Koning winter
Opeens krijgen we dan toch vorst. Jammer, want ik begon eigenlijk wel te wennen aan die zachte winter. Bij een watertemperatuur van acht graden is er gewoon van alles mogelijk en dat biedt mogelijkheden op visgebied. Nu zal het rap gaan en met zo een halve graad per nacht koelt het water rap richting ijzige omstandigheden… Jammer!
Al weken houden HJ en ik de waterstanden op de rivieren in de gaten. Half december vingen we die serie schitterende snoekbaarzen, maar een week later was dat volledig over. De rivier barste uit haar voegen en nu, een maand verder, komen we pas weer in de buurt van de waterstand van toen. Kortom, we zijn reuze benieuwd of ze er nog, of misschien weer liggen. Op naar de rivier dus, weer of geen weer!
Geen weer, dat werd het dus… Zodra ik de deur uitloop valt mij de natte sneeuw al op. Volgens buienradar geen wolkje aan de hemel. Dat ken ik zo langzamerhand wel… Twee weken geleden kwamen regen en hagel ook al horizontaal door de boot, maar niet als het aan buienradar lag…
Die voorspelde zonnige dag zal dus ook wel niet komen vandaag. Sterker nog, eenmaal op de weg blijft de sneeuw ook liggen. Maar goed dat HJ een terreinwagen heeft waar je zelfs een binnenvaartschip mee zou kunnen traileren, voor mijn auto zijn deze omstandigheden even te heftig. Eenmaal bij de helling hangen we mijn boot dan ook maar achter zijn auto, maar niet voordat we een bakkie koffie doen. In de auto welteverstaan. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw… Laat het eerst maar eens licht worden…
Een half uurtje later stappen we de auto uit en als ik in de boot kijk vraag ik me af of ik wel een sneeuwschep bij me heb… Droog dagje? Dan ziet HJ een dode vis liggen bij de helling. Barbeel? Toch niet helemaal. Staart is wel roofblei-achtig maar de vis niet hoog genoeg. Als HJ de vis op het droge schuift zien we het pas. Een heuse blauwneus en een hele beste ook met een centimeter of vijftig. Dat zou nog eens een leuke verassing zijn aan de feeder oid! Helaas zal deze nooit meer voor een beet zorgen…
Dus….
Sneeuwpret..?
De boot eenmaal in het water, stuiven we naar de eerste stek. Het water is perfect van kleur en we hebben er dan ook veel vertrouwen in. De 6” Salties gaan weer overboord en we backtrollen tegen de stroom in langs het taludje. Geen reactie… Als we terug verticalen gaat er een vis aan de staart van mijn shad hangen. Ik voel het als ik de shad uit de bek lostrek. Goed, ze liggen er dus wel!
Nu nog een hele vette snoekbaars…
Niet veel later hangt HJ alvast de eerste twee shads op, alvorens hij een kegelharde beuk krijgt op een wat kleinere shad. Gezien de massa en een snelle uithaal denken we aan een flinke snoek, maar net als ik me omdraai om de camera te pakken wordt de dril beëindigd met een flinke krachtterm
We vissen verder en niet veel later is het wederom raak voor HJ. Een snoekbaars is de klos en het vertrouwen in onze keuze blijft groeien. Toch blijkt dit niet helemaal terecht, want hoewel we nog zes vissen bij vangen, snoekbaars komen we niet meer tegen. Het miegelt werkelijk van de brasems en scherp langs het talud vissend is er geen ontkomen aan voor deze vissen. Keer op keer beleveren we super sport, maar echt blij wordt je natuurlijk niet van zo’n valsgehaakte schijf met vinnen.
De voldoening groter dan de vangst!
Tegen drieën hebben we samen een kleine 30 euro aan shads geparkeerd en vinden we het wel mooi geweest. Vorige week repten we nog dat vissen in de buurt toch wel flink scheelt in de euro’s, ten opzichte van vissen aan de andere kant van het land. Vandaag werd het tegendeel bewezen. Of je het nou aan benzine of shads uitgeeft. Kwijt ben je het geld hoe dan ook… J
Zondags gaat Judith druk aan de studie en zodoende besluit ik ook maar bijtijds uit bed te gaan om de boot nogmaals in de rivier te laten zakken. Vandaag met dood aas op pad. Snel een paar potentiële winterstekken scannen. Ligt er vis dan wordt er gevist, zo niet dan snel weer door.
Dat ‘snel weer door’ is overigens niet zo’n pretje vandaag. Want met -3 en 50km/h over de rivier knallen is gewoon niet te doen. Ondanks de hoge kraag, zonnebril en muts op mijn kop gaat na een paar minuten toch het gas er maar af. Brrrrr…
Hoewel ik na een paar keer verkassen de witvis weldegelijk vind, wordt mijn doorzettingsvermogen niet beloond met een vangst vandaag. Één maal ben ik een dobber kwijt, hartslag 140 en direct de beugel open. Vrij snel daarna komt de dobber weer boven. De deceptie is groot, ik hang gewoon in het talud…
Uiteindelijk vis ik de dag vol, geniet van de vele gevleugelde wintergasten om mij heen en hou mezelf bezig met het maken van takels, onderlijnen en stingers voor shads. Zonder enige onderbreking schiet dit heel aardig op en met een bak vol vaar ik aan het einde van de middag terug naar de helling. Volgende keer beter, de rivier zat weer goed op slot dit weekend.
Op de terugweg staar ik nog even weg richting mijn woonplaats
Groet,
Volkmar
Jesse,
Normaal gesproken wel, maar op dit stuk rivier ben je ook met een kunstaasredder kansloos. Sterker nog, er hangen al 2 kunstaasredders van mij op de bodem… We vissen strak op van die RWS bodemmatten, zeer taai kunstof waar je zo vanuit het niets muurvast in hangt, hoef je niet eens voor aan te slaan.
Die onderlijn (staal) hangt er wel voor natuurlijk, maar met een kunstaasredder trek je ook deze gewoon kapot.
Groet,
Volkmar
Jaza-M kunstaasredder in combinatie met een 15 lbs gevlochten titanium onderijntje bespaart vele shads en dus euro’s…
Groet Jesse
Ja, niet normaal he :P
HJ wat een knappe vent ben je toch met dat rood/geel/en wit.
Grt Rob