Kayaks en Labrax
Als er één vissoort is in Nederland waar ik het dolgraag eens wat vaker mee aan de stok zou krijgen, is het wel de zeebaars (Labrax). Verscheidene pogingen werden ondernomen, maar zonder al te veel geluk. Slecht weer, slechte vangsten, toch bleef het vuurtje smeulen…
Tot nu toe
Het zal een tiental jaren geleden zijn dat ik mijn eerste zoute baarzen aan de hengel ving. Van vismaat Bernd had ik wat tips gekregen omtrent een stek bij hem in de buurt. Op vakantie lagen we er met de boot en gewapend met kunstaas en pieren trok ik er opuit. Zeebaars werd er gevangen, maar met 14,16 en 19 centimeter waren dat nog geen hengelslopers. Jaren later verhuis ik voor mijn studie naar Schiedam. Vier jaar aan de waterweg wonen, dat zou helemaal goed gaan komen…
… Viel dat even tegen… De mij bekende rustige plekken waren onbereikbaar per OV en ik ben niet het type dat achter aan de rij aansluit op de pier. Het bleef dus vooral bij snoekbaarzen en die ving ik per dozijn. Twee maal vlamde er een zeebaars tussen de snoekbaarzen door, maar beide keren bleef het bij een diepe indruk en wapperende lijn. Kanonnen wat zijn die dingen onhoudbaar sterk op snoekbaarsmateriaal!
Dan ga ik nog een dag met Rob Kraaijeveld op pad. Razend enthousiast verteld hij over de tientallen zeebaarzen die hij die week ervoor met Bram Bokkers wist te vangen. Maar je raad ’t al… Die zijn er niet meer. Ik weet er één te vangen, met 29cm wel een nieuw PR maar we hadden op meer gehoopt. Overigens vingen we die dag 69 snoekbaarzen en baarzen, dus echt afzien was ’t ook weer niet…
Het roofvisforum
Nou zwerf ik regelmatig rond op het roofvisforum en bij de vangstmeldingen komt eens in de zoveel tijd een zeebaars voorbij. Meestal foto’s van dezelfde vanger en keer op keer werden bij mij de smeulende kooltjes opnieuw aangepord. Een paar berichten over en weer late, kwam de vraag. Anders kom je toch een keer langs? Graag! De agenda werd vluchtig bekeken en de afspraak gemaakt. Laatste weekend van september, met het eerste weekend van oktober als reserve datum, mocht het weer tegenzitten.
Gedurende de maand september vermaak ik me weer meer dan prima met de roofbleien. Volgens mij toch wel de zoetwater-equivalent van de zeebaars. Misschien niet zo sterk, maar nog wel een fractie explosiever en extremer als het gaat om het binnenvissen van het kunstaas. Qua gedrag lijken de vissen ook wel op elkaar. Als ware aardlekschakelaars denk je ze soms helemaal door te hebben, om vervolgens met de handen in het haar te zitten, terwijl je jezelf zit af te vragen of ze niet uitgestorven zijn.
Het zal misschien mede daarom zijn dat die zeebaars mij zo trekt, en ik was dan ook blij dat het laatste weekend van september voor de deur stond. Ronald had vrijdag even voor gevist en wist twee fraaie exemplaren te landen. Klinkt goed! We bestuderen het weer nog even en besluiten dat zondag de beste kansen biedt.
Die zaterdag gooi ik nog snel de boot erin. Vang een aantal roofbleien, een baars en twee snoeken. Mooie middag maar in gedachten lig ik al op het zoute nat. Bij thuiskomst loop ik nog een keer de spullen na. Besluit om al het geschikte kunstaas maar in de auto te kieperen, dat zoeken we aan de waterkant wel even uit. Bijtijds zoek ik het bed op, maar niet voordat ik de wekker heb gezet.
Andere eind van de wereld
En goan!
Althans, zo voelt het wel als ik de volgende ochtend op mijn tomtom kijk. Met de huidige benzineprijzen niet bepaald het type vistrip om wekelijks uit te voeren, maar wie iets wil bereiken moet nou eenmaal investeren. 230 Kilometer, twee tankstations en 2 koppen koffie later sta ik bij Ronald voor de deur, althans, bij één van zijn buren maar gelukkig roept Ronald net voordat ik op de bel druk, haha!
De kayaks waarmee we vandaag gaan vissen liggen al op het dak van de auto en we kunnen dus direct op pad. Ronald vist al jaren uit zijn Hobies en heeft een tweede liggen die zijn vismaten kunnen gebruiken. Een super manier om eens kennis te maken met een dergelijk vaartuig, want ik had er nog nooit in gezeten. Ben benieuwd!
Snel worden de kayaks klaargemaakt
Nadat we bij de stek aankomen worden de kayaks van het dak getild en vervolgens klaargemaakt. Ik kijk aandachtig naar de simpele maar doeltreffende constructies en krijg wat uitleg over het besturen en aandrijven van mijn vaartuig voor de dag. Volgens Ronald kun je er zelfs staand uit vissen, maar dat lijkt me voor vandaag nog wat te hoog gegrepen. Met het laatste uur afgaand tij voor de boeg duwen we de kayaks van de oever en stappen we in.
Aangenaam verrast
Ik besluit eerst eens een rondje te trappelen en ben aangenaam verrast over de wendbaarheid van de kayak. Was eerlijk gezegd niet mijn verwachting. Je kunt echter bijna haaks om draaien en zonder al te veel moeite te doen trappel je al snel een 6 tot 8 kilometer per uur. Tel daarbij op dat je een kayak gewoon op een paar dakdragers kunt vervoeren en je hebt een hele mooie tussenvorm van een bellyboat en een visboot.
De visserijen die we vandaag zullen beoefenen zijn trollen, werpen met pluggen en werpen met softbaits. We starten trollend langs een grillig talud, op dezelfde manier en plaats ving Ronald vrijdag ook zijn vissen. Vandaag blijft het echter stil, ook na een keer of vier heen en weer varen. Het tij valt dan net dood en de dijk is plots gevuld met auto’s. Kikvorsmannen zo ver het oog kan kijken en één voor één klauteren ze het water in. Voor ons een reden om een eind verder te peddelen, voordat we in de problemen komen. De duikers zullen een uur later, als de stroming er terug in komt, weer vertrekken. Als we elkaar gewoon de ruimte geven dan iedereen zijn ding doen.
We slepen een lang talud af en turend op de dieptemeter probeer ik zo scherp mogelijk langs de onderrand van het talud te varen. Onder water blijft het stil. Een vijfhonderd meter verder trappel ik naar een drooggevallen strekdam. Even de benen strekken, inwendige tankje legen en een boterhammetje eten. Ook Ronald komt even naar de kant. Plan voor de komende uren? Werpend terugvissen. Ronald start met een Sammy, ik met een plug die net onder het oppervlak loopt. De stroming komt inmiddels alweer op gang en in rap tempo worden de strekdammen alweer korter. Het is bij één van die ondergelopen strekdammen als ik Ronald hoor roepen. Een kolk vlak achter zijn Sammy verraad de aanwezigheid van een geïnteresseerde zeebaars. Helaas blijft het daarbij.
Ik wissel een paar keer van kunstaas en pak dan een zware lepel. De wind is inmiddels vrij fors en dit gooit gewoon erg lekker zo. Vis de lepel met korte pauzes vrij rap binnen, als deze vlak voor de kayak gemist wordt door een flinke vis. Nou is alles wat hier zwemt zo’n beetje zilverachtig van kleur, maar gezien het formaat kolk moet het toch wel een zeebaars geweest zijn. Ik hou de kayak op zijn plek en blijf stug doorgooien, er volgt geen reactie.
Zullen we teruggaan naar de eerste plek? Stelt Ronald voor. Prima natuurlijk en we trollen die kant op. Daar aangekomen gaan we over op de werpende visserij. Ook hier vissen we over ondergelopen dammetjes heen. Het blijft akelig stil. Op diep water zien we wel vis hangen op de dieptemeter, maar ook hier weinig interesse. Wel weet ik op een diepduikende yo zuri een hooiwagenkrab van de bodem te plukken. Lijkt behoorlijk op zo’n gevaarte uit Deadliest Catch maar dan in miniatuur versie. Ook sneuvelt er nog een kwal aan mijn plug maar ook daar kwam ik niet voor…
Als we weer even op de kant zitten om een broodje te eten zien we een kleine honderd meter uit de kant een vinnetje boven komen. Bruinvis, roepen we exact tegelijk. Ronald verteld dat hij ze regelmatig ziet de laatste jaren en dit zijn van die beelden waar je nooit genoeg van krijgt. Lang turen we nog over het water, maar helaas blijft het bij deze ene show.
Om de hoek…
Verderop liggen nog twee grote dammen in het water. Terwijl Ronald overschakelt op shads besluit ik het daar eens te proberen. Ik laat de kayak lekker driften op de wind en gooi ondertussen met een diepduiker het talud af. Een interessante stroomnaad op de kop van de eerste dam krijgt extra veel aandacht, maar ook hier geen reactie. Het is knap taai vandaag, zoveel is zeker. Na een klein half uur besluit ik even naar de kant te peddelen. Broodje eten en weer t tankje leeggooien. Als ik daar aankom komt Ronald ook aangepeddeld. Ik riep je net en zwaaide, merkte je ‘t niet? Nee, niets gezien of gehoord…
Ik had een mooie vis op de shad, verteld hij later. Leek aanvankelijk geen monster maar bleek toch om een fraaie vis van tegen de 70 te gaan die toch nog een paar keer goed gas gaf. Ik baal dat ik de vis gemist heb, een foto van Ronalds camera is wat rest. Toch geeft deze vangst wel vertrouwen. De vis werd namelijk exact op de plek gevangen waar we de vissen op de dieptemeter zagen hangen. We trappelen snel terug naar de plek en ik krijg ook een handje shads van Ronald.
Voor mij nog even een droom…
Gevist aan een 14 grams kopje is het een kunst om deze strak het talud af te vissen. Dat talud loopt van 2 naar 14 meter, is knap steil en er ligt nog ergens een soort strekdam een eind het open water in. Alsof deze hindernisbaan gevuld met allerlei soorten oesters en taaie plantensoorten niet genoeg is, staat er ook een dikke stroming en dito wind over de stek. Voor het eerst heb ik moeilijkheden om echt scherp te vissen. De stroming is het probleem niet, maar door de wind is de kayak steeds geneigd om dwars op de wind te draaien en dan snel van zijn plaats te driften. Enige manier om dit te voorkomen is door de neus recht in de wind te leggen en rustig door te blijven trappelen. Dit kost echter best wat moeite, er moet constant bijgestuurd worden.
Toch krijg ik steeds beter vat op de visserij en het is dan ook jammer dat we opnieuw niet beloond worden voor onze inzet. Even verderop proberen dan maar? Oppert Ronald. We hebben nog een klein uur tij en besluiten een lange drift te maken en opnieuw werpend het talud te bestoken. We naderen het hoge water en weer staat de dijk vol met auto’s en busjes. De duikers zijn terug en het is dan ook opletten welke stukken wel en welke stukken niet te vissen. Als we opnieuw over een schooltje vis driften beginnen we weer te diagonalen. Het levert allemaal niets op en ik leg me er bij neer dat vandaag een zeebaarsloze dag gaat worden. Niet dat dit betekend dat ik mijn best niet meer doe, maar ik heb er voor mezelf vrede mee en ga het resterende half uurtje gewoon lekker genieten van alles om mij heen. Het zal immers wel weer even duren eer ik hier ben.
Tijd om terug te gaan…
Uiteindelijk hakken we de knoop door. Terug naar de instapplaats dan maar. Pluggen weer overboord en trollen maar. Ronald trolt een eindje voor mij uit en plots zie ik hem stoppen naast een strekdam. Vast? Ik trappel lekker door en als ik hem passeer hoor ik hem plots roepen. Pas op we zitten boven duikers! Zijn kayak blokkeert voor mij precies het zicht op de bellen. Ik laat de kayak direct stilvallen en begin voorzichtig de plug binnen te draaien. Die knalt direct ergens tegenaan…
Ik schrik me rot en verwacht ieder moment een enorm bellenplakaat in het oppervlak. Tot mijn verbazing begint er echter iets als een malle te bonken aan de andere kant van de lijn. Krijg nou wat?! Vis!
Het gevecht dat volgt is niet bepaald de strijd der titanen waar ik op hoopte, maar ik mag toch een zeebaars landen vandaag! Ronald komt zijn eerdere uitspraak na, want de eerste die ik hier zou vangen zou zeker een nieuw PR zijn volgens hem. Achteraf had ik misschien iets specifieker moeten zijn over mijn wensen, want een verbetering van wel vier hele centimeters was niet precies waar ik op doelde haha!
Erg blij met deze zoute stekelaar!
Toch ben ik dolgelukkig met deze vangst en nadat ik de fraaie rover nog even bewonder mag hij weer verder zwemmen. Tsja, toch maar even doorvissen dus…
We varen terug naar de eerste hotspot en zetten nog een uur door met pluggen, topwaters en shads. Meer dan twee vissen zit er helaas echt niet in vandaag en met een lange reis voor de boeg maken we een einde aan de sessie. Eenmaal op de kant worden snel alle spullen weer opgeruimd, waarna ik Ronald hartelijk dank voor deze toch wel superdag. Nieuwe visserij, nieuwe visgronden, nieuw PR. Met een tevreden gevoel start ik de auto even later. Blik op oneindig en gaan…
Groet,
Volkmar Strikkers
Kijk ook eens op Ronalds blog voor meer zeebaarsvangsten en andere kayakavonturen! Ronald, nogmaals super bedankt voor deze mooie dag!
