Keep the faith

Na de twee prachtige visdagen is het tijd voor drie dagen relaxen. Samen met Judith bij haar ouders op bezoek op de camping. Alles lekker op het gemakje en we hebben er zowaar nog mooi weer bij ook. Zondag zou de laatste dag van mijn vakantie zijn en alhoewel ik geen vismaat kon regelen besloot ik er toch maar gewoon voor te gaan.

Best een gok want de waterkwaliteit was voor mij onbekend en de berichten waren ook niet al te positief. Gewoon maar proberen en kijken wat er uit komt, op de rivier is het elke dag weer genieten geblazen. Ik zet de wekker om half zes, pak alle spullen in en plof in bed.

De volgende morgen kan ik vlot op weg richting het water, waar ik om een uur of zeven de boot trailer. De boot ligt er net in als ik uit de verte een roofvogel formaatje reiger aan zie komen. Visarend! De tien minuten die volgen zijn een waar spektakel. De machtige vogel laat zich vijf maal van een meter of vijf hoog in het water vallen om zich daar te wassen. Kopje onder, flink slaan met de vleugels en dan weer opstijgen en droog wapperen. Een fenomenaal gezicht wat ik door het gebrekkige licht helaas niet mooi kan vastleggen met mijn camera. Het staat echter haarscherp op mijn netvlies en de dag is nu al geslaagd!

Spectakel op de vroege ochtend

Bizar gezicht!

Als de visarend vertrekt pak ik er dan maar een hengel bij om te doen waar ik voor kwam. De waterkwaliteit valt me nog mee en het stroomt goed. Tel daarbij op het prima snoekweer en je voelt de potentie voor een topdag. Toch blijft het akelig stil op de eerste stek. Snel door naar de volgende!

Grote bedden fonteinkruid worden bestookt met grinder spinnerbaits. Nu het water weer wat gestegen is staan de plukken mooi vertikaal overeind waardoor er allerlei diepe gangen ontstaan. Niet alleen topstekken om doorheen te vissen, maar ook plekken om te onthouden voor als het water weer zakt. Als het fonteinkruid plat op het oppervlak drijft weet je in ieder geval dat er op bepaalde plaatsen onder deze planten ruimte zat beschikbaar is voor een flinke buffel. Opletten, opslaan. Je blijft leren op de rivier.

Toch mag het vandaag allemaal niet baten. Het is al elf uur geweest en ik heb nog geen stootje gevoelt. Geen vis gezien ook en ik doe duidelijk iets verkeerd vandaag. Het wordt tijd voor andere stekken en een andere aanpak. Eerst maar eens kijken of ik wat baarzen kan vangen.

Ook deze rovers laten zich absoluut niet gemakkelijk vangen. Met veel moeite vang ik er vijf en een leuke winde van een kleine dertig centimeter. Zou wat zijn als ze allemaal een rover opleveren maar dat moet ik eerst nog maar eens zien vandaag. Ik zoek een wat rustigere stroomloop op en begin daar wederom het fonteinkruid uit te kammen. Dit keer met de Twistfly van Jan Willem. Een meter of tien achter de boot sleep ik een dobber mee. Eens kijken of ze wel op randje talud liggen dan.

Het blijft wederom akelig stil. Ik bestook een diepe oever met de hopper. Nog nooit wat gevangen hier maar op taaie dagen weet je het maar nooit. Het voordeel is dat je ook eens af wijkt van je vaste patroon en daarom nog wel eens tegen een verassing aan loopt. Het zal niet de eerste stek zijn die ik op een taaie dag ontdekt.

Toch lijkt het er vandaag niet in te zitten. Het is al twee uur als ik wederom een bed fonteinkruid bestook. Dan vlamt er plots vlak voor de boot een mooie 80er vol op de Twistfly. Geniale aanbeet en een mooi sterke vis. Eindelijk!

Eindelijk die lang verwachte aanbeet!

Na zeven uur gooien eindelijk een snoek, ik begreep er al niets meer van met dit prachtige snoekweer. Ik bewonder de vis nog even en zet haar dan terug. Het is dan wel geen enorme kneiter, de voldoening is er wel na. Het vertrouwen in de visserij is eindelijk beloond en iets mooiers bestaat er niet. Ik vis met een goed gevoel verder, niet wetende wat me nog te wachten staat…

Een half uur later schiet mijn dobber weg, nou was ik die al een paar keer eerder kwijt maar toen waren steeds de planten de dader. Dit gaat echter zo rap dat het toch wel een vis moet zijn. Ik race de twistfly binnenboord en pak de baitcaster uit de steun. Reel in de vaste stand en zwiepen maar. Massief, de beste omschrijving van wat er volgt. Totaal geen beweging onder water, wel enorme massa. Toch planten dan? Het flitst door mijn hoofd terwijl de snoek wakker wordt en gelijk een enorme run neemt dwars door het plantenbed. Ik ben er ineens weer bij en moet vol aan de bak om de lijn strak te houden. Hele plukken komen bovendrijven voordat de vis naar open water stormt. Even een paar rustige slagen en dan vol door de slip de diepte in. Dit is een bak!

Minuten lang heb ik geen enkele inbreng op de vis, die run na run neemt. Dan weer de planten in, dan weer naar open water. Een vismaat die net langs vaart komt nieuwsgierig kijken. Dat komt goed uit, fotograaf aanwezig! Als de vis zich voor het eerst laat zien zie ik direct al dat het een vis van kaliber 115 is. Een mooie zwaar gebouwde vis met een forse kop en uitgeput is ze zeker nog niet. Ze komt een heer half het water uit en scheert dan weer de planten in. Wat een gevecht! Een dag met een gouden rand na al die uren van stilte!

Als de vis eenmaal aan boord is schiet Marcel snel een plaatje. Vis op de plank, 114, wat een topvis! Ik til haar vlug overboord. Even bijkomen maar dan gaat ze er vandoor. Ik ga er even bij zitten. Tijd om ff bij te komen!

Een vis met veel verhalen

Ik besluit nog een relatief nieuwe stek aan te doen. Lang plantenveld met veel potentie, maar nog niet altijd even veel resultaat. Voorgaande keren viste ik er met de dobber, maar misschien moet het allemaal nog strakker langs de obstakels. Ik hang een fireball met takel aan de onderlijn en dit keer gaat de winde er op als aas. De aanbeten op de rivier zijn vaak spijkerhard en dus verheug ik me al op de eerste knal. Hengel goed vast en uitpluizen maar!

Ik ben amper tien minuten onderweg als mijn winde opeens een dikke twintig pond zwaarder weegt als even ervoor. Zit net even boven diep water en dat kan maar een ding betekenen! Sluipmoordenaar en dus aanhijsen! Ik trek mijn jerkbait stok hoepeltje rond en de vis neemt gelijk een enkeltje de planten in. Duim op de spoel en vol in de hengel hangen, hij buigt zo ver door dat ik bang ben dat hij breekt, moet dan maar, anders is er geen redden meer aan. De vis stopt, kan niet verder de planten in en schiet dan met een rotgang onder de boot door. Ik zet de reel kort in de vrijloop en geef de vis de ruimte, weg van de planten! Komt me goed uit!

Ik vaar de boot naar open water, waar het gevecht echt kan beginnen. Weer duurt het minuten voordat ik de vis te zien krijg. Weer is het een dikke 110+ vis dus! Wat een bizarre wending neemt deze dag. De vis geeft nog een paar keer goed gas voordat ik haar onder de kieuw kan pakken. Wat een schoonheid! Ik leg haar in de solution en stuur de boot snel een strandje op. Wel zo makkelijk met deze wind. Ik schiet snel twee platen en dan gaat ook deze vis op de plank. 113, niet te geloven!

Snoek zoals snoek hoort te zijn

Wat een schoonheid!

Als de vis de diepte op zoekt pak ik de draad weer op. Gelijk actie op de fireball, dat voelt goed! Tijd voor een tweede drift! Meter voor meter schuif ik langs de planten. Ik stuur de fireball in elk hoekje en gaatje. Kennelijk zijn ze opeens los gegaan onder water. Wie weet wat me nog te verwachten staat…

POK! Een gigantisch droge klap op de top en de ratel krijst het uit. Wachten is niet nodig bij dergelijke aanbeten en ik sla alweer mijn baitcaster hoepeltje rond. Zwaar kopschudden drie meter onder de boot, dan een giga run naar open water. Ja hoor, dit bestaat gewoon niet! Weer een bak!

Wat sneller komt dan de vorige twee vissen komt deze vis in het oppervlak, maar de runs zijn er niet minder om. Wat een power en hoewel de snoek na de vorige twee bakken niet heel groot oogt zal het toch wel een ruime meter betreffen. Blijft raar hoe snel je je gaat verkijken op de lengtes! Na nog een aantal knappe runs kan ik de vis eindelijk landen en poseer ik met mijn derde dikke metersnoek van vandaag. Fraai getekend en zo te zien nog een jonge vis. Op de plak kom ik tot 105. Drie metervissen achter elkaar, het moet niet gekker worden!

Opeens zijn ze los

Ik maak de drift verder af en kijk dan op de klok. Nog een half uurtje voordat ik weer naar de helling moet. Tijd voor een tweede drift is er niet. Toch ruik ik dat er nog meer in zit vandaag. Het gevoel is niet te beschrijven maar alles lijkt gewoon te kloppen nu. Zeven uren aanbeet loos, het was een voorbode voor iets heel moois en ik zit er midden in. Ik besluit er eens langs te trollen. Ze zijn gewoon los en misschien ook wel bereid wat meer te zwemmen voor een flinke hap. En flink is die hap zeker, want ik hang mijn eigenbouw mega swimbait aan de speld. 400 gram zwaar. 28 bij 10 cm, formaatje baksteenvoorn. Afgelopen VISMA heeft Simon Torenbeek hem voor mij voorzien van een prachtige voornprint en met drie lagen epoxy is hij helemaal klaar voor de strijd.

Ik leg de swimbait naast de boot, vaar een meter of vijftien lijn uit en start dan te trollen. De swimbait snokt heerlijk op de hengel. Blijft toch een gaaf ding om ff te trollen. Als er hier nog één op klapt wordt ik gek! Ik heb het me nauwelijks bedacht of een fractie van de seconde valt de lijn slap, waarna ik echt de beuk der beuken krijg. Wat een klap! Zonder ook maar een tel rust te nemen dendert de snoek gelijk een tiental meters door de slip, ik wordt praktisch uit de boot gesleurd en gooi snel de motor in de achteruit om de vis bij te benen. Als ik wat dichter bij de vis kom geeft deze een machtige roei met haar staart. En die staart is groot! Dit kan niet waar zijn!

De vis komt rustig naar de boot, neemt dan een lange run. Als de vis weer boven komt zie ik dat één van de twee dreggen inmiddels losgeschoten is. En niet alleen losgeschoten maar ook finaal uitgebogen. Een 3/0 gamakatsu! De vis geeft een geweldige knokpartij weg. Lange runs en niet te veel kopschudden. Ideaal want zo’n zware swimbait is los voordat je het in de gaten hebt! Landen wordt nog wel even lastig. Met die enorme plank naast haar kop past ze onmogelijk fatsoenlijk in de solution. Ik leg de knipex binnen handbereik en pak haar toch maar onder de kieuw. Wild protest, vasthouden dus! Ik heb een engeltje op mijn schouders. Alles gaat goed vandaag! Snel een foto en onthaken die vis. Jongens wat een kneiter weer!

De droom compleet!

Eenmaal op de plank kan ik het amper bevatten. 110, dat is de vierde meter binnen 2,5 uur. Twee en een half uur! Dit is ongekend, dit maak ik wellicht nooit meer mee! Al die uren stilte, ze lijken wel van een andere visdag. In een roes til ik de vis overboord. Gelijk knalt ze er vandoor. Ik moet er even bij gaan zitten. Alles tot me door laten dringen. Vooral genieten!

Ik ben er klaar mee, wordt hoog tijd dat ik naar de helling ga. Het is mooi geweest, fantastisch, fenomenaal! De boot is een grote bende. Als ik de chaos enigszins onder controle heb gaat het gas open. Op naar de helling!

Thuisgekomen zet ik gelijk de foto’s op mijn pc. Ik zit er wel een half uur naar te staren. Er zijn wateren waar dit soort scores mogelijk zijn, maar op de rivier? Een utopische visdag met vier van ’s werelds mooiste snoeken. En ik was erbij. Ik mocht het meemaken…!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Dom doordoen
• TF Weekend: Nieuw terrein, ouderwets gezellig!
• Plots
• Korte sessies, lange vissen
• Najaarspieken