Kayaks en Labrax – II
Wie mijn zeebaarsavontuur van vorig jaar heeft gelezen, kent mijn geschiedenis met deze gestekelde zoutwaterschavuiten. Rovers die hun zoetwaterneef uitmaken voor watjes, want zij zijn de stoerste jongens van de klas. Durven te zwemmen op plekken waar geen vis zijn leven zeker is, langs scherpe oesterbanken en in beukende stroming. Zeebaars, ik mag ze wel, ondanks dat ze mij niet lijken te mogen…
Maar, aangezien doorzetten (meestal) beloond wordt, werd er ook voor dit jaar weer een sessie ingepland. En om het maar gelijk goed te doen, twee dagen deze keer. Ronald was direct enthousiast en gebrand om het succes, ‘een nieuw PR’, van vorig jaar op zijn minst te evenaren, nou, dat moet toch te doen zijn… :)
En zo komt het dat ik op vrijdagavond de lange reis richting het zuiden maak. De weersgoden lijken net als vorig jaar in ieder geval mee te werken. Milde temperaturen en niet te veel wind, zaterdag zelfs bijna geen wind. Klinkt goed! Als ik na een krappe 2,5 uur uit de auto stap en de zilte zeelucht opsnuif ben ik er helemaal klaar voor. Nouja, eerst nog een nachtje slapen…
De volgende morgen knopen we de Hobies op het dak en rijden we naar de eerste stek. Ronald heeft op google maps laten zien hoe het er onder water uitziet en dat is maar goed ook. Een strekdam en tevens oesterbank net onder het oppervlak, later zal hij droogvallen, vormt de eerste stek van het weekend. Een week eerder ging het hier nog helemaal los, zo is mij verteld. Tsja, die verhalen ken ik wel, haha!
Het is pas mijn tweede visdag vanuit de kayak, maar ik ben er in no time weer aan gewend. Oké, die grote draaicirkel, het gebrek aan een handrem en eventuele achteruit, je moet er even aan wennen, maar voor op zee vind ik het een prachtig vismiddel. En je bent nog lekker in beweging ook!
We vissen eerst een onder water gelegen eilandje af. Het tij komt er langzaam maar zeker in als Ronald opeens een forse kolk achter zijn topwater ziet. Helaas laat de vis zich geen tweede keer zien. Regelmatig wordt er gewisseld van aanpak. Trollen, werpen met shads, topwaters, pluggen en diepduikers, ik zie aan Ronald dat er iets niet klopt. Het had eigenlijk al lang moeten gebeuren, zo denk ik af te lezen.
Voordat we naar de kant zijn wordt Ronalds topwater wederom gemist. Ikzelf heb nog geen actie gezien. Het is dan inmiddels middag en we verkassen naar een andere stek. Hier beginnen we trollend langs een zeer steile wand. Ik mag voorop en Ronald volgt. Vis! Hoor ik achter me na slechts enkele minuten trappen. Ja hoor, zal niet! Zal nog eens voorop gaan…
De vis gaat er stevig vandoor, dit is duidelijk geen kleintje. Terwijl Ronald de vis drilt pak ik de camera erbij. Even later glijdt er een prachtige zeebaars in het schepnet. Kijk, daar komen we voor!
Eindelijk, hangen!
Prachtige vis
Als de vis weer haar vrijheid opzoekt vissen we door. Het vertrouwen na deze bliksemstart is hoog, maar wordt niet bevestigd. Wat we ook doen, het blijkt gewoon vreselijk taai vandaag. Eenmaal wordt mijn topwater vijf meter voor de kayak gemist. Een mooie kolk, maar daar blijft het bij voor vandaag…
En toch vissen we door tot laat in de schemer, want het is gewoonweg genieten op het water. ’s Middags kwam er al eens een bruinvis op circa 25 meter van de Kayak boven. We zien ze regelmatig langs cruisen, ook een grijze zeehond kijkt even naar die mafkezen in een drijvende banaan…
Vissen is zo veel meer dan vangen en zo werd mijn dag helemaal gemaakt toen wederom ca 25 meter van de kayak een bruinvis bovenkwam. Ronald verteld me dat dit best bijzonder is en dat ze normaal veel meer afstand houden, waarop ik tot mijn grote verbazing de bruinvis recht op mijn kayak af zie komen. De bruinvis kijkt op, schrikt en schiet rakelings onder mijn kayak door, een enorme kolk achterlatend. Wauw! Even waan ik me weer in Mexico tussen de dolfijnen, dit soort dingen gaan nooit vervelen, ze worden nooit gewoon, dit is gewoon genieten!
Het sfeertje is fantastisch
Maar geen vis dus vandaag. Ach, ik weet wat er gebeurd als ik ga zeebaarzen en heb er wel vrede mee. We werken een flinke bak chinees naar binnen en dan kak ik echt gigantisch in. Lange werkweek, lange autorit, weinig slaap en dan een lange dag op het water. Ik ben echt helemaal ‘af’ en zoek bijtijds het bed op. Morgen weer een dag. Ander water, ben benieuwd!
En die volgende dag komt snel. Vandaag gaat Ronalds vismaat Daniël ook mee. We rijden naar de kust en zullen daar vanaf het strand te water gaan. Wel even spannend met de inkomende golven, maar het zeetje is rustig genoeg om een poging te wagen. Vele paalhoofden, waar de getijdenstroom later langs zal razen, maken het tot een prachtig gebied voor de zeebaars. Snel worden de spullen opgetuigd en even later liggen we te water. Eerst maar eens een stukje trollen en verkennen. De eerste is voor jou, zo roept Ronald vol vertrouwen.
Diepduikertje overboord en trappen maar op die pedalen. Ik stuur de kayak strak langs de eerste paalhoofden. Mooi taludje ernaast en een dikke stroomnaad, ziet er goed uit! Dan, ik ben er amper voorbij, wordt de hengel zowat uit mijn handen gerukt. De slip, die behoorlijk straf stond, giert het uit en ik zie dit al helemaal fout gaan. Ik draai resoluut de slipmoer vaster en vaster om te voorkomen dat deze stoomtrein de palen haalt en dan… Voel ik de plug weer trillen…
Kaaahh… BAM! Weer hangen, niet te geloven! De plug wordt vlak voor de paalhoofden weer gegrepen. Deze vis gaat er even hard vandoor, maar laat zich gemakkelijker afstoppen. Ik weet echter al genoeg, hier komt mijn nieuwe PR aan!
En zo kan het verkeren. De ene dag 12 uur zonder aanbeet, nu vis nummer één binnen 12 minuten. Wat zeg ik, het zullen er maximaal 5 geweest zijn! Daniël heeft ook een zeebaars te pakken. Wat een start! Ik meet de mijne even op en kom tot 49cm. Nog geen beer, maar man wat een fijne vangst!
Nieuw PR!
Blij mee!
En dan gaat het hard. We blijken werkelijk op een berg zeebaars gestuit te zijn. Er loopt een prachtige oesterbank haaks op het talud en langs die rand, aflopend van 4 naar 8 meter, is het keer op keer raak. De ene aanbeet is nog harder dan de ander en zo loopt de teller rap door. Truc is om strak over de rand van het talud te varen en zodoende trollen we steeds achter elkaar aan over het talud. Misschien niet de meest enerverende manier om de gestekelde rovers te belagen, maar zolang het werkt maken we dankbaar gebruik van deze stek.
Wat wel uiterst merkwaardig is, is dat ik steevast de kleinste vissen uit het talud pluk. Daar waar vooral Daniël de nodige dikke 50ers en zelfs een zestiger van het talud pikt, blijft het bij mij bij dertigers en een enkele lage veertiger. Bij Ronald loopt het allemaal wat minder hard, maar ook zijn vissen zijn dik aan de maat. En dat met hetzelfde kunstaas op hetzelfde richeltje, toch bijzonder!
Hanguh!
Ja, dit is echt een zeebaars :)
Daniël gaat als een speer vandaag!
Als het aantal beten afneemt besluiten we verder te zoeken. We gaan stroomopwaarts en dat valt nog lang niet mee. Het is dit weekend springtij en bij vlagen is het een kwestie van vol gas peddelen, om maar amper vooruit te komen. Het water is hier ook significant troebeler en na anderhalf uur ploeteren besluiten we om te keren. Bam! Ja hoor, hebben we Daniël weer… :)
De volgende hoge 50er is kortstondig de klos, waarna we onze weg terugtrappelen richting de eerste stek van de dag. Hier vangen we nog wel een visje, maar echt wild is het niet meer. We naderen inmiddels hoog water en dit is de tijd om rondom de paalhoofden te vissen. Dit doen we dan ook en het duurt niet lang alvorens ik werpend een leuke 30er tussen de palen vandaan tover. Het blijkt echter de enige te zijn die zich laat verleiden hier, dus verder zoeken maar weer.
We trappelen een klein half uur en komen dan op een volgens Ronald goed stukje. Ook hier weer een mooie oesterbank, waar Daniël al snel een vis mist. Langs de paalhoofden is het echter niet veel en nu de wind alsmaar blijft aantrekken besluiten we maar terug te keren richting instapplaats. Droog uitstappen wordt al lastig zat straks…
Al trollende zie ik Ronalds hengel opeens volledig krom slaan. Ik peddel schuin achter hem en aangezien dit duidelijk een betere vis betreft draai ik snel mijn plug binnen voor wat foto’s. BOEM! Zeebaars nummer 10 voor mij en een mooie afsluiter, naast de 50er van Ronald.
Ronald en Daniël pakken de betere vissen
Deze wilde niet op de foto…
Met uiteindelijk 25 zeebaarzen, waarvan 10 voor mij, 10 voor Daniël en vijf voor Ronald (Ronald je moet gids worden haha!), kijken we even later terug op een prachtige dag vol actie. Tien vissen in een weekend, ik had er voor getekend, laat staan op één dag! Het is een prachtige goedmaker na de taaie dag van gisteren en maakt de lange reis meer dan goed.
Ronald, wederom super bedankt voor de gastvrijheid! Het was weer genieten op het zoute!
Groet,
Volkmar Strikkers
