Geen hand voor ogen
Terwijl in friesland de rayonhoofden onrustig in hun bed liggen te draaien wordt de visdag in het weekend met Volkmar na wat overleg afgeblazen. Met alle sneeuw en gladheid lijkt het ondanks de vangdrang niet de meest verstandige beslissing om met de hele combinatie de weg op te gaan.
In de loop van de zondagochtend pak ik dan ook wat karperstokken in en schuif ik aan bij Michel en John die zich aan een zandgat hebben geïnstalleerd. Erwtensoep, glühwein en de nodige grappen en grollen maken het een aangename ervaring maar de vis staat uit. 1 twijfelachtige aanbeet die loslaat is wat we aan het eind van de dag mogen noteren.
De volgende dinsdag heb ik met Michel afgesproken om het op groot water te gaan proberen. We laten de snoeken even met rust en gokken op snoekbaars en baars. De weersvoorspelling is pittig, weinig wind maar wel temperaturen onder het vriespunt en dus in dit jaargetijde ook veel mist en dichtgevroren hengelogen. De maandagavond breng ik een 40-tal grote spieringen naar Michel en bespreken we nog even de opties. We gaan om half 6 rijden zodat we bij het licht worden op het water zitten.
De andere ochtend arriveren we netjes op tijd bij de helling waar we niet geheel onverwacht helemaal niemand aantreffen. Dikke lagen kleding, dubbele sokken en goede handschoenen moeten ons vandaag warm houden terwijl we beiden bedenkelijk richting het water kijken waar de mist een ondoordringbare muur vormt.
We besluiten niet te starten op de vooraf beoogde stek maar we varen naar een hoek van het water waar we in ieder geval geen scheepvaartverkeer hoeven te verwachten. Terwijl Michel de radarreflector aan de verlichting stang vastmaakt stuur ik behoedzaam navigerend op de GPS het slagschip van Michel richting een rijtje waypoints. Halverwege doemt nog een langzaam varend vrachtschip op in de toch wel erg dichte mist en ik besluit maar een beetje om te varen om niet in de problemen te komen.
Toch arriveren we na een minuut of 10 in het beoogde hoekje waar we allebei 2 hengels overboord zetten. Michel vist met een shad op de handhengel en een spiering op de fireball op de bijhengel. Zelf vis ik met de fireball op de handhengel en een sleephengel als bijhengel.
Binnen 10 minuten slaat Michel aan op een harde aanbeet waarna een mooie hoge en dikke vis geschept kan worden. De vis ligt nog niet in de boot als ook zijn bijhengel doorbuigt en even later nummer 2 zijn collega aan boord mag begroeten. Dat begint goed, 10 minuten bezig en al een dubbel hookup !
Direct gevolgd door een beet op de bijhengel
Mooie dubbel
2 mooie grove vissen worden na het schieten van wat platen weer teruggezet. Zou het dan weer zo’n achterlijk topdag worden als laatst met Volkmar ? In tegenstelling tot enkele weken eerder blijft het na dit snelle succes een stuk langer stil. Michel vangt nog een wat kleiner exemplaar op wederom de bijhengel en we krijgen links en rechts wat frummels maar het voorspoedige begin zet niet echt lekker door.
Het op koers houden van de boot is zelfs met GPS verdraaid lastig vandaag, zonder een referentiepunt aan land is het lastig inschatten hoe je vaart en de lijnen die we dan ook op de GPS tekenen zijn behoorlijk grillig. Ook de mist en de temperatuur van -4C helpen niet echt mee, de lijnen bevriezen op de spoel of zitten continue vast aan de lijnroller van de molen. Ook de topogen van de hengels vriezen om de haverklap dicht dus echt lekker vissen is anders. Toch vissen we stug door, op dit soort dagen kan een goede doorzettersmentaliteit het verschil maken tussen een slechte of een goede dag.
Het loopt langzaam richting het middaguur en echt veel actie krijgen we niet. Michel vangt nog een vis en ikzelf moet de eerste fatsoenlijk aanbeet nog krijgen. De sleephengel heb ik inmiddels vervangen door een fireball hangel maar veel soelaas biedt het niet. We proberen wat verschillende dieptes maar ook dat maakt geen verschil.
Tegen het middaguur neem ik plaats achterin de boot als Michel zijn hengel aan het verbouwen is. Een ft shad met een 28 grams kop wordt op tempo langs een scherp talud gesleept waarbij we de diepte laten variëren tussen 5 en 11 meter. Na enkele minuten krijg ik dan toch een tik op de shad en komt een aardig aanvoelende vis langzaam richting boot. Het zenuwachtige trillen tijdens de dril verraadt al dat het hier om een baars gaat maar toch zijn we allebei even stil als een baars model voetbal door de oppervlakte heenbreekt.
Snel het net eronder en even genieten van een schitterende baars, zo vang ik ze niet vaak en deze maakt mijn dag alweer helemaal goed. Het hoeft niet altijd de hele dag door vangen te zijn om een goede dag te hebben en deze baars onderstreept dat maar weer eens.
Baars model voetbal
Met hernieuwde motivatie vissen we verder maar we weten verder geen vis meer te vinden. Gelukkig is de mist inmiddels wel wat opgetrokken en we besluiten dan ook om een stuk te gaan varen en het op de oorspronkelijk beoogde stek te gaan proberen. Hier vinden we enorme scholen witvis die we met onze shads dan ook regelmatig aantikken maar de rovers geven niet thuis. Ook dieper en ondieper dan de witvis weten we ze niet te raken.
Toch hebben we het idee dat op dieptes van 10 en 11 meter wel degelijk snoekbaarzen liggen en we besluiten dan ook te ankeren en het met de pen te proberen. 4 gekneusde spieringen liggen niet veel later geurend op de bodem terwijl we met de brander een blik erwtensoep opwarmen. De soep smaakt heerlijk en we genieten even van het stilzitten.
Regelmatig verplaatsen we daarnaast de pennen maar erg veel succes kunnen we niet noteren, aanbeten blijven domweg uit. We kijken elkaar nog maar eens aan en besluiten de ankers te lichten en nog een klein stukje te varen. Dat lichten kost overigens nog best wat moeite, het nylon touw snijdt flink in de verkleumde handen en de natte handen kunnen de vrieskou ook niet echt waarderen. Ik ben dan ook blij als de ankers binnenboord zijn en ik de handen kan drogen en mijn handschoenen weer aan kan trekken.
Even later gaan de vertikaalhengel en de bijhengel met fireball weer overboord en de inspiratie is wel enigszins op. Redelijk futloos zit ik dan ook de shad op te wippen als ik toch plotseling een tik op de bijhengel meen te zien. Een snelle aanslag bevestigd mijn vermoeden als de hengel goed krom gaat en een prima aanvoelende vis het talud afschiet. Er wordt best aardig lijn genomen en even denk ik aan een snoek maar niet veel later doorbreekt toch een fraaie snoekbaars het wateroppervlak.
zwaarbevochten vis
Met hernieuwd elan vissen we verder maar tegen een uur of 4 moeten we constateren dat het er gewoon niet inzit vandaag. Michel stelt voor om nog even naar de stek van vanochtend te gaan en ik vind het een prima idee. Praktisch in de schemering krijg ik daar nog een mooie tik op wederom de bijhengel en mag ik nog een dikkertje noteren.
Dikkertje in de schemering
We vissen nog een half uurtje door maar moeten dan de handdoek in de ring gooien. Het was een koude dag waarbij we puur op doorzettingsvermogen nog een aantal vissen in de boot wisten te krijgen. Makkelijk was het zeker niet, de vis lag er wel maar stond gewoon uit en we wisten de knop om ze aan te zetten vandaag niet te vinden. Toch ga ik wel met een goed gevoel het water af, we hebben eruit gehaald wat erin zat.
Beste H-J. en M.
Hoewel ik hier niet kan zien welke dag het is bewonder ik jullie doorzettingsvermogen om er toch op uit te gaan om te vissen.
Hoewel ik wel eens mag vissen met J. en dus ook wel grote visjes zie,heb ik weinig keer zo’n dikke baars gezien. PRACHTIG.
groet hcd