Kribhoppen
Met de aanhoudende hoge temperaturen zit een stevig potje snoeken er ook dit weekend niet in. Ik besluit dan maar wat nieuwe stekken te gaan verkennen om deze bij betere tijden efficiënt te lijf te kunnen gaan. Dan belt Michel, hij had via John gehoord dat ik nog een vismaat zocht en was benieuwd naar mijn plannen. Na kort overleg werd voor mij het roer toch omgegooid. De rivier op en werpend de snoekbaarzen belagen, zo luidde het plan.
Als om 03:45 de wekker gaat verlang ik kort maar krachtig naar de winter. Dat hele vroege opstaan sloopt je toch wel op de zondagmorgen, maar gelukkig kunnen we weer een week uitrusten op het werk hierna… Er worden vlug wat boterhammen gesmeerd en met een pak Taksi (we gaan dan wel niet snoeken, maar toch…) in de koelbox ben ik klaar om te gaan. Klein uurtje rijden naar Michel om vanaf daar samen verder te rijden richting viswater.
Eenmaal bij de beoogde rivier aangekomen wordt de Lund van de trailer gerold en kan het vissen beginnen, alhoewel? We moeten nog een twintig minuten varen naar de betere stekken. Zo ver komen we echter niet want de vele duikende meeuwen en visdiefjes trekken onze aandacht. Ziet er uit als een roofblei-slachtpartij en dus nemen we snel polshoogte. Na een kwartier gooien blijkt het vals alarm te zijn want het gevogelte zit achter vliegende mieren aan en daar is de roofblei minder van gediend. Michel vangt nog wel een baars aan een ASP spinner en toont daarmee aan dat hij nog niet snel genoeg draait :- )
We blazen een eind stroomopwaards en starten dan in een wat langer kribvak met een mooi talud, direct naast een ondiepe plaat. Mooie stek voor de vroege ochtend en al snel vliegen de shadjes door de lucht. Tien grams kopje is in de meeste gevallen voldoende om goed bodemcontact te houden en dan kan het concentratiespelletje beginnen.
Het is voor mij vandaag de eerste kennismaking met de I-pilot, die Michel op zijn boot heeft zitten en tjonge wat een genot is dat voor de roofvisser. Met de spot lock aan draait de boot enkel wat heen en weer om zijn positie vast te houden en zo kunnen zowel schipper als opstapper super geconcentreerd hun gang gaan. Geen eindeloos gemanoeuvreer of ankeren wat ook de nodige risico’s met zich mee brengt tussen de grote scheepvaart. Ik ga sparen voor een geldboom geloof ik…
Het blijft lang stil maar dan opent Michel de score met een bescheiden maar moordlustige snoekbaars. Heerlijk hoe hard de aanbeten soms door komen en dat er dan een klein visje boven komt mag de pret niet drukken. De aanbeten komen langzaam maar zeker op gang en we weten er zo’n 10 te incasseren in dit kribvak. De meeste vissen worden gelost, maar zo af en toe blijft er ook wat hangen. Lekker zonnetje, verfrissend windje erbij, wat wil een mens nog meer?
Met enige regelmaat blijft er ook een hangen
We steken de rivier over en gaan in een buitenbocht verder met onze visserij. Ook hier af en toe een aanbeet. De een nog harder dan de ander. Toch wordt er veel gemist en wat we vangen is erg klein. Michel krijgt zeker een dubbele hoeveelheid aanbeten en aangezien hij kleiner vist besluit ik ook maar weer te wisselen. De 12cm fin s wordt vervangen door een klein aaltje van storm, welke ik stijf tegen de krib gooi. Nog geen 20cm water onder de shad en dus tik ik hem snel omhoog voor een lange glijvlucht langs de basaltblokken. BAF! Op nog geen meter water is het serieus raak en de eerste serieuzere snoekbaars laat van zich horen.
Mooie zestiger van de basaltblokken geplukt
Benieuwd of het toeval was gooi ik wederom strak tegen de kant. Een paar worpen verder weer een mooie doffe dreun. Opnieuw een vis van rond de 60 en ik speel de info door naar Michel. Die gooit zijn shad ook strak tegen de kant, tikt op en slaat zijn hengel gelijk hoepeltje rond… Muurvast!
Ik zei het je toch, gelijk hangen in die oeverzone! Het blijkt niet de laatste vastloper van de dag te zijn en Michel lijkt aardig zijn best te doen om van zijn best vangende shads af te komen. Op dieper water gaat het al een stuk beter want daar waar ik maar amper aanbeten weet te forceren slaat Michel regelmatig een gat in de lucht, of in t lippie van een snoekbaars. Ze worden er niet groter op maar met een score van zo’n 15 vissen tussen de middag, waarvan het merendeel voor Michel, mogen we niet klagen.
POK! Weer is het raak boven de basaltblokken en hoewel het in eerste instantie om een kleintje lijkt te gaan is de dril niet zomaar voorbij. Deze snoekbaars heeft er zin in en ik begin toch serieus aan een vis van achter in de 70 te denken gezien de kracht en massa. Tot onze verbazing komt er even later echter gewoon een 60er boven, welke niet eens de grootste van de dag zal zijn. Michel legt op film haarfijn uit waarom de vis zo groot leek (Iets over drilkunsten, mijn dank daarvoor! :- )) en ik schep de vis. Dit keer op een gekortwiekte chartreuse Fin S om maar in de buurt te komen van Michels best vangende shadje.
Zestiger met grote ambities
Het lijkt echter toeval want hierna krijg ik geen enkele aanbeet meer. Michel wel maar is de kleine vissen zat en besluit ze allemaal maar te missen. Als er dan toch een keer wat beters op klapt valt er weinig meer te missen en zo mag ook hij nog met een 60er poseren vandaag.
Ook voor Michel een mooie zestiger
We vissen nog een uurtje door maar besluiten dan te stoppen. Het is tegen vieren en de beet is er toch al behoorlijk af na een ochtend vol actie. Met 19 snoekbaarzen een leuke eindscore en een prima besteding van deze warme dag. We blazen terug naar de helling en traileren de boot. Thuisgekomen schuif ik aan bij de barbecue, om na het verorberen van een halve kinderboerderij moe maar voldaan in bed te ploffen. En slapen dat lukte wel!
Groet,
Volkmar Strikkers
