Korte sessies, lange vissen

Het werkende leven brengt regelmaat, maar ook drukte met zich mee. Niets is fijner dan ’s avonds even de kop schoon te vissen. Moet er wel tijd zijn natuurlijk… Met een visloos weekend en daarop volgende week begon het behoorlijk te kriebelen. Ook het weekend erna zou ik weinig tijd hebben. Een avondje, het is niet anders…

Ik kan vanaf vier uur. Buienradar vertelt mij dat het vanaf vier uur gaat regen. Juist… Fijn! Nou ja, knop om en gaan. Als de boot van de trailer rolt vallen de eerste druppels. Ze zitten er vaak naast de laatste tijd, vandaag zijn de weermannen ‘spot on’, Niet dat ik daar nu direct vrolijk van wordt, maar er kan in ieder geval gevist worden! Ik blaas de plas op. Wil vooral werpend aan de slag. Plantenbedden en een paar interessante taluds. Grinders, swimbaits, groot rubber en jerkbaits. Worp na worp vis ik ze gemotiveerd binnen terwijl de regen maar blijft vallen. Terwijl de klok doortikt in het tempo van de regen wacht ik op die verlossende beuk…

Uitgestorven, zowel boven als onder water. Een ander woord heb ik er niet voor. Zelfs een half uurtje trollen langs het talud brengt geen enkel vorm van actie. Ik ben alleen op de grote plas, niet zo gek ook met dit beestenweer. Als de wind ook nog fors aanzet wordt het zelfs behoorlijk kritisch voor mijn boot. Terwijl de accu’s door de punt stuiteren vaar ik langzaam terug richting helling. Dit is echt niks zo… Tegen de schemer kom ik bij de helling. Zal ik? Waarom ook niet. Toch nog even wat kunstaas overboord. Natter kan ik toch niet worden en dus is dat laatste half uurtje ook geen probleem. Ik grijp naar een grote Fox shad uit de oude serie. Die heeft me de laatste tijd al vaker gered. 80 Grams kop er op en lekker traag over het talud trollen.

Binnen vijf minuten een lomp snok. Huh?! Hangen! Ik had het totaal niet meer verwacht, maar sta plots een zware vis te drillen. Echt vechten doet ze niet, maar het gewicht spreekt boekdelen. Bij de boot een grote kop, ze gaat er nog even in hangen. Wat een magere vis voor haar lengte, die toch wel imposant is. Het is een typische zomervis voor dit water. Als ik haar onder de kieuw wil vatten schrik ik, ik grijp recht in de tanden van haar bovenkaak, voel bovendien helemaal geen kieuwdeksel?! Als ik mijn hand terugtrek zie ik waarom. Die is finaal afgebroken! Niet wat je zegt een prettig gezicht. De shad zit aan de andere kant en met een loshangende stinger wordt het nu wel een tikkie gevaarlijk. Ik pak de kniptang, knip de stinger kapot en til dan de vis uit het water. Geen gekloot nu zo vlak voor het donker. In de boot bekijk ik de schade aan de vis. Moet door toedoen van onervaren vissers zijn. Op de plank kom ik tot 113, een beste vis op een avond die in niets lijkt te eindigen.

Mijn waterdichte camera komt nu goed van pas. Een spiegelreflex wil je niet uit je koffer halen met dit weer. Een paar platen later zwemt ze weer verder. Terwijl het laatste beetje licht begint te verdwijnen doe ik nog maar een rondje. Met dat ik het talud nader krijg ik gelijk een beste knal op de shad, maar helaas haakt de vis niet. Meen je, 15 km plas afgevist en nu vlak voor de helling twee keer beet…

Lange vis, maar niet bepaald moeders mooiste

Tamelijk kansloos

Nog maar een keer heen en weer dan! Aan het einde van het talud een mooie uitloper. Als ik de boot er strak bij langs stuur, waardoor het kunstaas even stil komt te hangen, voel ik plots mijn triple pikefighter niet meer. Nog voor ik kan reageren volgt een geweldige knal. Snoekbaars? Na een kort maar stevig gevecht blijkt het er inderdaad een te zijn. Een mooie ook, 76cm blijkt later.

Puntgave snoekbaars

Wat lijkt te eindigen in een kansloze missie levert zo plots twee mooie vissen op. Eens te meer een teken dat je pas van het water af moet gaan als je dat echt moet, en niet omdat je niets meer verwacht. Tevreden maar zeiknat ruim ik de spullen even later op en rij ik huiswaarts. Eerst maar eens een warme douche…

Een paar dagen later ga ik opnieuw een avondje op pad. Dit keer na het werken, het is zowaar een dag mooi weer en die kan ik gewoon niet zomaar voorbij laten gaan. Ik haal na het eten de boot op en knikker hem even later in de rivier. Weinig verwachtingen, het is niet best geweest de laatste tijd, maar gewoon genieten.

Ik ben wederom alleen op het water. Heerlijk vind ik dat. De rivier is spiegelglad maar stroomt gestaag. Helderheid is ook goed, eigenlijk zeer goede omstandigheden als ik het zo bekijk! Ik pak de vliegenlat erbij en begin te zwiepen, terwijl ik met de elektromotor de boot rustig langs de kribvakken laat glijden. Na een half uur zwiepen heb ik de eerste stek zo goed als afgevist, maar zonder resultaat. Ik besluit terug te trollen om het daarna nog eens met kunstaas werpend te proberen.

De gemodificeerde Fatso gaat aan de speld. Knetterharde ratel er in en een extra schroefoog bovenop de kop zorgen voor een wilde, onvoorspelbare en lawaaiige actie. Ik ben net ter hoogte van de eerste krib als de hengel zowat uit mijn handen geropt wordt, wat een klap! De vis geeft geen krimp en ik weet genoeg. Wederom ga ik getrakteerd worden op een hele beste vis, geweldig! De vis gaat vol op de stroom hangen en neemt zo een geweldige run. Dan komt ze vrij snel boven. Wat een buffel! Zelfde slag als die van afgelopen zaterdag, maar twee keer zo breed, hoog en dik. Het blijven de allermooisten, die snoeken van de rivieren!

Wat me minder bevalt is het kunstaas, dat zit boven op de kop terwijl de dreg ergens tussen de neusgaten gehaakt zit. Geen idee hoe maar prettig is anders. Ik verwacht dat ze elk moment los zal schieten. Draai de slip een tikkie losser en geniet er van zo lang het duurt. Toch verassend lang, want na een paar zware runs komt ze toch weer bij de boot. Nu wordt ik toch wel een tikkie hebberig. Hop het grote schepnet eronder! Fout!

Gelijk gaat de vis vol door het lint en lost daarbij de haak. Terwijl ik haar aan boord til drupt het bloed al op de grond. Shit zeg! Met de Fatso lekker vast in het net wil ik de vis daar zo snel mogelijk uithebben. Een korte worsteling later heb ik het voor elkaar. De camera staat al klaar op het statief, maar dit is geen gezicht zo. Ik zet alles klaar en besluit dan de vis eerst even af te spoelen. Alweer fout…

Met een hand onder de kieuw en de andere bij de staartwortel laat ik haar voorzichtig in het water hangen, nou ja… Bij het eerste contact geeft ze gelijk een geweldige klap. Ik kan haar niet houden en daar ligt ze dan, mij uitdagend aankijkend. Ik duik half overboord en grijp haar opnieuw bij de staartwortel, probeer haar nog naar de boot te trekken maar met één grote klap laat ze me zeiknat achter.

Het gebeurd allemaal in een tweetal secondes. Ik ga er even bij zitten, wat gebeurde daar nou?! Al snel komt het besef dat het misschien maar beter is zo. Natuurlijk baal ik, want deze absolute topper had ik graag gemeten en op de foto. Gevangen maar toch ook weer niet helemaal, zo voelt het nu. De camera staat me roerloos aan te kijken. Naja, vooruit dan maar…

Pictures or it didn”t happen…

Ik pak de draad weer op en trol verder. Na een kwartier een tik, even niets en dan een mooie klap. Weer op de verbouwde Fatso. Wat wil je ook met een kleurtje als de ‘Glittercock’, daar kan geen visdame vanaf blijven natuurlijk… Al snel rolt er een licht gekleurde vis door het oppervlak. Roofblei of snoekbaars, helaas ook direct weer los…

Volgende stek. Hier ga ik werpend aan de gang met een eigenbouw grinder. Al snel een knappe 80er die hem tussen de planten vandaan grist. Ook nu blijft het bij een half gevecht, wat ook deze vis schiet los… Daar waar het venijn hem de vorige keer in de staart zat, kwam het nu van voren. De rest van de avond verloopt rustig. Ik geniet van de rust, denk nog een keer of dertig aan die dijk van een snoek en trailer dan de boot. De accu’s zijn weer opgeladen, tijd voor de rest van de week!

Heerlijke avond

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Plots
• Keep the faith
• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• De keuze gemaakt
• Synergie