Het ijs is gebroken
Met 2 dagen -10 achter de rug bleek het dit weekend niet eenvoudig om nog een plekje te vinden om de boot te water te laten. Vrijwel alle hellingen zaten dicht en de hellingen aan de grote rivieren waren compleet dichtgesneeuwd. Ook de meeste interessante wateren die niet onder invloed van stroming of wind waren hadden een behoorlijk harde bovenkant gekregen. Gegokt werd dan ook op een grote rivierplas waar we met 2 boten ons geluk zouden gaan beproeven.
Rond 09:30 aan de helling is het plan, de ergste kou is er dan in ieder geval af en met wat geluk hebben enkele nijvere mensen voor ons de helling dan al geveegd. Als we rond dat tijdstip arriveren blijkt dit inderdaad het geval te zijn.
Uitkijkend over het water zien we dat een groot gedeelte van de plas is dichtgevroren maar iets verder op de wat interessantere stekken lijkt het nog bevisbaar te zijn. Voor ons ligt een fikse ijsvloer, maar toch zie je links en rechts nog wel enkele sporen van boten die al op de plas zitten. Jammer genoeg schuiven door een bescheiden windje de grotere schotsen zo weer tegen elkaar aan, maar het moet te doen zijn zo is onze inschatting.
Langzaam varen we dan ook de plas op waarbij we regelmatig dwars door de nodige ijsschotsen moeten varen om op het open stuk te komen. Bij de opening met de rivier is het gelukkig iets beter, hoewel de wind in die hoek staat en al het losgevaren ijs ook die kant op komt drijven. Dat gaat nog lollig worden vandaag :)
Lekker ijsvloertje
Toch gaan al snel de eerste hengels overboord en binnen niet al te lange tijd zien zelfs de eerste vissen de binnenkant van de boot. Als we ongeveer 10 minuten aan het vissen zijn slaat Jeroen vast op een ‘rare aanbeet’ waarna de hengel werkelijk hoepeltje rond gaat. Een zware vis stampt in de diepte en hangt er erg goed in, de dril duurt lang en regelmatig wordt er flink lijn genomen. Onze voorspellingen slaan langzaam om van snoekbaars naar snoek, maar gezien het zware hangen in de hengel en de lompe uithalen moet het wel een hele goeie zijn.
Als de lijn iets wegzijlt als teken dat de vis bijna boven is zien we een groot bellenplakkaat aan de oppervlakte verschijnen en onze verwachting is dan ook dat we een hele dikke snoek gaan zien….. Tot onze verbazing komt er echter een blankvoorn van ca 25 centimeter omhoog. Het duurt even voordat we begrijpen wat er gebeurd is, maar als we de blankvoorn binnen hebben wordt de zaak al snel duidelijk. De rare frommel aanbeet was de blankvoorn die de hoofdhaak van de shad in de staart kreeg, de snoek moet er werkelijk naast gelegen hebben en zal meteen toegehapt hebben toen hij de voorn zag spartelen.
Een minder gelukkige blankvoorn na een aanvaring met een dikke snoek
Toch een beetje balend dat we de vis niet hebben kunnen zien en nog beter vangen, vissen we verder. Even later arriveert ook Volkmar Strikkers op de stek en we briefen hem kort over ons avontuur van zojuist. Snoekvisser als hij is gaat er naast de vertikaalstok dan ook meteen een sardine op de bijhengel overboord :)
Rustig verder vissend vangen we links en rechts ons visje, echt wild is het allemaal niet maar het prachtige weer en de fraaie omgeving maken een hoop goed. Als we tussen de middag de traditionele shore lunch aanvangen zie ik al dat een leuke stek op de plas inmiddels vrij van ijs is en het voorstel is om daar na de lunch eens te gaan kijken. Op de plek gearriveerd blijkt er behoorlijk wat witvis te liggen en met veel vertrouwen gaan de aasjes dan ook weer overboord en vissen we verder. Ongeveer een uurtje later gaat mijn telefoon en ik zie dat het Volkmar is, ‘We hebben een enorme snoekbaars’ is het bericht. Aangezien Volkmar 100 meter verderop ligt gaat het gas open en terwijl Timo foto’s maakt kunnen we niet anders dan onder de indruk zijn van de vis.
Op de plank blijkt de vis 94 centimeter te zijn, iets minder groot dan gedacht door de flinke omvang maar een nieuw PR voor Volkmar, niet slecht voor de enige aanbeet op een dag.
Volkmar met een kasteel
Naarmate de dag vordert wordt ook het vissen taaier, de beet zat er al niet echt op en dat wordt in de middag dan ook zeker niet beter. Rond een uur of 4 besluiten we dan ook van het water af te gaan.
Terug naar de helling
De dag erna belt Michel om te vragen of ik zin heb om een paar uurtjes te vissen, de vang- en visdrang is na een aantal dagen buitenland vrij groot bij hem en gezien de plek waar getrailered moet worden gaat het alleen even niet lukken. Even een paar rivierplasjes bekijken om te zien of we ergens nog een beet kunnen krijgen lijkt mij ook wel wat en zo dobberen we een uurtje later op een klein plasje waar we na 2 uurtjes vissen de eerste actie nog moeten krijgen. Na wat beraad besluiten we de boot nog even de sporen te geven en het enkele kilometers verderop te gaan proberen.
Ook hier blijft het lang rustig, toch weet ik na enige tijd af te trappen met een maatse vis. Rustig doorvissend zonder enorm veel hoop op success is het dan toch Michel die zijn vangdrang bevredigd ziet met een werkelijk snoeiharde beuk op de vertikaalstok. Even later doorbreekt het 2e kasteel van dit weekend het wateroppervlak, een prachtige oude vis is het resultaat.
Michel met zijn kasteel
Omdat ik verder weinig tijd heb besluiten we om er een eind aan te breien. Het is mooi geweest.
