Hedesunda Camping – Meer dan vissen (deel 2)
…Nee, geen zwaar krommende hengel en lompe snokken uit de diepte. Het blijkt een voet-lang snoekje die met een keuze kamikaze aanbeet de shad te grazen nam. Springt nog een keer in het oppervlak en rolt dan van de haak. Ik vis de rest van de peilers ook secuur af maar zonder resultaat. Door naar het volgende goede taludje.
Hier verandert de smalle stroom in een honderden meters breed gebied. Je zou bijna denken dat je op een meer ligt, maar de schuin hangende boeien en wervels daarachter vertellen wat anders. Ook hier stroomt het aardig en tegen een in de buitenbocht gelegen eilandje ligt een mooi talud. Ik ben amper vijf minuten bezig als de shad weer spijkerhard te grazen genomen wordt. Leuke baars dit keer, die na een plaatje weer terug mag.
Ook de eerste baars van de trip is een feit
Ik vis het talud nog twee maar af maar besluit dan weer door te varen. Wil graag wat verschillende plekken verkennen, dat kon nog wel eens van pas komen voor de andere sessies. De volgende stek is de uitstroom van een versmalling. De versmalling zelf is diep. Zes tot zeven meter op drie meter uit het riet. Al snel mis ik er een paar aanbeten, strak onderaan het talud. De Fin S is inmiddels vervangen voor een kleine salty shaker. Al snel volgt er een snoekje, wederom formaat stropdas. Als ik de vernauwing vervolgens uit drift wordt het bodemverloop als maar interessanter. Ik kijk op de klok en zie dat ik eigenlijk al weer terug moet. Toch nog maar even proberen…
Gemiddeld vijf meter diep en allemaal grote rotsblokken op de bodem. Telkens til je de shad er bovenop en laat je hem er aan de neerzijde weer vanaf vallen. Daar moet ook gewoon roofvis liggen! De spanning stijgt als ik achter één van die rotsblokken een mooi signaal zie staan op de visvinder. Ik laat de shad van het rotsblok afdalen en een geweldige kleun volgt. Ik sla hard aan en vermoed het aan de stok te hebben met een grote snoekbaars. Wat verder in de dril stel ik deze verwachtingen bij naar snoek. Het blijkt er inderdaad één te zijn. Een mooie 80er vecht voor elke centimeter alvorens ik hem kan landen. Mijn ochtend is geslaagd, snel terug naar de camping.
Drillen in een prachtige omgeving
Prima sport op de verticaalstok
De rest van de middag doen we rustig aan. Lekker in het zonnetje zittend lezen we wat totdat de lucht opeens donkergrijs kleurt. Ze hadden het al voorspeld en helaas gaan we er niet aan ontkomen. Een fors regenfront zou toch halverwege de volgende dag blijven hangen en vooral ’s avonds flink tekeer gaan. In het restaurant hebben we hier gelukkig geen last van en na een heerlijk avondmaal rennen we snel terug naar het huisje.
Lekker relaxen bij het huisje
Dagje Gävle
De volgende morgen slapen we lekker uit, het regent immers nog steeds. Tussen de middag zouden we het ergste wel gehad hebben en dus besluiten we tegen een uur of elf maar gewoon op pad te gaan. Vandaag gaan we lekker… Shoppen! Nee, wacht even… Klik nog niet weg! Ik hoor jullie denken ‘is ie nou helemaal?’, maar wacht even af… Het is best vol te houden, een dagje shoppen in de Zweedse stad Gävle…
Gävle is één van de oudste steden uit de regio en gelegen aan een prachtige rivier. Zalm trekt hier nog steeds van zee naar binnen en zelfs in het stadspark mag gevist worden op deze stalen rover. Ik wist dit niet en had me al ingesteld op een dagje kleding winkel in, kleding winkel uit. Toch, vlak nadat we de auto hadden weggezet en ik turend op de kaart de route richting haven bepaalde, zag ik vanuit mijn ooghoeken iets van “Fiskeredskap” staan op de geven van een oud havenpand. Euh Judith hier bij de stoplichten moeten we even oversteken schat. Ja maar we zouden toch? Nee dit is handiger zie ik net… (gnagna) Eenmaal aan de overkant van de straat merk ik, natuurlijk ‘stomverbaasd’, op dat dit wel een hengelsportzaak lijkt. Even binnen kijken hoor…
Hier wil ik wel even binnen kijken…
Het zaakje maakt van buiten een nogal rommelige indruk, maar er blijkt een roofvisassortiment te hangen van heb ik jou daar. Een enorme wand met spinners, pluggen, rubber en (handgebouwde) jerkbaits. Hier kun je rustig een uur shoptijd aan besteden. En shoppen zouden we toch vandaag..?
Uiteindelijk gaat de pas in de gleuf en daarna gaan we door de stad in. Bij het toeristenbureau scoren we een handig kaartje met de kortste route langs alle mooie bezienswaardigheden. De eerste blijkt echter een groot winkelcentrum en dan is het even doorbijten natuurlijk. Judith komt niet verder dan een paar pandora bedeltjes bij de goudsmid en zo eindigt mijn ‘shopping score’ dik 100 euro boven de hare. Wie had dat ooit gedacht? Ik in ieder geval niet!
De score…
Er zitten overigens drie hengelsportzaken in Gävle, maar dat hoor ik gelukkig pas achteraf en wil je de rest van de vakantie nog iets gedaan krijgen dan kun je het maar beter bij één houden denk ik… We vervolgen onze route door een eeuwenoud park langs de rivier. Prachtige bomen en het stromende water blijft boeien. Hier zalmen zien optrekken/bevissen moet echt geweldig zijn!
Gävle
Het gevangenismuseum blijkt helaas gesloten al als we er langskomen, dus lopen we maar door richting het oude vissersdorp. Leuke smalle straatjes met echte oud Zweedse vissershuisjes, alsof je in het Enkhuizer museum loopt. Nadat we smakelijk uit eten zijn geweest zoeken we de auto weer op en keren we terug naar de camping. Onderweg spotten we nog een tweetal bruine kiekendieven, wat toch ook indrukwekkende vogels zijn om te zien. Ook komen we, net als op de heenreis uiteraard, onze eerste Zweedse flitspalen tegen. Keurig aangegeven door middel van een bord op pak ‘m beet 200 meter afstand. Ideaal! Wanneer gaan ze dat in Nederland ook doen..?
Terug het water op
Na zo’n dagje shoppen heb je natuurlijk weer een lekker ochtendje vissen verdiend en zodoende zet ik de wekker op tijd om wat meer uren te kunnen maken dan de vorige sessie. Snoek en baars heb ik reeds gevangen, dus ik wil nu toch echt eerst een snoekbaars scoren voordat ik ga jerkbaitvissen. Omdat aasvisjes nu een streep voor hebben op kunstaas, regel ik bij Meindert een zootje diepvries alvers en voorns. Daarna tuig ik alvast een fireball op. Blijft ook gewoon een leuke visserij waarbij het telkens weer afwachten is of je een snoeiharde beuk of een sluiperige aanbeet zult krijgen.
Eenmaal op het water vaar ik direct onder de brug door op weg naar de plek waar ik die baars ving twee dagen terug. Het talud verder volgend, zie ik de bodem afzakken naar zeven meter en het wemelt er werkelijk van de vis. Vervolgens krijg ik de een na de andere aanbeet maar wat ik ook probeer, ze laten los of blijven niet hangen. Ik vermoed dat het voornamelijk zeer kleine vis betreft en besluit dus nog verder af te zakken langs het talud. Diepste punt blijkt maarliefst tien meter te zijn en als ik daar een kwartiertje rondpeuter volgt dan toch die verlossende beuk. Heerlijk als ze er zo ongeremd op knallen en je gelijk vol in de verticaalstok kan gaan hangen!
Het blijkt een fraai gekleurde snoekbaars die wel wat weg heeft van zijn Amerikaanse collega, de Walleye. Als de vis weer verder zwemt zet ik stug door maar met het voorbij trekken van de ochtend verdwijnen ook de vissen van dit talud. Door met plan B dus, en wel het werpen op snoek. Kan ik direct even mijn gister aangekochte aasjes testen en dat is natuurlijk altijd leuk!
Zweedse snoekbaars
Moeilijkste van het snoeken in dit gebied: Waar begin ik? Het ziet er werkelijk allemaal prachtig uit en, in tegenstelling tot het voorjaar, zal de snoek er nu niet in grote scholen bij elkaar liggen, maar meer verspreid over het gebied. Ik besluit in de buurt van de monding waar ik twee dagen eerder die 80er ving, een langgerekt talud van 2 naar 5 meter af te vissen. Zou in Nederland 100% een topstek zijn dus daar moet ik maar op afgaan. Ik lig er amper als een enorme vogel opdoemt uit de verte. Dat moet wel de zeearend zijn! Kans om een foto te maken is er niet, de zeearend vliegt zo’n beetje 500 meter per vleugelslag, maar indrukwekkend is het wel. Ik ga er even bij zitten, pak een broodje en neem alles in mij op. Wat is dit genieten zeg hier, je zou het bijna vergeten door al dat gevis!
Qua snoeken blijft het helaas stil. Ook tussen de rieten, of trollend boven dieper water krijg ik geen respons. Het blijft dan ook bij die ene snoekbaars deze ochtend.
Terug bij de camping kom ik Meindert tegen. Hij vraagt direct naar de vangsten en ik vertel hem over mijn ervaringen tot dusver. Hij geeft aan zelf eigenlijk nooit echt gericht op snoek te vissen in deze tijd van het jaar, maar vind het wel een mooie uitdaging. “Zullen we anders morgen samen een ochtendje op pad gaan, als dat lukt?” Die uitnodiging grijp ik natuurlijk met beide handen aan!
Eelanden
Voor de middag hebben Judith en ik ook nog wat leuks op het programma staan. Zweden zou Zweden niet zijn zonder haar Elanden en die moet je dan ook een keer gezien hebben vinden wij. Op een half uurtje rijden ligt een elandenpark waar een 13 tal elanden in semi-vrijheid leven. Geen Nederlandse dierentuin opzet, maar veertien hectare bos waar de beesten vrij rond kunnen lopen. Het is prachtig weer deze dag en we laten dan ook onze jassen in de auto als we ons aanmelden voor de guided tour. Een foute beslissing, zou een half uur later blijken…
De tour begint binnen, waar we uitleg krijgen over de verschillende elanden in dit gebied, maar ook over de geweien die in 6 maand groeien van niets tot pak ‘m beet 15 kilo per zijde. Het Zweedse verhaal is totaal niet te volgen, maar gelukkig spreekt de gids ook goed Engels en zelfs Duits zou geen probleem zijn. Na deze introductie is het tijd om de laarzen aan te trekken en naar buiten te gaan.
We hebben het geluk, of eigenlijk pech als je het mij vraagt, dat vijf elanden helemaal vooraan bij het hek staan. Niet echt de omgeving waarin je ze wilt zien maar anderzijds is er wel mooi de gelegenheid om dichtbij te komen en foto’s te maken. Na enige tijd trekken we verder het bos in met als hoofddoel Dennis te vinden. Dennis is de enige stier in dit gebied en die zien er met hun gewei natuurlijk wel het meest indrukwekkend uit.
En dan, als we Dennis eindelijk gevonden hebben, trekt er een enorme stortbui over ons heen. Er is maar amper wind en de hele groep, allemaal in zomerkleding, wordt echt door en door nat. “Hadden we nou maar…” heeft nu geen zin meer en ik besluit me er niet te veel van aan te trekken. Drogen doe je vanzelf wel weer. Het is alleen jammer voor het maken van de foto’s.
Ipv een gewei had Dennis nu meer gehad aan een paraplu…
Grappig detail is overigens wel het voer waarmee de elanden uit de bossen gelokt worden. Niet alleen worden ze bij naam geroepen, onze gids tovert ook telkens een lekkernij uit zijn jaszak. Een lekkernij waar elanden dol op blijken te zijn, terwijl ik niet denk dat ze er ooit één zijn tegengekomen in het wild. Nog in geen 10.000 jaar!
Bananamoose..?
Indrukwekkend gewei
Uiteindelijk zien we alle elanden en Judith smelt weg bij de wiebelige kalfjes van een paar weken oud. Na de rondleiding drinken we nog wat, kopen wat souvenirs in de shop en dan is het mooi geweest voor vandaag. Het is dan weer droog en zonnig, terwijl al onze kleren compleet doorweekt zijn. Bij het huisje doen we lekker rustig aan en ik neem met Meindert nog even de plannen voor morgen door.
Bijtijds beginnen en toch gewoon gericht op grote snoek. Het moet toch mogelijk zijn om, gezien de water en weersomstandigheden, werpend met jerkbaits een snoek aan de schubben te komen?
De volgende morgen spring ik topfit uit bed, smeer wat broodjes en ga dan richting de receptie. Meindert zit al te wachten en heeft er minstens zo veel zin in als ik. Vissen komt er niet tot nauwelijks van in de drukke campingmaanden, dus ook voor hem ligt er een mooie ochtend in het vooruitzicht. Amper onderweg, spot ik een grote vogel in de lucht. Daar komt de zeearend weer! De vogel vliegt praktisch over de camping, om vervolgens in een weiland verderop naar beneden te duiken. Een enorm kabaal volgt als een complete ganzenkolonie het luchtruim kiest. Kan bijna niet missen, zou je zeggen…
Nagenietend van dit schouwspel gooien we een diep geultje uit, gelegen tussen twee eilandjes. Bij uitblijven van resultaat gaat het gas open en varen we richting volgende stek. Niet wetend waar we ze precies kunnen verwachten nu, proberen we vooral zo veel mogelijk verschillende stekken. Bij een smalle stroomversnelling krijgt Meindert de eerste aanbeet van de dag. Een baars heeft zijn spinnerbait gegrepen maar weet hem ook weer te lossen.
En ook nu spotten we regelmatig een visarend
De snoeken houden zich akelig stil, totdat Meindert voorstelt om naar een baaitje te varen waar hij in juni nog mooie aantallen gevangen had. Aangekomen blijkt ook deze stek weer de vorige te overtreffen. Riet, biezen en grote plompenvelden waar je prachtig tussendoor kan vissen. Ik besluit mijn in Gävle aangeschafte Svartzonker jerkbait aan de speld te hangen. Dit aasje heeft, door de schoepstaart, een prachtige waggel en kun je mooi tussen de planten doorsturen. Met de fluoriderende gele kleur is hij ook nog eens prachtig te volgen, dus dat moet gewoon spektakel gaan opleveren!
Stekken om bij weg te dromen…
Als we na een kwartiertje bij een mooie doorgangetje komen gooi in de jerkbait strak tegen het riet. Ik vis hem op een monotoon tempo binnen als ik de jerkbait plots een halve meter opzij geduwd zie worden. Niets gevoeld en alles wat rest is een traag uitdijende kolk… Dat zijn meestal niet de kleinsten…
We gooien stug door maar de vis komt niet terug. Even verder wordt het riet dichter en valt er eigenlijk alleen nog parallel langs te vissen. Meindert stuurt de boot kort langs de planten, ik gooi langs wat losse biezen en sta met volle concentratie naar de jerkbait te kijken als deze met een doodsklap gegrepen wordt. De vis komt niet uit de planten maar vanaf open water en beukt in één streep door de planten in. Een zwaar gevecht volgt, ongelofelijk wat een power bezit deze snoek! Meermaals moet ik vol in de hengel hangen, maar toch kan ik niet voorkomen dat de vis zich uiteindelijk vast zwemt in het riet. Meindert stuurt resoluut de boot er achteraan en grijpt de vis onder de kieuw. Binnen!
Een mooie geblokte 90er wordt snel gefotografeerd en mag daarna weer zwemmen. Mijn ochtend is bij deze geslaagd. Wat is er nou mooier dan, vissend tussen de vis- en zeearenden, getrakteerd worden op een dergelijk stuk snoekspektakel? Dit is het echte vissen!
Mijn ochtend is helemaal geslaagd!
Deze jerkbait gaat me nog veel plezier bezorgen
We vissen de baai verder af maar er gebeurt niets. Meindert is nogal verbaasd omdat je in de regel, als je ze eenmaal gevonden hebt, vaak meerdere snoeken achter elkaar vangt. Misschien is het in deze tijd van het jaar anders, maar toch besluiten we het kantje van mijn snoek nog maar een keer mee te pakken. Al snel schiet er een klein snoekje onder mijn jerkbait door. Ik stop de jerkbait voor de boot en dan doet ze nog een poging. Ze mist maar probeert er met een fraaie achterwaartse salto nog wat van te maken. Altijd een mooi gezicht!
We verlaten de baai en varen door naar een fikse stroomversnelling. Normaal stroomt het hier matig, nu giert het water door de vernauwing. Grote stenen onderwater zorgen echter voor vele luwte plekken dus snoek kan er zomaar liggen. Ik hang een zinkende fatso aan de speld en al snel vang ik een klein snoekje. Niet veel later volgt er nog één tot aan de boot. Een bijzonder gezicht in deze bulderende stroming!
De indrukwekkende zeearend
Terwijl de zeearend nogmaals over de boot scheert besluiten wij te verkassen naar de laatste stek. Ik heb Meindert veel verteld over mijn visserij op de diepe rivierplassen. Jerkbaiten of werpen met rubber boven diep water, zoekend tussen de scholen witvis naar die ene bak. Meindert weet een diep gat waar veelal scholen witvis boven hangen. Ook werd er tijdens het verticalen nog wel eens een vis of shad gegrepen tijdens het opdraaien. Klinkt interessant dus!
Eenmaal op de stek gooien we een marker bovenop het talud en beginnen we te smijten. Ik met een grote jerkbait, Meindert met een shad. Het duurt niet lang of we missen beide een aanbeet. Dan zie ik Meindert opnieuw aanslaan en met succes. Een knappe snoek gaat ook weer tot het uiterste om zich van de haken te ontdoen. Niet normaal zo sterk als ze zijn hier op het stromende water.
Meindert mag vol aan de bak
Ze blijven maar gaan hier!
Eenmaal aan boord blijkt de snoek 101 te zijn. Kerngezond en met nog voldoende reserves. Als ze even later het water raakt knalt ze er vandoor!
Prachtige volle snoek
We gooien nog een dik half uur door, maar komen niet verder dan een paar vage tikken. Het middaguur ligt inmiddels achter ons en we moeten terug naar de camping. Tevreden stap ik een kwartier later weer de steiger op. Heerlijk gevist, genoten van de omgeving, goed gezelschap en nog een tweetal knappe vissen ook!
’s Middags ga ik met Judith opnieuw met de boot op pad. Hier en daar een beetje vissen, maar vooral op zoek naar de zeearend. Judith heeft er nog geen gezien dus dat is een mooi doel voor deze laatste middag. Het duurt niet lang voordat we hem voorbij zien suizen. Ook de visarenden laten zich niet onbetuigd en komen meermaals kort bij de boot. Uiteindelijk varen we nog even terug naar het baaitje van die 90er ’s ochtends. Het viel, ondanks de kaart, trouwens nog niet mee om die route te reproduceren. Op een paar ijkpunten na lijkt alles op elkaar en het is dan ook belangrijk dat je bij elke ‘afslag’ goed in je opneemt waar je bent.
In het baaitje wordt mijn jerkbait nog één keer gevolgd, maar met het draaien van de wind en de zeker 10 graden gedaalde temperatuur lijken ze er niet veel zin meer in te hebben. Tegen zessen komen we terug bij de camping, vanwaar we nog een laatste keer over het meer heenkijken. Morgen weer naar huis…
Goud op de camping?
’s Avonds pakken we de spullen in en nemen we alvast afscheid van Meindert en Renata. Voor we het weten zijn we alweer een gezellig uur praten verder, alvorens we ons huisje opzoeken. Om zes uur gaat de wekker en om zeven uur rijden we weg. Op naar Nederland, maar niet voordat we wederom een tussenstop maken in Örebro. Daar krijg ik een half uur de tijd om rond te snuffelen in een hengelsportzaak met zeker 2000 handgebouwde jerkbaits, 200 bulldawgs, een enorme muur met spinners… Tientallen vierkante meters pluggen en ga zo maar door… Geweldig land, dat Zweden!
Al bij al een heerlijke vakantie in een prachtige omgeving. Geweldig om hier en daar wat te kunnen vissen, maar tegelijk ook een boel leuke dingen te kunnen doen met vrouwlief. Hoewel ik de Hedesunda Camping eigenlijk alleen als hengelsportcamping kende, blijkt er voldoende te doen voor een leuke gevarieerde vakantie. Opgeladen voor een bult nieuwe werkweken komen we, na wederom 1600 kilometer, moe maar voldaan thuis.
Voor meer info over de camping en omgeving verwijs ik je graag door naar www.hedesundacamping.se. Daarnaast wil ik Meindert en Renata hartelijk danken voor de vele leuke gesprekken en goede zorg op de camping. Wellicht komen we nog eens terug!
Groet,
Volkmar Strikkers
Hoi Volkmar,
Leuk verhaal en heel herkenbaar, ik ga al een jaar of vijf naar Hedesunda. Prachtig gebied en ik leer ieder jaar weer nieuwe stekken. Meindert en Renata zijn inderdaad erg gastvrij en ook het restaurant mag er wezen. Dank voor je verslag, ik heb nu nog meer zin in mijn trip naar Hedesunda over een maand. De ontmoeting met de Zweedse douane heb ik inmiddels ook gehad en die van mij duurde wat langer. Wij hebben volgens mij een uur stil gestaan en werden appart ondervraagd. Maar ach, als je niets te verbergen hebt…
Groet,
Corjan
He Volkmar,
Leuk verslag en vooral ook leuke vakantie! Thnx voor het delen!
Groeten Daan