Gericht op grote snoekbaars, ondiep
Om half zes gaat het wekkertje. Ik sta op, sluip naar beneden om het gezin niet wakker te maken, zet de koffie aan, warm de soep op en loop naar mijn aasvis ton in de tuin. Minus zeven geeft de temperatuurmeter aan! Houdt het dan nooit op? Gelukkig is het water nog niet bevroren maar ik besluit wel een extra laag kleren aan te trekken. Wat een kou! Niet goed, want zo laag heeft op ondiep water gelijk een effect….
Aangekomen op de trailerhelling worden de spullen klaargemaakt en de boten snel te water gelaten. Wat heel belangrijk is is om de stekken rustig te benaderen. Grote vis die ondiep zit heb je immers zo verstoord. Daarom varen we het laatste stuk op de elektromotor naar de plek en laten we zachtjes de ankers zakken. We gaan eerst penvissen op de stekken waar we eerder succes hadden. Een paar minuten later zitten we in het opkomende zonnetje met een kop koffie naar dobberende dobbers te staren, prachtig! De natuur begint ook echt los te komen, er komen zelfs een paar ooievaars over!
Kijk! Een ooievaar!
Al snel flitst één van de pennen van Roel onder water. Op de aanslag volgt een lekker pittige dril. Na een tijdje laat een snoekje zich zien. Niets snoekbaars, gewoon snoek die het aasvisje van de bodem heeft opgeraapt! Het schepnet komt de boot binnen en op dat moment maakt de snoek een laatste slag en lijkt uit het net in de boot te vallen. Snel probeer ik hem te pakken en….. stom……. ik grijp in een dreg…….beginnersfout. De dreg dringt mijn duim in en zo zit ik een kort moment vast aan de vis. Geen fijn gevoel. Roel knipt snel de onderlijn door en zet de snoek terug. Ik kan gelukkig met een tang en veel tandengeknars de dreg uit mijn duim halen. Met een pleister erop en een verse kop koffie kom ik even bij van de schrik. Zo zie je maar; je kan echt geen moment verslappen met al die scherpe punten om je heen. En zijn we nog vergeten een foto te maken ook…..
Het blijft hierna echter wel stil, ook bij Michel en HJ. De snoekbaars ligt kennelijk nog niet ondiep op deze plek. We draaien daarom de pennen binnen en gaan over op het vissen met een grote gesleepte aasvis en een kleinere aasvis op de fireball. Michel en HJ gaan een paar plateaus uitgooien met jerkbaits en ratelpluggen (screaming devils).
Scherp en ondiep vissen
Roel en ik beginnen ondiep en slepen dan naar de onderkant van het eerste talud en dan weer terug naar ondiep. Op deze wijze hopen we te ontdekken waar de vis zich ophoudt. En door een grote en een kleinere aasvis aan te bieden ontdekken we misschien ook aasvoorkeur.
Geconcentreerd een talud van diep naar ondiep afslepen
Een grote aasvis slepen en een kleinere op de fireball
Bij ons gebeurt er echter een paar uur niets en omdat ook in de andere boot maar één klein snoekje de screaming devil greep besluiten we het plan maar eens bij te gaan stellen tijdens de ondertussen traditionele shore-lunch. De zon schijnt volop en in de luwte in het zonnetje kunnen we zowaar voor het eerst dit jaar de pakken opengooien en de petten afdoen, heerlijk! We gebruiken de tijd ook om onze trip naar de USA door te spreken waar we gaan visen op Alligator Gar; die trip in mei komt nu dichtbij genoeg om details door te gaan nemen!
Vanuit de boot dit keer: de traditionele shorelunch in een heerlijk lente-zonnetje!
Na de lunch gaan we door met het slepen van aasvissen. Onze conclusie is toch dat de vis hier in ieder geval nog niet ondiep ligt en dan kun je maar beter meters blijven maken om ze te zoeken. Een tijdlang gebeurt er niets maar vlak voordat we gaan stoppen zie ik alsnog een schim achter mijn fireball aan komen. Met een paar flinke verticale bewegingen weet ik de vis te verleiden en kan ik aanslaan. Na opnieuw een felle dril komt de derde snoek van de dag boven en belandt in het net. En geloof het of niet: ik wil de vis oppakken voor de foto in de kieuwgreep maar met een ferme klap belandt mijn duim in zijn bek en snijdt één van de hoektanden diep in mijn nog niet geblesseerde duim. Hoe is het mogelijk! Al jaren hab ik geen schade gehad en nu heb ik op één dag beide duimen geblesseerd…
Dik en fel snoekje met scherpe tandjes…….
Tijd om te stoppen. Niet geschoten is altijd mis zegt het gezegde en hier hebben we gegokt, maar verloren. De vis wilde niet of zat nog niet ondiep. En dan wordt het zoeken en lukt het vaak niet om lekker in je “ritme” te komen. Toch was het een heerlijke dag ondanks de twee duimpjes, en hebben we ons weer verder voor kunnen bereiden op onze trip naar de Texas Alligator Gar in mei die nu lekker dichtbij begint te komen!
Tjonge na het lezen van bovengenoemd stuk vraag ik mij af of er nog wel gevist kan worden indien men zo “GEWOND” raakt.Volgens mij kan er behalve cursus snoekvangen tegelijkertijd ook een cursus EHBO worden gegeven,want als er een dreg uit je duim moet worden gehaald is het op zijn minst toch wel even pijnlijk.
Mijn raad: Alligator Gar hebben nog veel grotere tanden en zijn nog onvoorspelbaarder in hun bewegingen. BLIJF OP VOLDOENDE AFSTAND VAN HUN GEBIT !
Alsnog veel plezier in de voorbereiding naar Florida !!!
HCD