Kajak avontuur in Panama – Deel 2
Zoals elke dag staan we vroeg op en dat levert soms mooie plaatjes op…
Hierna een beetje opfrissen en dan lekker ontbijten. Zo komen we de dag wel door. Wordt allemaal prima verzorgt door Pascal en de kok. Er is zelfs een oven gebouwd om brood te bakken!
We worden goed verzorgt.
Vers brood uit de eigen oven.
Een klamboe was niet nodig volgens Pascal…
Vandaag gaan we naar een eilandje, wat verder varen dan gewoonlijk, laten we hopen dat het de moeite waard is! Ook hier kunnen we alles verwachten. Zoals gewoonlijk gaan er 3 hengels mee en 1 grote kunstaasbox. Zo kunnen we alle kanten op, van popper tot jig. We splitsen weer in 2 groepen, zo bevissen we allebei 1 zijde van het eiland. Bart, Jan en ik bevissen de binnenkant van het eiland en na de middaglunch wisselen we van plek met de rest. Doordat dit eiland redelijk dicht bij het vaste land ligt wordt het water hier op sommige plekken flink doorheen geperst. Dit creëert af en toe een flinke golfslag, oppassen dus!
We beginnen met poppers en stickbaits de kantjes uit te gooien. Het is niet wild, op een enkele volger is er geen actie te bespeuren. Totdat we bij een doorgang aankomen. Van hieruit kun je naar de achterkant van het eiland varen. Ook liggen er een paar dikke rotsen en wordt het water regelmatig flink opgestuwd. Een onrustige plek om met je kajak te varen. Voor ons al lastig, maar wat te denken van de kleinere (aas) vissen, een prima hinderlaag voor de rovers waar we naar op zoek zijn!
De spullen worden ingeladen.
En weg zijn we!
Bart heeft gelijk meerdere aanbeten en uiteindelijk blijft er ook een vis hangen. Het zijn vooral de grote gepen die ons kunstaas proberen te slopen. Even later staan we tegelijk een forse geep te drillen! Het zijn opportunisten, ze vallen kunstaas aan wat ze nooit weg kunnen krijgen! Het is ook oppassen bij de het landen van deze vissen. De gars proberen je altijd te bijten als je ze in de nek wilt pakken! En de vele scherpe tandjes zorgen gelijk voor een bloederige boel.
Veelal gars die ons kunsaas aanvallen.
Oppassen!
Plots zie ik Bart aanslaan op iets beters. Zijn hengel wordt dubbelgevouwen en de vis knalt met een noodgang richting het eiland. Als dat maar goed gaat! Bart moet alle zeilen bijzetten om de vis uit de rotsen te houden. Het is hier overal ondiep, dus hij kan de vis totaal geen ruimte geven. Dit is duidelijk geen gar, maar wat dan wel? Het blijft opletten, op de vis en de golven, anders zitten we zo met kajak en al op de rotsen. Ik hou de golven in de gaten, zodat Bart zich kan concentreren op de vis. Dit werkt prima en even later komt er een flinke bluefin trevally boven.
Jan ligt een stuk achter ons en vist meer naar het open water toe. Ik zie hem regelmatig met een kromme hengel, ook hij heeft genoeg actie. Er bleek een grote school horse eye jacks te zwemmen die gretig op de popper van Jan knalden! Hij komt makkelijk in de dubbele cijfers en vangt later ook een mooie bluefin.
Forse bluefin voor Bart.
En voor Jan!
Nadat we de doorgang helemaal afgevist hebben worden de aanbeten minder, slechts af en toe een volger. Zelfs als ik kleiner kunstaas gebruik, kan ik geen aanbeten meer forceren.
Aan het einde van het eiland komen we de rest tegen. De zeekant van het eiland bleek stukken lastiger te zijn, ze hadden slechts een handvol aanbeten. Nu eerst lunchen, misschien dat het vanmiddag beter wordt als we van plek wisselen.
Even bijkomen in de schaduw.
De kajaks worden in de pangas geladen en we zoeken een rustig plekje op. Na het nuttigen van de broodjes blijkt dat het vroege opstaan en lange dagen op het water zijn tol eisen…
Maar na een uurtje op het strand is bij iedereen het energieniveau weer op peil en kunnen we weer op pad. Zoals gezegd pakken wij nu de zeekant van het eiland. Ook hier zijn mooie plekken, en Jan pakt als snel vis. Een kleine Cubera snapper, weer een nieuwe soort voor Jan!
Het zijn vooral de kleinere exemplaren die tussen de rotsen vandaan komen om achter ons kunstaas aan te gaan. Los zijn ze niet, want echt goede aanbeten zijn er nauwelijks. Er is niet echt een steile “drop-off” bij het eiland, wat de afwezigheid van grote vis verklaart. Pas aan het einde van het eiland gaat het los qua aanbeten. De ene na de andere gar stort zich op de popper. Vaak komen ze van enthousiasme al 10 meter achter de popper volledig uit het water, om vervolgens 2 tellen later op de popper te knallen!
Echt gaaf om te zien en er zitten grote exemplaren tussen. Helaas blijft er niet een hangen. Meestal rossen ze een paar meter lijn van de spoel om vervolgens weer los te schieten.
Weer een nieuwe soort erbij.
Het is weer tijd om te verkassen en we peddelen naar de pangas. Omdat dit nog een stukje varen is besluit ik om met een dieplopende plug te gaan trollen. Ik verwacht er niet veel van, maar je weet het nooit.
Zo ook nu, want uit het niets krijg ik een ongelooflijke dreun op mijn hengel! De kajak wordt bruut afgeremd en de slip giert het uit. Ik probeer de kajak te draaien, maar de vis trekt zo hard dat de kajak steeds dwars komt te liggen. Ik heb totaal geen vat op de vis die onhoudbaar lijn neemt. Plotseling voel ik lijn schuren en stopt de run. De lijn zit muurvast. Ik kan eindelijk de kajak draaien en wat lijn opspoelen. Als ik boven de onheilsplek ben gekomen is er geen beweging in te krijgen, muurvast!
Met de lijn in mijn hand probeer ik de vis los te trekken, maar dit blijkt vergeefs.
Het eindigt in lijnbreuk, gedesillusioneerd peddel ik verder naar de panga.
Dit was zo’n dikke Cubera snapper waar we voor gekomen zijn. Ze zijn inderdaad lomp sterk en het is niet verwonderlijk dat er veel verspeeld worden.
We eindigen de dag met jiggen boven een onderwatereiland. Dit levert niet al te veel meer op, buiten een mooie snapper voor Bart. Misschien dat we morgen meer geluk hebben. Vooralsnog is het 1-0 in het voordeel van de Cubera.
Mooie snapper op de jig.
De volgende morgen beginnen we op een wat verder gelegen rif. De boei ligt al snel op zijn plek en iedereen doet zijn ding. De een jiggend, de ander gaat trollen rondom het rif en ik begin met de popper. Het zal niet lang geduurd hebben totdat mijn popper leek te ontploffen! Een enorme plons geeft weer waar mijn popper lag. Die is bruut gepakt en de vis neemt flink lijn. Mijn gedachte gaan naar gisteren en ik hang in de hengel om de vis zo snel mogelijk af te remmen. Hij mag het rif niet halen!
Ik krijg redelijk snel controle over de vis en in het glasheldere water zien we een jack crevalle omhoog komen. Na een paar korte runs is de meeste energie eruit en kan ik de jack bij de staartwortel grijpen. Een mooi begin van de dag!
Snel actie!
Ook voor Bart, met een horse eye jack.
Jan heeft na het popperen zijn jighengel tevoorschijn gehaald en heeft ook snel actie. Wat heet, de hengel buigt in zo’n gevaarlijke boog, dat ik besluit om maar even te kijken wat hij eraan heeft.
Deze vis wil graag bij de bodem blijven. Zodra Jan wat lijn heeft gewonnen, duikt de vis weer met een noodgang richting bodem. Ik herken dit gedrag van een flinke amberjack die Derek eerder deze week ving. Na een potje touwtrekken komt er inderdaad een amberjack aan de oppervlakte. Een prachtige bronskleurige vis en we schieten de nodige plaatjes voordat we hem weer in het water laten laten glijden.
Succes met jiggen!
Amberjack in volle glorie.
Prachtige bronzen kop.
Er is genoeg actie en ik besluit eens een stukje te gaan trollen. Ik vis met een diepduikende rapala x-rap in makreel kleur, een topper voor het zoute water. Relaxed peddel ik wat rond als ik plotseling wat onder de boot zie. In eerste instantie kan ik het niet plaatsen, maar plotseling zie ik het goed, een mega school jacks! Vele 10 tallen jacks waar ik nu overheen peddel.
Snel zet ik een tandje bij, want ik vis de plug een meter of 30 achter de boot. Een paar tellen later volgt de verlossende aanbeet en als ik omlaag kijk zie ik de school door de schrikreactie uiteen spatten. Als ik de jack heb geland peddel ik even naar de dichtbij gelegen panga voor een paar foto’s.
De school jacks blijkt niet erg geschrokken, want ik heb de plug amper op diepte of hij wordt alweer gegrepen! Er zwemmen meerdere scholen jacks rondom dit rif en regelmatig vergissen ze zich in ons kunstaas. Dat resulteert dan weer in een stevige dril en knorrende jack op schoot! Wel een contrast met voorgaande dagen, waar het soms lang duurde voordat we actie hadden.
Veel jacks rondom het rif.
Wel genoeg actie, maar de grote afwezige is de roostervis. Hopelijk komen we nog een mooie rooster of cubera tegen, want de laatste dagen zijn aangebroken. Tot deel 3!
Groet,
André de Wit
