe ik een dutje op de bank waar alles nog eens opnieuw beleefd wordt.
Roel Orsel
@ Volkmar, Jeroen, Mark en Guido – bedankt voor de felicitaties, dit was echt een droomvis.
@ Volkmar – dank voor een heel setje nieuwe doelstellingen – nu nog de juiste kiezen.
Ga dit weekend een potje schrijven, we zijn net terug van een weekje vissen in het hoge Noorden van Noorwegen. Daar ging mijn PR kablejauw omhoog naar 118 cm ! Echter,.. al mijn 3 mede visvrienden vingen echter grotere gullen – daarover spoedig meer op DA
Groeten Roel
Oef, a fish of a lifetime!
Gefeliciteerd.
Wat een bakbeest!!
gefeliciteerd met je nieuwe pr.
Gr Mark
Schitterende vis Roel, van harte!
gr.Jeroen
Ja Roel dat was ‘m wel! Prachtige vis hoor, nu weer met 10cm verbreken wordt pas een echte uitdaging haha! Het hele rijtje vol vissen trouwens ook… :)
Groet,
Volkmar