Eindelijk een metersnoek op deze duivelse plas.
Sinds anderhalf jaar vis ik geregeld op een van de grote grindgaten die ons land rijk is. Een schitterende plas vol structuur en prachtige taluds. Op deze plas zwemmen prachtige snoeken (en snoekbaarzen) maar ze zijn niet makkelijk te vangen. Op de eerste dag echter dat ik hier viste met John ving hij echter meteen een 1,20 snoek. Wat een fantastische vis was dat en wat een mooie kennismaking met dit water. Vanaf dat moment was ik dan ook met John, Hendrik-Jan, Jeroen, Arno en Roel regelmatig op deze plas te vinden. Op jacht naar een meter snoek.
En nu, anderhalf jaar later heb ik al zeker 10 volle visdagen op dit water gespendeerd . Dagen waarbij het door kou, wind en geen ruk vangen vaak afzien en errugg taai was. Toch heb ik mooie mooie vissen gevangen, maar een snoek van boven de meter wil maar niet lukken. Niet dat ze er niet zitten want John”gouden pik” Smit wist wel al een paar keer een dikke snoek te strikken. Echter, wat ik ook deed, het bleef bij aardige 70-ers, mooie 80-ers en een enkele 90-er. Leuk hoor, maar gezien de tijd en energie die ik in dit water had gestoken vond ik het toch echt tijd worden voor iet groters; een snoek van boven de magische metergrens. Het wilde echter maar niet lukken, wat ik ook deed.
A pike called Justice
Toch maar weer gegaan. Het is lekker weer en september geldt als goede maand voor de snoek. Samen met John een lekker dagje vissen. Als het net licht wordt traileren we behoedzaam de boot via het weiland. Lang leve de 4WD. Als eerste besluiten we naar de achterkant van de plas te varen. Daar ligt een steil taludje waar al de nodige mooie snoekbaarzen en snoeken zijn gevangen. 10 minuten later trekken twee dobbers mooie V-sporen in het water. John vist daarnaast nog met een handhengel waaraan hij een grote shad heeft geknoopt. Ook ik vis met een bijhengel waaraan ik een fireball en een dode voorn heb hangen. Zo slepen we rustig backtrollend het talud langs. Ja! schreeuwt John, ik heb er een! Zijn shad is hard gegrepen en zijn hengel staat behoorlijk krom. Na een korte maar heftige dril ligt er een mooie snoekbaars in de oppervlakte. Ik besluit hem te scheppen waarna John zijn grijs kan opzetten richting het digitale vogeltje. 73 cm meet de snoekbaars, geen verkeerd begin!
mooie snoekbaars voor John
Nog maar een keer het talud over, want de Lowrance laat hier heel veel witvis zien. Daar moet toch ook snoek in de buurt liggen denk ik in mezelf. Plop, vanuit mijn ooghoek zie ik hoe mijn dobber met een ruk naar beneden wordt getrokken. Ik zet meteen de beugel open en kijk waar de lijn heen loopt. Nou, lopen doet ie zeker, allemachtig wat gaat die vis er vandoor! Ik draai strak op de vis en hef de hengel. Contact! De vis voelt goed aan maar mist de massa van een echt zware vis. Toch maakt de vis een paar snelle uithalen waarbij deze een paar keer kort door de slip gaat. Dan is het over en ligt de vis in de oppervlakte. Weer een snoekbaars en een mooie ook! Na meting blijkt de snoekbaars 80 centimeter te zijn. Schitterend! John grijnst dat er toch heel wat filets uit zo’n vis zouden kunnen komen. Het is maar goed voor deze snoekbaars dat ‘ie aan mijn hengel is gaan hangen en niet aan de hengel van een van de Polen die verderop in de rivier zitten te vissen… Even later zwemt de vis weer rustig de diepte in. Twee beten, 2 grote snoekbaarzen. De snoekbaarzen zijn duidelijk los.
snoekbaars van 80 centimeter!
Na deze twee beten blijft het een tijdje stil en vangen we niets meer. Toch blijven we het taluudje afvaren, op jacht naar een derde vis. Zo!, schreeuwt John, crisis wat een harde knal op mijn shad! Helaas haakt hij de vis echter niet. Weer snoekbaars? Ik besluit mijn fireball te verwisselen voor een 15cm Profiblinker shad. Deze shad in de groen/witte uitvoering (met een rode staart) heeft mij in het verleden al veel vis opgeleverd. Zo, nu dansen er twee shads over het taluud. Een nieuwe aanbeet blijft echter uit en we besluiten ons iets verder van het talud te laten afzakken. Hier staat zo’n 5-6 meter water. Er staat inmiddels een klein briesje in het verlengde van het talud. Nadat we wederom back-trollend tegen de wind in langs het talud zijn gevaren, laten we ons nu driftend op de wind weer terugzakken. Met John voor in de boot drift de boot mooi en gaan we niet te snel;) De lijn staat een beetje schuin en ik kan met de 28-grams loodkop perfect de bodem aftasten. Omdat ik meer geinteresseerd ben in snoek als snoekbaars laat ik de shad hoge sprongen, tot wel zo’n 1,5 meter boven de bodem maken waarna ik deze weer gecontroleerd laat afzinken. Daarbij voel ik heel duidelijk de schoepstaart fladderen. Beng! Beet! Kolere wat een harde beet, dat moet haast snoekbaars zijn. John, die net aan het bellen is met Hendrik-Jan kijkt op en meldt HJ dat ik er een grote vis op heb. Daar lijkt het inderdaad op want na het aanslaan blijft de hengel krom staan op het gewicht van de vis. Gezien de beet denk ik nog steeds aan een snoekbaars, maar dat moet dan toch wel een hele grote zijn. De vis hangt er nog steeds zwaar op begint goed op gang te komen. Vele meters Powerpro verdwijnen van mijn Abu reel. Geen snoekbaars maar een dikke snoek dus! Zou mijn dag dan eindelijk toch gekomen zijn en ga ik mijn eerste metervis van dit water vangen? Daar lijkt het wel op want de vis vecht als tijger en hangt er heel zwaar op. Keer op keer gaat de vis door de slip, maar langzaam worden de uitvallen korter. Dan laat de snoek zich voor het eerst zien. Een dikke meter! Eindelijk! Gerechtigheid. Wat een dikke vis Michel!, roept John. Bij de eerste poging glijdt de vis in mijn king-size muskynet. Gezamenlijk tillen we de vis in de boot. Tjongejonge wat een gewicht. Meteen maar even het meetlint erbij. Yes! 115cm! Eindelijk! John maakt snel een paar foto’s en een kort filmpje. Handig, zo’n fotocamera die ook filmt! Als ik de vis weer in het water laat glijden wil ik de vis nog even ondersteunen om op adem te kopen, maar dat blijkt niet nodig. Met een krachtige roei zwemt de vis meteen weer de diepte in. Ik geef John een high-five en ga zitten om nog even na te genieten van deze schitterde vis. De rest van de dag krijgen we geen beet meer. Ik kan er niet om treuren. Mijn pike is binnen. A pike called justice!
Michel Rijnberg
a pike called justice
Naschrift;
2 weken later drift ik wederom het talud af, dit keer met Arno. Na een kleine snoek en een mooie snoekbaars voor Arno is het weer raak. 110cm! Na vele dagen zonder vis of slechts kleine vis vang ik nu 2x achter elkaar een dikke meter snoek. Het kan verkeren…
weer een dikke vis!